ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δύσκολοι καιροί...

Κλειστά κράτησε τα χαρτιά του, για ακόμη μια φορά, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης τηλεοπτικής του συνέντευξης, ο Λιονέλ Ζοσπέν, όσον αφορά στις προθέσεις του για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές, που πρόκειται να διεξαχθούν σε λιγότερο από ένα χρόνο. Αν και η υποψηφιότητά του, μέχρι πρότινος, απέναντι στον νυν Πρόεδρο Ζακ Σιράκ, θεωρούνταν βέβαιη, τώρα τα πράγματα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα. Και πώς να είναι, άλλωστε...

Το πείραμα της συγκυβέρνησης, που διεξάγεται στη γαλλική πρωτεύουσα, τα τελευταία χρόνια, δε φαίνεται να φέρνει θετικά αποτελέσματα. Αν, μάλιστα, κανείς λάβει ως κριτήριο τις πρόσφατες δημοτικές εκλογές, τότε τα πράγματα είναι μάλλον άσχημα. Επιπλέον, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, δεν μπορεί εύκολα να βρεθεί ένας εργασιακός κλάδος, που να μην απέργησε, να μην κινητοποιήθηκε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά το σχεδόν κοινό σημείο αιχμής όλων των κινητοποιήσεων αυτών ήταν τα, κατά περίπτωση, σχέδια «αναδιάρθρωσης», δηλαδή απορύθμιση της Κοινωνικής Ασφάλισης, πάγωμα των μισθών, αύξηση των εισφορών, χειροτέρευση των όρων εργασίας, απολύσεις, κλπ.

Οι δεσμεύσεις περί «κοινωνικών προτεραιοτήτων» των συγκυβερνώντων του Παρισιού, τις οποίες έσπευσε να επαναλάβει με αρκετή δόση αισιοδοξίας και εμφανή προσπάθεια διατήρησης της ψυχραιμίας του, στη συνέντευξή του, ο Λιονέλ Ζοσπέν, δε φαίνεται να έπεισαν το γαλλικό λαό. Το ότι, γενικά, «η γαλλική οικονομία βαίνει πολύ καλά», δε συγκινεί κανέναν, όταν η καθημερινότητά του είναι εντελώς αντίθετη. Και η συνέχεια αναμένεται εξίσου ενδιαφέρουσα...

... για «ψευδαισθήσεις»

Θα αδικούσαμε, βέβαια, την κυβέρνηση Ζοσπέν, αν δεν αναφερόμαστε και στις πρόσφατες, επίσης, εξαγγελίες της. Σύμφωνα, λοιπόν, με την υπουργό Εργασίας, τα εξαγγελθέντα μέτρα «έχουν στόχο να αποτρέψουν τις απολύσεις ή, αν αυτό δεν είναι δυνατό, να μειώσουν τις συνέπειές τους, υποχρεώνοντας τις εταιρίες να πληρώσουν για τη μακροπρόθεσμη επανένταξη των εργαζομένων και την αναζωογόνηση των νεκρών βιομηχανικών περιοχών». Τι συμπεριλαμβάνουν τα μέτρα; Μια σοβαρή αύξηση των αποζημιώσεων (κοντά στο 100%), την επιβάρυνση των εργοδοτών με το κόστος επανεκπαίδευσης των απολυμένων και την υποχρέωση των επιχειρήσεων να ενημερώνουν έγκαιρα τα εργασιακά συμβούλια για τις απολύσεις που σχεδιάζουν.

Οχι, δε θέλουμε να υποτιμήσουμε τα προαναφερόμενα μέτρα. Σίγουρα, δημιουργούν κάποιες εντυπώσεις και μπορεί να λειτουργήσουν, σε κάποιο βαθμό, ως «ασπιρίνες». Ο καθένας καταλαβαίνει, όμως, ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ριζικά και αποφασιστικά, ούτε το τεράστιο πρόβλημα των μαζικών απολύσεων, ούτε, πολύ περισσότερο, την επανένταξη των απολυμένων και την αναζωογόνηση υποβαθμισμένων περιοχών. Αλλωστε, κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, όσο οι «νόμοι της αγοράς» και του ανταγωνισμού παραμένουν κυρίαρχοι και σφραγίζουν τις εξελίξεις. Γεγονός, το οποίο έκανε φανερό και η γαλλική εργοδοσία, ο επικεφαλής της οποίας χαρακτήρισε τα μέτρα «πεπαλαιωμένες συνταγές, που δημιουργούν την εντύπωση λύσεων».

