ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σε ρότα αντιιμπεριαλιστικής πάλης

Βήμα βήμα, χρόνια τώρα, προωθείται η ένταξη των χωρών της ΝΑ Ευρώπης στις ευρωατλαντικές δομές και η ιμπεριαλιστική ποδηγέτησή τους. Ακόμα ένα βήμα γίνεται με τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής των χωρών της Διαβαλκανικής Συνεργασίας, που πραγματοποιείται σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Επιχειρείται να δημιουργηθούν όλες εκείνες οι προϋποθέσεις που θα εξασφαλίζουν στο πολυεθνικό κεφάλαιο την ανεμπόδιστη είσοδο και δράση του. Ταυτόχρονα, όπως και κάθε χώρα ξεχωριστά, η ελληνική κυβέρνηση παλεύει για την αποτελεσματικότερη εξυπηρέτηση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, που είναι η πρώτη επενδυτική δύναμη στα Βαλκάνια, αλλά και την παραπέρα διεύρυνση της δράσης της.

Αυτές τις επιδιώξεις εξυπηρετούν οι αποφάσεις για τη δημιουργία Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου, τη δημιουργία και αναβάθμιση των διευρωπαϊκών και βαλκανικών οδικών και σιδηροδρομικών δικτύων. Οι πολιτικές και οικονομικές προσαρμογές που υλοποιούνται. Ακόμη και η καθιέρωση μόνιμου εκπροσώπου της Διαβαλκανικής Συνεργασίας στην ΕΕ, προκειμένου να προωθηθεί η ιδέα μιας πρώιμης «περιφερειακής καπιταλιστικής ολοκλήρωσης».

Σε πλήρη διάσταση με τις ανάγκες των λαών, οι κυβερνήσεις των βαλκανικών κρατών προσπαθούν να προχωρήσει ταχύτερα η πλήρης ενσωμάτωση στις δομές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Γι' αυτή τη δουλιά, μάλιστα, έχουν δημιουργήσει και υπηρεσίες Ευρωπαϊκής Ενσωμάτωσης. Η ελληνική πλουτοκρατία και οι πολιτικοί της εκφραστές διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στα Βαλκάνια επιδιώκοντας την ολοένα και μεγαλύτερη δράση του κεφαλαίου στην περιοχή. Αλλά δε μένουν μόνο σ' αυτό. Εκτός από την προώθηση των επιδιώξεών τους στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης, βάζουν πλώρη και προς Ανατολάς, δηλώνοντας πως πρέπει να στραφούν και προς τις χώρες του Εύξεινου Πόντου για την κατάκτηση νέων αγορών, τη δημιουργία νέων πεδίων επιχειρηματικής δράσης, τον έλεγχο των πλούσιων πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Οι λαοί της περιοχής μόνο χαμένοι βγαίνουν από την επιβολή αυτής της πολιτικής. Η δράση της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης είναι ο βραχνάς της ζωής τους. Που γίνεται ακόμη πιο πνιγηρός από την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή. Οσο περισσότερο προχωρά η ιμπεριαλιστική διείσδυση στα Βαλκάνια, με πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά μέσα, όσο ο ανταγωνισμός για τις αγορές μεγαλώνει τόσο περισσότερο εξαθλιώνονται. Η ανεργία χτυπά κόκκινο σε χώρες όπως η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Σερβία, κ.ά. Αντίστοιχα καταποντίζονται οι μισθοί και οι εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις. Τα δημοκρατικά δικαιώματα περιορίζονται. Οι εστίες πολέμου συντηρούνται πολύ περισσότερο με την επιδίωξη ανεξαρτητοποίησης του Κοσσυφοπεδίου, που σημαίνει νέες αλλαγές συνόρων, με θύματα την ίδια την εργατική τάξη και τους λαούς.

Απέναντι σ' αυτή την κατάσταση οι λαοί έχουν επιλογή. Μπορούν να αντισταθούν σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο. Να δυναμώσουν το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που αναπτύσσεται. Να εναντιωθούν στην εξουσία του κεφαλαίου στις χώρες τους, να συντονίσουν τη δράση τους σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις και ρήξης με τους πολιτικούς εκπροσώπους του. Σ' αυτή τη ρότα μπορούν να ανοίξουν το δρόμο μέσα από τον οποίο θα πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους για να δημιουργήσουν τις συνθήκες ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών και των προσδοκιών τους.

Διαπιστευτήρια αντικομμουνισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τη σημερινή έναρξη των εργασιών του 4ου Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ έκανε πρωτοσέλιδο τίτλο και θέμα της η χτεσινή «Αυγή» και ακριβώς από κάτω το άρθρο κάποιου Χρ. Λάσκου έριχνε κουβαδιές αντικομμουνισμού και, μάλιστα, με μπόλικο πάθος. Παραδίδουμε στην κρίση σας ορισμένα, από τα πάμπολλα χαρακτηριστικά αποσπάσματα: «...Και η υποψία ακόμη πως στις επικράτειες του ανύπαρκτου καλλιεργήθηκε μια εκδοχή - κουτσή, στραβή κι ανάποδη, αλλά πάντως εκδοχή - σοσιαλισμού, νομιμοποιεί την έντονη αποστροφή του κόσμου προς το σοσιαλιστικό πρόταγμα. Δεν πρέπει, λοιπόν, να αφήνουμε καν να πλανάται μια τέτοια υποψία.

