ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Να πάρει ο λαός τα κλειδιά της οικονομίας

Στο «η Ελλάδα βγαίνει από το τούνελ» της τρικομματικής κυβέρνησης, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπαραθέτει το «η Ελλάδα βουλιάζει», λέγοντας πως είναι κάλπικες οι προσδοκίες που καλλιεργεί η κυβέρνηση για ανάπτυξη. Στην πραγματικότητα, λέει στο λαό πως κι ο ίδιος θέλει ανάπτυξη της καπιταλιστικής οικονομίας, αλλά η κυβέρνηση δεν μπορεί να τη φέρει με το μείγμα της διαχείρισης που εφαρμόζει. Αρα, χρειάζεται να αναλάβει ο ίδιος τη διακυβέρνηση και να εφαρμόσει το δικό του μείγμα διαχείρισης για να έρθει πραγματικά ανάπτυξη και όχι στα ψέματα, όπως ισχυρίζεται όταν σχολιάζει την ευφορία που καλλιεργεί η κυβέρνηση. Οταν λέει «η Ελλάδα βουλιάζει», τσουβαλιάζει το λαό με τα μονοπώλια.

Γι' αυτό προτείνει και κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας». Για να σύρει το λαό στη δηλητηριώδη αυταπάτη ότι είναι και δική του υπόθεση η ανάκαμψη των μονοπωλίων, από την οποία έχει τάχα και ο ίδιος να περιμένει όφελος. Τα ίδια λέει και η ΝΔ, καλώντας το λαό να κάνει θυσίες για το «εθνικό καλό», το οποίο ταυτίζει με την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Για να γίνει όμως αυτή, πρέπει να εξαθλιωθεί ο λαός, όπως και γίνεται. ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ σκόπιμα δεν πάνε τη συζήτηση στο περιεχόμενο της ανάπτυξης που ευαγγελίζονται. Και ο λόγος που δεν το κάνουν είναι επειδή και οι δύο θέλουν καπιταλιστική ανάπτυξη, με μοχλό τα μονοπώλια και τις επενδύσεις τους.

Βεβαίως, κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι μπορεί να έρθει ανάπτυξη. Η κυβέρνηση προπαγανδίζει τις συμφωνίες που κλείνει, όπως αυτές, π.χ., με την Κίνα ή τον αγωγό TAP για τη μεταφορά φυσικού αερίου, μιλά για νέες θέσεις εργασίας. Αλλά θα είναι ανάπτυξη καπιταλιστική. Ομως, για να κάνει το κεφάλαιο επενδύσεις χρειάζεται να υπάρχει κέρδος. Και το καπιταλιστικό κέρδος εξασφαλίζεται με μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με ιδιωτικοποιήσεις ή συμπράξεις για την εκμετάλλευση κρατικών υποδομών, με την απελευθέρωση τομέων της οικονομίας και την παραπέρα μονοπώλησή τους, με την εξασφάλιση κρατικών κονδυλίων και φτηνού δανεισμού από τις τράπεζες. Ανεξάρτητα από το μείγμα της διαχείρισης, αυτά είναι τα εργαλεία για να γίνει ανάπτυξη στον καπιταλισμό. Το καθένα χωριστά και όλα μαζί οδηγούν το λαό σε χειρότερες συνθήκες δουλειάς και ζωής. Μεγαλώνουν την απόσταση από το πώς ζει και το πώς θα μπορούσε και πρέπει να ζει η λαϊκή οικογένεια, με δεδομένο το επίπεδο της οικονομικής εξέλιξης και της τεχνολογικής προόδου.

