ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Χτυπούν βασικό δικαίωμα

Ούτε δευτερόλεπτο δε σταματά η ανελέητη συντονισμένη επίθεση κυβέρνησης, Ευρωπαϊκής Ενωσης, κεφαλαίου, με συμμάχους τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, στο σύνολο των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Βρήκαν την κατάλληλη στιγμή, εν μέσω κρίσης, να ξεκινήσουν τον πιο άγριο και αντεργατικό πόλεμο ενάντια στην ίδια τη ζωή της εργατικής τάξης και συνολικά του λαού. Αυτό φανερώνει το πλήθος των αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που πέφτουν βροχή το ένα μετά το άλλο, όπως το φορολογικό, το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις. Με το τελευταίο, μάλιστα, η κυβέρνηση επιχειρεί να ξεμπερδέψει μια και καλή με κάθε δικαίωμα και κατάκτηση του εργάτη. Παρά την προπαγανδιστική της προσπάθεια να πείσει ότι το νομοσχέδιο για τις εργασιακές σχέσεις έρχεται να βάλει τάξη στη ζούγκλα, το ίδιο ενισχύει κάθε μορφή εκμετάλλευσης, κάθε μορφή ευελιξίας στην εργασία. Οπως την ενοικίαση των εργαζομένων - δηλαδή το δουλεμπόριο - όπως το «μπλοκάκι», τη «διαθεσιμότητα», τη μερική απασχόληση, την εκ περιτροπής εργασία κλπ.

Με το ίδιο νομοσχέδιο επιχειρείται, ταυτόχρονα, καίριο χτύπημα στο 5ήμερο - 40ωρο και στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με τη νομιμοποίηση της έκτης μέρας δουλειάς. Μέτρο που η κυβέρνηση επιχειρεί να περάσει προβλέποντας κάποια ψίχουλα για τους εργαζόμενους με προσαύξηση 30% στο μεροκάματο την έκτη μέρα. Ακόμα όμως και αυτή η προσαύξηση πέρασε από «σαράντα κύματα», μέχρι να φτάσει στη Βουλή. Η εργοδοσία στύλωσε τα πόδια και κατάφερε το αρχικό 100% της προσαύξησης να γίνει 50% και στην πορεία 30%. Από αυτό, μάλιστα, εξαιρούνται οι εποχιακά εργαζόμενοι στις ξενοδοχειακές και τουριστικές επιχειρήσεις. Ετσι, δηλαδή, για το συγκεκριμένο κλάδο επιχειρείται χτύπημα στο 5ήμερο - 40ωρο, στη ΣΣΕ, κατάργηση του ρεπό και έκτη μέρα δουλειάς με την καταβολή και μόνο ενός μεροκάματου.

Πρόκειται για ακόμα ένα καίριο χτύπημα στην ίδια τη ζωή της εργατικής τάξης σε μια από τις πιο βασικές ανάγκες της. Μειώνει ευθέως το χρόνο, απαραίτητο κι αναγκαίο, ανάπαυσης του εργάτη. Μέτρο που φθείρει ακόμα περισσότερο την εργατική δύναμη που δεν αναπληρώνεται. Μέτρο που τινάζει στον αέρα την οικογενειακή ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας. Βάζει ταφόπλακα στον ελεύθερο χρόνο, στην ψυχαγωγία. Αυτό, όταν σήμερα υπάρχουν όλες εκείνες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για μόνιμη και σταθερή δουλειά, για μισθό που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της εργατικής τάξης, για μείωση του εργάσιμου ημερήσιου χρόνου (35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο), για ζωή με όλα τα δικαιώματα.

Βασική προϋπόθεση για τα παραπάνω είναι η εργατική τάξη, συνολικά ο λαός της χώρας, να μην επιδείξει καμία στάση αναμονής. Να μην κάνει ούτε βήμα πίσω από τις σημερινές του ανάγκες. Να κλείσει τα αυτιά στις τρομοκρατικές Σειρήνες που του ζητούν να σκύψει το κεφάλι, να θυσιάσει τα δικαιώματά του. Απαιτεί τη συστράτευσή του με το ΠΑΜΕ, την ενίσχυση του μετώπου με τους αγρότες, τη νεολαία, τους μικρούς εμπόρους και βιοτέχνες για να πάρει σάρκα και οστά ο αγώνας για τη σύγκρουση και ανατροπή αυτής της πολιτικής. Για να μην περάσει το μέτρο, για το ξεμπέρδεμα μια και καλή με τους εκμεταλλευτές του λαού. Για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία στα χέρια του λαού. Η ευκαιρία για την εργατική τάξη είναι μπροστά. Η 1η Μάη να αποτελέσει ένα ακόμα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.

