ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η καλλιέργεια των αυταπατών και...

Παπαγεωργίου Βασίλης

«Η Αυτοδιοίκηση αποτελεί προνομιακό πεδίο για τη διαμόρφωση προοδευτικών συμμαχιών πάνω σε τοπικά προγράμματα, για μια κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης, για την τοπική και περιφερειακή ανάπτυξη. Το εγχείρημα, όπου και όταν δοκιμάστηκε, πέτυχε... Αυτή την ώρα, πρέπει να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια διαβούλευσης και συνεννόησης σε τοπικό επίπεδο, για την υλοποίηση ενός προοδευτικού συμφώνου τοπικής ανάπτυξης έξω, φυσικά, από λογικές "συναλλαγής" και "αντιπαροχών"».

Το παραπάνω απόσπασμα θα μπορούσε κάλλιστα να ανήκει σε κάποιο στέλεχος του ΣΥΝ. Αλλωστε, αυτή την πολιτική έχει και αυτή εφάρμοσε στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, κάνοντας διάφορες «κεντροαριστερές» συνεργασίες -της μιας ή της άλλης έκτασης.

Το προαναφερόμενο απόσπασμα, πάντως, ανήκει στον Μ. Παπαϊωάννου, βουλευτή και πρώην υπουργό του ΠΑΣΟΚ και δημοσιεύτηκε στο «Βήμα». Και, βέβαια, τόσο αυτός, όσο και η ηγεσία του ΣΥΝ, κάνουν ό,τι μπορούν, για να κρύψουν, πίσω από τα ωραία και μεγάλα λόγια, ότι είναι αντικειμενικά και πρακτικά αδύνατο ένας δήμος ή μια νομαρχία, να εφαρμόσουν φιλολαϊκή πολιτική, για «μια κοινωνία συνοχής και αλληλεγγύης», κλπ., κλπ., παρά και ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές της κυβέρνησης και της κεντρικής εξουσίας.

... οι μεγάλες ευθύνες του ΣΥΝ

Βρίσκουν όμως και τα κάνουν -για να το πούμε λαϊκά- ο κ. Παπαϊωάννου, όπως και τα υπόλοιπα στελέχη της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ, που πιπιλίζουν τα ίδια, όπου βρεθούν κι όπου σταθούν. Οταν τα ίδια ακριβώς λέει και κάνει ο ΣΥΝ, ντυμένα, μάλιστα, με τη φορεσιά της δήθεν σύγχρονης, ανανεωτικής, αδογμάτιστης και ανοιχτόμυαλης αριστεράς. Οταν τα παραπάνω, βρίσκουν μπόλικη και πολύμορφη στήριξη και προβολή, από διάφορους και κάθε λογής «τρόφιμους» των τηλε-παραθύρων και των άλλων ηλεκτρονικών και έντυπων ΜΜΕ, τότε τα πράγματα γίνονται σχετικά εύκολα για την κυβέρνηση.

Το γεγονός αυτό, όμως, αποκαλύπτει και τις τεράστιες ευθύνες του ΣΥΝ. Αποκαλύπτει την απλόχερη βοήθεια που δίνει στην κυβέρνηση και την πολιτική της. Αποκαλύπτει το ρόλο του, στην επιχείρηση εγκλωβισμού των εργαζομένων στις παγίδες, τις αυταπάτες και τα ψευτοδιλήμματα του δικομματικού νεοφιλελευθερισμού. Αποκαλύπτει πόσο μακριά βρίσκεται η πολιτική του απο τον ριζοσπαστισμό και την ανατρεπτικότητα, που χαρακτήριζαν πάντα τις θέσεις και την πολιτική της αριστεράς.

Οι μαθητές ξανάρχονται...

Απλώνονται οι μαθητικές κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας για το νέο εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας των σχολείων. Και αποτελούν μια υγιή και σφριγηλή αντίδραση του μαθητόκοσμου στην προσπάθεια της κυβέρνησης, και γενικότερα του κατεστημένου, να πλήξει το δικαίωμα της νεανικής αμφισβήτησης κι αγωνιστικής διεκδίκησης για ένα καλύτερο σχολείο, με πρόσχημα τα όποια ζητήματα εμφάνισης και συμπεριφοράς.

Βέβαια, η αρχή ενός νέου αγώνα των μαθητών - όπως ήταν αναμενόμενο - «θάφτηκε» από τα ΜΜΕ. Και δε φταίει ούτε η συγκυρία των τοπικών εκλογών, ούτε και το «ενδιαφέρον» του κόσμου για την εξέλιξη της υπόθεσης της «17Ν», που δήθεν «αναγκάζουν» τα ΜΜΕ να «πετάξουν» εκτός «επικαιρότητας» ένα τέτοιο «θέμα». Η επιλογή του «θαψίματος» είναι ενσυνείδητη πράξη, καθώς οι αρμόδιοι γνωρίζουν ότι η προβολή του «θέματος» θα «φουντώσει» τις μαθητικές κινητοποιήσεις. Αλλά ό,τι και να κάνουν δε θα μπορέσουν να κρύψουν, για πολύ, το νέο μαθητικό ξεσηκωμό, καθώς ήδη το σύνθημα «θέλουμε σχολεία δημοκρατικά κι όχι θερμοκήπια με μαθητές φυτά», που συγκλονίζει και εξεγείρει το μαθητόκοσμο, ακούγεται πολύ δυνατά στα σχολεία και στους δρόμους του αγώνα...

