Αυτά λέει ο Καρκαγιάννης. Και για να στηρίξει το συμπέρασμά του, σχηματίζει την εικόνα που ο ίδιος θέλει, χωρίς να μπορέσει να κρύψει την ξινίλα του για το ΠΑΜΕ και την απεργιακή του διαδήλωση. Ο αρθρογράφος είδε την Πέμπτη απεργούς μόνο από το δημόσιο τομέα. Είδε συγκεντρώσεις που γίνονται αισθητές όχι λόγω του μεγέθους τους, αλλά λόγω της ενόχλησης που προκαλούν στους φιλήσυχους πολίτες. Είδε πρόσωπα χωρίς ενθουσιασμό, που εκτελούσαν απλά το καθήκον τους. Είδε μπλοκ του «ΚΚΕ (ΠΑΜΕ)» και ξεχωριστό μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, σαν να μην ήταν τα πανό του προσκολλημένα στη συγκέντρωση και την πορεία των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ.
Αυτά είδε ο Καρκαγιάννης. Και μόνο μ' αυτά, τρόμαξε για την τύχη του καπιταλισμού και έσπευσε να πολυλογήσει στην «Καθημερινή» για την ανάγκη της σωτηρίας του, μέσα από μια καλύτερη διαχείριση. Κατανοητός ο φόβος του. Πολύ περισσότερο που ο Α. Καρκαγιάννης ξέρει καλά πως δε βλέπει τον κόσμο με τα ίδια μάτια που τον βλέπουν οι απεργοί. Οι χιλιάδες του ιδιωτικού τομέα που κυριάρχησαν στα μπλοκ του ΠΑΜΕ (και όχι του ΚΚΕ, όπως τον βολεύει να τα παρουσιάζει) και συμμετείχαν στην κινητοποίηση με κίνδυνο να χάσουν τη δουλειά τους. Οι χιλιάδες αποφασισμένοι νεολαίοι, γυναίκες και μετανάστες που από μάχη σε μάχη γίνονται περισσότεροι. Το φόβο τους έχει ο Καρκαγιάννης και το σύστημα που υπηρετεί. Και είναι απόλυτα δικαιολογημένος...
Το ΒΗΜΑ ανέλαβε την Κυριακή την υπεράσπιση του Θ. Πάγκαλου για όλα όσα είπε το προηγούμενο διάστημα σε βάρος του ΚΚΕ και των στελεχών του. Ετσι τουλάχιστον εμφανίστηκε ένα κείμενο που στην πραγματικότητα ήταν μία ακόμα αντιΚΚΕ εργολαβία. Η εφημερίδα λοιπόν, ανέλαβε να εξηγήσει στους αναγνώστες της ότι ο Θ. Πάγκαλος επιτίθεται με πολιτικούς όρους, ενώ το ΚΚΕ κάνει «επίθεση επί των προσωπικών, για το φυσικό εκτόπισμα ή για τον παππού δικτάτορα».
Αφαιρούμε το γεγονός ότι αυτά τα περί προσωπικών που έχει πάρει τοις μετρητοίς η αρθρογράφος βρίσκονται στο χώρο της φαντασίας αλλά προφανώς, η ίδια, θεωρεί ότι όροι όπως «ομάδα ανθρώπων με ολοκληρωτική νοοτροπία», «γραφικοί», «τραμπούκοι», «...στελέχη του ΚΚΕ που πολυτελώς διαβιούν» και πολλά άλλα που αναφέρει ο Θ. Πάγκαλος σε συνέντευξή του στην «Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ», αποτελούν κοσμητικά επίθετα μιας απόλυτα θεμιτής πολιτικής πλατφόρμας. Δε φαίνεται να ενοχλείται καθόλου που στον άξονά της αυτή η πλατφόρμα έχει την απαγόρευση της δράσης του ΚΚΕ. «Το Κόμμα αυτό» λέει ο Πάγκαλος στη σχετική συνέντευξη για το ΚΚΕ, «κινείται στα όρια της νομιμότητας».
Δεν προκαλεί εντύπωση πως το «ΒΗΜΑ» λέει για τη δήλωσή του («αν το ΚΚΕ νικούσε το 1949 τότε θα σκότωνε όλους τους αντιφρονούντες Ελληνες και ένα μέρος μελών και στελεχών του») ότι «σε μια συζήτηση τα πάντα επιτρέπονται». Τα αστικά ΜΜΕ πετούν τη σκούφια τους όταν δουν κάποιον να ξεσπαθώνει σε βάρος του Κόμματος. Αυτός είναι ο ρόλος τους. Ετσι, το «ΒΗΜΑ», προκειμένου να χτυπήσει το ΚΚΕ, διαστρεβλώνει την αλήθεια και ούτε λίγο ούτε πολύ παρουσιάζει την υπόθεση ως «οι πολλοί που επιτίθενται σε έναν». Και θίχτηκε γιατί - όπως λέει - «αμφισβητούν την αυτενέργεια με ανακοινώσεις όπως "του έχουν αναθέσει καταμερισμό από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ"». Λες και θέλει ιδιαίτερη ευφυΐα για να καταλάβει κανείς ότι ο ρόλος που παίζει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή ο συγκεκριμένος πολιτικός είναι ακριβώς αυτός. Σε αυτό τον καταμερισμό που είναι μόνιμος από την πλευρά της αστικής τάξης και τα κόμματά της, υπάρχουν και αντίστοιχοι καταμερισμοί στον αστικό Τύπο.
Η αρθρογράφος του πονήματος υπεράσπισης του Θ. Πάγκαλου (σ.σ. είναι η ίδια που πριν λίγες μέρες χαρακτήριζε το πανεπιστημιακό άσυλο «ιδιότυπο καθεστώς», «εντελώς passe» κατά τη γλώσσα των σαλονιών του Κολωνακίου και «λείψανο», που οφείλει την ύπαρξή του στο γεγονός ότι «αρκετός κόσμος» καταπιέζεται από τα «εύσημα αριστεροσύνης»).
Υ.Γ. Τα 80 χρόνια ιστορίας του ΚΚΕ γιορτάστηκαν το 1998. Το 2008 γιορτάστηκαν τα 90 χρόνια του ΚΚΕ. Καλό θα είναι όταν κάποιος από τον «καταμερισμό» χρεώνεται ΚΚΕ, να ξέρει τουλάχιστον τα βασικά.