Αποκαλυπτικός διάλογος

Ο παρακάτω διάλογος είναι αυθεντικός. Εγινε προχτές, ανάμεσα σε δημοσιογράφους, έξω από τη Βουλή, καθώς περνούσε η πορεία του ΠΑΜΕ.

-Τι νούμερο δίνει η αστυνομία για τις συγκεντρώσεις;

- Είκοσι πέντε με τριάντα χιλιάδες.

- Και για την κάθε μία χωριστά;

- Εφτά χιλιάδες.

- Τι να σου πω; Της ΓΣΕΕ, σίγουρα δεν έφτανε τις εφτά χιλιάδες. Συνολικά, όμως, μπορεί να ήταν και περισσότεροι από τριάντα χιλιάδες...

Επείγονται

Η τρομονομοθεσία έχει ετοιμαστεί και το σχετικό νομοσχέδιο είναι έτοιμο να κατατεθεί στη Βουλή. Μένουν οι υπογραφές των υπουργών που θα βάλουν τη σφραγίδα πάνω στο έγγραφο που θα ανοίξει το δρόμο για την παραπέρα περιστολή των ατομικών ελευθεριών. Σα να μην έφταναν η καταπάτηση των ελευθεριών στους χώρους δουλιάς, η ένταση της αστυνομοκρατίας, το σύρσιμο στα δικαστήρια όλων όσοι αγωνίζονται, με το πρόσχημα της παρακώλυσης των συγκοινωνιών. Προηγήθηκαν η συμφωνία Τρέβι, η συνθήκη Σένγκεν, η θεσμοποίηση του ηλεκτρονικού φακελώματος, οι αυταρχικές αστυνομικές πρακτικές, τα αστυνομικά μπλόκα, το σχέδιο νόμου για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, οι συμφωνίες δικαστικής συνδρομής και αστυνομικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ.

Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η σύνταξη της τρομονομοθεσίας, που αποτελεί την «κεφαλαιοποίηση» όλου του αυταρχικού -κατασταλτικού πλαισίου που έχει επεξεργαστεί η άρχουσα τάξη της χώρας με την υπόδειξη και συνδρομή των υπερατλαντικών προστατών και των αφεντικών της ΕΕ. Η τρομονομοθεσία έρχεται μετά από απαίτησή τους. Σκοπός τους είναι η καταστολή του λαϊκού κινήματος, η επιβολή της αυθαιρεσίας από τις κατασταλτικές δυνάμεις. Η ενίσχυση της δημιουργίας ενός ανεξέλεγκτου αστυνομικού κράτους που θα δέχεται και θα εκτελεί άμεσα και αποτελεσματικά τις εντολές των αφεντικών του. Η δαμόκλειος σπάθη του κρατικού αυταρχισμού που θα κρέμεται πάνω στα κεφάλια όσων αγωνίζονται για ένα καλύτερο μεροκάματο, για να μην περάσει η κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, κατά των επεμβάσεων του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, αυτών που θέλουν και παλεύουν για μια καλύτερη και δικαιότερη κοινωνία, είναι έτοιμη.

Κάθε πολίτης πρέπει να γνωρίζει: ό,τι οι κρατούντες δε θα μπορούν να το αντιμετωπίσουν, θα το βαφτίζουν τρομοκρατία και τότε θα έχουν το ελεύθερο να καλλιεργούν το κλίμα τρομοκρατίας και αυθαιρεσίας. Δεν πρέπει να ξεχνά κάνεις ότι οι αμερικανικές εκθέσεις για την τρομοκρατία εικονογραφούνταν από τις αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις κατά του πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Οτι τα τελευταία χρόνια με το πρόσχημα της τήρησης της τάξης και του νόμου χιλιάδες αγρότες σύρθηκαν στα δικαστήρια. Οτι πολλοί συνδικαλιστές διώκονται για να πάψουν να υπερασπίζονται το δίκιο των μελών των σωματείων τους, για το σκοπό δηλαδή για τον οποίο εκλέγονται. Οτι, τώρα, που χιλιάδες πολίτες βγαίνουν στο δρόμο για να υπερασπίσουν το δικαίωμά τους να βγαίνουν ζωντανοί στη σύνταξη, η τρομονομοθεσία, αν γίνει νόμος του κράτους, με το πλαίσιο που θα διαμορφώσει, θα αντιμετωπίζει τις αυριανές τους κινητοποιήσεις περίπου σαν πολιτικό έγκλημα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά το δυσμενές κλίμα που αντιμετωπίζει σήμερα η κυβέρνηση στο θέμα του αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου, επείγεται να καταθέσει στη Βουλή το νομοσχέδιο για... την πάταξη της τρομοκρατίας. Δείγμα των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει απέναντι στις ΗΠΑ, οι οποίες έσπευσαν να της αποδώσουν εύσημα, κάνοντας λόγο για «μερικά ουσιαστικά βήματα». Κατ' αυτές η «συνεργασία» ανάμεσα σε ΗΠΑ, Μ. Βρετανία και Ελλάδα για το θέμα της... πάταξης της τρομοκρατίας είναι αξιοσημείωτη!

