Τη λενινιστική ιδέα της προλεταριακής επανάστασης και της δικτατορίας του προλεταριάτου υποστηρίζουν σήμερα 3-4% των ανθρώπων, που είναι έτοιμοι για αγώνα και συχνά αγωνίζονται μαζί μας. Επιπλέον, ένα 7-8%, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, αρχίζουν να μας ακούνε, αγοράζουν τακτικά τις εφημερίδες μας, συμμετέχουν στις εκδηλώσεις μας. Κατά τις παρατηρήσεις μου, η εργατική τάξη αποτελείται σήμερα από τρεις μεγάλες ομάδες. Την πρώτη, θα το πούμε ανοιχτά, αποτελούν οι συμβιβαστές, οι καταναλωτές. Είναι αδιάφοροι ποιος βρίσκεται στην εξουσία, το κύριο γι' αυτούς είναι να διατηρήσουν το "στάτους κβο", το συνηθισμένο, παραδοσιακό τρόπο ζωής, αν και είναι όλο και πιο δύσκολο να τον διατηρήσουν. Η δεύτερη ομάδα, αρκετά μεγάλη, είναι η εφεδρεία μας, και πολύ σοβαρή: είναι οι ενατενιστές κι ένα τμήμα της οι "συμβουλάτορές" μας. Η τρίτη, μικρή για την ώρα, αλλά τα αναλυτικά κέντρα ακόμα και έγκυρων αστικών εφημερίδων τύπου "Ιζβέστια", "Σεβόντνια", μιας σειράς άλλων αντικομμουνιστικών εκδόσεων, μαζί και συνδικαλιστές, που επιβεβαιώνουν την αριστεροποίηση των διαθέσεων των ανθρώπων, που φάνηκε στις εκλογές για την Κρατική Δούμα, δηλώνουν ότι αυξάνει. Εννοείται ότι αριστεροποίηση δε σημαίνει και κατανόηση. Εδώ είναι το κακό! Κι όμως, υπάρχουν λόγοι για αισιοδοξία: η εργατική τάξη διαμορφώνεται και αφυπνίζεται όλο και περισσότερο, αυξάνει και δυναμώνει η συνείδησή της. Και οι κομμουνιστές εργάζονται προς την κατεύθυνση αυτή, αν και όχι τόσο καλά. Πολλή φλυαρία, πολλές συζητήσεις και εκκλήσεις, αλλά πολύ λίγα συγκεκριμένα έργα, μαζί και από τη μεριά της ΚΕ του ΚΕΚΡ, για να είμαστε ειλικρινείς.

Μα και ανάμεσα στους εργάτες, που ήρθαν στις γραμμές μας, είναι πολλοί που με σκεπτικισμό βλέπουν την πολιτική πάλη και την εγκαταλείπουν, πηγαίνοντας στη σφαίρα των οικονομικών και άλλων συνδικαλιστικών διεκδικήσεων. Αντικειμενικά, όμως, βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός νέου σταδίου, όταν μεγάλες ομάδες εργατών, ακόμα και ολόκληρες επιχειρήσεις είναι έτοιμες για πολιτικούς αγώνες. Υπάρχουν ήδη αρκετά παραδείγματα. Το εργοστάσιο "Ζνάμια Τρουντά" του Σαράτοβ συνεργάζεται πολύ στενά με τους συντρόφους μας και μαζί με τη Συνδικαλιστική Επιτροπή κατόρθωσαν να κινητοποιήσουν ολόκληρη την κολεκτίβα σε εκδήλωση διαμαρτυρίας για τις ανυπόφορες συνθήκες εργασίας. Είναι αλήθεια ότι οι προσπάθειες να διογκωθούν κάπου οι λέξεις "κομμουνιστής", "κομμουνιστικό κόμμα" δεν προσελκύουν πολλούς εργάτες. Διότι στη μνήμη τους είναι ζωντανά αυτά που υπήρχαν πριν 10 - 20 - 30 χρόνια. Δεν απόκτησαν άραγε μέχρι τώρα οι κομμουνιστές σεμνότητα; Γι' αυτό, όταν διάβασα τις υποσχέσεις των συντρόφων μας: Η "Εργαζόμενη Ρωσία" θα δώσει και θα εξασφαλίσει, ειλικρινά εξοργίστηκα. Δεν έχουμε το δικαίωμα να προσελκύουμε τους ανθρώπους με τέτοια φτηνά "δελεάσματα"".

