ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Οι υποσχέσεις

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ούτε ένα, ούτε δύο δήθεν ενιαία μισθολόγια στο δημόσιο τομέα έχουν επεξεργαστεί και επιβάλει μέχρι σήμερα οι εκάστοτε κυβερνήσεις, με πρώτες αυτές του ΠΑΣΟΚ. Ούτε μια, ούτε δυο φορές έχουν υποσχεθεί τη βελτίωση των χαμηλών αμοιβών της μεγάλης πλειοψηφίας των δημοσίων υπαλλήλων, την εξίσωση προς τα πάνω, την κατάργηση των επιδομάτων και της επιδοματικής πολιτικής. Τι έγινε απ' όλ' αυτά; Απολύτως τίποτε. Και αδιαμφισβήτητη απόδειξη γι' αυτό είναι η σημερινή κατάσταση. Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία των δημοσίων υπαλλήλων αμείβεται με μισθούς, που απέχουν μακράν των βασικών αναγκών επιβίωσης, το μισθολόγιο μόνον ενιαίο δεν είναι, τα επιδόματα δίνουν και παίρνουν και ο αριθμός των κάθε λογής συμβασιούχων - ομήρων συνεχώς αυξάνεται.

Τώρα, έρχεται και πάλι η κυβέρνηση και, μέσω του υπουργού Εσωτερικών, Πρ. Παυλόπουλου, υπόσχεται κι αυτή, με τη σειρά της, ενιαίο μισθολόγιο, εξίσωση προς τα πάνω και κατάργηση των επιδομάτων. Ολα όσα, δηλαδή, υπόσχονταν και οι προηγούμενες, αλλά ποτέ δεν τα υλοποίησαν. Η κυβέρνηση της ΝΔ, μάλιστα, το κάνει σε μια στιγμή, που δυναμώνει την επίθεσή της ενάντια στα εργασιακά, ασφαλιστικά και μισθολογικά δικαιώματα των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ κι έχοντας ως βασική πυξίδα τη λογική της εξίσωσης προς τα κάτω. Ας τα πάρουν όλ' αυτά υπόψη τους οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο κι ας πράξουν ανάλογα.

Αξιον απορίας...

«ΝΙΚΟΣ ΧΟΥΝΤΗΣ: Η ΕΕ δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς δημοκρατική και κοινωνική συνοχή». Αυτά έλεγαν ο υπέρτιτλος και ο τίτλος ρεπορτάζ της χτεσινής «Αυγής», σχετικά με προχτεσινή παρέμβαση του γραμματέα της ΚΠΕ του ΣΥΝ στη Θεσσαλονίκη.

Κι αν δεν υπάρξει «δημοκρατική και κοινωνική συνοχή», τι θα γίνει ρε παιδιά; Δε θα προχωρήσει η ΕΕ; Θα διαλυθεί; Και σεις τι λέτε γι' αυτά τα ενδεχόμενα; Πάντως, εδώ που τα λέμε, είναι άξιον απορίας το γεγονός πως ακόμη ψάχνετε να βρείτε «δημοκρατία και κοινωνική συνοχή» με τις πολυεθνικές, το μεγάλο κεφάλαιο και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Στ' αλήθεια τα πιστεύετε αυτά ή έτσι τα λέτε, όπως κάνουν και οι εκπρόσωποι του δικομματισμού..;

Ολα καλά..!

Εγκληματική αδιαφορία για την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων στο Θριάσιο Νοσοκομείο δείχνουν η κυβέρνηση και η διοίκηση του νοσοκομείου. Στο Θριάσιο δεν υπάρχει τεχνικός ασφαλείας, δε γίνονται περιοδικές ιατρικές εξετάσεις των εργαζομένων, γίνονται χημειοθεραπείες χωρίς τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας, ενώ το προσωπικό επιβαρύνεται ακόμα περισσότερο από την υπερεντατικοποίηση της δουλιάς λόγω των μεγάλων ελλείψεων προσωπικού.

Σαν να μην έφταναν αυτά, στο κτίριο του νοσοκομείου υπάρχει επικίνδυνος αμίαντος. Οι εργαζόμενοι κατάφεραν με τις πιέσεις τους προς το υπουργείο Υγείας να δρομολογηθούν έργα απομάκρυνσής του. Ομως, η διοικήτρια του νοσοκομείου Μ. Καρά αρνήθηκε στο σωματείο εργαζομένων να τους ενημερώσει για τα μέτρα προστασίας κατά τη διάρκεια των εργασιών μεταφοράς του επικίνδυνου αμίαντου, παραπέμπτοντάς τους στην... τεχνική υπηρεσία.

Και, μετά απ' αυτό - όπως καταγγέλλει η Ενιαία Συνδικαλιστική Αγωνιστική Κίνηση (ΕΣΑΚ) στο νοσοκομείο - η Μ. Καρά παραχώρησε συνέντευξη σε τοπική εφημερίδα, όπου ισχυρίζεται ότι λαμβάνονται τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της υγείας και ασφάλειας των εργαζομένων!

Δηλαδή, διοίκηση και κυβέρνηση εμπαίζουν και ανοιχτά τους εργαζόμενους!

Τα «φρούτα» της κοινωνίας μας

Ο «Ριζοσπάστης» έχει πολλές φορές καταγγείλει στο παρελθόν την απάτη των διαφόρων «τηλεπαιχνιδιών», οι εμπνευστές και οργανωτές των οποίων παγιδεύουν και ληστεύουν διάφορους ανυποψίαστους ή αφελείς τηλεθεατές. Τώρα, έρχονται τα συμπεράσματα μιας πολύμηνης αστυνομικής έρευνας, για να επιβεβαιώσει τις καταγγελίες. Σύμφωνα, με την έρευνα αυτή, τα σχετικά τηλεπαιχνίδια προβάλλονταν σε 90 πανελλαδικούς και περιφερειακούς τηλεοπτικούς σταθμούς σε όλη τη χώρα, ο τζίρος της απάτης ξεπέρασε τα 80 εκατομμύρια ευρώ και οι τηλεθεατές - θύματα φτάνουν τις 300.000.

