ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Τρίτη 28 Φλεβάρη 2006
Σελ. /32
Δεδομένος ο κυβερνητικός στόχος

Γρηγοριάδης Κώστας

Συνεχίζει η κυβέρνηση την επιχείρηση καλλιέργειας του εδάφους για τη νέα επίθεση στα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων. Τούτη τη φορά, ανέλαβε το έργο ο νέος υπουργός Απασχόλησης, Σ. Τσιτουρίδης. Σε συνέντευξη, λοιπόν, που έδωσε σε κυριακάτικη εφημερίδα, γίνεται σαφές ότι η κυβέρνηση «ανοίγει» το Ασφαλιστικό, με δεδομένο στόχο την αφαίρεση δικαιωμάτων. «Ολοι πρέπει να δώσουν κάτι...», είναι η χαρακτηριστική φράση που χρησιμοποιεί ο νέος υπουργός και το μυαλό του καθένα πηγαίνει στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, το ύψος των συντάξεων και των εργατικών εισφορών. Κι από κοντά, έρχεται η ενοποίηση των επικουρικών ταμείων, ώστε τα πλεονάσματα των μεν, να καλύψουν τα ελλείμματα των δε, ενώ, παραμένει σταθερή επιδίωξη η μείωση των πρόωρων συντάξεων, η συρρίκνωση των αναπηρικών και η υπονόμευση των βαριών και ανθυγιεινών.

Τέλος, η τακτική που επιλέγει και η ΝΔ είναι αυτή της σαλαμοποίησης. «Δε θα υπάρξει μια ενιαία ρύθμιση» δηλώνει ο Σ. Τσιτουρίδης. Μια τακτική που εφάρμοσε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Η μέθοδος του «διαίρει και βασίλευε» είναι προσφιλής και στα δύο κόμματα. Ομως οι εργαζόμενοι γνωρίζουν και τους στόχους και τις μεθόδους τους, όπως και αυτό που χρειάζεται να κάνουν: Να δυναμώσουν την ενότητά τους και να κλιμακώσουν τους αγώνες τους, μη αφήνοντας σε χλωρό κλαρί την κυβέρνηση και όσους τη στηρίζουν στο έργο της.

Ενθουσιασμός Ουάσιγκτον για Ντόρα

Δεν μπορούν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους στην Ουάσιγκτον για την τοποθέτηση της Ντ. Μπακογιάννη στη θέση της υπουργού Εξωτερικών. «Είναι ένα πρόσωπο το οποίο είναι πολύ σεβαστό σε όλο το μήκος της κυβέρνησής μας, έχουμε μια σχέση σεβασμού μαζί της. Είναι ένα πρόσωπο που συμμερίζεται την ατλαντική άποψη της Νέας Δημοκρατίας και πάντα ήταν φίλος της συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένων Πολιτειών». Τα μελιστάλαχτα λόγια του αναπληρωτή βοηθού υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ για ευρωπαϊκά θέματα Μάθιου Μπράιζα, στον «Κόσμο του Επενδυτή» δεν αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αμφιβολιών για τις προσδοκίες που έχουν στην Ουάσιγκτον από την καινούρια ΥΠΕΞ. Φυσικά, η Ντ. Μπακογιάννη θα υλοποιήσει την κυβερνητική πολιτική και αυτό ακριβώς είναι το θέμα. Η πρώην δήμαρχος Αθηναίων απλά επελέγη για να εκφράσει αυθεντικά και αποτελεσματικά την «ατλαντική» πολιτική της κυβέρνησης Καραμανλή. Αλλωστε, η κυβέρνηση των ΗΠΑ, όπως προκύπτει από την ίδια συνέντευξη, δεν έχει κανένα παράπονο από την κυβέρνηση καθώς όπως δηλώνει ο αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ «βλέπουμε πλέον τον κόσμο μαζί». Και διευκρινίζει: «Σκεφτόμαστε μαζί για τη Μέση Ανατολή, την προώθηση της δημοκρατίας και της ελευθερίας... Κάνουμε πολύ καλή δουλειά μαζί στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Συνεργαζόμαστε στο Αφγανιστάν και είμαστε ευγνώμονες για το τι έχει συνεισφέρει και συνεχίζει να προσφέρει η Ελλάδα. Το ίδιο και στο Ιράκ...».

