Στις δηλώσεις που έκαναν πριν την έναρξη των εργασιών της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ - την 18η «κρίσιμη» σύνοδο για τη «διάσωση του ευρώ» - η Α. Μέρκελ και ο Φρ. Ολάντ προδιέγραφαν ένα νέο ενδοϊμπεριαλιστικό συμβιβασμό. Η Γερμανίδα καγκελάριος επέλεξε να επικεντρώσει στη συμφωνία που υπάρχει όσον αφορά το λεγόμενο «πακέτο της ανάπτυξης», δηλαδή την «ανακύκλωση» υπαρχόντων κοινοτικών κονδυλίων σε νέα πεδία κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Παρομοίως ο Πρόεδρος της Γαλλίας δήλωσε ότι Παρίσι και Βερολίνο έχουν καταλήξει σε μια ευρεία επί της αρχής συμφωνία για τη λήψη μέτρων, με στόχο την τόνωση της ανάπτυξης, αλλά «δεν έχουν ακόμα διασαφηνίσει τα άμεσα, βραχυπρόθεσμα βήματα για τη σταθεροποίηση των πιο εύθραυστων οικονομιών της Ευρωζώνης», εννοώντας κυρίως την Ισπανία και την Ιταλία. Ανεξάρτητα από τα συγκεκριμένα μέτρα που θα αποφασιστούν για τη «μείωση του κόστους δανεισμού» σε Ισπανία και Ιταλία, το σίγουρο είναι ότι οι ηγέτες της ΕΕ θα στείλουν το λογαριασμό για το διαφαινόμενο νέο συμβιβασμό στις «τσέπες» των λαών. Ο, ούτως ή άλλως, πρόσκαιρος αυτός συμβιβασμός μπορεί να ανακουφίσει τις αστικές τάξεις και μονοπωλιακούς ομίλους, που θα κερδίσουν περισσότερο χρόνο για τον επιμερισμό των ζημιών και της καταστροφής κεφαλαίου, όμως το σίγουρο είναι ότι δεν θα επιτρέψουν στους λαούς να πάρουν καμία ανάσα. Αντίθετα, θα επιταχυνθεί η υλοποίηση των διαρθρωτικών αλλαγών που συμπιέζουν δραστικά την τιμή της εργατικής δύναμης προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, ενώ θα κλιμακωθούν και η άγρια λιτότητα και οι περικοπές των κοινωνικών δαπανών ώστε να «εξοικονομηθούν» περισσότερα κεφάλαια για τους επιχειρηματικούς ομίλους. Περιθώρια για ψευδαισθήσεις δεν υπάρχουν. Πιο ανθρώπινη η ΕΕ δεν γίνεται. Πιο βάρβαρη και πιο αντιδραστική γίνεται και θα γίνεται ολοένα και πιο πολύ όσο υλοποιείται το «συνολικό σχέδιο εξόδου από την κρίση» που έχουν καταστρώσει...