Με νέα ορμή στις καθημερινές μάχες

Η αυλαία των νομαρχιακών και δημοτικών εκλογών έπεσε, αλλά η παράσταση τώρα αρχίζει... Ολος ο κουρνιαχτός του δικομματισμού που σηκώθηκε, κάθε άλλο παρά κατάφερε να κρύψει τα σοβαρά κοινωνικοοικονομικά προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων. Αντίθετα, αυτά την επόμενη μέρα βρίσκονται παρόντα εδώ και απαιτούν, για να υπάρξει προοπτική φιλολαϊκών λύσεων, ενεργότερη δραστηριοποίηση των ίδιων των εργαζομένων στους τόπους δουλιάς, στα συνδικάτα, στις γειτονιές και όλους τους μαζικούς φορείς. Για τους κομμουνιστές, η μάχη αυτή που δόθηκε μέσα σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες -χαρακτηρίστηκαν ακόμα και από αστούς πολιτικούς ως «εκλογές του χρήματος και της διαπλοκής» - ήταν ένας ακόμα σταθμός στην πάλη που δίνουν για τη δημιουργία του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου, της λαϊκής, δηλαδή, συμμαχίας, που θα συγκρουστεί με τη σημερινή βάρβαρη πραγματικότητα της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης.

Η μάχη αυτή αναδεικνύει σε δεκάδες δήμους της χώρας αγωνιστικές διοικήσεις, που θα αποτελέσουν ταμπούρια αντίστασης και λαϊκής συσπείρωσης και αγώνα. Ταυτόχρονα όμως, και αυτό είναι το μεγάλο ποιοτικό άλμα που δίνει νέα ορμή στον αγώνα, επιτεύχθηκε από άκρη σε άκρη σε όλη τη χώρα μια σημαντική συσπείρωση, που αποτελεί «μαγιά» για την ανάπτυξη της λαϊκής πάλης στα μικρά και μεγάλα προβλήματα. Το καινούριο στοιχείο είναι ότι έχει διαμορφωθεί στο χώρο της ΤΑ ένας πόλος που μπορεί να δράσει ως δυναμική φιλολαϊκή αντιπολίτευση και χρειάζεται τα επόμενα χρόνια, πιο έντονα από ό,τι πριν, να συμβάλλει στην ανάπτυξη διεκδικητικών αγώνων, που θα κατευθύνονται, εκτός από την κυβέρνηση και την εργοδοσία, και προς τους δημάρχους και νομάρχες που υλοποιούν την αντιλαϊκή πολιτική.

Οι κομμουνιστές, μαζί με όλους τους ριζοσπάστες αγωνιστές που συναντήθηκαν στη συγκεκριμένη εκλογική μάχη, θα μελετήσουν αναλυτικά το αποτέλεσμα. Το ΚΚΕ βλέπει τις εκλογικές μάχες ως μια ευκαιρία για τη συνολική αντιπαράθεση με το συγκεκριμένο σύστημα και την προβολή της άλλης προοπτικής. Και, φυσικά, δεν είναι η αρχή και το τέλος της οργανωμένης παρέμβασής του. Οι κομμουνιστές δεν περιμένουν τις εκλογές για να απευθυνθούν στο λαό. Το κάνουν με την καθημερινή τους δράση, με τον πρωτοπόρο ρόλο τους σε όλα τα μέτωπα, που αναπτύσσει το εργατικό και μαζικό λαϊκό κίνημα.

Σε μια περίοδο που ο θεσμός της ΤΑ λειτουργεί ως τμήμα του κρατικού μηχανισμού, ο οποίος, στα πλαίσια της νεοφιλελεύθερης επέλασης, της περικοπής κατακτήσεων και δικαιωμάτων, αφαιμάζει τους εργαζόμενους και συμβάλλει στην πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, επιβάλλεται οι κομμουνιστές να βοηθήσουν πιο αποφασιστικά στο ανέβασμα του αγωνιστικού φρονήματος των εργαζομένων, στην πάλη για την ανατροπή της σημερινής πραγματικότητας που βιώνουν.

Συμβούλιο... παρκαρίσματος

Εννιά αρμοδιότητες - και σημαντικές μάλιστα - για το Συμβούλιο Διοίκησης σε κάθε νοσοκομείο περιγράφει ο νόμος 2889/2001 που φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο της «βελτίωσης και εκσυγχρονισμού του ΕΣΥ».

Ομως στο νοσοκομείο «Μεταξά» φαίνεται ότι το Συμβούλιο Διοίκησης έχει αναλάβει και αρμοδιότητες... παρκαδόρου. Ετσι μόνο δικαιολογείται η ενασχόλησή του και η σχετική απόφασή του για τις θέσεις των αυτοκινήτων των γιατρών στο πάρκινγκ του νοσοκομείου. Λόγω έλλειψης θέσεων αποφάσισε να μην επιτρέπει το πάρκινγκ από άλλους γιατρούς στις θέσεις των διευθυντών, έστω κι όταν αυτές είναι άδειες.

Από Συμβούλιο Διοίκησης έγινε... συμβούλιο παρκαρίσματος. Μιλάμε, δηλαδή, για πολύ εκσυγχρονισμό του συστήματος...