Ξενιτεύονται και οι Γερμανοί...

Ολο και περισσότερο δείχνει τα δόντια του ο σύγχρονος καπιταλισμός, στο πλαίσιο του εντεινόμενου συνεχώς ανταγωνισμού των μεγάλων επιχειρήσεων και της μεγιστοποίησης των επιχειρηματικών κερδών. Οι κάθε λογής «απελευθερώσεις», οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις και αλλαγές, το χτύπημα των οικονομικών και εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, αυξάνουν συνεχώς την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα, δημιουργώντας συνθήκες ασφυξίας, ακόμη και στη Γερμανία, την «ατμομηχανή της Ευρωένωσης».

Χαρακτηριστικά είναι τα όσα περιέχονται σε έρευνα του Ινστιτούτου Δημοσκοπήσεων FORSA που έγινε για λογαριασμό της τηλεοπτικής έκδοσης του γερμανικού περιοδικού «STERN». Σύμφωνα με την έρευνα, η πλειοψηφία των Γερμανών θα προτιμούσαν να μεταναστεύσουν από το να φτάσουν να παίρνουν εξευτελιστικά επιδόματα ανεργίας ή «βοηθήματα» ελεημοσύνης τύπου Χαρτς 4, που καθιέρωσε η προηγούμενη κυβέρνηση του Βερολίνου, των Σοσιαλδημοκρατών και «Πρασίνων». Το 56% των ερωτηθέντων σκέφτονται σοβαρά να εγκαταλείψουν τη χώρα τους για πάντα ή για μακρύ χρονικό διάστημα, αν δε βρουν δουλιά στη Γερμανία. Οσο για το τελευταίο, οι ελπίδες για θέσεις εργασίας στη Γερμανία είναι κάτι περισσότερο από ελάχιστες, μια που σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία ο αριθμός των ανέργων ξεπέρασε πάλι τα 5.000.000.

Η... ελευθερία κίνησης

Το ρεπορτάζ του γερμανικού περιοδικού, μάλιστα, περιλαμβάνει και σειρά παραδειγμάτων. Ανάμεσα στα τελευταία, είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Φρανκ και της Κατρίν Μέρτιγκ (46 και 41 ετών αντίστοιχα) από το Σνέεμπεργκ της Ανατολικής Γερμανίας. Αρχιτέκτονας ο άντρας και χημικός η γυναίκα, δύο από τους 150.000 Γερμανούς που πήραν το 2005 το δρόμο της ξενιτιάς. Μετανάστευσαν στην Αυστρία και δουλεύουν σαν σερβιτόροι σε χιονοδρομικό κέντρο. «Επιλέξαμε αυτό το δρόμο για να μην αναγκαστούμε να ζούμε με το επίδομα "Χαρτς 4". Μας στενοχωρεί που αφήσαμε τα παιδιά μας (16 και 18 χρόνων) πίσω σε φίλους», είπαν σε δημοσιογράφο της εκπομπής STERN-TV. Στο ίδιο πνεύμα μιλάει και ο 27χρονος Νίκο Φόγκουτ, οικοδόμος από το Βερολίνο, που εργάζεται εδώ και 5 χρόνια στο Οσλο της Νορβηγίας, όπου ζει σ' έναν οικισμό από κοντέινερ, μαζί με άλλους μετανάστες, σε συνθήκες ελάχιστα ανθρώπινες.

Βέβαια, οι αθεράπευτα οπαδοί του ευρωμονόδρομου, στα παραπάνω βλέπουν την «ελευθερία κίνησης των εργαζομένων», καμαρώνοντας για τις... δημοκρατικές κατακτήσεις της ΕΕ. Χώρια, που το 2006 έχει κηρυχτεί από την Κομισιόν ως έτος κινητικότητας των εργαζομένων...

