Οι δημοσκοπήσεις, συνηθέστατα εργαλεία που παραγγέλλουν και κατασκευάζουν ομάδες γιγάντιων οικονομικών συμφερόντων, υπαγορεύουν πολιτικές επιλογές, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που φανατικά πρωτοσέλιδα διαμορφώνουν το κλίμα των ποδοσφαιρικών ντέρμπι κι έτσι, λοιπόν, έρχονται ως «προαναγγελθέν μοιραίο» τα επεισόδια, οι χουλιγκανισμοί και η άγονη, εκ των υστέρων, κριτική. Μια κριτική που δεν αφορά ποτέ τον αγώνα, αλλά την αστυνομία και το δελτίο ζημιών που παράγεται δικαιώνοντας τις «προβλέψεις».

Δεν εξωραΐζεται το αστικό εξουσιαστικό παιχνίδι με λειτουργικές θεαματικές φανφάρες, που κρύβουν την ιδεολογική γύμνια, την απουσία ελευθερίας επιλογών και την υποταγή σε δεινοσαυρικά συμφέροντα που διακοσμούν τις μεθοδεύσεις τους με θεσμικές τυπικότητες.

Η πράσινη πολιτική ομάδα αλλάζει αρχηγό, προπονητή, σύστημα παιχνιδιού, φανέλα (ακόμη και σφυρίχτρα που κράζει χαρίζει στο διαιτητή), προκειμένου να πάρει το ματς. Η γαλάζια ομάδα κατεβαίνει στο εκλογικό γήπεδο ελπίζοντας πως δεν έχει δέσει η αλλαγή των αντιπάλων και έτσι θα κερδίσει το ματς επειδή δεν μπορεί να παίζει χειρότερα απ' ό,τι ως τώρα.

Οι ιδιοκτήτες ΜΜΕ και οι χορηγοί - εταιρίες τους φροντίζουν να δώσουν τον αέρα γιγαντομαχίας στην κοκορομαχία της ίδιας βιομηχανίας πουλερικών, ώστε το γήπεδο να γεμίσει περίεργους και φανατισμένους πολίτες - οπαδούς ώστε όλοι ν' αγοράσουν αυγά είτε για να τα φάνε είτε για να τα πετάνε βλαστημώντας το αποτέλεσμα.

Το παιχνίδι χόντρυνε, σύντροφοι, γιατί πολλοί ανάμεσά μας δε θα προλάβουν να καταλάβουν ότι κοστίζει πανάκριβα το «παιχνίδι» και είναι και σημαδεμένη αγρίως η τράπουλα. Πριν φτάσουμε στις εκλογές, με όσα μεθοδεύτηκαν - όπως το να κοιτάς τις φλεγόμενες πράσινες ή μπλε κερκίδες κι όχι το σπίτι των δικαιωμάτων σου που πυρπολήθηκε από νόμιμους εμπρηστές - όσοι πάνε στην κάλπη με κριτήριο ότι δεν έχουν τίποτε άλλο να χάσουν είναι ήδη υπόδουλοι σ' έναν αόρατο «πολίτη Καίειν». Αυτόν που καίει και το τελευταίο αμφίβολο δικαίωμα, αυτό της ψήφου του καθενός, που ελπίζει να δικαιώσει με την επιλογή του την εντολή που έλαβε από τ' αφεντικά του. Γιατί τι σόι πολίτες είμαστε αν δε δικαιώσουμε τη δημοσκόπησή μας;