ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ευρωσυμβιβασμός στις πλάτες των λαών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Στις δηλώσεις που έκαναν πριν την έναρξη των εργασιών της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ - την 18η «κρίσιμη» σύνοδο για τη «διάσωση του ευρώ» - η Α. Μέρκελ και ο Φρ. Ολάντ προδιέγραφαν ένα νέο ενδοϊμπεριαλιστικό συμβιβασμό. Η Γερμανίδα καγκελάριος επέλεξε να επικεντρώσει στη συμφωνία που υπάρχει όσον αφορά το λεγόμενο «πακέτο της ανάπτυξης», δηλαδή την «ανακύκλωση» υπαρχόντων κοινοτικών κονδυλίων σε νέα πεδία κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Παρομοίως ο Πρόεδρος της Γαλλίας δήλωσε ότι Παρίσι και Βερολίνο έχουν καταλήξει σε μια ευρεία επί της αρχής συμφωνία για τη λήψη μέτρων, με στόχο την τόνωση της ανάπτυξης, αλλά «δεν έχουν ακόμα διασαφηνίσει τα άμεσα, βραχυπρόθεσμα βήματα για τη σταθεροποίηση των πιο εύθραυστων οικονομιών της Ευρωζώνης», εννοώντας κυρίως την Ισπανία και την Ιταλία. Ανεξάρτητα από τα συγκεκριμένα μέτρα που θα αποφασιστούν για τη «μείωση του κόστους δανεισμού» σε Ισπανία και Ιταλία, το σίγουρο είναι ότι οι ηγέτες της ΕΕ θα στείλουν το λογαριασμό για το διαφαινόμενο νέο συμβιβασμό στις «τσέπες» των λαών. Ο, ούτως ή άλλως, πρόσκαιρος αυτός συμβιβασμός μπορεί να ανακουφίσει τις αστικές τάξεις και μονοπωλιακούς ομίλους, που θα κερδίσουν περισσότερο χρόνο για τον επιμερισμό των ζημιών και της καταστροφής κεφαλαίου, όμως το σίγουρο είναι ότι δεν θα επιτρέψουν στους λαούς να πάρουν καμία ανάσα. Αντίθετα, θα επιταχυνθεί η υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών που συμπιέζουν δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, ενώ θα κλιμακωθούν και η άγρια λιτότητα και οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών ώστε να «εξοικονομηθούν» περισσότερα κεφάλαια για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Περιθώρια για ψευδαισθήσεις δεν υπάρχουν. Πιο ανθρώπινη η ΕΕ δεν γίνεται. Πιο βάρβαρη και πιο αντιδραστική γίνεται και θα γίνεται ολοένα και πιο πολύ όσο υλοποιείται το «συνολικό σχέδιο εξόδου από την κρίση» που έχουν καταστρώσει...

Αμετανόητοι...

Τα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο συριακό λαό. Αυτή είναι η επιθυμία της Δημοκρατικής Αριστεράς. Και δεν ξαφνιάζει η στάση της αφού παρόμοια κράτησε και στο θέμα της Λιβύης, πιέζοντας για επέμβαση, που έγινε και έφερε τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα, και επιπλέον για συμμετοχή της Ελλάδας σ' αυτήν ώστε να μη μείνουν έξω απ' το πλιάτσικο οι ντόπιοι κεφαλαιοκράτες.

Χτες, λοιπόν, σε ανακοίνωσή της για τις εξελίξεις στη Συρία αναφέρει ξεδιάντροπα: «Το καθεστώς του Μπασάρ Αλ Ασαντ έχει χάσει πλέον κάθε ηθική και πολιτική νομιμοποίηση και η χώρα βρίσκεται ουσιαστικά σε κατάσταση εμφυλίου πολέμου. Ως εκ τούτου, είναι ζωτικής σημασίας η παρέμβαση της διεθνούς κοινότητας με απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, για κατάπαυση του πυρός και σταδιακή μετάβαση στη δημοκρατική ομαλότητα. Η αντιμετώπιση μιας ανθρωπιστικής κρίσης πρέπει να είναι πέρα και πάνω από γεωπολιτικούς χειρισμούς και γι' αυτό όλα τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στο συριακό λαό και την παγκόσμια κοινότητα»!!!

... ζητούν επέμβαση

Η δημοκρατική ομαλότητα και η ανθρωπιστική κρίση έγιναν πολλές φορές το άλλοθι για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που βύθισαν ολόκληρους λαούς στο αίμα και την απόγνωση, μόνο και μόνο για να βάλουν τα μονοπώλια στο χέρι και να λεηλατήσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών τους, για να ελέγξουν δρόμους ενέργειας ή για να υπηρετήσουν γενικότερα γεωπολιτικά συμφέροντα. Το παράδειγμα της Λιβύης είναι πολύ πρόσφατο για να το αγνοεί τόσο επιδεικτικά η ΔΗΜΑΡ. Ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του κι απ' τη στάση της στο συγκεκριμένο ζήτημα. Οταν τόσο κυνικά αμφισβητεί το δικαίωμά τους να ορίσουν μόνοι τους τα του οίκου τους, όταν ουσιαστικά προτρέπει σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη γειτονιά της Ελλάδας, με απρόβλεπτες συνέπειες, εξυπακούεται ότι το περιεχόμενο της πολιτικής που θα υπερασπιστεί στο εσωτερικό της χώρας κάθε άλλο παρά φιλολαϊκό θα είναι.

