Κι επειδή μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι κάνουμε μόνο κριτική και όχι προτάσεις, αναφέρουμε ορισμένες μόνο, πολύ συγκεκριμένες, που έχουν αναδειχτεί στους μέχρι σήμερα αγώνες των εκπαιδευτικών, των μαθητών και των γονέων τους:

• Απεξάρτηση του προγράμματος και των εξετάσεων του Λυκείου από το σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια, ως βασικής προϋπόθεσης για να ολοκληρώνουν όλοι οι νέοι τη γενική μόρφωση.
• Μείωση της αναλογίας διδάσκοντα προς διδασκόμενους σε 1:15 στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό και 1:20 στο Γυμνάσιο και το Λύκειο, ξεκινώντας από τα σχολεία των φτωχότερων περιοχών.
• Ουσιαστική οικονομική και επιστημονική στήριξη των εκπαιδευτικών.
• Ολοκλήρωση της εργασίας μέσα στο σχολείο, με εξατομικευμένη βοήθεια σε κάθε μαθητή, ανάλογα με τις ανάγκες του, αλλά και με άθληση, αισθητική αγωγή και καλλιτεχνική παιδεία, ευρύτερη πολιτιστική και κοινωνική δραστηριότητα.
• Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία επικεντρωμένα στα θεμελιακά και καταξιωμένα στη διάρκεια του χρόνου στοιχεία της γνώσης. Αύξηση των ωρών διδασκαλίας των βασικών για τη γενική μόρφωση μαθημάτων (γλώσσα, μαθηματικά, φυσική, χημεία), απαλλαγή των προγραμμάτων από ανούσιες και δευτερεύουσας σημασίας λεπτομέρειες.
• Επαρκή διδασκαλία των ξένων γλωσσών και χορήγηση τίτλου γλωσσομάθειας μιας ξένης γλώσσας μέσα από το σχολείο. Δωρεάν εξασφάλιση των ξενόγλωσσων βιβλίων.
• Ενιαίο 12χρονο σχολείο για όλους, χωρίς διακρίσεις, ως προαπαιτούμενο οποιασδήποτε επαγγελματικής επιλογής. Κατάργηση της διάκρισης σε Λύκεια και ΤΕΕ. Επαγγελματική εκπαίδευση, δημόσια και δωρεάν, πάνω στο υπόβαθρο μιας ουσιαστικής και στέρεης 12χρονης γενικής μόρφωσης, κοινής για όλους.