ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Και κρυφοΝΑΤΟφιλη η «Ελευθεροτυπία»;

Γρηγοριάδης Κώστας

Είναι φορές που ο τρόπος που κάποιος επιλέγει να χτυπήσει το ΚΚΕ αποκαλύπτει ταυτόχρονα και άλλα πράγματα, μάλλον αποκαλύπτει τους λόγους που έχει βάλει το ΚΚΕ στο στόχαστρο... Ετσι την έπαθε για άλλη μια φορά η χτεσινή «Ελευθεροτυπία». Γράφει, λοιπόν, σε σχόλιό της: «Με ανοιχτό το στόμα μείναμε, όταν διαβάσαμε ότι η γγ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα κατέθεσε στεφάνι στον τάφο του Μιλόσεβιτς, του εθνικιστή πολιτικού που ευθύνεται για τα μεγαλύτερα εγκλήματα... Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα δημοκρατική χώρα θα είχαν ξεσηκωθεί και οι πέτρες. Αλλά το ΚΚΕ ανέστησε τον Στάλιν, στον Μιλόσεβιτς θα κολλούσε; Τώρα εάν βγει ο Πάγκαλος και τους τα πει, θα τον κατηγορήσουν ξανά για "αντικομμουνισμό"». Ο αντικομμουνισμός είναι ολοφάνερος, αλλά αυτό που επίσης είναι ολοφάνερο είναι η πλήρης ταύτιση με τους δολοφόνους εγκληματίες του ΝΑΤΟ, ΗΠΑ, ΕΕ. Με ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα βομβάρδισαν ανελέητα ένα λαό, κατέστρεψαν μια χώρα ολόκληρη, δολοφόνησαν αμάχους και μωρά παιδιά και πάνω απ' όλα δημιούργησαν εστίες μόνιμης έντασης και κινδύνου ανάφλεξης στην περιοχή. Αυτούς υποστηρίζει η «Ελευθεροτυπία», γι' αυτό και λυσσάει ενάντια στο ΚΚΕ, γιατί νιώθει-ξέρει ποιος είναι ο πραγματικός τους αντίπαλος. Και είναι αυτή η λύσσα που τους φέρνει σε τόση σύγχυση που ανακατεύουν ό,τι κολλάει και δεν κολλάει (από Στάλιν έως Πάγκαλο) προκειμένου να επαναλάβουν τα επιχειρήματα των ιμπεριαλιστών δολοφόνων.

Η «ώρα της Γης... »

Εδώ και μέρες τώρα εξελίσσεται η διαφημιστική καμπάνια του συγκροτήματος Αλαφούζου, με τη σύμπραξη της λεγόμενης «μη κυβερνητικής οργάνωσης» WWF, για την «Ωρα της Γης». Μέσω της καμπάνιας αυτής, καλούνται οι εργαζόμενοι, να «διατρανώσουν την περιβαλλοντική τους ευαισθησία», απέναντι, ειδικότερα, στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής και της υπερθέρμανσης του πλανήτη, κλείνοντας για μια ώρα μερικούς από τους διακόπτες του σπιτιού τους το βράδυ της 28^ηςτου Μάρτη.

Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι αυτή καθ' αυτή η συμβολική κίνηση. Το πρόβλημα είναι το περιεχόμενο, τα μηνύματα που προωθούνται μέσα από αντίστοιχες εκδηλώσεις, στην εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα. Το σοβαρότερο από αυτά είναι η συγκάλυψη των αιτίων και των υπευθύνων και η ανάδειξη της «εταιρικής συνευθύνης» στην οποία αποδίδεται η εμφάνιση και επιδείνωση του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής.

Επιχειρείται έτσι, ο αποκλειστικός υπαίτιος, που είναι το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές τόσο σε εθνικό (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) όσο και σε διεθνικό επίπεδο, να βγουν «λάδι», καθώς η ίδια «συνευθύνη» χρεώνεται στους εργαζόμενους και για την αντιμετώπιση του προβλήματος με συνεχείς και βαθιά υποκριτικές εκκλήσεις για αλλαγή του τρόπου ζωής, των «καταναλωτικών προτύπων»...

... και της «ευαισθητοποιημένης» πλουτοκρατίας!

Επιχειρείται, λοιπόν, να περάσει στη συνείδηση του λαού η αντίληψη ότι υπάρχει και η «ευαισθητοποιημένη πλουτοκρατία», που πάνω από τα κέρδη της βάζει το «καλό του πλανήτη»! Πρόκειται, άλλωστε, για αγαπημένο σλόγκαν του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων «συλλογικοτήτων» της ευρωμονόδρομης «αριστεράς». Το WWF μάλιστα περηφανεύεται ότι στην εκδήλωση έχουν δηλώσει συμμετοχή πάνω από 710 επιχειρήσεις.

