Μπορεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να άγχεται για το πώς θα κρατήσει το λαό εγκλωβισμένο στο δίπολο της αστικής διαχείρισης, όμως δεν μπορεί να κρύψει ότι η διαφοροποίησή του απ' τη ΝΔ αρχίζει και τελειώνει στο ποιο μείγμα διαχείρισης είναι ικανό να σπρώξει την αστική τάξη μια ώρα αρχύτερα έξω απ' την κρίση. Στο πλαίσιο αυτό ο Αλ. Τσίπρας μέμφεται το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων: «Δεν είναι επένδυση η αλλαγή τίτλων ιδιοκτησίας των δημόσιων οργανισμών και της δημόσιας περιουσίας, έναντι πινακίου φακής. Αποεπένδυση είναι (...) Διότι όλα τα σοβαρά κράτη έχουν δημόσια περιουσία, πλην της Ελλάδας».

Τα καπιταλιστικά κράτη, εννοεί. Αυτά που κατακρεουργούν τα δικαιώματα των λαών τους. Και την έχουν όχι για να διασφαλίζουν την ικανοποίηση λαϊκών αναγκών, αλλά για τον ίδιο λόγο που τη θέλει και ο ΣΥΡΙΖΑ, για να την αξιοποιούν προς όφελος της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Οι λαοί και στην περίπτωση που εγκωμιάζει ο Τσίπρας και στην περίπτωση που καταγγέλλει, στενάζουν το ίδιο, γιατί στην αστική εξουσία και στο αστικό κράτος τίποτα δεν είναι του λαού, ούτε όσα φέρουν τον παραπλανητικό τίτλο «δημόσιο».