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ωρα για δράση

Δεν περνάει ούτε μέρα που να μην επιβεβαιώνεται αυτό για το οποίο το ΚΚΕ καιρό τώρα προειδοποιεί, αυτό που η εργατική τάξη, ολόκληρος ο λαός αντιλαμβάνεται ότι η πραγματικότητα μέσα στην οποία ζει θα γίνει ακόμα χειρότερη. Για όσο καιρό όμως ο ελληνικός λαός παραμένει στις διαπιστώσεις τόσο θα μετράει χαμένα δικαιώματα, που δεν αναπληρώνονται όσο η οργή και η δυσφορία δε συνοδεύονται με την έμπρακτη καταδίκη αυτής της πολιτικής και των εκφραστών της.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι αναγκαίο όλοι οι άνθρωποι του μόχθου, όλοι όσοι πλήττονται, να βγάλουν πολιτικά συμπεράσματα. Να σκεφτούν ποιος ευθύνεται που το λαϊκό εισόδημα παραμένει καθηλωμένο έτσι που η λαϊκή οικογένεια να μην μπορεί να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις βασικές της ανάγκες. Που η ανεργία μαστίζει. Που η τρομοκρατία στους χώρους δουλιάς συμβαδίζει με την παραβίαση στην πράξη στοιχειωδών εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Που οι κατά τ' άλλα δημόσιες και δωρεάν Παιδεία και Υγεία ακριβοπληρώνονται και έχουν μετατραπεί σε βραχνά για τον εργαζόμενο, τον αγρότη, τον μικρομεσαίο. Που η μία μετά την άλλη οι δημοκρατικές ελευθερίες καταπατούνται και στη θέση τους γιγαντώνονται η καταστολή και ο αυταρχισμός. Ας σκεφτούμε και ας απαντήσουμε ποιος ευθύνεται για όλα αυτά και πολλά άλλα ακόμα. Κι ας χρεώσουμε επιτέλους την ευθύνη σ' αυτούς στους οποίους ανήκει, στους πολιτικούς εκπροσώπους των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Αυτό είναι ένα απαραίτητο βήμα. Μαζί πρέπει να έρθει όμως και η συνειδητοποίηση της ανάγκης να αντιπαλέψουμε αποφασιστικά αυτή την αφόρητη πραγματικότητα. Εγκαταλείποντας το δικομματισμό και παίρνοντας ο καθένας θέση στους μεγάλους ταξικούς αγώνες. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Οι ίδιες οι δηλώσεις των κυβερνώντων σημαίνουν αγωνιστικό συναγερμό για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Προχτές ο υπουργός Εργασίας επανέλαβε την προσήλωση της κυβέρνησης στην κατεδάφιση του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος. Λίγες μέρες πιο πριν ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής διαμήνυσε την αποφασιστικότητα και την πυγμή της κυβέρνησής του στην επιβολή των αντιδραστικών «μεταρρυθμίσεων», αλλά και την απόφαση να βάλει στο γύψο το δικαίωμα των εργαζομένων στην αγωνιστική διεκδίκηση των αιτημάτων τους. Οι ναυτεργάτες και η επιστράτευσή τους ήταν μόνο η αρχή.

Ξέρουν καλά ότι «σπέρνουν ανέμους και θα θερίσουν θύελλες». Γι' αυτό και σπεύδουν να θέσουν όρια και προϋποθέσεις εντός των οποίων πρέπει να κινούνται οι αγώνες. Ξέρουν καλά ποια πολιτική θα εφαρμόσουν, όπως ξέρουν πως οι αγώνες που θα αναπτυχθούν θα είναι ευθέως ανάλογοι της αντιλαϊκότητάς της. Η εργατική τάξη σοφά θα πράξει αν τώρα πάρει τα μέτρα της και την υπόθεση της υπεράσπισης της ίδιας της ζωής της στα στιβαρά της χέρια. Εγκαταλείποντάς τους, μαυρίζοντας τους συνδυασμούς τους στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, ενισχύοντας σε κάθε ευκαιρία το ΚΚΕ και την πάλη του, μέσα από τις γραμμές του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Εως την ανατροπή της εξουσίας τους και την οικοδόμηση της δικής της.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