Γιάννης Δερμεντζόγλου

Του Γιάννη Δερμεντζόγλου από τον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»

Δυο μισθοφόροι, πληρωμένοι φονιάδες, δηλαδή, ενός λαού, βρέθηκαν ήδη εκεί που είναι ο φυσικός τους χώρος.

Εχει κάτι συμβολικό η πράξη κι ας προκαλεί σοκ στην κατά τ' άλλα ευαίσθητη αμερικανική κοινωνία, που καταναλώνει ως ευαισθησία, την απόφαση μιας πολυεθνικής να κερδίσει περισσότερα, μειώνοντας το κόστος συντήρησης των ζώων ως ζωντανών, τα οποία πλέον πλασάρει καταψυγμένα, γιατί, λέει, αυτό επιτάσσει η «ανθρωπιστική» αντιμετώπιση του αστακού, που δεν πρέπει να πέφτει στο τσουκάλι ζωντανός. Και πανηγυρίζουν, λέει, κάτι «ΜΚΟ» σαν τις δικές μας που συνιστούν «κίνημα» όταν προστατεύουν μιαν οχιά στη ρημαγμένη Μήλο. Σαν κάτι άλλους, που διαπίστωναν πως πρέπει τα φασόλια να καλλιεργούνται «παραδοσιακά», γιατί τα τρακτέρ ενοχλούν τους πελεκάνους στην Πρέσπα και κατά συνέπεια στην περιοχή - όταν δουλεύουν τα τρακτέρ - η αξία της γης δεν είναι τέτοια, που να αξίζει να επενδύσουν διάφοροι «αγροτοτουρίστες» εφοπλιστές.

Μέρες που ' ναι, με το μυαλό να ταξιδεύει ήδη σε τόπους που γνώρισαν τι πάει να πει ένοπλη λευτεριά και το νου να πλημμυρίζει από στίχους όπως «δε θέλω να μου δίνουνε το χέρι, το μουλιασμένο από το δικό μας αίμα», ας μην το χοντρύνουμε...

Αν και η πρόκληση δεν είναι απ' αυτές που χωνεύονται...

Ακου «με όρους εξέγερσης στο διάλογο»!

Γι' αυτό, λοιπόν, βγήκαν τα βλαστάρια μας στο δρόμο;

Για να συρθούν στην ήττα ενός στημένου διαλόγου, όπου, ήδη, θέματα, όπως το άσυλο και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, χαρακτηρίζονται «ήσσονος σημασίας»;

Γι' αυτό φλέγεται ο νους τους, για να αποκτήσουν πτυχία «καταρτισμένου»;

Κι εσύ ψάχνεις ακόμα να βρεις τι μύγα τους τσίμπησε και σήκωσαν διάφοροι τέτοιον αντικομμουνιστικό ντόρο μέσα στις σχολές... Σφαγή ετοιμάζουν. Υποταγή έχουν στα σκαριά. Και σε αφορά!

Γιατί το παιδί σου είναι δυο φορές ζωή σου. Ετσι, στο απλό.

...για να μη μιλήσουμε για ορκισμένους εχθρούς της εργατικής τάξης, με αποστολή να σε κρατάνε στα γόνατα και συ να τους λιβανίζεις ως «αντιεξουσιαστές».

Είπαμε, να μην το χοντρύνουμε...

«Στις 22 Ιούνη, στα Καλύβια Μοναχίτη, σκοτώθηκαν οκτώ μοναρχοφασίστες που έπεσαν σε ναρκοπέδιό μας, ανάμεσά τους ένας αξιωματικός υπολοχαγός του μηχανικού»(από το ημερολόγιο ενός μαχητή του ΔΣΕ).