Πίσω από τη βιτρίνα της χτεσινής τελετής των εγκαινίων του νέου Διεθνούς Αεροδρομίου στα Σπάτα, υπήρχε μια αγωνιώδης προσπάθεια συγκάλυψης της μιας και μοναδικής αλήθειας που αφορά στην κατασκευή και λειτουργία του: Οτι πρόκειται για ένα ιδιωτικό και πανάκριβο αεροδρόμιο, που ενώ χτίστηκε με λεφτά του λαού, το μόνο που δε θα εξυπηρετεί τελικά είναι οι ανάγκες των εργαζομένων. Οπως με έμφαση τόνιζε πριν μερικές μέρες η κοινή ανακοίνωση της ΚΟ Αθήνας και της ΝΕ Αττικής του ΚΚΕ, «το νέο αεροδρόμιο εντάσσεται στα πλαίσια των Διευρωπαϊκών Δικτύων Μεταφορών, για τη δημιουργία ενός περιφερειακού κόμβου μεταφορών πλήρως παραχωρημένου στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων της "Χόχτιφ" και των άλλων πολυεθνικών, το οποίο θα παίξει σημαντικό ρόλο στην οικονομική διείσδυση του κεφαλαίου στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή και στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς».

Αυτή η πολιτική, που εξυπηρετεί πλήρως τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, εκφράστηκε πλήρως με την αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση που υπογράφηκε και δίνει πλέον τη δυνατότητα στο ιδιωτικό κεφάλαιο να κερδοσκοπεί και από την κατασκευή και από τη λειτουργία των έργων. Συνυπεύθυνοι, βέβαια, για τη σύμβαση αυτή - και άλλες παρόμοιου ληστρικού χαρακτήρα - είναι οι κυβερνήσεις τόσο της ΝΔ, που το ξεκίνησε, όσο και του ΠΑΣΟΚ, που το ολοκλήρωσε, παρότι πριν γίνει κυβέρνηση το 1993 το κατήγγειλε ως τεράστιο σκάνδαλο! Επόμενο ήταν λοιπόν και οι δύο χτες να «ξεχάσουν» τους διαγκωνισμούς των προηγούμενων ημερών και να δηλώνουν... «εθνικά υπερήφανοι»!

Στο μεταξύ, η «Χόχτιφ», που χρυσοπληρώθηκε από τον ελληνικό λαό ως εργολάβος του έργου (τα 700 δισ. δρχ. έφτασε το κατασκευαστικό κόστος και άλλα 200 δισ. διεκδικούν από τη διεθνή διαιτησία για διάφορα έργα) τρίβει τα χέρια της από ικανοποίηση. Ενώ συμμετείχε στην κατασκευή με ελάχιστο ποσοστό (πολύ λιγότερο από 10%), θα αποκομίζει τεράστια υπερκέρδη και από τη λειτουργία του για 25 ολόκληρα χρόνια. «Πρόκειται για ιδιωτικό αεροδρόμιο», τόνισαν κατηγορηματικά χτες τα στελέχη της και είχαν απόλυτο δίκιο. Στο αεροδρόμιο Σπάτων - πέρα από τη «Χόχτιφ» - θα λειτουργούν 80 περίπου ακόμη επιχειρήσεις (πολυεθνικές και ημεδαπές) με ίδιου τύπου «συμβάσεις παραχώρησης»...

Κι όμως, όλα αυτά δεν αποτελούν παρά «παρωνυχίδα», μπροστά στον ορυμαγδό της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων, της κατάργησης δηλαδή της μονιμότητας, της υποαπασχόλησης και άλλων δεινών που περιμένουν τους εργαζόμενους με αφορμή την ιδιωτικοποίηση του κλάδου των μεταφορών, το πρώτο βήμα της οποίας αποτελεί η ανάπτυξη του νέου αεροδρομίου. Ολα αυτά βέβαια υπό την προϋπόθεση ότι δε θα αντιδράσουν και δε θα αγωνιστούν ενάντια στα μονοπώλια, έως την ανατροπή της εξουσίας τους και την εγκαθίδρυση λαϊκής εξουσίας, που θα χαράξει μιαν άλλη πορεία οικονομικής ανάπτυξης, σε όφελος του λαού, ώστε οι τομείς των μεταφορών, των τηλεπικοινωνιών και της ενέργειας - φυσικά και το νέο αεροδρόμιο - να γίνουν λαϊκή περιουσία, αφού σε αυτούς δικαιωματικά ανήκουν.