Η διολίσθηση γίνεται ως εξής: Η εφημερία ξεκινά στις 2.30 το μεσημέρι και τελειώνει στις 8 το πρωί της επόμενης μέρας. Η αναφορά προς το Συντονιστικό Οργανο Τομέα Υγείας (ΣΟΤΥ) γίνεται με τα ράντζα που υπάρχουν μέχρι τις 8 π.μ. Ομως υπάρχουν περιστατικά που διεκπεραιώνονται και μετά τις 8 π.μ., που καταλαμβάνουν τη θέση τους σε ράντζα. Επιπλέον, σ' αυτά προστίθενται και τα τακτικά περιστατικά. Ετσι τα ράντζα που αναπτύσσονται στην πραγματικότητα είναι 10-20 παραπάνω απ' τα «αναφερόμενα» στο ΣΟΤΥ.

Κάπως έτσι οι στατιστικές «δικαιώνουν» τις ραντζομαχίες του υπουργείου Υγείας, εξουθενώνουν το προσωπικό και ταλαιπωρούν τους ασθενείς. Ας κοιτάξει λοιπόν το ΣΟΤΥ να αποκαταστήσει, τουλάχιστον, τις στατιστικές του...

Χαράς ευαγγέλια για τους κάθε λογής οπαδούς της ευρωένωσης. Ο στόχος της ευρωσύγκλισης προχωρά... Σύμφωνα με τα στοιχεία, που ανακοίνωσε πρόσφατα η Γιουροστάτ, το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα για το 2002 ανήλθε στο 77,6% του κοινοτικού μέσου όρου. Πριν μερικά χρόνια, βρισκόταν στο 72%.

Βέβαια, ο προαναφερόμενος δείκτης προσφέρεται για συγκρίσεις του ρυθμού αύξησης του παραγόμενου πλούτου μεταξύ των χωρών-μελών της ΕΕ και όχι του τρόπου κατανομής του. Οι πάντες γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ δεν έχει καμιά σχέση με το μέσο επίπεδο ζωής των εργαζομένων. Ολοι γνωρίζουν, επίσης, ότι τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα σημειώνει πολλαπλάσιους ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ, από τους μέσους κοινοτικούς όρους. Ετσι, είναι απολύτως φυσιολογικό να μειώνεται η απόσταση του μέσου κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας μας από τον μέσο όρο της ευρωένωσης. Η αύξηση αυτή του ΑΕΠ, όμως, συνοδεύτηκε -ελέω αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ - κι από μια άνευ προηγουμένου καταλήστευση του παραγόμενου πλούτου από μια χούφτα τραπεζίτες, μεγαλοβιομηχάνους και μεγαλοεπιχειρηματίες, με συνέπεια το «κάθε φέτος και χειρότερα» να έχει γίνει μόνιμος σύντροφος των λαϊκών στρωμάτων.

Με δυο λόγια, πράγματι, μεγάλωνε με γρήγορους ρυθμούς ο παραγόμενος πλούτος όλ' αυτά τα χρόνια, αλλά οι λίγοι ήταν οι ωφελημένοι. Γεγονός το οποίο κάνει ακόμη περισσότερο προκλητική και άδικη την, έτσι κι αλλιώς αντιλαϊκή, πολιτική της σημερινής κυβέρνησης.

Δε λέμε, το πρώτιστο και κοινό ενδιαφέρον τους είναι η αποφυγή της παραπέρα καλλιέργειας των κάθε λογής αντιευρωενωσιακών τάσεων στα λαϊκά στρώματα, με αφορμή τα όσα γίνονται σχετικά με το νόμο περί «βασικού μετόχου». Σίγουρα, όμως, υπάρχουν κι άλλα ενδιαφέροντα, τα οποία δεν είναι κατ' ανάγκη κοινά. Αλλωστε, τον πρώτο στόχο μπορεί να τον εξυπηρετήσει η κυβέρνηση από μόνη της και ήδη προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται. Δε χρειάζεται τη «διακομματική συνεννόηση». Η τελευταία, όμως, είναι απαραίτητη για τα υπόλοιπα, τα όχι κοινά ενδιαφέροντα. Με άλλα λόγια, για το «μοίρασμα της πίτας».

Μιλάμε, για την πρόταση, περί συνεννόησης των δυο μεγάλων κομμάτων, ώστε από κοινού να επεξεργαστούν ένα νέο νόμο «βασικού μετόχου», που «θα είναι συμβατός με την κοινοτική νομοθεσία και θα ικανοποιεί τη σχετική συνταγματική επιταγή», η οποία έγινε τις προάλλες από την «Ελευθεροτυπία». Πρόταση, την οποία έσπευσε να αποδεχτεί ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, ενώ η κυβέρνηση κάνει τη ...δύσκολη.

Να κάνουμε μια πρόβλεψη; Η δικομματική συνεννόηση θα γίνει. Ο νέος νόμος θα είναι συμβατός με το ευρωενωσιακό Δίκαιο και, στον έναν ή άλλο βαθμό, θα ικανοποιεί, επίσης, τα μη κοινά ενδιαφέροντα - συμφέροντα των «αντιμαχόμενων» πλευρών. Η μόνη, που θα μείνει ανικανοποίητη, θα είναι η συνταγματική επιταγή...