Το ταξικό κίνημα, όμως, ξέρει καλά ότι:

Ενοχος είναι η άναρχη καπιταλιστική ανάπτυξη, με γνώμονα το κέρδος, την οποία υπηρετούν και οι διακηρύξεις περί «πράσινης ανάπτυξης».
Τα συμφέροντα των μονοπωλίων οδηγούν στην καταστροφή του περιβάλλοντος με χαρακτηριστικότερες περιπτώσεις: Την εμπορευματοποίηση της γης, της ενέργειας, του νερού, τις κλιματικές αλλαγές (το εμπόριο, άλλωστε, των ρύπων «ανθεί»), τα βιοκαύσιμα, τα μεταλλαγμένα, τις εμμένουσες «τρύπες του όζοντος», την καταστροφή των δασών, την απερήμωση, τα πυρηνικά απόβλητα, την υποβάθμιση των οικοσυστημάτων, την υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, τις περιβαλλοντικές και πολιτιστικές καταστροφές από τις ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις και τις υποκινούμενες εμφύλιες συρράξεις.

Καθημερινά οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι «ώρα της γης», «ώρα του ανθρώπου», «ώρα της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων» είναι κάθε λεπτό, κάθε ώρα, κάθε μέρα που αγωνίζονται για τα δικά τους συμφέροντα, αντιπαλεύουν τις αιτίες και τους ενόχους, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Κάστρα αντίστασης

Οι καθημερινές εξελίξεις αναδεικνύουν για κάθε εργαζόμενο το καθήκον να αντιστοιχήσει την ένταση και το περιεχόμενο της πάλης του με τη σφοδρότητα της επίθεσης που δέχεται στο όνομα της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Επιβεβαιώνεται ολοένα και περισσότερο η ανάγκη να μετατραπεί κάθε τόπος δουλειάς, κάθε εργοστάσιο, κάθε επιχείρηση σε κάστρο αντίστασης και αντεπίθεσης, σε ορμητήριο νέων, ακόμα πιο δυνατών, πιο αποτελεσματικών ταξικών αγώνων, που αταλάντευτα θα υπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Το κάλεσμα της ανυπακοής στα κελεύσματα για υποταγή πρέπει να φτάσει παντού. Το σχέδιο για την οργάνωση της ταξικής πάλης πρέπει να καθοριστεί σε κάθε τόπο δουλειάς, μικρό και μεγάλο. Ακόμα κι εκεί όπου ο συσχετισμός της δύναμης είναι αρνητικός, εκεί όπου η εργοδοσία προσπαθεί να επιβάλει σιγή νεκροταφείου, εκεί όπου η συναίνεση ή η απογοήτευση φαίνεται να κυριαρχούν. Ακόμα κι εκεί όπου υπάρχει έστω και ένας μόνο εργαζόμενος διαθέσιμος να δουλέψει σ' αυτή την κατεύθυνση. Αρκεί για να μπουν τα θεμέλια της παρέμβασης που θα κατευθύνει τους εργάτες στην ουσία: Οτι ο πλούτος που αυτοί παράγουν τους ανήκει και πρέπει να τον διεκδικήσουν. Οτι η εργατική τάξη δεν είναι διατεθειμένη να πληρώσει την κρίση της πλουτοκρατίας.

Αυτή η δουλειά πρέπει να ενταθεί μπροστά στην απεργία στις 2 Απρίλη. Πολύ περισσότερο όμως να κλιμακωθεί από την επόμενη κιόλας μέρα. Δουλειά επιτακτική, ειδικά μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, ενώ το κεφάλαιο επιδιώκει να φορτώσει τη χασούρα του στις πλάτες των εργαζομένων. Αυτή η δουλειά επιβάλλεται πρώτα και κύρια από την αγαστή συνεργασία με την οποία τα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου και οι πολιτικοί συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι συντονίζουν τα πυρά τους ενάντια στους εργάτες.

Την επιτακτικότητα αυτής της δουλειάς αποδεικνύει η έκβαση του αγώνα - για παράδειγμα - στο «Πλαίσιο» στη Θεσσαλονίκη, όπου η εργοδοσία υποχρεώθηκε σε ανάκληση των απολύσεων. ΄Η η εξέλιξη της αναμέτρησης στα «Τζάμπο», όπου αναδείχτηκε πόσα πλήγματα μπορεί να επιφέρει στην εργοδοσία ο συντονισμένος αγώνας των εργαζομένων. Μα πάνω απ' όλα, είναι δουλειά της οποίας η αναγκαιότητα δεν εξαντλείται στο σήμερα, αλλά αποτυπώνεται στη μαγιά που αφήνει για το αύριο, για την ένταση της ταξικής πάλης.

Η αποτελεσματικότητα αυτής της μάχης εξαρτάται από το βαθμό πολιτικοποίησης κάθε αγώνα στους τόπους και κλάδους δουλειάς, συνολικά της πάλης της εργατικής τάξης. Από την απεργία μέχρι την κάλπη. Από το πόσο αναδεικνύει τους πολιτικούς ενόχους για τα προβλήματα των εργαζομένων, πόσο προετοιμάζει και καθοδηγεί την εργατική τάξη σε σύγκρουση εφ' όλης της ύλης με το κεφάλαιο. Μόνο έτσι θα τιμωρηθούν όσοι ευθύνονται για τη ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών ζωής και δουλειάς των εργαζομένων. Μόνο έτσι θα ανοίξει ο δρόμος για την ικανοποίηση των πραγματικών αναγκών της εργατικής λαϊκής οικογένειας.