ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 24 Σεπτέμβρη 2004
Σελ. /40
Ο «λογιστικο-καυγάς»

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ωραίος... και αρκετά διδακτικός είναι ο δικομματικός καυγάς, που έχει ξεσπάσει τις τελευταίες μέρες, σχετικά με την πορεία της οικονομίας και τους οικονομικούς δείκτες. Οι κυβερνώντες κατηγορούν την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ για δημιουργική λογιστική, απόκρυψη στοιχείων και χρεών και την εμφάνιση μιας πλαστής εικόνας, όλα τα προηγούμενα χρόνια. Από την πλευρά της, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κατηγορεί την κυβέρνηση για καταστροφική λογιστική, που πλήττει την αξιοπιστία της χώρας και θέλει να μηδενίσει το έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Το γεγονός πως τόσα χρόνια τώρα οι μισθοί, τα μεροκάματα και οι συντάξεις παραμένουν σε εξευτελιστικά επίπεδα, ενώ οι όποιες αυξήσεις κυμαίνονται στα όρια της ελεημοσύνης, η ανεργία παραμένει στο ...ύψος της, η Παιδεία και η Υγεία βουλιάζουν στα γνωστά σε όλους προβλήματα, κλπ., κλπ. δεν απασχολεί ούτε τον έναν, ούτε τον άλλον. Και πολύ περισσότερο, δεν τους απασχολεί το γεγονός πως, ενώ συμβαίνουν όλα τα προηγούμενα, μια ελάχιστη μειοψηφία συσσωρεύει τεράστια πλούτη, που φτάνουν για να λυθούν όλ' αυτά τα προβλήματα και θα περισσέψουν κι από πάνω. `Η, για να είμαστε περισσότερο σωστοί και ακριβείς, ενδιαφέρονται τα μέγιστα για τη συνέχιση και παραπέρα κλιμάκωση της πολιτικής, που προκαλεί όλα τα προηγούμενα και γι' αυτό «τσακώνονται» για τις ...διάφορες λογιστικές.

Ανταγωνιστικότητα και περιβάλλον

Ορος του συρμού έχει γίνει από τους κυβερνώντες, τον ΣΕΒ και το μεγάλο κεφάλαιο γενικότερα, η λεγόμενη «ανταγωνιστικότητα της οικονομίας» και τροφοδοτεί κάθε είδους αντικοινωνικές αξιώσεις και απαιτήσεις των «εχόντων και κατεχόντων». Για παράδειγμα, ο «Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων» με ανακοίνωσή του ζητάει «να εναρμονιστεί η περιβαλλοντική νομοθεσία με την πολιτική ανάπτυξης και ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» (sic!). Οι συγκεκριμένοι, αν και με «άκομψο» τρόπο, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να επαναλαμβάνουν τα «επιχειρήματα» της επίσημης προπαγάνδας. Στο πλαίσιο αυτό, με απόλυτα «φυσικό» τρόπο προσθέτουν ότι το «μεγαλύτερο ποσοστό των περιοχών με μεταλλευτικό - εξορυκτικό ενδιαφέρον» βρίσκεται εντός περιοχών προστασίας του περιβάλλοντος (π.χ. Natura 2000), δηλαδή σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους ή περιοχές προστασίας της πανίδας και της χλωρίδας κλπ. Και, βέβαια, στο «διά ταύτα» - πάντα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης - ζητούν το ελεύθερο για δραστηριότητες και μέσα στις περιοχές αυτές. Με άλλα λόγια, να θυσιασθει το περιβάλλον στο βωμό της ανάπτυξης των επιχειρηματικών κερδών...

«Εμείς φτιάχνουμε καμικάζι»

«Η συμπεριφορά των Ισραηλινών στρατιωτών στα φυλάκια ελέγχου που βρίσκονται στα παλαιστινιακά εδάφη είναι, συχνά, τόσο ταπεινωτική προς τους Παλαιστινίους, που μόνοι μας δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία καμικάζι». Αυτό υποστήριξε δημοσίως, πριν από λίγες μέρες, όχι κάποιος Ισραηλινός φιλειρηνιστής, αλλά ο συνταγματάρχης Νόαμ Τίμπον, μέλος της ηγεσίας των ισραηλινών δυνάμεων που βρίσκονται στη Δυτική Οχθη.

Ο Τίμπον χαρακτήρισε τη συμπεριφορά της πλειοψηφίας των Ισραηλινών στρατιωτών στα φυλάκια «απαράδεκτη και ταπεινωτική ακόμη και για ζώα πόσο μάλλον για ανθρώπινα πλάσματα». Αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια ανακρίσεων οι οποίες έχουν γίνει σε Παλαιστινίους, «επίδοξους καμικάζι» που συνελήφθησαν, επιβεβαιώθηκε ότι οι ίδιοι ή στενοί τους συγγενείς έχουν υποστεί εξευτελιστική μεταχείριση από τον ισραηλινό στρατό. «Συχνά, η κατάσταση στα φυλάκια θυμίζει άγρια Δύση», παραδέχτηκε ο Τίμπον.

