Η δημοκρατική ομαλότητα και η ανθρωπιστική κρίση έγιναν πολλές φορές το άλλοθι για ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που βύθισαν ολόκληρους λαούς στο αίμα και την απόγνωση, μόνο και μόνο για να βάλουν τα μονοπώλια στο χέρι και να λεηλατήσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές των χωρών τους, για να ελέγξουν δρόμους ενέργειας ή για να υπηρετήσουν γενικότερα γεωπολιτικά συμφέροντα. Το παράδειγμα της Λιβύης είναι πολύ πρόσφατο για να το αγνοεί τόσο επιδεικτικά η ΔΗΜΑΡ. Ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του κι απ' τη στάση της στο συγκεκριμένο ζήτημα. Οταν τόσο κυνικά αμφισβητεί το δικαίωμά τους να ορίσουν μόνοι τους τα του οίκου τους, όταν ουσιαστικά προτρέπει σε ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην ευρύτερη γειτονιά της Ελλάδας, με απρόβλεπτες συνέπειες, εξυπακούεται ότι το περιεχόμενο της πολιτικής που θα υπερασπιστεί στο εσωτερικό της χώρας κάθε άλλο παρά φιλολαϊκό θα είναι.