Για τον άνεργο, τον «εν δυνάμει» άνεργο, τον «απασχολήσιμο», τον εργαζόμενο πρέπει να είναι καθαρό ότι δεν ευθύνεται ούτε στο ελάχιστο για το γεγονός ότι βρίσκεται στην ανεργία. Δεν έχει ούτε την ελάχιστη ευθύνη για την καπιταλιστική κρίση, δεν έχει την ελάχιστη ευθύνη για τις επιλογές του κεφαλαίου να κλείνει επιχειρήσεις, να εκβιάζει στο όνομα της ανεργίας με το τσάκισμα των κατακτήσεων, για δουλειά ήλιο με ήλιο και με μισθούς που δεν επιτρέπουν τη στοιχειώδη επιβίωση. Ο άνεργος και ο εργαζόμενος έχουν ευθύνη και αυτή αφορά: τη συσπείρωσή τους, την ενιαία πάλη τους ως τάξη, απέναντι στην τάξη των καπιταλιστών για το δικαίωμα στην εργασία, για ζωή με δικαιώματα, τελικά για μια ζωή χωρίς τους καπιταλιστές και τη δεξιότητά τους να ξεζουμίζουν την εργατική τάξη.