Φυσικά, ο Ισραηλινός αξιωματικός απέφυγε να ξεπεράσει τα εσκαμμένα και γι' αυτό χαρακτήρισε «αναγκαία για λόγους ασφαλείας» τα φυλάκια ελέγχου και επέρριψε μεγάλο μέρος της ευθύνης για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Ισραηλινών στρατιωτών «στην ελλιπή εκπαίδευση». Εντούτοις, το ίδιο το περιεχόμενο των λόγων του δεν παύει να είναι εξαιρετικά αποκαλυπτικό για την - υπό ισραηλινή κατοχή - καθημερινότητα των Παλαιστινίων.

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Καμιά ανοχή στους βάρβαρους

Τα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση για την ανεργία και την απασχόληση (επιδότηση των βιομηχάνων αντί των ανέργων, απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές, επέκταση της μερικής απασχόλησης, επιδότηση του «φασόν», κ.ά.) επιβεβαιώνουν πως η βαρβαρότητα μέσα στην οποία καλούνται να επιβιώσουν οι εργαζόμενοι θα εντείνεται. Μαζί με ό,τι έχει ήδη νομοθετηθεί για το Ασφαλιστικό (παράταση εργάσιμου βίου, κ.ά.) τα μέτρα στόχο έχουν να επεκτείνουν τις ευέλικτες μορφές εργασίας. Επιδιώκουν να μειώσουν κι άλλο το λεγόμενο μη μισθολογικό κόστος, που συμβάλλει στην ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και συνεπώς στην αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Μεταθέτουν την ευθύνη της ανεργίας στον ίδιο τον άνεργο για να κηρύξουν «αθώα» τη δική τους αντεργατική πολιτική και να κρύψουν το γεγονός ότι η ανεργία αποτελεί εγγενές χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, αλλά και όπλο στα χέρια της αστικής τάξης για το χτύπημα των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Τα μέτρα αυτά είναι πιστή αντιγραφή των οδηγιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που απορρέουν από τη Στρατηγική της Λισαβόνας. Σε αυτά τα πλαίσια εντάσσεται και η προχτεσινή απόφαση της Κομισιόν για νέα αναδιοργάνωση του χρόνου εργασίας, που και αυτή επιδιώκει να προσφέρει μεγαλύτερη ευελιξία στις επιχειρήσεις. Ετσι που να μπορούν να έχουν τον εργάτη-λάστιχο όποτε τον χρειάζονται, αφού θα μετράνε πια το χρόνο εργασίας όχι με βάση τη μέρα και τη βδομάδα, αλλά ως συνολικό ετήσιο χρόνο. Κάθε τέτοια πολιτική δημιουργεί όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες στους εργαζόμενους. Το δικαίωμα στη δουλιά έχει από καιρού ποδοπατηθεί. Το ίδιο και ο σταθερός ημερήσιος χρόνος εργασίας. Αυτό το γνωρίζουν καλά οι εργαζόμενοι με μερική ή προσωρινή απασχόληση αλλά και αυτοί που έχουν μάθει ότι το 40ωρο είναι ένας μύθος, καθώς καλούνται να εκτελέσουν «μαύρη» και ανασφάλιστη εργασία, η οποία υπερβαίνει ακόμα και τις 60 ώρες τη βδομάδα.

Η εξάλειψη αυτών των δικαιωμάτων έχει άμεσες επιπτώσεις στο σύνολο της ζωής της εργατικής και λαϊκής οικογένειας. Μεγαλώνουν τη φτώχεια και την ανέχεια. Συρρικνώνουν τον ελεύθερο χρόνο του εργαζόμενου και τη δυνατότητα συμμετοχής σε κοινωνικές δραστηριότητες, ανάπτυξης πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης, καθώς και ανάπαυσής του. Η κατάσταση αυτή οξύνεται όσο οξύνεται ο ανταγωνισμός μεταξύ των καπιταλιστών. Μια αναγκαιότητα που υπαγορεύει στον κάθε καπιταλιστή να επιβάλλει όλο και πιο σκληρούς όρους εργασίας προκειμένου να αντέξει στον ανταγωνισμό. Γίνεται ακόμη πιο καθαρό ότι το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα των εργαζομένων, γιατί είναι αυτές που τα γεννούν και τρέφονται από αυτά.

Μόνη διέξοδος η κατάργηση αυτής της πραγματικότητας. Τα αιτήματα για μόνιμη και σταθερή εργασία, 7ωρο-5ήμερο-35ωρο, για αξιοπρεπή εργασία και ζωή δεν μπορούν να πραγματωθούν μέσα σε τούτο το δύσοσμο σύστημα. Απαιτούν από τους εργάτες και τα λαϊκά στρώματα την οικοδόμηση ενός ισχυρού Μετώπου πάλης. Ενός Μετώπου ικανού να συγκρουστεί με αυτές τις πολιτικές, να τις ανατρέψει για να επιβάλει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων. Κάθε ανοχή στην καλπάζουσα βαρβαρότητα που αποδέχονται συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ισοδυναμεί πλέον με συνενοχή.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