Το εκπαιδευτικό σύστημα δεν το φτιάχνουν οι καθηγητές αλλά οι κυβερνώντες. Αυτοί καθορίζουν το περιεχόμενο της παρεχόμενης μόρφωσης. Οι ίδιοι, επίσης, καθορίζουν τους υλικοτεχνικούς όρους (κτίρια, αίθουσες, εργαστήρια, εποπτικά μέσα, κλπ.) μέσα στις οποίες παρέχεται η μόρφωση αυτή, όπως και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών. Από το πόσοι - πού και πώς - εκπαιδευτικοί διορίζονται και πόσους μαθητές θα έχει η κάθε τάξη, μέχρι το πόσες ώρες θα κάνουν μαθηματικά, φυσική ή ιστορία και, βέβαια, το ύψος του μισθού των καθηγητών.
Προφανώς, όμως, όλ' αυτά είναι... ψιλά γράμματα, για τον «απεργοκτόνο» κ. Καρκαγιάννη.
Το θέμα που απασχόλησε περισσότερο τις χθεσινές εκπομπές του «Σκάι» ήταν τα φροντιστήρια και, κυρίως, τα «ιδιαίτερα», που κάνει ένας περιορισμένος αριθμός εκπαιδευτικών. Ισως, γιατί αυτό εξυπηρετούσε περισσότερο τη λογική καταδίκης και αναθεματισμού των εκπαιδευτικών. Η αλήθεια, όμως, για την μάστιγα της παραπαιδείας (νόμιμης και παράνομης) είναι διαφορετική. Δύο είναι οι βασικές αιτίες, που υποχρεώνουν τους γονείς και τους μαθητές, να υφίστανται το τεράστιο αυτό βάρος (οικονομικό και όχι μόνο): Η συνεχής υποβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης και, κυρίως, το γεγονός, πως το σημερινό Λύκειο αποτελεί τον εξεταστικό προθάλαμο για την ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, τη μοναδική ουσιαστικά ελπίδα, για να έχει κάποιο μέλλον ο νέος άνθρωπος. Οι μεροκαματιάρηδες και οι μισθοσυντήρητοι «σπρώχνονται» να πληρώνουν αδρά, είτε τα νόμιμα φροντιστήρια, είτε τα παράνομα «ιδιαίτερα», από τον εντεινόμενο συνεχώς ανταγωνισμό, που καλλιεργεί το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα - όπως και η εκμεταλλευτική μας κοινωνία γενικότερα. Αυτή είναι η αλήθεια κ. Καρκαγιάννη και κ. Τσιλιμίδη. Και είναι μια αλήθεια, που φανερώνει και τις πιο έντονες ταξικές διακρίσεις και ανισότητες του σημερινού εκπαιδευτικού συστήματος, παρά τα όσα λέει το Σύνταγμα, περί ισότητας ή περί δημόσιας και δωρεάν Παιδείας.
Κι αυτά, όμως, οι κυβερνώντες τα έφτιαξαν έτσι και όχι οι εκπαιδευτικοί...
Κι επειδή μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι κάνουμε μόνο κριτική και όχι προτάσεις, αναφέρουμε ορισμένες μόνο, πολύ συγκεκριμένες, που έχουν αναδειχτεί στους μέχρι σήμερα αγώνες των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονέων τους:
Εφόδους
κατά κύματα
κάνουν πλέον
τα θύματα,
σηκώσανε κεφάλι
και μαίνεται
η πάλη,
γεμίσανε
οι στράτες
αγρότες
και εργάτες.
* * *
Εφόδους
κατά κύματα
μαχητικά
τα τμήματα,
με τη γροθιά στα ύψη
οι τάξεις
πού 'χουν στύψει,
ηφαίστειο και λάβα
η εργατιά
η σκλάβα.
* * *
Εφόδους
κατά κύματα,
κι ηρωικά
ενθυμήματα,
ζουν οι παλιοί
αγώνες
με νέες λεγεώνες!