Στη μαρτυρία του, λοιπόν, συνόψισε με τα εξής λόγια την ουσία της υπόθεσης: «Δεν υπάρχει καμία ασφάλεια στα πλοία. Επιθεωρητές, νηογνώμονες λειτουργούν για το χρήμα και οι ζωές των ανθρώπων πάνε χαράμι». Πράγματι, έτσι είναι. Κι όχι μόνο στα πλοία, αλλά και στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις, παντού. Τα πάντα, ακόμη και οι ζωές των ανθρώπων, ζυγίζονται στη ζυγαριά των επιχειρηματικών κερδών. Και κάθε μέρα, εμφανίζονται με λιγότερο βάρος, πρέπει να «κοστίζουν λιγότερο», για να ενισχυθεί «η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας». Κι όλ' αυτά δε γίνονται από μόνα τους, ούτε επειδή το λέει κάποια μοίρα ή κάποιος θεός. Οι κυρίαρχες σήμερα δυνάμεις, το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο, οδηγούν σ' αυτόν το δρόμο. Και δεν υπάρχει άλλη διέξοδος, για τους πολλούς - τους εργαζόμενους και το λαό - έξω από την οικοδόμηση μιας μεγάλης Λαϊκής Συμμαχίας, με στόχο την ανατροπή της σημερινής εξουσίας και τη ριζική αλλαγή πορείας.
Δεν πρόσφερε και πολλά η προχτεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή με θέμα τη δημόσια διοίκηση. Ηταν, όμως, αποκαλυπτική, για τον χαρακτήρα και την πολιτική, τόσο της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ. Από τη μια, η συμφωνία τους στα βασικά ζητήματα ήταν πλήρης και υποδειγματική. Το κράτος πρέπει να είναι ένα σύγχρονο, ευέλικτο και αποτελεσματικό «στρατηγείο» προώθησης και εφαρμογής της πολιτικής του «ευρωμονόδρομου» και της εξυπηρέτησης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Ολα τ' άλλα (κοινωνικές ανάγκες, μέγεθος δημοσίου τομέα, συνθήκες εργασίας και αμοιβής δημοσίων υπαλλήλων κλπ., κλπ.) υποτάσσονται στον σκοπό αυτό. Κι από την άλλη, έριξαν τρικούβερτους «καυγάδες», για το ποιος εκ των δύο είναι περισσότερο φαύλος, ρουσφετολόγος, μιζαδόρος και ανεύθυνος. Και δώστου αποδεικτικά στοιχεία της ΠΑΣΟΚικής ρουσφετολογίας ο Καραμανλής. Να, τα στοιχεία της νεοδημοκρατικής κομματικής ευνοιοκρατίας, απ' τη μεριά του Γ. Παπανδρέου. Κι ο δικομματικος «καυγάς», για το ποιός είναι χειρότερος, έδωσε και πήρε, ώστε να... χαζεύει και το πόπολο...
Η «Αυγή» της Τρίτης δεν έγραψε ούτε λέξη για τη μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ, που έγινε τη Δευτέρα, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Χτες, όμως, «διόρθωσε» την έλλειψη. Σε σχόλιο που είχε τίτλο «Βρήκε τον αντίπαλο του ΚΚΕ!» ισχυρίζεται ότι το Κόμμα έχει αναγορεύσει σε εχθρό του στην ΕΕ το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα (ΕΑΚ). Και προκειμένου να το στοιχειοθετήσει παραθέτει και το σχετικό απόσπασμα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα: «Ζημιά κάνουν στο κίνημα οι λεγόμενες αριστερο-ανανεωτικές δυνάμεις της ΕΕ, ιδιαίτερα το Ευρωπαϊκό Αριστερό Κόμμα, που ανησυχεί μήπως δεν προχωρήσει η ευρωπαϊκή καπιταλιστική ενοποίηση».
Και σε ό,τι αφορά στα περί εχθρού είναι παντελώς γελοία και δε χρειάζονται καν απάντησης. Σε ό,τι αφορά, όμως, τα υπόλοιπα, γιατί τους «τσίμπησε μύγα»; Γιατί χαρακτηρίζουν ως «υβριστική επίθεση» και «διαβολή» τα όσα είπε η Αλέκα Παπαρήγα; Είναι ή δεν είναι το ΕΑΚ υπέρ της καπιταλιστικής ενοποίησης της ΕΕ; Κάνει ή όχι ζημιά στο αντιιμπεριαλιστικό και αντικαπιταλιστικό κίνημα η καλλιέργεια αυταπατών, περί κάποιας άλλης καπιταλιστικής ΕΕ, όπου με κάποιο άλλο «ευρωσύνταγμα» κλπ., κλπ., οι εργάτες και οι λαοί θα συνυπάρχουν αρμονικά με τις πολυεθνικές και το μεγάλο κεφάλαιο, μοιραζόμενοι δίκαια (!) τον παραγόμενο πλούτο και οικοδομώντας μια κοινωνία κοινωνικής δικαιοσύνης, προκοπής και ειρήνης; ΄Η, μήπως, είναι το ΕΑΚ υπέρ της διάλυσης της σημερινής ΕΕ και της οικοδόμησης μιας ενωμένης σοσιαλιστικής Ευρώπης και δεν το ξέρουμε;
Είναι χαρακτηριστικά, για παράδειγμα, τα όσα είπε, σε τηλεοπτική συνέντευξή του, ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, Κ.Μητσοτάκης, ότι δηλαδή είναι ανάγκη, προκειμένου να σωθεί η οικονομία της χώρας, να δουλεύουμε περισσότερο και να ζητάμε λιγότερα. Πρόκειται για μια επανέκδοση του γνωστού ...ανέκδοτου, που λέει ότι δήθεν καταναλώνουμε περισσότερα απ' όσα παράγουμε.
Δεν είναι τίποτε άλλο, παρά καθαρά ταξικές υπέρ του κεφαλαίου τοποθετήσεις, που δε στοχεύουν στη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, αλλά στην ένταση της εκμετάλλευσης σε βάρος τους, στην αφαίρεση δικαιωμάτων τους και την κατάργηση κατακτήσεών τους, ώστε να αυξηθούν τα υπερκέρδη της πλουτοκρατίας.