ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Εξοπλισμένος» εμπαιγμός

Τη μεγάλη απάτη του αιώνα, κατά την αγορά του αιώνα, στήνει η κυβέρνηση γύρω από την υποτιθέμενη μείωση των κονδυλίων για τα εξοπλιστικά προγράμματα προς όφελος της κοινωνικής πολιτικής και της ανάπτυξης. Μόνο αφελείς και εθελοτυφλούντες θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι αυτή η κυβέρνηση θα έκοβε από τα εξοπλιστικά προγράμματα προς όφελος των λαϊκών συμφερόντων. Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση που κάνει κάποιες περικοπές (εξορθολογισμό τον λένε «εκσυγχρονιστικά»), τα κονδύλια που θα εξοικονομηθούν, μόνο στις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις δεν πρόκειται να κατευθυνθούν. Την έχουν ήδη «στημένη» διάφορα αρπακτικά, τα οποία βαφτίζουν τα συμφέροντα και τα κέρδη τους ως «ανάπτυξη». Ομως η κυβέρνηση Σημίτη δεν μπορεί να περικόψει τις δαπάνες για τους εξοπλισμούς, ακριβώς γιατί η απόφαση αυτή δεν ανήκει στην ίδια. Την έχει εκχωρήσει στις πολεμικές βιομηχανίες των ΗΠΑ και της ΕΕ και στο υπαλληλικό τους προσωπικό - στις κυβερνήσεις των «συμμάχων». Αλλωστε, δεν είχε τυχαία προ ημερών παρέμβει απροκάλυπτα ο Ν. Μπερνς στο ζήτημα της αγοράς των «Γιουροφάιτερ»... Η κυβερνητική προπαγάνδα όμως σηκώνει σκόνη γύρω από τη δήθεν περιστολή των εξοπλιστικών δαπανών, γιατί μπροστά της έχει το Ασφαλιστικό, την επιδείνωση του προβλήματος της φτώχειας, της ανεργίας κ.ο.κ. Τη βολεύει, λοιπόν, εξαιρετικά να καλλιεργεί την εικόνα πως τάχα κάνει ό,τι μπορεί για να ανακουφίσει τις «ασθενέστερες τάξεις». Ομως το μόνο που κάνει είναι να συνεχίζει να τις εμπαίζει ξεδιάντροπα.

Αποκαλυπτικές τοποθετήσεις

«Το συνταξιοδοτικό σύστημα της Χιλής έχει αναθεωρηθεί το 1981 και παρουσιάζει πλεονεκτήματα ως προς την εξάλειψη σοβαρών γραφειοκρατικών προβλημάτων, την εξασφάλιση υψηλών αποδόσεων για τους συμμετέχοντες και την ανάπτυξη της κεφαλαιαγοράς. Ωστόσο, το σημαντικότερο πλεονέκτημα του συστήματος συνδέεται με την αποφυγή του υψηλού δημοσιονομικού κόστους υπό συνθήκες έντονων δημογραφικών προβλημάτων, εξαιτίας της γήρανσης του πληθυσμού. Το νέο σύστημα αποτελεί μοντέλο για μια σειρά άλλων χωρών, παρά τις όποιες επικρίσεις σχετικά με το κόστος λειτουργίας του, την απουσία αναδιανεμητικών δυνατοτήτων και το υψηλό δημοσιονομικό κόστος κατά τη μεταβατική περίοδο».

Το απόσπασμα είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό για τις αντιλήψεις όποιου τα λέει και δικαίως χρησιμοποιείται από τον Β. Νέτα στο χτεσινό άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία», όπου πραγματεύεται το θέμα της κοινωνικής ασφάλισης και τα αντιλαϊκά σχέδια της κυβέρνησης. Πολύ περισσότερο, όταν το απόσπασμα αυτό είναι από ομιλία, που έγινε το 1996, του τότε οικονομικού συμβούλου του πρωθυπουργού και σήμερα υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Τ. Γιαννίτση.

Ω, θράσος απύθμενο!

Ο Σύνδεσμος Συνταξιούχων ΤΕΒΕ του Νομού Κέρκυρας έκοψε την πρωτοχρονιάτικη πίτα του στις 25.2.2001. Στην εκδήλωση κάλεσε φορείς και βουλευτές του νησιού - μεταξύ των οποίων και ο υφυπουργός Οικονομικών Γ. Δρυς.

Στις 23.2.2001 ο Γ. Δρυς έστειλε επιστολή προς τον πρόεδρο του Συνδέσμου Συνταξιούχων (βλέπε φωτοτυπία) και τον ευχαρίστησε για την πρόσκληση, αλλά δε θα μπόρεσε να παρευρεθεί στην εκδήλωση λόγω «ανειλημμένων υποχρεώσεων». Στη συνέχεια ο Γ. Δρυς εύχεται μια «ακόμη χρονιά επιτυχημένων πρωτοβουλιών για τη βελτίωση της θέσης της ευαίσθητης κοινωνικής ομάδας των συνταξιούχων του ΤΕΒΕ, καθώς και προσφοράς και δράσης στην τοπική κοινωνία». Και η επιστολή καταλήγει: «Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι ως βουλευτής Κέρκυρας και υφυπουργός της κυβέρνησης είμαι πάντοτε συμπαραστάτης και αρωγός στα δίκαια αιτήματα και πρωτοβουλίες του Συνδέσμου σας».