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση η απάντηση του λαϊκού κινήματος πρέπει να είναι ανάλογη της σκληρότητας των μέτρων που παίρνει η άρχουσα τάξη. Είμαστε στο παραπέντε. Οι αγώνες κατά της τρομονομοθεσίας δεν μπορούν να περιμένουν. Ο,τι έχει γίνει μέχρι σήμερα με τη συσπείρωση μαζικών, επιστημονικών φορέων και προσωπικοτήτων είναι θετικό. Ομως, η υπόθεση αυτή πρέπει να περάσει στα χέρια της εργατικής τάξης. Τα συνδικάτα και οι εργαζόμενοι, σπάζοντας την αλυσίδα της τρομονομοθεσίας, με το να μην επιτρέψουν να ψηφιστεί από τη Βουλή, αφαιρούν από τα πόδια τους μιαν αλυσίδα που η άρχουσα τάξη προσπαθεί να τους περάσει.

Η αλεπού και οι πρώην

Παπαγεωργίου Βασίλης

Μέρες που είναι, με το εργατικό, ταξικό αγωνιστικό κίνημα να βγαίνει στο προσκήνιο, ξεμυτάνε διάφοροι αναχωρητές του κομμουνιστικού κινήματος για να δώσουν εξετάσεις στον αντικομμουνισμό. Σε ένα από τα γνωστά πλέον τηλεοπτικά παράθυρα, είδαμε τον ευρωβουλευτή του ΣΥΝ, Αλέκο Αλαβάνο, να τα βάζει με το ΚΚΕ, «που βρίσκεται στο παρελθόν» και επιμένει ταξικά και καταγγελτικά, ενώ υπάρχουν και άλλοι ...πιο αποτελεσματικοί τρόποι.

Για να πάρει την πληρωμένη απάντηση του Δήμου Κουμπούρη, μέλους της ΚΕ του Κόμματος, που, δανειζόμενος τη λαϊκή θυμοσοφία, του είπε: «Μας θυμίζεις την αλεπού που έκοψε την ουρά της και μετά γύριζε στις άλλες αλεπούδες, προσπαθώντας να τις πείσει πόσο καλύτερα είναι χωρίς αυτήν».

Φυσικά, η απάντηση του πρώην ήταν σιωπή...

Τυχαία η φωτιά στην Πάρνηθα;

Στην περιοχή που κάηκε προχτές στην Πάρνηθα (Αμυγδαλέζα), η κυβέρνηση σχεδιάζει να κατασκευάσει το ένα από τα πέντε Χωριά, που θα φιλοξενήσουν τους δημοσιογράφους τις μέρες των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Για την ακρίβεια, το Χωριό Τύπου θα γίνει στη Σχολή της Αστυνομίας.

Ενα, όμως, από τα σημαντικά προβλήματα που είχε να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση και το οποίο, μάλιστα, είχε συζητηθεί και σε παλαιότερη συνεδρίαση της διυπουργικής επιτροπής, ήταν ότι οι εκτάσεις γύρω από τη Σχολή είναι δασικές, με αποτέλεσμα να δυσκολεύει η κατασκευή των απαραίτητων υποδομών (δρόμοι πρόσβασης, δίκτυα κτλ.).

Ολως τυχαίως, όμως, το πρόβλημα φαίνεται να διευθετήθηκε με τη φωτιά...

Εμπρός, τώρα...

Τώρα που σήκωσες

κεφάλι

κι όρθωσες πάνω

το κορμί σου,

είδες, νομίζω,

τι μεγάλη

είναι, λαέ,

η δύναμή σου.

* * *

Αυτή τη δύναμη