Αρα, αν κάποιος βουλιάζει σήμερα, δεν είναι η χώρα γενικά, αλλά ο λαός, που πληρώνει την κρίση του κεφαλαίου. Κι αν κάτι ανακάμψει, αυτό δε θα είναι τα δικαιώματα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αλλά το κεφάλαιο και οι δείκτες που αφορούν στην κερδοφορία και στην ανταγωνιστικότητά του. Για να ανακάμψει ο λαός, πρέπει ο ίδιος να αλλάξει τη ρότα των πραγμάτων προς όφελός του. Να μην πατήσει την πεπονόφλουδα ότι η ανάπτυξη είναι «εθνική» υπόθεση. Να αντιπαλέψει τα μέτρα που θέλουν να τον κάνουν υποζύγιο στην ανάπτυξη για το κεφάλαιο. Να δυναμώσει τη λαϊκή συμμαχία, που θα παλεύει για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, για την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων με λαϊκή εξουσία. Μόνο με τα κλειδιά της οικονομίας στα χέρια του λαού μπορεί να γίνει ανάπτυξη προς όφελός του.

Ε... όχι και μαθήματα για τον Χ. Φλωράκη από αντιΚΚΕδολόγο

Γρηγοριάδης Κώστας

Ημαρτον! Ο Καρτερός του ΣΥΡΙΖΑ και της «Αυγής», απ' τους πιο γνωστούς αντιΚΚΕδολόγους, να καμώνεται τον υπερασπιστή του Χαρίλαου Φλωράκη... Απέναντι σε ποιον; Στο Κόμμα του, το ΚΚΕ! Θα τρίζουν τα κόκαλα του Χαρίλαου Φλωράκη.

Και μάλιστα με αφορμή μια δήλωση του Δ. Κουτσούμπα, με την οποία εξήρε την παρακαταθήκη των αγώνων των ηρωικών γενιών που πέρασαν, της γενιάς του Χαρίλαου Φλωράκη, της Αντίστασης, του ΔΣΕ, των μετέπειτα αγώνων του λαού. Με αφορμή αυτή τη δήλωση, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο για σπέκουλα, πολύ περισσότερο που έγινε στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης που διοργάνωσε το ΚΚΕ, τιμής και μνήμης του Χαρίλαου Φλωράκη, ο Θ. Καρτερός ωρύεται ότι ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ «δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να πει μια λέξη για τον Χαρίλαο ως επαναστάτη πολιτικό», ότι δεν είπε «κουβέντα για την πολιτική του (...) για την τακτική του ΚΚΕ επί Φλωράκη», για το γεγονός ότι υπερασπίστηκε το Κόμμα απέναντι στον οπορτουνισμό και ακόμα ότι «δεν επιχείρησε να εξηγήσει γιατί και πώς όλα τα στοιχεία της στρατηγικής και τακτικής του ΚΚΕ την περίοδο του Φλωράκη θεωρήθηκαν λάθος, κατεδαφίστηκαν, και θεωρούνται σήμερα το άκρον άωτον του οπορτουνισμού». Να που χρησιμοποιεί και τον Χαρίλαο Φλωράκη ο Καρτερός για να βγάλει για άλλη μια φορά το αντιΚΚΕ μένος του. Ποιος, αυτός που βρέθηκε απέναντί του, πασχίζοντας μαζί με τους ομοίους του για τη διάλυση του ΚΚΕ. Και σπεύδει να ερμηνεύσει τα εκτρώματα της αντιΚΚΕ νοσηρότητάς του σαν «αποσιώπηση» από τον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ πάνω στον τάφο του Χαρίλαου Φλωράκη. Αν ζούσε ο καπετάνιος θα έδινε μια ξεγυρισμένη απάντηση σε όσους τολμούν να τον φέρνουν σε αντιπαράθεση με το Κόμμα του, στους όψιμους συνηγόρους του που πολέμησαν και πολεμούν το Κόμμα. Για να μην πολυλογούμε, όμως, το ΚΚΕ τιμά την Ιστορία του όπως πρέπει και πολύ σωστά δεν αρέσει σε εκείνους που την έφτυσαν κατάμουτρα, όπως τιμά και όσους με τον αγώνα τους την έγραψαν. Ετσι τιμά και τον Χαρίλαο Φλωράκη και όχι καταπώς θέλει ο κάθε Καρτερός.