Αρωγός ποιος; Ο Γ. Δρυς που ως υφυπουργός Οικονομικών κρατά τον ευρω-πέλεκυ και κατακρεουργεί τις συντάξεις και τις κοινωνικές δαπάνες; Τι θα κάνει, δηλαδή; Θα βγει με κανένα πλακάτ στους δρόμους και θα πορευτεί προς το Μέγαρο Μαξίμου μαζί με τους συνταξιούχους, φωνάζοντας «Οχι στις συντάξεις πείνας»;

Ω, θράσος απύθμενο! Μπορείς να αποτελέσεις την κορωνίδα του εκσυγχρονισμού.

Η βιτρίνα των Σπάτων

Πίσω από τη βιτρίνα της χτεσινής τελετής των εγκαινίων του νέου Διεθνούς Αεροδρομίου στα Σπάτα, υπήρχε μια αγωνιώδης προσπάθεια συγκάλυψης της μιας και μοναδικής αλήθειας που αφορά στην κατασκευή και λειτουργία του: Οτι πρόκειται για ένα ιδιωτικό και πανάκριβο αεροδρόμιο, που ενώ χτίστηκε με λεφτά του λαού, το μόνο που δε θα εξυπηρετεί τελικά είναι οι ανάγκες των εργαζομένων. Οπως με έμφαση τόνιζε πριν μερικές μέρες η κοινή ανακοίνωση της ΚΟ Αθήνας και της ΝΕ Αττικής του ΚΚΕ, «το νέο αεροδρόμιο εντάσσεται στα πλαίσια των Διευρωπαϊκών Δικτύων Μεταφορών, για τη δημιουργία ενός περιφερειακού κόμβου μεταφορών πλήρως παραχωρημένου στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της "Χόχτιφ" και των άλλων πολυεθνικών, το οποίο θα παίξει σημαντικό ρόλο στην οικονομική διείσδυση του κεφαλαίου στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή και στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς».

Αυτή η πολιτική, που εξυπηρετεί πλήρως τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, εκφράστηκε πλήρως με την αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση που υπογράφηκε και δίνει πλέον τη δυνατότητα στο ιδιωτικό κεφάλαιο να κερδοσκοπεί και από την κατασκευή και από τη λειτουργία των έργων. Συνυπεύθυνοι, βέβαια, για τη σύμβαση αυτή - και άλλες παρόμοιου ληστρικού χαρακτήρα - είναι οι κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ, που το ξεκίνησε, όσο και του ΠΑΣΟΚ, που το ολοκλήρωσε, παρότι πριν γίνει κυβέρνηση το 1993 το κατήγγειλε ως τεράστιο σκάνδαλο! Επόμενο ήταν λοιπόν και οι δύο χτες να «ξεχάσουν» τους διαγκωνισμούς των προηγούμενων ημερών και να δηλώνουν... «εθνικά υπερήφανοι»!

Στο μεταξύ, η «Χόχτιφ», που χρυσοπληρώθηκε από τον ελληνικό λαό ως εργολάβος του έργου (τα 700 δισ. δρχ. έφτασε το κατασκευαστικό κόστος και άλλα 200 δισ. διεκδικούν από τη διεθνή διαιτησία για διάφορα έργα) τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση. Ενώ συμμετείχε στην κατασκευή με ελάχιστο ποσοστό (πολύ λιγότερο από 10%), θα αποκομίζει τεράστια υπερκέρδη και από τη λειτουργία του για 25 ολόκληρα χρόνια. «Πρόκειται για ιδιωτικό αεροδρόμιο», τόνισαν κατηγορηματικά χτες τα στελέχη της και είχαν απόλυτο δίκιο. Στο αεροδρόμιο Σπάτων - πέρα από τη «Χόχτιφ» - θα λειτουργούν 80 περίπου ακόμη επιχειρήσεις (πολυεθνικές και ημεδαπές) με ίδιου τύπου «συμβάσεις παραχώρησης»...

Την ίδια στιγμή ο ελληνικός λαός καλείται ήδη να ξαναπληρώσει το αεροδρόμιο, τώρα πλέον και ως χρήστης. Ο «Γολγοθάς» του θα ξεκινά από την έκδοση του εισιτηρίου, η τιμή του οποίου θα είναι αυξημένη κατά 15% τουλάχιστον, θα συνεχίζει με την πληρωμή των διοδίων στην Αττική Οδό και θα καταλήγει στις υπόλοιπες εξυπηρετήσεις του αεροσταθμού, που θα στοιχίζουν πανάκριβα. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πάρκινγκ για 4 ώρες παραμονής θα στοιχίζει 3.100 δρχ.!

Κι όμως, όλα αυτά δεν αποτελούν παρά «παρωνυχίδα», μπροστά στον ορυμαγδό της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων, της κατάργησης δηλαδή της μονιμότητας, της υποαπασχόλησης και άλλων δεινών που περιμένουν τους εργαζόμενους με αφορμή την ιδιωτικοποίηση του κλάδου των μεταφορών, το πρώτο βήμα της οποίας αποτελεί η ανάπτυξη του νέου αεροδρομίου. Ολα αυτά βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι δε θα αντιδράσουν και δε θα αγωνιστούν ενάντια στα μονοπώλια, έως την ανατροπή της εξουσίας τους και την εγκαθίδρυση λαϊκής εξουσίας, που θα χαράξει μιαν άλλη πορεία οικονομικής ανάπτυξης, σε όφελος του λαού, ώστε οι τομείς των μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών και της ενέργειας - φυσικά και το νέο αεροδρόμιο - να γίνουν λαϊκή περιουσία, αφού σε αυτούς δικαιωματικά ανήκουν.

«Βενιζέλος»

Μπορεί να μ' έχουν

να επαιτώ,

αλλά μ' ανέσεις

θα πετώ,

κι ευχαριστώ

και «εύγε» δίνω

για το αεροδρόμιο

το φίνο

σε κάθε μέγα

θεατρίνο!

* * *