Είναι δική μας υπόθεση | Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ | ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Είναι δική μας υπόθεση

Με έναν ακόμη ελιγμό, το «διάλογο», προσπαθεί η κυβέρνηση να ξεφύγει από τη δεινή θέση, στην οποία την έφεραν οι κινητοποιήσεις των φοιτητών με τη συμπαράσταση των εργαζομένων.

Οι υποτιθέμενες «βελτιώσεις» σε κάποιες πλευρές του σχεδίου για την ανώτατη εκπαίδευση, ως δόλωμα για την αποδοχή του, όχι μόνο δεν αλλάζουν την ουσία του, αλλά την αναδεικνύουν περισσότερο. H μετατροπή των πανεπιστημίων σε «εξαρτήματα» των πολυεθνικών, η υπαγωγή της εκπαίδευσης στο μηχανισμό αύξησης των επιχειρηματικών κερδών και η εμπορευματοποίηση της γνώσης παραμένουν ως κεντρικοί στόχοι της κυβερνητικής πολιτικής.

Επομένως, ο «διάλογος» στον οποίο καλεί η κυβέρνηση είναι επιχείρηση εγκλωβισμού σε μια συζήτηση, με αντικείμενο το πόσο, το πότε και το πώς θα υλοποιηθούν οι ειλημμένες αποφάσεις. Σ' αυτόν το «διάλογο», λένε «όχι» όσοι πιστεύουν και παλεύουν για λαϊκή δωρεάν Παιδεία. Για ένα εκπαιδευτικό σύστημα με στόχους εκ διαμέτρου αντίθετους απ' αυτούς που επιδιώκουν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ.

Η Παιδεία, ο χαρακτήρας και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης είναι θέματα που αφορούν άμεσα τους εργαζόμενους, τα λαϊκά νοικοκυριά. Οχι μόνο γιατί τα δικά τους παιδιά θα συναντήσουν τους αδιαπέραστους ταξικούς φραγμούς στην προσπάθεια για πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση. Ισως αυτό είναι το πιο άμεσο, αφού η λαϊκή οικογένεια γνωρίζει πολύ καλά τι πληρώνει και τι βάσανα υφίσταται σήμερα για να σπουδάσει τα παιδιά της.

Για την εργατική τάξη, η γνώση είναι δύναμη απελευθέρωσης, αφού αυτή αποτελεί ένα σημαντικό μέσο για τη συνειδητοποίηση του δικαίου των διεκδικήσεών της. Μ' αυτήν μπορεί πιο εύκολα να συνειδητοποιεί τον ξεχωριστό της ρόλο στην κοινωνική εξέλιξη. Με εργαλείο τη γνώση, εξασφαλίζει ένα ακόμη όπλο στον αγώνα της εκπλήρωσης του προορισμού της, της ιστορικής της αποστολής, να ανατρέψει το εκμεταλλευτικό καπιταλιστικό σύστημα, να ανοίξει το δρόμο για το σοσιαλισμό. Γιατί η μόρφωση βοηθά και στη συνειδητοποίηση της αντιδραστικής κοινωνικής πραγματικότητας και στη γνώση της κοσμοθεωρίας της εργατικής τάξης.

Επομένως, κάθε εμπόδιο για την κατάκτηση και τη διεύρυνση της γνώσης είναι εμπόδιο στη μάχη των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή. Κάθε φραγμός στη μόρφωση συμβάλλει στη διαιώνιση της εκμετάλλευσης, καθυστερεί την κοινωνική πρόοδο, ωθεί στο περιθώριο τεράστιες δυνάμεις της κοινωνίας για να αναπαράγεται το σημερινό καθεστώς.

Ο αγώνας των εργαζομένων κατά των κυβερνητικών σχεδίων δεν είναι, λοιπόν, ζήτημα συμπαράστασης στους φοιτητές. Είναι, ή πρέπει να είναι, συστατικό της πάλης τους για την ανατροπή αυτής της πολιτικής. Είναι αναπόσπαστο μέρος της πάλης τους για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων τους στην Κοινωνική Ασφάλιση, στην Εργασία, στην Υγεία.

Μόνον έτσι ο κοινός αγώνας φοιτητών, εργαζομένων γίνεται αποτελεσματικός, με την απόρριψη της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και των «διαλόγων», αποκτά δυναμική και προοπτική, με έναν άλλο συσχετισμό δυνάμεων που ανοίγει την προοπτική για τη λαϊκή εξουσία, με την Παιδεία κοινωνικό αγαθό και όχι εμπορεύσιμο προϊόν.