Οι μικρομεσαίοι αγρότες βρίσκονται στα μπλόκα του αγώνα πάνω από δύο βδομάδες τώρα, για τη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων τους, που αρνείται να ικανοποιήσει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Αυτός ο αγώνας, πέρα για πέρα δίκαιος, έχει αντιμέτωπη την πολιτική που συναποφασίζεται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης από τις κυβερνήσεις των κρατών - μελών και στηρίζεται απ' όλες τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου. Πολιτική που είναι βέβαιο πως θα επιταχύνει την αρνητική εξέλιξη της αγροτικής οικονομίας με την «ατζέντα 2000» και τη νέα συμφωνία του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ). Και αυτό γιατί θα μειωθεί πολύ περισσότερο η στήριξη της γεωργίας και θα φιλελευθεροποιηθεί πιο πολύ το διεθνές εμπόριο των αγροτικών προϊόντων. Ηδη, με την υιοθέτηση των προτάσεων της Γερμανίας και για το Γ' ΚΠΣ και για τη στήριξη της γεωργίας στην περίοδο 2000-2006, προβλέπονται δραστικότερες περικοπές.

Στα πλαίσια, λοιπόν, αυτής της πολιτικής, το αγροτικό πρόβλημα της χώρας μας θα οξύνεται συνεχώς. Ακόμα και αν, φέτος οι αγρότες με τον αγώνα τους καταφέρουν να εξασφαλίσουν κάποιες πρόσθετες επιδοτήσεις, θα υπάρξει μια προσωρινή οικονομική ανακούφιση αλλά το πρόβλημα του ξεκληρίσματος θα παραμένει. Το ΚΚΕ σε αντίθεση με τα άλλα κόμματα που επιμένουν στη διαχείριση του προβλήματος στα πλαίσια της ίδιας πολιτικής, θεωρεί ότι η αγροτική παραγωγή μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί στη χώρα μας, σε όφελος των μικρομεσαίων αγροτών, στην προοπτική του αγροτικού παραγωγικού συνεταιρισμού τους. Αλλά αυτό απαιτεί μια άλλη πολιτική που θα ασκείται από τη λαϊκή εξουσία και θα οργανώνει τη λαϊκή οικονομία.

Αυτή η προοπτική, συνδέεται και με τη διατροφή του λαού μας, σε μια περίοδο που τα διατροφικά προϊόντα χρησιμοποιούνται σα μέσα πολλαπλών εκβιασμών από τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη σε βάρος των λαών και των ασθενέστερων κρατών. Συμβάλλει δε, στην απασχόληση και στην παραμονή του πληθυσμού στην ύπαιθρο, σε μια περίοδο που η ανεργία έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις και οι παρενέργειές της αποτελούν κοινωνική μάστιγα. Μπορεί, ακόμα, να στηρίξει τη μεταποιητική βιομηχανία γιατί εξασφαλίζει την πρώτη ύλη. Μπορεί επίσης να συμβάλει με ορισμένες προϋποθέσεις και στην προστασία του περιβάλλοντος. Η χώρα μας μπορεί, ακόμα, να γίνει αυτάρκης σε ζωοκομικά προϊόντα, βραχυπρόθεσμα σε λευκά κρέατα (πουλερικά, χοιρινά) και στο αιγοπρόβειο κρέας, ενώ μεσοπρόθεσμα μπορεί να γίνει αυτάρκης στο βοδινό κρέας και στο αγελαδινό γάλα.

Μ' αυτό το στόχο και αυτή την προοπτική πρέπει να μπολιάζεται ο αγώνας της αγροτιάς, πέρα από τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων (όπως επιδοτήσεις κλπ.) για την ανακούφισή τους από τα πιεστικά, σημερινά τους προβλήματα, από κοινού με την εργατική τάξη, τ' άλλα λαϊκά στρώματα σ' ένα κοινωνικοπολιτικό λαϊκό μέτωπο πάλης που προτείνει το ΚΚΕ. Γι' αυτό απαιτείται η πολιτική καταδίκη των κομμάτων που στηρίζουν την αντιαγροτική πολιτική της ΚΑΠ και η ενίσχυση του ΚΚΕ που αγωνίζεται για την άλλη φιλολαϊκή πολιτική.