Το δίλημμα «μέσα ή έξω από την ΕΕ» έθεσε ουσιαστικά ο Κ. Σημίτης μπροστά στους αγρότες, υπολογίζοντας προφανώς ότι από τη στιγμή που θα πουν, όσοι πουν, «ναι στην ΕΕ», θα πρέπει να εγκαταλείψουν τα μπλόκα του αγώνα και να υποταχθούν στην εφαρμοζόμενη πολιτική που εγγυάται σίγουρο ξεκλήρισμα και βίαιη προλεταριοποίησή τους. Η «καλή» ΕΕ μας δίνει «υψηλές επιδοτήσεις» για το βαμβάκι, ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός και πρόσθεσε: «Αυτή την πολιτική θέλουν να ανατρέψουν ορισμένοι. Και το αποτέλεσμα θα είναι ότι θα πάρουν οι αγρότες πολύ λιγότερα χρήματα...». Προφανώς με τη λογική του εμποράκου («τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι, έξι το λαδόξιδο»), ο Κ. Σημίτης εμφανίζει τα πράγματα όπως τον βολεύουν. Τα ψευτοδιλήμματά του πέφτουν στο κενό γιατί δεν αγγίζουν την πραγματικότητα, η οποία έχει αποδείξει ότι από το συνολικό πάρε - δώσε με την ΕΕ οι αγρότες είναι οι μεγάλοι χαμένοι. Οι κοινοτικές επιδοτήσεις δεν είναι παρά το γλειφιτζούρι για την καταστροφή της μικρομεσαίας αγροτικής παραγωγής και την ερήμωση της υπαίθρου.