Τεράστια είναι η οικολογική καταστροφή στα ποτάμια της Θεσσαλίας κι ιδιαίτερα στον ξακουστό Πηνειό και στον ιστορικό Εννιπέα. Την κύρια ευθύνη γι' αυτό βαρύνει κάποιες βιομηχανίες - τυροκομικές, επεξεργασίας ντομάτας κ.ά. - που ρίχνουν τα βρωμερά και ρυπογόνα λύματά τους μέσα στα ποτάμια, ενώ το πρόβλημα επιβαρύνουν και τα φυτοφάρμακα που ρίχνονται, αφειδώς, στα χωράφια, αλλά και τα σκουπίδια που δήμοι πετούν κοντά στις όχθες των ποταμών. Η ρύπανση που προκαλούν τ' απόβλημα είναι τόσο μεγάλη, που το νερό έχει πάρει γκρίζο ή και μαύρο χρώμα. Το θέαμα είναι καταθλιπτικό και η δυσωδία αφόρητη. Μέσα σ' αυτό το βούρκο που κινείται αργά προς τη θάλασσα χάνεται κάθε μορφή ζωής και θλίβεσαι να βλέπεις νεκρά τα ψάρια, τις καραβίδες, τα βατράχια, τις νεροχελώνες, τα νερόφιδα, τα υδρόβια δέντρα μαραμένα κι ετοιμοθάνατα και τα πουλιά να κρατιούνται μακριά.

Κι ενώ ο κίνδυνος απειλεί και τους ανθρώπους - ας μην ξεχνάμε ότι από τα νερά των ποταμών υδρεύονται μερικές περιοχές και αρδεύονται χωράφια με προϊόντα που καταναλώνονται από ανθρώπους και ζώα - οι αρμόδιοι αδιαφορούν. Η Περιφέρεια, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης και οι αρμόδιες υπηρεσίες των νομαρχιών δεν παίρνουν μέτρα κατά των βιομηχανιών που ρυπαίνουν, ενώ οι δήμοι, απ' όπου διέρχονται τα μολυσμένα νερά, δεν οργανώνουν τον αγώνα των κατοίκων για την προστασία του περιβάλλοντος και της ζωής τους.