ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Πεθαίνουν» τα ποτάμια στη Θεσσαλία

Τεράστια είναι η οικολογική καταστροφή στα ποτάμια της Θεσσαλίας κι ιδιαίτερα στον ξακουστό Πηνειό και στον ιστορικό Εννιπέα. Την κύρια ευθύνη γι' αυτό βαρύνει κάποιες βιομηχανίες - τυροκομικές, επεξεργασίας ντομάτας κ.ά. - που ρίχνουν τα βρωμερά και ρυπογόνα λύματά τους μέσα στα ποτάμια, ενώ το πρόβλημα επιβαρύνουν και τα φυτοφάρμακα που ρίχνονται, αφειδώς, στα χωράφια, αλλά και τα σκουπίδια που δήμοι πετούν κοντά στις όχθες των ποταμών. Η ρύπανση που προκαλούν τ' απόβλημα είναι τόσο μεγάλη, που το νερό έχει πάρει γκρίζο ή και μαύρο χρώμα. Το θέαμα είναι καταθλιπτικό και η δυσωδία αφόρητη. Μέσα σ' αυτό το βούρκο που κινείται αργά προς τη θάλασσα χάνεται κάθε μορφή ζωής και θλίβεσαι να βλέπεις νεκρά τα ψάρια, τις καραβίδες, τα βατράχια, τις νεροχελώνες, τα νερόφιδα, τα υδρόβια δέντρα μαραμένα κι ετοιμοθάνατα και τα πουλιά να κρατιούνται μακριά.

Κι ενώ ο κίνδυνος απειλεί και τους ανθρώπους - ας μην ξεχνάμε ότι από τα νερά των ποταμών υδρεύονται μερικές περιοχές και αρδεύονται χωράφια με προϊόντα που καταναλώνονται από ανθρώπους και ζώα - οι αρμόδιοι αδιαφορούν. Η Περιφέρεια, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης και οι αρμόδιες υπηρεσίες των νομαρχιών δεν παίρνουν μέτρα κατά των βιομηχανιών που ρυπαίνουν, ενώ οι δήμοι, απ' όπου διέρχονται τα μολυσμένα νερά, δεν οργανώνουν τον αγώνα των κατοίκων για την προστασία του περιβάλλοντος και της ζωής τους.

Ερευνες...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παντού έρευνες... Στη Γαλλία, στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, οι κυβερνήσεις ανακοίνωσαν έρευνες για να εξακριβώσουν... τις ακριβείς αιτίες για τον τόσο μεγάλο αριθμό νεκρών από τους καλοκαιρινούς καύσωνες. Λες και δεν τις ξέρουν τις αιτίες. Λες και δεν ξέρουν πως φταίνε οι συνθήκες ζωής που έχουν επιβάλει προκειμένου να διασώζουν το στυγνό σύστημα της εκμετάλλευσης. Λες και είναι άγνωστο επίσης στους λαούς πως τέτοιες «έρευνες» γίνονται ακριβώς για να αποενοχοποιούνται τόσο οι κυβερνήσεις όσο και το σύστημα που υπηρετούν. Στην ανάγκη, αν δε γίνεται αλλιώς, μπορεί να βρεθεί κανένα εξιλαστήριο θύμα (κάποια παραίτηση) ακριβώς για να μη γίνει τίποτα και να επαναληφθούν τα ίδια με την πρώτη ευκαιρία...

Ποια σύγκλιση;

Την προηγούμενη δεκαετία οι εργαζόμενοι της χώρας μας στέναξαν, προκειμένου να υλοποιηθεί ο στόχος - σύνθημα της «οικονομικής σύγκλισης» της Ελλάδας με το μέσο επίπεδο της ΕΕ, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ένταξη στην ΟΝΕ. Ηταν ένας στόχος ζωής για την άρχουσα τάξη, στα πλαίσια των γενικότερων ανακατατάξεων στο σύστημα του παγκόσμιου καπιταλισμού και της «νέας τάξης πραγμάτων», που διαμορφωνόταν μετά την ανατροπή στις χώρες της σοσιαλιστικής κοινότητας. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι το προπαγανδιστικό μέρος εκείνης της πορείας ήταν, για το κυβερνών κόμμα, αρκούντως αποτελεσματικό. Μόνο που αμέσως μετά, κόμματα που βρέθηκαν στο πλευρό της προσπάθειας των «εκσυγχρονιστών», άρχισαν να ρίχνουν αντιπολιτευτικές κορόνες. Κόμματα, όπως η ΝΔ και ο ΣΥΝ, χωρίς να προβάλλουν οποιαδήποτε ένσταση για την ουσία και την κατεύθυνση της εφαρμοζόμενης πολιτικής, διατυπώνουν την άποψη ότι αυτό που έγινε τα προηγούμενα χρόνια ήταν μια «σύγκλιση δεικτών» ή «ονομαστική σύγκλιση» κ.ο.κ.

Το επιτελείο Σημίτη που από καιρό αναζητούσε το νέο... όραμα, από το οποίο θα έπρεπε να γαντζωθούν οι προπαγανδιστικοί μηχανισμοί του κυβερνώντος κόμματος, προσπάθησε να ανατρέψει την κατάσταση αυτή και υιοθέτησε, ως σύνθημα - στόχο, αρχικά την «πραγματική σύγκλιση» και τώρα τελευταία την «κοινωνική σύγκλιση». Ολα αυτά μάλιστα, αποτελούν κομμάτια της διαβόητης «χάρτας κοινωνικής σύγκλισης», το περιεχόμενο της οποίας μαγειρεύεται αυτό το διάστημα από τον πρωθυπουργό και τους ανθρώπους του.