Η «ντροπή του ρεπορτάζ»

Εχουμε πει αρκετές φορές ότι η κριτική στην πολιτική του ΚΚΕ από τον αστικό Τύπο, διάφορα άλλα επιτελεία, στη στρατηγική του, στις θέσεις του, στη δράση του, ακόμη και η πολεμική, με όρους ιδεολογικοπολιτικής διαπάλης, είναι θεμιτή μέσα στα πλαίσια της καθημερινής αντιπαράθεσης, ανάμεσα σε διαφορετικά ταξικά συμφέροντα, αυτά των μονοπωλίων και αυτά της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Αλλο αυτό και άλλο οι βρώμικες, δήθεν δημοσιογραφικές αποκαλύψεις, σαν αυτές που με τη μορφή δήθεν ρεπορτάζ έκανε χτες η εφημερίδα «Η Ελλάδα αύριο».

Εγραφε, λοιπόν: «Σκληρή εσωκομματική πάλη εξελίσσεται το τελευταίο διάστημα στις γραμμές του ΚΚΕ. Μετά το πρόσφατο 19ο Συνέδριο του Κόμματος, οι αποχωρήσεις και οι διαγραφές έχουν επιτείνει το ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς που επικρατεί στον Περισσό». Γράφει, επίσης, για «μετάλλαξη του ΚΚΕ» για «τροτσκιστικό καταστατικό», για «διαγραφές με κοπτάτσια» και άλλα τέτοια βγαλμένα ποιος ξέρει από ποια ευαγή επιτελεία του αντικομμουνισμού. Τι και αν μόλις πριν ένα μήνα, το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ ολοκλήρωσε τις διαδικασίες του, αποφάσισε τα ντοκουμέντα του Κόμματος ομόφωνα, τα οποία επίσης ψηφίστηκαν από το 97% των μελών του Κόμματος και το 98% των μελών της ΚΝΕ. Και αυτά έχουν δημοσιευτεί και ξαναδημοσιευτεί αρκετές φορές. Παρ' όλ' αυτά η συγκεκριμένη εφημερίδα, μιλά για «εσωκομματική πάλη» και «ανώμαλο εσωκομματικό καθεστώς»!

Δε θα μιλήσουμε για την «ντροπή του ρεπορτάζ», γιατί και άλλες φορές στο παρελθόν χρησιμοποίησε αυτή τη μεθοδολογία ενάντια στο ΚΚΕ. Και μπροστά στην με άτιμο τρόπο επίθεση στο ΚΚΕ οι ντροπές γι' αυτούς περισσεύουν. Φαίνεται πως θεωρούν την αθλιότητα της δημοσιογραφίας και ενημέρωσης προσόν τους. Ας το χαίρονται...

Για τη σωτηρία του καπιταλισμού

Μπορεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να άγχεται για το πώς θα κρατήσει το λαό εγκλωβισμένο στο δίπολο της αστικής διαχείρισης, όμως δεν μπορεί να κρύψει ότι η διαφοροποίησή του απ' τη ΝΔ αρχίζει και τελειώνει στο ποιο μείγμα διαχείρισης είναι ικανό να σπρώξει την αστική τάξη μια ώρα αρχύτερα έξω απ' την κρίση. Στο πλαίσιο αυτό ο Αλ. Τσίπρας μέμφεται το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων: «Δεν είναι επένδυση η αλλαγή τίτλων ιδιοκτησίας των δημόσιων οργανισμών και της δημόσιας περιουσίας, έναντι πινακίου φακής. Αποεπένδυση είναι (...) Διότι όλα τα σοβαρά κράτη έχουν δημόσια περιουσία, πλην της Ελλάδας».

Τα καπιταλιστικά κράτη, εννοεί. Αυτά που κατακρεουργούν τα δικαιώματα των λαών τους. Και την έχουν όχι για να διασφαλίζουν την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών, αλλά για τον ίδιο λόγο που τη θέλει και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να την αξιοποιούν προς όφελος της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οι λαοί και στην περίπτωση που εγκωμιάζει ο Τσίπρας και στην περίπτωση που καταγγέλλει, στενάζουν το ίδιο, γιατί στην αστική εξουσία και στο αστικό κράτος τίποτα δεν είναι του λαού, ούτε όσα φέρουν τον παραπλανητικό τίτλο «δημόσιο».