ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σάββατο 8 Ιούνη 2002

Εντολές αποικιοκρατών

Παπαγεωργίου Βασίλης

Δεν έχει περάσει ούτε καν ενάμισης χρόνος από τη λειτουργία του νέου, ακριβοπληρωμένου και ιδιωτικού, ελέω κυβερνητικών αποφάσεων, αεροδρομίου των Σπάτων. Παρ' όλα αυτά, οι Γερμανοί της «Χόχτιφ» (και συνεταίροι του ελληνικού Δημοσίου στην εκμετάλλευσή του), διά του πρώην μάνατζέρ τους και νυν στελέχους του «Αθήνα 2004», ζητούν - επικαλούμενοι τις ανάγκες που θα δημιουργηθούν κατά την Ολυμπιάδα 2004 - την επέκτασή του, στέλνοντας, βέβαια, και το νέο «τσουχτερό» λογαριασμό αποκλειστικά στο Δημόσιο, δηλαδή στις πλάτες του ελληνικού λαού!

Ασφαλώς, οι Γερμανοί τη δουλιά τους κάνουν. Μην αναρωτηθείτε, όμως, πού βασίζεται η βουλιμία τους. Το δικαίωμα αυτό, τους το έδωσε η κυβέρνηση με την αποικιοκρατικού τύπου σύμβαση που υπέγραψε μαζί τους. Με αυτήν και έναντι «πινακίου φακής» δεν τους εξασφάλισε μόνον τεράστια υπερκέρδη από την κατασκευή του αεροδρομίου, αλλά τους παραχώρησε και το 45% των κερδών από την εκμετάλλευσή του για 30 ολόκληρα χρόνια. Πώς, λοιπόν, να μη δίνουν εντολές, θυμίζοντας αποικιοκράτες;

Ετσι κι αλλιώς κερδισμένη η «Χόχτιφ»

Βέβαια, όσοι παρακολουθείτε με προσοχή την ειδησεογραφία, ίσως, διαβάσατε, ότι η περσινή χρήση του διεθνούς αεροδρομίου (δηλαδή, από τις 28 Μάρτη 2001 έως το τέλος της χρονιάς) δεν παρουσιάζει κέρδη, αλλά ζημιές, σύμφωνα με τον ισολογισμό της εταιρίας και παρά τις αισιόδοξες προβλέψεις, που κάνανε παλιότερα διάφοροι, κυβερνώντες και μη, ειδικοί και μη ειδικοί. Ναι, ζημιές παρουσιάζει το «Ελευθέριος Βενιζέλος» και, μάλιστα, ύψους 9,6 εκατ. ευρώ (περίπου 3,3 δισ. δραχμές).

Αν το γεγονός αυτό σας προκαλεί σκέψεις του τύπου, της «Χόχτιφ» είναι το αεροδρόμιο κι έβγαλε παραπάνω και από μπόλικα από την κατασκευή του, ας χρεωθεί τώρα τις ζημιές, κάνετε μεγάλο λάθος. Σύμφωνα, με τη σύμβαση που έχει υπογράψει το ελληνικό δημόσιο (η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δηλαδή) με τη γερμανική εταιρία - «συνέταιρό» του, οι ζημιές καλύπτονται αποκλειστικά από τα κρατικά ταμεία. Για τα κέρδη - όταν και εάν υπάρξουν - μη ρωτάτε ποιος τα παίρνει. Είναι αυτονόητο...

Επιχείρηση διάσωσης...

«Την επιστημονική τους αξιοπιστία και την προσωπική τους αξιοπρέπεια επιχειρούν να διασώσουν τα επιστημονικά στελέχη της ΓΣΕΕ, μετά και την ολοκλήρωση της "ασφαλιστικής μεταρρύθμισης". Ο επικεφαλής του Ινστιτούτου της Συνομοσπονδίας κ. Σ. Ρομπόλης απείχε εμφανώς από τις τελικές συσκέψεις περί του Ασφαλιστικού. Ακόμη και στις επίσημες συναντήσεις έμπαινε κανονικά στην αίθουσα (για να μην προκληθούν υποψίες) και αποχωρούσε, μακριά από τα βλέμματα των δημοσιογράφων, έπειτα από 15 λεπτά. Ο έτερος πρωταγωνιστής, ο κ. Γ. Ρωμανιάς, στήριξε τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ και βοήθησε επιστημονικά και επικοινωνιακά το υπουργείο Εργασίας, έστω κι αν δεν ανήκει στο κυβερνών κόμμα. Χθες, όμως, μίλησε δημόσια: "Οι διατάξεις για τη χρηματοδότηση είναι καλά διατυπωμένες, στην πράξη όμως δεν εγγυώνται τίποτα". Και το χαμόγελο στα χείλη πολλών κυβερνητικών συνδικαλιστών πάγωσε».

Δεν τα λέμε εμείς. Η χθεσινή «Καθημερινή» τα γράφει...

Την έχουν χάσει κι αυτή...

Υπέρ της απαγόρευσης της χρήσης πανό και αφισών από τα κόμματα, η οποία συμπεριλαμβάνεται στο νομοσχέδιο για τη «χρηματοδότηση των κομμάτων» έχει ταχθεί ο Ν. Κωνσταντόπουλος στη Βουλή και απόλυτα δικαιολογημένα, αλλά και εύστοχα, ο Αντώνης Σκυλλάκος σημειώνει (ανάμεσα σε άλλα) την αναντιστοιχία λόγων και έργων της ηγεσίας του ΣΥΝ, όταν, την ίδια στιγμή, έχει γεμίσει η Αθήνα με αφίσες του Φ. Κουβέλη. Και η χτεσινή «Αυγή» σημειώνει στον τίτλο του σχετικού ρεπορτάζ: «Η υποψηφιότητα Κουβέλη ενοχλεί το ΚΚΕ», ενώ κάνει λόγο για επίθεση του ΚΚΕ στην προεκλογική εκστρατεία του υποψήφιου του ΣΥΝ για το Δήμο της Αθήνας...