Η ιστορία της «σύγκλισης» και η συνθηματολογία γύρω από αυτή το επόμενο διάστημα θα ενταθεί ακόμα περισσότερο. Καλό είναι, όμως, να έχουμε από τώρα υπόψη μας ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για μια αισχρή και επικίνδυνη προπαγάνδα που στόχο έχει όχι μόνο να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους, αλλά να διαμορφώσει στην κοινή γνώμη μια καινούρια ιδεολογία - εντύπωση αφ' ενός για τη δυνατότητα άμβλυνσης των σημαντικών διαφορών που υπάρχουν ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις και ομάδες, αφ' ετέρου την αίσθηση ότι οι εργαζόμενοι σε άλλες χώρες της ΕΕ περνούν καλύτερα και πρέπει να βάζουμε στόχους να τους φτάσουμε...

Ο ανταγωνιστικός τρόπος εξέλιξης των ταξικών κοινωνιών διέπεται από χαρακτηριστικά και νόμους. Και μαζί από αρκετές νομοτέλειες, δεδομένα και σχέσεις, δηλαδή, που στην ουσία και το περιεχόμενό τους παραμένουν ακλόνητα, ανεξάρτητα από το βαθμό επίδρασης που μπορεί να δέχονται κατά καιρούς από συγκυριακές καταστάσεις. Ο νόμος της ανισόμετρης ανάπτυξης ανάμεσα στις διάφορες χώρες είναι νομοτέλεια. Οι πλούσιες εξελίσσονται πάντα σε σχετικά πλουσιότερες και πάντα απομυζούν πόρους από τις σχετικά φτωχότερες. Οπως ακριβώς γίνεται και ανάμεσα στις διάφορες - μεγάλες και μικρές- επιχειρήσεις. Οπως, σε μικρογραφία παρατηρούμε την πορεία των φτωχών περιοχών της Ελλάδας (π.χ. Ηπειρος κλπ.) όπου το μόνο που άλλαξε με την πάροδο των δεκαετιών είναι ότι τώρα είναι και οι φτωχότερες περιοχές της ΕΕ. Και για να το έχουμε υπόψη μας, αυτό ακριβώς συμβαίνει όλη την 23ετία που είμαστε στην ΕΟΚ και την ΕΕ. Αντί για οποιαδήποτε σύγκλιση οι διαφορές, όπως δείχνουν και οι στατιστικές, παραμένουν και οξύνονται περισσότερο...

Περί αξιοπιστίας

Αυτόν τον «Χημικό Αλί» δε μας τον παρουσίαζαν νεκρό σχεδόν από τις πρώτες μέρες της ιμπεριαλιστικής εισβολής; Οχι ότι έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία επί της ουσίας, αλλά βγαίνουν συμπεράσματα για την «αξιοπιστία» όλων όσων ισχυρίζονται...

Σύμμαχοι και στα ψέματα...

Δεν είναι σύμμαχοι μόνο στις επεμβάσεις, αλλά και στα ψέματα. Ομως, τα ψέματα έχουν «κοντά ποδάρια»... Αυτό «ανακαλύπτουν» αυτές τις μέρες - σχετικώς καθυστερημένα... - οι πρωθυπουργοί Βρετανίας και Αυστραλίας.

Το «θρίλερ» του Βρετανού πρωθυπουργού Τόνι Μπλερ σχετικά με το ρόλο αξιωματούχων της κυβέρνησής του με αιχμή του δόρατος την πολύκροτη υπόθεση της δολοφονίας του ειδικού επιστήμονα Ντέιβιντ Κέλι είναι γνωστό... Σε αντίθεση, ίσως, με τις ανάλογες περιπέτειες, με επίκεντρο έρευνες και ακροάσεις που διενεργούνται αυτό το διάστημα, που αντιμετωπίζει ένας άλλος πιστός σύμμαχος του Τζ. Ου. Μπους, ο Αυστραλός πρωθυπουργός Τζον Χάουαρντ.

Χτες, λοιπόν, ο Χάουαρντ άκουσε πρώην υψηλόβαθμο αναλυτή των μυστικών υπηρεσιών της χώρας του, ονόματι Αντριου Γούλκι, να τον στηλιτεύει ενώπιον ειδικής επιτροπής του Ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου για τα «ψέματα, τις υπερβολές και τις ανακρίβειες», που αφειδώς διάσπερνε προ της επέμβασης στο Ιράκ, προκειμένου να «πείσει» τους Αυστραλούς πολίτες για το «δίκαιο» της εισβολής στη Βαγδάτη... «Η κυβέρνηση Χάουαρντ εψεύδετο κάθε στιγμή. Παραχάραξε, παραποίησε και χρησιμοποίησε επιλεκτικώς και κατασκευασμένα στοιχεία για να στηρίξει την υπόθεση (της εισβολής) στο Ιράκ»... είπε ο Γούλκι, ενώ οι τελευταίες σφυγμομετρήσεις φέρουν τη συντριπτική πλειοψηφία των Αυστραλών να αναγνωρίζουν τη μεγάλη μύτη του «Πινόκιο» πρωθυπουργού τους...