Χρειάζεται, άραγε, να σημειώσουμε ότι η προαναφερόμενη απάτη είναι -σε τελευταία ανάλυση- καρπός και σύμπτωμα της «ελεύθερης αγοράς» και του σύγχρονου καπιταλισμού, που έχει αναγάγει το κυνηγητό του κέρδους και τη ζούγκλα του ανταγωνισμού σε υπέρτατες και μοναδικές... αξίες της κοινωνίας; ΄Η, μήπως, χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να προβλέψει κανείς ότι στη θέση των «τηλεπαιχνιδιών» - αν τα σταματήσουν... - κάποια άλλη φάμπρικα θα στήσουν οι κάθε λογής «αετονύχηδες»; Οχι, βέβαια. Αυτά είναι, λίγο πολύ, εύλογα και ευνόητα. Αλλωστε, ανάλογα με την κοινωνία «βγαίνουν» και τα «φρούτα» της...

Το ωράριο

Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου είναι θέμα αδιαπραγμάτευτο, και για τη σημερινή και για τις προηγούμενες κυβερνήσεις της άρχουσας τάξης της χώρας και της ΕΕ. Ακόμα και την περίοδο που το ΠΑΣΟΚ κατηγορούσε τη ΝΔ για ...απραξία, εκείνη ψήφιζε νόμους με καθαρά αντιλαϊκό χαρακτήρα και φανερό στόχο την παραπέρα πριμοδότηση των μεγαλοεπιχειρηματιών. Μετά το φορολογικό και τον αναπτυξιακό νόμο, μετά την εισοδηματική πολιτική της λιτότητας, μετά τις τόσες και τόσες «ρυθμίσεις», ήρθε η σειρά του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων με τις τεράστιες επιπτώσεις στους εργαζόμενους. Ο κοινός παρονομαστής είναι ολοφάνερος: χτύπημα των κατακτήσεων των πολλών για να εξασφαλιστούν περισσότερα κέρδη για τους λίγους.

Η ρύθμιση για την πλήρη και οριστική απελευθέρωση του ωραρίου μπορεί να μη συνδέεται με... κονδύλια, αλλά με μια πολύ ουσιώδη πλευρά για το κεφάλαιο: Την προώθηση κρατικομονοπωλιακών ρυθμίσεων για τη δημιουργία του αναγκαίου πλαισίου που θα εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία των επιχειρήσεων σε καθεστώς όλο και μεγαλύτερης κερδοφορίας. Σ' αυτό αποβλέπουν οι ρυθμίσεις και για τα εργασιακά και για το ασφαλιστικό και για το ωράριο, ρυθμίσεις που ευνοούν τη συγκέντρωση κεφαλαίων μέσα από τον εκτοπισμό και την περιθωριοποίηση των μικρών επιχειρήσεων και την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Οι επιπτώσεις που θα υπάρξουν για τους εργαζόμενους από τις νέες ρυθμίσεις είναι πολλαπλές. Η απελευθέρωση του ωραρίου φέρνει τη διεύρυνση των ελαστικών μορφών εργασίας, της μερικής απασχόλησης, των απλήρωτων ωρών δουλιάς, των μισθών πείνας. Για χιλιάδες μικρούς και αυτοαπασχολούμενους επαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους, οι ρυθμίσεις αυτές σημαίνουν επαγγελματική και βιολογική εξόντωση μέσα από τα απάνθρωπα ωράρια, την όλο και περισσότερη δουλιά για όλο και μικρότερα μεροκάματα, την ένταση του άγριου και έτσι κι αλλιώς άνισου ανταγωνισμού με τα μονοπώλια και τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Οι εργαζόμενοι και οι αυτοαπασχολούμενοι δεν μπορούν να μπουν σε καμιά διαπραγμάτευση για την εφαρμογή των κυβερνητικών ρυθμίσεων. Ούτε, βέβαια, να παζαρέψουν για τη διατήρηση του σημερινού, ούτως ή άλλως, απαράδεκτου καθεστώτος, μπαίνοντας στα επικίνδυνα μονοπάτια που πάνε να τους βάλουν οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες για να βάλουν στην ουσία τρικλοποδιές στα ίδια τα συμφέροντα των εργαζομένων. Γι' αυτό οι κομμουνιστές, το ΚΚΕ, επισημαίνουν πως ο μόνος δρόμος, που μπορεί να φέρει αποτέλεσμα, είναι η συντονισμένη αγωνιστική δράση όλων όσοι θίγονται από τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για ένα ωράριο που θα εξασφαλίζει πλήρη και σταθερή εργασία για τους μισθωτούς (7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο), θα είναι υποχρεωτικό για όλα τα καταστήματα, θα καθορίζει την Κυριακή υποχρεωτική αργία για όλα τα καταστήματα, θα προβλέπει 3 απογεύματα κλειστά και συνεχές ωράριο λειτουργίας που δε θα υπερβαίνει τις 48 ώρες την εβδομάδα. Αυτό είναι το μόνο πλαίσιο λειτουργίας των καταστημάτων που μπορεί, στις σημερινές συνθήκες, να εξυπηρετεί τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στο εμπόριο, των αυτοαπασχολούμενων και των καταναλωτών.