Η ώρα της ρήξης με τα μονοπώλια

Γρηγοριάδης Κώστας

Οπως αναμενόταν, ο Γ. Παπανδρέου πάτησε τη σκανδάλη του όπλου, που βρισκόταν «πάνω στο τραπέζι», τουλάχιστον εδώ και ένα μήνα, από τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις 25 Μάρτη. Γνώριζε, όμως, πολύ καλά ο πρωθυπουργός ότι το όπλο, δηλαδή ο δανειοδοτικός μηχανισμός στήριξης ΕΕ - ΔΝΤ, δε στόχευε, βέβαια, τους κερδοσκόπους και τις αγορές όπως έλεγε, αλλά κατ' ευθείαν την καρδιά του λαού, τα δικαιώματά του, τη ζωή του, το μέλλον των παιδιών του. Κι όμως δε δίστασε να το κάνει. Γνώριζε πολύ καλά ότι ο μηχανισμός ΕΕ - ΔΝΤ αποτελεί ένα ισχυρό «εργαλείο» για να τρομοκρατήσει και χειραγωγήσει τον εργαζόμενο λαό, ώστε να αποδεχθεί να οδηγηθεί ως πρόβατο επί σφαγή στο βωμό της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ακριβώς γι' αυτό βιάζεται να τον χρησιμοποιήσει. Συνεχίζει, βέβαια, τα ίδια παραμύθια, που, όμως, πλέον δεν έχουν «δράκο». Κανένας εργαζόμενος,για παράδειγμα, δεν πιστεύει τις πρωθυπουργικές μπαρούφες, όπως ότι, τάχα, «οι εταίροι μας θα συνδράμουν άμεσα και αποφασιστικά, ώστε να παράσχουν στην Ελλάδα το απάνεμο λιμάνι», κ.ο.κ. Μόνο δεινά και αντιλαϊκή λαίλαπα δίχως τέλος περιμένουν το λαό, αν αφήσει τη μαύρη συμμαχία κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ να τον καταληστεύει μέχρι θανάτου. Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος στην καπιταλιστική κρίση, αν συνεχίσουν να κυριαρχούν τα μονοπώλια και οι κυβερνήσεις τους. Είναι η σειρά της εργατικής τάξης, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχομεσαίας αγροτιάς να χρησιμοποιήσουν το δικό του όπλο: Το ενιαίο μέτωπο πάλης σε ρήξη με τα μονοπώλια με στόχο τη λαϊκή εξουσία.

Πλάτες στο αντιαπεργιακό μέτωπο

Αναπόσπαστο τμήμα της συνολικότερης αντιλαϊκής πολιτικής της αποτελεί η επίθεση που εξαπέλυσε κατά των απεργιακών κινητοποιήσεων η ηγεσία της ΝΔ, σπεύδοντας να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στο αντιαπεργιακό μέτωπο που στήθηκε απέναντι στις κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ. Είναι αστείες δικαιολογίες και αθλιότητες τα περί κλεισίματος των ξενοδοχείων και μαγαζιών ή τα περί ζημιάς που δήθεν γίνεται στον τουρισμό, εξαιτίας των απεργιακών κινητοποιήσεων. Η ηγεσία της ΝΔ γνωρίζει πολύ καλά ότι για το κλείσιμο των μικρομάγαζων υπεύθυνη είναι η φιλομονοπωλιακή πολιτική που εφαρμόζει από κοινού με την κυβέρνηση στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΕΕ. Αυτό που την ενδιαφέρει είναι να συκοφαντήσει τους αγώνες των εργαζομένων, προκειμένου να ενοχοποιήσει την αντίστασή τους στην αντιλαϊκή θύελλα και να ενισχύσει όσο μπορεί το κλίμα της κοινωνικής συναίνεσης. Και αυτό το κάνει συστηματικά η ηγεσία της ΝΔ, διακηρύσσοντας σταθερά ότι βρίσκεται απέναντι και δε στηρίζει τις απεργιακές κινητοποιήσεις, όπως έκανε με τους μικρομεσαίους αγρότες, τους ναυτεργάτες, κ.ο.κ. Παράλληλα, πλειοδοτεί για τη λήψη κατασταλτικών μέτρων. «Αυτή τη στιγμή, το εμπορικό κέντρο βρίσκεται καθημερινά στο έλεος κάθε ολιγομελούς ομάδας που κάνει την επαναστατική γυμναστική της και αναστατώνει τα πάντα», δήλωνε μόλις την περασμένη Δευτέρα ο Αντ. Σαμαράς, επικρίνοντας το κράτος, γιατί «δεν μπορεί ούτε τη στοιχειώδη ασφάλεια να δώσει στον επιχειρηματία». Ο,τι κι αν κάνουν αυτή η ασφάλεια του επιχειρηματία ποτέ δε θα υπάρξει, απλά γιατί πατάει πάνω στην ανασφάλεια, στον ιδρώτα και στο αίμα των εργαζομένων.

Εχουν ξεπουλήσει το περιεχόμενο

Πανηγυρίζει η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ για την τροπολογία που προωθεί η κυβέρνηση σχετικά με την κλαδική συλλογική σύμβαση εργασίας. Η τροπολογία προβλέπει ότι, όταν οι τραπεζίτες αρνούνται να προσέλθουν σε διαπραγματεύσεις για την υπογραφή κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, τότε η ΟΤΟΕ μπορεί να προσφύγει στον ΟΜΕΔ.

Ομως, πέρα από τη νομοθετική κατοχύρωση του δικαιώματος προσφυγής στον ΟΜΕΔ, το οποίο είχαν προσβάλει νομικά οι τραπεζίτες, το ζήτημα είναι τι διεκδικεί και πώς η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ ως περιεχόμενο της κλαδικής συλλογικής σύμβασης.

Είναι αυτή η πλειοψηφία που τα τελευταία χρόνια έχει συμφωνήσει στην απελευθέρωση του ωραρίου λειτουργίας, στηρίζει τη σύνδεση του μισθού με την παραγωγικότητα, δημιουργεί η ίδια προσχήματα για τη δικαιολόγηση απολύσεων, διευκολύνει την επέκταση των ελαστικών μορφών εργασίας, αδρανεί συνειδητά μπροστά στις σημερινές εξελίξεις που επιφέρουν καίρια και οριστικά πλήγματα στις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Με άλλα λόγια, το κύριο είναι ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να εμπιστεύονται σε αυτές τις πλειοψηφίες την υπόθεση της υπεράσπισης των συμφερόντων τους. Είναι απόλυτα αναγκαίο να τις βάλουν στην άκρη.