Η αντιπαράθεσή μας με το ΚΚΕ δεν έχει να κάνει με τον αυτισμό του... Να το πω απλά, απλούστατα. Αν είναι να αγωνιστώ για την ανατροπή του καπιταλισμού, για να γίνει η Ελλάδα Κίνα, δηλαδή ένας από τους αγριότερους καπιταλισμούς που υπήρξαν ποτέ, καλύτερα να καταστρώσω ένα συνεκτικό πρόγραμμα με βασικό σύνθημα "καθίστε στ' αυγά σας" και να δώσω όλη μου τη δύναμη στην επιτυχία του. Το ΚΚΕ, αντίθετα, είναι μέσα στην καλή χαρά με τους Κινέζους φασίστες...

...Ενεκα των παραπάνω ισχυρίζομαι πως το ΚΚΕ είναι, όπως σωστά επισήμανε ο Αλαβάνος σε άλλη περίπτωση, ένα πολύ αντικομμουνιστικό κόμμα...».

Προφανώς, η χρονική επιλογή της δημοσίευσης δεν είναι τυχαία και, μάλιστα, από την πρώτη σελίδα της «Αυγής». Οσο για το περιεχόμενό του δεν αφορά στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε ή τι γίνεται σήμερα στην Κίνα και τη ΛΔ της Κορέας. Απλώς, διαβεβαιώνει προς κάθε κατεύθυνση ότι ο ΣΥΝ κρίνει τα παραπάνω, όπως, πάνω - κάτω, οι απανταχού εχθροί του σοσιαλισμού. Τίποτε άλλο...

Πανεπιστήμια με μάνατζερ!

Μπορεί από το τελικό πόρισμα της επιτροπής πανεπιστημιακής εκπαίδευσης του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) να απουσιάζει ως πρόταση, αλλά ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ, Θάνος Βερέμης, επιμένει ακάθεκτος: Ναι βεβαίως και θα υπάρχει οικονομικός διαχειριστής (μάνατζερ) στα πανεπιστήμια! Και για όποιον έχει ακόμα αυταπάτες για το ρόλο που θα παίζει ο μάνατζερ στο ίδρυμα, ο Θ. Βερέμης εξηγεί: «Θα φροντίζει και να βρίσκει χρήματα και πηγές άλλες, όπως υπήρξαν πάντα στο Πανεπιστήμιο οι δωρεές, τα πλειοδοτήματα»...

Κι όταν ο δημοσιογράφος τον ρώτησε «όπως λειτουργεί μια επιχείρηση στην ελεύθερη οικονομία, αυτό σκέφτεστε και για τη λειτουργία ενός Πανεπιστημίου, έτσι δεν είναι;», ο Θ. Βερέμης ήταν... αποστομωτικός: «Οχι στο σύνολο, βέβαια, στο σκέλος που αφορά στα οικονομικά»!

Η παραπάνω συζήτηση έγινε σε χτεσινή ραδιοφωνική εκπομπή του ΣΚΑΪ, αλλά θα μπορούσε να έχει γίνει οπουδήποτε, αφού ο πρόεδρος του ΕΣΥΠ ποτέ δεν έκρυψε τη συμφωνία του με τη λειτουργία των πανεπιστημίων ως καπιταλιστικές επιχειρήσεις.

Ο Γιώργος είναι... εδώ

Ξαναεμφανίστηκε χτες ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ στα δελτία ειδήσεων να κατακεραυνώνει τη ΝΔ - με αφορμή τα εσωκομματικά προβλήματα του έτερου δικομματικού εταίρου - και τούτο ήταν καθησυχαστικό.

Τόσο καιρό μάλλον έπασχε από αφωνία κι έτσι δεν μπόρεσε να μιλήσει για τις απαιτήσεις της Κοντολίζας, όπως τις διατύπωσε στην πρόσφατη επίσκεψή της, ούτε για τις εντεινόμενες πολεμικές απειλές και εκβιασμούς σε βάρος του Ιράν, ούτε για τα όσα πρότεινε ο Αλ. Παπαδόπουλος, για αύξηση στα όρια συνταξιοδότησης κλπ. Φαίνεται τώρα κατάπιε τη γαργάρα του και μπορεί να αρθρώσει ξανά... πολιτικό λόγο.

Ζητούνται μεταφραστές...

Παρακολουθούσαμε προχτές το ρεπορτάζ της ΕΡΤ για την εθνικοποίηση του βολιβιανού πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ο Πρόεδρος της χώρας, Μοράλες, μιλώντας για την απόφαση αυτή σε πλήθη συγκεντρωμένων, δυο φορές τους προσφώνησε «companeros» (σύντροφοι).

Την πρώτη φορά, το ρεπορτάζ της κρατικής τηλεόρασης το αποσιώπησε στη μετάφραση. Τη δεύτερη το απέδωσε στους υπότιτλους ως «αδέλφια μου».

Και μόνο στο άκουσμα της λέξης, τρόμος τους πιάνει. Αλλιώς, γιατί να την αποφεύγουν;