Θα του θυμίσουμε, λοιπόν, τρία πράγματα: Πρώτον, το ΚΚΕ ήταν και είναι κατηγορηματικά υπέρ μιας πολιτικής πλήρους ανεξιθρησκίας, όπως και του ολοκληρωτικού διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας και δεν πρόκειται ποτέ να συναινέσει σε ενέργειες, που στρέφονται στην αντίθετη κατεύθυνση, είτε άμεσα είτε έμμεσα. Δεύτερον, το ΚΚΕ δεν είχε ποτέ αυταπάτες, σχετικά με το χαρακτήρα και το ρόλο των θεσμών του καπιταλιστικού κράτους, όπως η Εκκλησία, η Δικαιοσύνη, η «τέταρτη εξουσία», κλπ. Κι έχει ξεκάθαρα πει τη γνώμη του, για την ουσία της κρίσης τους. Τρίτον, «δεν έχουμε φίλους», ούτε όσους προωθούν τον «κοσμοπολιτισμό» της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης (όπως, η αφεντιά του), ούτε όσους αντιμάχονται τους προηγούμενους -όσο τους αντιμάχονται...- από θέσεις εθνικιστικές, οπισθοδρομικές, έως και σκοταδιστικές (όπως, ο αρχιεπίσκοπος). Προτιμάμε να κοιτάμε μπροστά και να παλεύουμε, για μια Ελλάδα, όπου θα κάνει κουμάντο η εργατική τάξη και ο λαός της, απαλλαγμένοι από κάθε είδους πολιτικές, οικονομικές, ιδεολογικές και πολιτιστικές αλυσίδες.
«Για να ελαφρύνουμε λίγο την ατμόσφαιρα, θα σημειώσουμε ότι η εκπρόσωπος του ΚΚΕ, Λ. Καρατζά, υποστήριξε και πάλι την ...πρωτότυπη ιστορική άποψη του κόμματός της, σύμφωνα με την οποία για τα ναρκωτικά ευθύνεται ο καπιταλισμός, και δη ο ιμπεριαλισμός!..». Ετσι, κλείνει το ρεπορτάζ της χτεσινής «Αυγής», σχετικά με την προχτεσινή παρουσίαση της ετήσιας έκθεσης για το 2004, της «Διεθνούς Επιτροπής του ΟΗΕ για τον έλεγχο των ναρκωτικών». Και σε ό,τι αφορά την παρουσίαση της έκθεσης και την παρέμβαση της εκπροσώπου του ΚΚΕ, είχαμε ρεπορτάζ στο χτεσινό φύλλο του «Ρ». Σε ό,τι αφορά, όμως, την «ελαφριά ατμόσφαιρα» του ρεπορτάζ της «Αυγής», η στήλη έλαβε την απάντηση της Λ. Καρατζά προς τον συντάκτη της πρώτης και τη δημοσιεύει:
«Κύριε
Διάβασα προσεκτικά την παρατήρησή σας, ότι η άποψη, που εξέφρασα για τις αιτίες που οδηγούν στα ναρκωτικά, είναι "η ...πρωτότυπη, ιστορική άποψη του ΚΚΕ". Πράγματι, το ΚΚΕ ισχυρίζεται ότι για το ξεχαρβάλωμα των ανθρώπων φταίει ο καπιταλισμός. Βλέπεις, το ΚΚΕ είναι μαρξιστικό κόμμα. Τι άλλο να πει;
Επειδή, όμως, εγώ θέλω να ανοίξω τα μάτια μου, σας παρακαλώ να μου εξηγήσετε τις απόψεις του δικού σας κόμματος. Λέτε να ισχύει, όντως, η ιστορική άποψη ότι για την τοξικομανία φταίει ο Ερμής που είναι ανάδρομος; Σας υπόσχομαι να μελετήσω διεξοδικά το νέο βιβλίο της κ. Παπαπέτρος και αν σας βολέψει στείλτε μου και αυτό του Πιτ Παπαδάκη, που προφανώς εσείς συμβουλεύεστε».
Προσφάτως, η συμβιβασμένη πλειοψηφία της ΟΜΕ - ΟΤΕ υπέγραψε μία κατάπτυστη συμφωνία με τη διοίκηση του ΟΤΕ. Μέρος αυτής της συμφωνίας προβλέπει την αναγνώριση πλασματικού χρόνου υπηρεσίας, προκειμένου 5.200 εργαζόμενοι να μπορούν να συμμετέχουν στο πρόγραμμα «εθελουσίας εξόδου» και, ακόμη, ότι το μελλοντικό προσωπικό του ΟΤΕ θα προσλαμβάνεται «με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, του οποίου η πρόσληψη, η εξέλιξη, η αμοιβή και η καταγγελία της σύμβασης εργασίας θα τύχει ιδιαίτερης ρύθμισης», το περιεχόμενο της οποίας θα εξεταστεί από μεικτή επιτροπή (εκπροσώπων του ΟΤΕ και της Ομοσπονδίας), η οποία θα πρέπει να ολοκληρώσει το έργο της εντός τριών μηνών.
Με άλλα λόγια, η πλειοψηφία της ΟΜΕ - ΟΤΕ αποδέχτηκε και την «εθελούσια έξοδο» και την κατάργηση της μονιμότητας στον ΟΤΕ και τη μετατροπή του τελευταίου σε πιλότο αντιδραστικών αλλαγών των εργασιακών σχέσεων σε όλες τις πρώην ΔΕΚΟ. Ηθελε και προσδοκούσε, όμως - για ευνόητους λόγους - το μεν πρώτο, που έχει ανάγκη και νομοθετικής μεταρρύθμισης, να γίνει τώρα και το δεύτερο να ολοκληρωθεί και να επισημοποιηθεί σε τρεις μήνες.
Χάλασαν, όμως, τα σχέδια της πλειοψηφίας της ΟΜΕ - ΟΤΕ, στην προχτεσινή συνάντησή της με το διοικητή του ΟΤΕ και τον υπουργό Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφη. Για τους δικούς του λόγους ο τελευταίος και, προφανώς, λειτουργώντας με τη λογική «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους», απαίτησε την εδώ και τώρα ολοκληρωτική κατάληξη και στα δυο σημεία της συνολικής συμφωνίας ΟΜΕ - ΟΤΕ και της επιχείρησης. Και για την αναγνώριση πλασματικού χρόνου, ώστε να υλοποιηθεί η «εθελούσια έξοδος», και για την κατάργηση της μονιμότητας. Κατόπιν αυτού και αφού «στράβωσε» η επικοινωνιακή τακτική της πλειοψηφίας του ΟΜΕ - ΟΤΕ, η τελευταία διαφώνησε και «σκίζοντας τα ρούχα» της, μιλά για αγωνιστικές κινητοποιήσεις.
Χρειάζεται, άραγε, μετά απ' όλ' αυτά, να σημειώσουμε, πόσο επιτακτικά αναγκαίο είναι οι εργαζόμενοι του ΟΤΕ, να πάρουν στα δικά τους χέρια την υπόθεση και να παλέψουν ενάντια στα προαναφερόμενα σχέδια και επιδιώξεις;