Προφανώς, ανάμεσα σε πολλά άλλα που έχουν χάσει, συμπεριλαμβάνεται και η αίσθηση του μέτρου...

Προκλήσεων συνέχεια

Οι εφοπλιστές είχαν χτες την τιμητική τους από το βήμα της Βουλής. Διά στόματος του υπουργού τους κ. Ανωμερίτη και τι δεν είπαν σχετικά με τη βάρβαρη επίθεση των δυνάμεων καταστολής στους ναυτεργάτες και εργαζόμενους στις 29 του Μάη στο λιμάνι του Πειραιά. Λόγια που δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Η γνωστή τακτική που και ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε για να παρουσιάσει τους θύτες για θύματα, με τη γνωστή υπόθεση του ασφαλίτη στη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ που «πιάστηκε στα πράσα», επαναλήφθηκε και πάλι. Ο υπουργός των εφοπλιστών απαντώντας σε Ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ για τη στάση του Λιμενικού, των βατραχανθρώπων και άλλων ειδικών δυνάμεων που ματοκύλισαν το λιμάνι, ξεπέρασε κάθε όριο προκλητικότητας.

Αφού επανέλαβε τα περί «επίθεσης στους λιμενικούς ατόμων με κατσαβίδια και λοστούς που δεν είναι δυνατόν να μπαίνουν σε λιμενική ζώνη», προχώρησε ακόμα περισσότερο σε επίθεση στο ΚΚΕ, εγκαλώντας το ότι οργάνωσε τα επεισόδια και «δεν μπορεί να παραβιάζει τους κανόνες της δημοκρατίας» και να «χωρίζει τους εργαζόμενους». Από την επίθεση φυσικά δεν εξαιρέθηκε και ο «Ρ» που στηρίζει τους εργατικούς αγώνες. Ακόμα, επιχείρησε να ποινικοποιήσει την πλατιά έκφραση αλληλεγγύης στους ναυτεργάτες από άλλους εργαζόμενους και νεολαίους και βέβαια υπερθεμάτισε υπέρ των συμβιβασμένων εγκάθετων των εφοπλιστών στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία.

Αυτή η νέα επίθεση στο ΚΚΕ και τους αγωνιστές του ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, που για την κυβέρνηση είναι πλέον ρουτίνα, δεν μπορεί να κρύψει ένα γεγονός. Οτι η κυβέρνηση ανησυχεί. Γι' αυτό κυρίως επιδιώκει να διευρύνει τα όρια ανοχής στην προκλητικότητά της. Με την γκαιμπελική τακτική, «πες πες, κάτι θα μείνει», θέλει να διαμορφώσει συνειδήσεις με χωρίς όρια υποταγή στην αντιδραστική πολιτική της και στο κεφάλαιο.

Υπερασπιζόμενη δήθεν το δικαίωμα στην εργασία - που οι «διασαλευτές της τάξης στερούν από τους συναδέλφους τους» - οι κυβερνητικοί υπηρέτες της πλουτοκρατίας θέλουν να κάνουν τους εργαζόμενους «να βγάζει ο ένας το μάτι του άλλου», για να κάνουν τ' αφεντικά τη δουλιά τους.

Οσο σάπιες είναι τέτοιες αντιλήψεις, τόσο σάπιο είναι και το σύστημα που υπηρετεί ο υπουργός και η κυβέρνηση. Η απάντηση του βουλευτή του ΚΚΕ, ότι η εκδούλευση στους εφοπλιστές θυμίζει το ρητό με το παντελόνι, που όταν κάποιος το κατεβάσει, μετά το γόνατο πάει μόνο του, «έρχεται γάντι» στους διάφορους Ανωμερίτηδες που το σύστημα πάντα χρειάζεται. Απ' αυτές τις επιθέσεις στο κόμμα της εργατικής τάξης, οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα σχετικά με το ότι χτυπούν τα δικά τους συμφέροντα, αλλά και το τι πονάει την κυβέρνηση και κατ' επέκταση την πλουτοκρατία. Είναι ακριβώς η έκφραση της ταξικής αλληλεγγύης των εργαζομένων ανεξάρτητα από ειδικότητα, φύλο ή υπηκοότητα. Ο συντονισμένος αγώνας ενάντια στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις που ισοπεδώνουν δικαιώματα και ανθρώπινη αξιοπρέπεια, η αντιιμπεριαλιστική πάλη. Με αυτές τις σημαίες οι εργαζόμενοι θα κατεβαίνουν στους δρόμους, στα λιμάνια και τις πλατείες. Θα διαδηλώσουν και πάλι στις 18 του Ιούνη στην πανελλαδική πανεργατική απεργία και θα παλεύουν μέχρι να απαλλάξουν τους εαυτούς τους από το εκμεταλλευτικό σύστημα.

Δεν τελειώνει...

Με τις τράκες

λίγο, λίγο

σε κατάντησαν

κολίγο

και σε ένα

δύο έτη,

φουκαρά,

σε βλέπω επαίτη!

* * *

Με τους φόρους

με τα βάρη