Και συνέχισε η Αλέκα Παπαρήγα: «Οι φοιτητές εκτίμησαν ότι θέλουν απευθείας καταλήψεις. Ετσι κι εμείς αναπροσαρμόσαμε, ως προς τις μορφές πάλης και είπαμε καταλήψεις. Εμείς ξεκινούσαμε από την αναγκαιότητα μιας μεγαλύτερης κλιμάκωσης, γιατί ξέρουμε ότι η σύγκρουση είναι σκληρή και επομένως αν έρθει σε μια εξεταστική περίοδο, που δεν είναι το κυριότερο πρόβλημα, πρέπει αυτή να χαθεί συνειδητά από τους φοιτητές μέσα από μια κλιμάκωση. Αυτήν, λοιπόν, την αρχική μας τοποθέτηση, ότι θα ξεκινήσουμε με 1- 2 μέρες κατάληψη εναλλάξ και στη συνέχεια να κλιμακωθεί σε καταλήψεις διαρκείας, αυτό εκτιμήθηκε ότι ήταν θέση εναντίον του αγώνα. Αυτό δεν μπορούμε να το αφήσουμε να περάσει έτσι! Πώς θα γίνει! Είμαστε εμείς αυτοί που λέμε ότι πρέπει, αν υπάρξει σκληρή ταξική σύγκρουση, οι εργαζόμενοι σ' αυτήν θα υποστούν και θυσίες. Αυτά όλα πρέπει να τα ξέρουν οι εργαζόμενοι και να τα αποφασίζουν. Σωστά οι φοιτητές ξεκίνησαν και έδειξαν ωριμότητα σε καταλήψεις διαρκείας. Εμείς το ψηφίσαμε αμέσως. Δεν μπορεί ένας διαφορετικός προβληματισμός ως προς την κλιμάκωση της πάλης να ταυτίζεται με κόμματα που είναι εναντίον των αγώνων»!

Ενδεικτική των γνωστών διαχειριστικών αντιλήψεων, η πρόταση που έκανε προχτές ο βουλευτής του ΣΥΝ, Γιάννης Δραγασάκης, στη συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής «Ειδικής Επιτροπής επί του Απολογισμού και του Γενικού Ισολογισμού του Κράτους». Ζήτησε τη μετατροπή της σε μόνιμη, προκειμένου να εποπτεύει και να παρεμβαίνει στην εκτέλεση του προϋπολογισμού.

Η πρόταση έλαβε απάντηση από τον βουλευτή του ΚΚΕ, Νίκο Γκατζή, ο οποίος διαφώνησε με την πρόταση και τη λογική της, ξεκαθαρίζοντας ότι το ΚΚΕ δε θα συμπράξει στη δημιουργία μιας επιτροπής σε ρόλο τοποτηρητή αντιλαϊκών προϋπολογισμών!

To πιο σημαντικό «έργο» των νομαρχιών που είχε να αναδείξει η νυν και εκ νέου υποψήφια υπερνομάρχης Αθηνών - Πειραιά, Φώφη Γεννηματά, κατά την παρουσίαση του απολογισμού δράσης της διοίκησης που άσκησε η παράταξή της, ήταν οι έλεγχοι για αλλοιωμένα τρόφιμα. Πρόκειται, όμως, για ελέγχους που δεν αγγίζουν την ουσία των προβλημάτων, γι' αυτό και δεν αλλάζει κάτι πέρα από την αξιοποίηση των αποτελεσμάτων τους για προεκλογικούς και μικροπολιτικούς λόγους. Η ουσία, δηλαδή το θεσμικό πλαίσιο στον έλεγχο των τροφίμων - όπως αυτό περιγράφεται στις κατευθύνσεις της ΕΕ που ασπάζεται και το κόμμα της Φ. Γεννηματά - λέει πως την κύρια ευθύνη για την ασφάλεια του καταναλωτή φέρουν οι ίδιες οι επιχειρήσεις τροφίμων. Με αυτή την έννοια, η σημασία των ελέγχων εστιάζεται σε ένα καθαρά εποπτικό επίπεδο.

Το να δηλώνει η κ. Γεννηματά πως «αποτρέψαμε 2.000.000 κιλά ακατάλληλα τρόφιμα να φτάσουν στο πιάτο του καταναλωτή» είναι δώρο άδωρον, όταν άλλα τόσα ή και περισσότερα κιλά έχουν ήδη καταναλωθεί. Οταν οι επιχειρήσεις εξακολουθούν να λειτουργούν ανεξέλεγκτες... Κάτι που για να σταματήσει να συμβαίνει απαιτεί μια άλλη πολιτική σύγκρουσης με το κεφάλαιο.