Να μην κλείσει κανένας παιδικός σταθμός

Χιλιάδες νέα ζευγάρια αναζητούν σήμερα θέση για τα παιδιά τους στους παιδικούς σταθμούς των δήμων. Πολλά δε θα εξασφαλίσουν να πάνε τα παιδιά τους σε παιδικό σταθμό. Οι ήδη ισχνές δημόσιες υποδομές για βρέφη και νήπια συρρικνώνονται επικίνδυνα καθώς πληθαίνουν οι δημοτικές αρχές (ειδικά στην Αττική) που ανακοινώνουν ή μεθοδεύουν κλείσιμο σταθμών. Ετσι και αλλιώς τα περισσότερα παιδιά μένουν εκτός αφού η άνεργη μάνα, η ανασφάλιστη αποκλείεται κι από τη δυνατότητα αίτησης ακόμα. Οι περισσότεροι παιδικοί σταθμοί δέχονται παιδιά όχι με βάση τις ανάγκες της οικογένειας, αλλά αν οι γονείς έχουν να προσκομίσουν βεβαιώσεις εργασίας και ασφάλισης. Η οικογένεια του αυτοαπασχολούμενου αποκλείεται, γιατί η γυναίκα αδυνατεί να αποδείξει ότι βοηθά στο μαγαζί. Αποκλείεται η μετανάστρια εργάτρια μάνα παρότι «νόμιμη», λόγω «μαύρης» εργασίας και ανεργίας. Επιπλέον η «τυχερή» που έχει ακόμα μεροκάματο, διαγκωνίζεται για μια θέση για το παιδί της με βάση το περσινό οικογενειακό εισόδημα. Αυτό που σήμερα δεν υπάρχει. Αν επιλεγεί, θα επιβαρυνθεί με πληρωμή τροφείων αναντίστοιχων με το τωρινό πενιχρό εισόδημά της.

Το δίκτυο των παιδικών σταθμών αδυνατίζει, στηρίζει όλο και λιγότερες οικογένειες. Η χρηματοδότηση από το κράτος στερεύει, οι κτιριακές υποδομές είναι ανύπαρκτες, το προσωπικό λειψό. Επιπλέον μεθοδεύεται το τελικό χτύπημα στις όποιες δημόσιες κοινωνικές υποδομές απέμειναν ώστε να υποκατασταθούν από ένα ακόμη πιο υποβαθμισμένο «δίχτυ προστασίας» παραδοτέο και αυτό στους κερδοσκόπους. Διόλου τυχαία οι εναπομείναντες σε λειτουργία σταθμοί όλο και περισσότερο στηρίζουν τη χρηματοδότησή τους σε ευρωπαϊκά προγράμματα με ημερομηνία λήξης. Οι δημοτικές αρχές ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΔΗΜΑΡ/ΣΥΡΙΖΑ έχουν μεγάλη ευθύνη γιατί χρόνια τώρα σιγόνταραν τις κυβερνήσεις ώστε να χτυπηθούν βασικές κοινωνικές υποδομές, ενισχύοντας την επιχειρηματική - ανταποδοτική λειτουργία.

Το ΚΚΕ καλεί την εργατική τάξη και το λαό να μην υποτάξουν τις ανάγκες των παιδιών τους και τη ζωή τους στον τρόμο της «χρεοκοπίας» που σκόπιμα διοχετεύουν συγκυβέρνηση και ΕΕ. Τα κρατικά ταμεία δεν τα χρεοκόπησαν οι ανάγκες του λαού, αλλά οι φοροαπαλλαγές και τα χρηματοδοτικά πακέτα της ολιγαρχίας. Η λαϊκή οικογένεια, το οργανωμένο κίνημα στους τόπους δουλειάς και τη γειτονιά, δεν έχουν άλλη επιλογή. Τώρα, χωρίς αναμονή, να αντιπαρατεθούν και να αποτρέψουν αυτήν την πολιτική και όσα χειρότερα ετοιμάζονται.

Να παλέψουν ώστε: Να μην κλείσει κανένας παιδικός σταθμός. Να καταργηθούν τα τροφεία. Nα γίνει πράξη η υποχρεωτικότητα της δίχρονης προσχολικής αγωγής (παραμένει στα χαρτιά παρότι νομοθετημένη) που θα τους αποσυμπιέσει. Να παρθούν άμεσα μέτρα ώστε να διευρυνθεί το δίκτυό τους. Με άμεση, γενναία κρατική χρηματοδότηση, αξιοποίηση κονδυλίων του ΕΣΠΑ, ενοικίαση και διαμόρφωση κατάλληλων κτιρίων για τις διευρυμένες ανάγκες. Να ξεκινήσουν δημόσιες επενδύσεις για σύγχρονες κτιριακές υποδομές, με προτεραιότητα τις λαϊκές γειτονιές. Να ενταχτούν σε έναν ενιαίο σχεδιασμό και προγραμματισμό, με ευθύνη του κράτους και δημόσιο κατασκευαστικό φορέα, δημόσιες επενδύσεις και χρηματοδοτικά προγράμματα που σήμερα ξεκοκαλίζουν εργολάβοι. Να διασφαλιστεί με κρατική χρηματοδότηση και φροντίδα η σίτιση των παιδιών που σε σειρά δήμων καταργήθηκε ή απειλείται με διακοπή. Καμιά απόλυση συμβασιούχων εργαζομένων στους σταθμούς, να ανανεωθούν άμεσα οι συμβάσεις τους, να δρομολογηθεί η μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Απελευθέρωση των προσλήψεων σε παιδαγωγικό και βοηθητικό προσωπικό, να ικανοποιηθούν άμεσα οι αιτήσεις των δήμων για προσωπικό, που σκόπιμα χρονίζουν.