- Δε νομίζετε άραγε ότι σε πολλούς σημερινούς ηγέτες αρέσουν πάρα πολύ τα μικρόφωνα, η λάμψη των φλας, οι τηλεκάμερες, δεν αγαπούν, όμως, τη δύσκολη καθημερινή δουλιά. Διότι αν λάβουμε υπόψη την πείρα του Λένιν, αυτός ετοίμαζε την επανάσταση με τη δημιουργία εργατικών ομίλων. Δε νομίζετε, λοιπόν, ότι η μείωση του αριθμού των μετεχόντων στις μαζικές εκδηλώσεις, η αύξηση της αδιαφορίας και της κοινωνικής απάθειας είναι αποτέλεσμα του χαμηλού επιπέδου οργανωτικής δουλιάς;

"Δεν μπορεί να διαφωνήσει κανείς μ' αυτό. Μας θλίβει ιδιαίτερα όχι τόσο η αδύνατη κατανόηση της θεωρητικής δουλιάς, η αναγκαιότητά της για το εργατικό κίνημα, αλλά το κυριότερο, η έλλειψη επίπονης καθημερινής δουλιάς, χωρίς την οποία δεν είναι δυνατό να έχουμε μαζική υποστήριξη. Φυσικά, η εργατική μας τάξη εξακολουθεί να ζει με αυτά που είχε αποκτήσει στα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας, στο σοσιαλισμό, ενώ το πιο ξετσίπωτο και επιτήδειο τμήμα των ίδιων των εργατών επωφελείται από την κατάσταση αυτή και καταληστεύει τους συναδέλφους τους. Με ποιο τρόπο; Αποκτώντας κάποια ιδιοκτησία, καταπιάνονται με το εμπόριο και μετά εμφανίζονται οι "καρχαρίες" και αρχίζουν να τρώνε τα ψαράκια. Τυπική ιστορία του άγριου καπιταλισμού".

- Είναι σαφές ότι στην αυθαιρεσία των εργοδοτών μπορεί να αντισταθεί μόνο ένα καλά οργανωμένο εργατικό κίνημα. Πώς, όμως, θα αφυπνιστεί η συνείδηση των εργατών, ώστε να καταλάβουν ότι μόνοι τους θα μπορέσουν να πετύχουν την απελευθέρωσή τους;

"Από την προσωπική μου πείρα έχω καταλάβει ότι τα λόγια του Λένιν - χωρίς θεωρία δεν μπορεί να οικοδομηθεί ένα κόμμα και να αναπτυχθεί το εργατικό κίνημα - αποτελούν μια παντοτινή αλήθεια. Αυτό είναι το πρώτο. Δεύτερο, οι κομματικές επιτροπές πρέπει να στρέψουν τις προσπάθειές τους στις εργασιακές κολεκτίβες. Ωστόσο, το λέω με μεγάλη μου λύπη, πολλές κομματικές επιτροπές δεν καταλαβαίνουν ότι βασικό τους πεδίο δράσης είναι ο εργατικός χώρος. Οι εργάτες δεν έχουν την πείρα της πολιτικής πάλης, πρέπει να τους βοηθήσουμε να την αποκτήσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα και με λιγότερες απώλειες. Χαίρουμε που οι εργάτες αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερο ότι χωρίς μια πολιτική δύναμη που να τη φοβούνται οι κυβερνώντες, δεν είναι δυνατό να αλλάξει η υπάρχουσα τάξη πραγμάτων στη Ρωσία. Κανένα είδος εκλογών δεν μπορεί στην ουσία να αλλάξει την κατάσταση της εργατικής τάξης, όποιες γλυκές υποσχέσεις κι αν δώσουν οι υποψήφιοι για το ανώτατο κρατικό αξίωμα. Γι' αυτό και το ΚΕΚΡ προειδοποιεί άλλη μια φορά τους Ρώσους: όποιος περιμένει κάτι από τις αρχές, επαιτεί και υπολογίζει σε παροχές, θα βρεθεί στην πιο δεινή και άθλια κατάσταση. Αυτός που θα αγωνίζεται για τα δικαιώματά του, θα είναι τουλάχιστον ηθικά ικανοποιημένος ότι στους δυσκολότατους για την πατρίδα καιρούς κάτι έκανε για να τη σώσει, συνεπώς και την οικογένεια και τα παιδιά του. Οι εργάτες πρέπει πιο τολμηρά και δυνατά να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Πρέπει να πραγματοποιηθεί πανρωσική σύσκεψη και πρώτ' απ' όλα περιφερειακές συσκέψεις των εργατών με τη συμμετοχή των συνδικάτων, των απεργιακών επιτροπών, των αριστερών κομμάτων και κινημάτων. Ολοι όσοι προσπαθούν να κάνουν κάτι για τους ανθρώπους του μόχθου οφείλουν να ενωθούν. Παλιά, όσο και ο κόσμος, διατύπωση, αλλά πόσο δύσκολο είναι να πραγματοποιηθεί"...

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

Ο γραμματέας της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ) Μπορίς Ανατόλιεβιτς Γιατσμενιόφ συντονίζει το εργατικό κίνημα και τη δουλιά στους στρατιωτικούς, ίσως, και γιατί ο ίδιος 33 χρόνια υπηρέτησε στο στρατό, αν λάβομε υπόψη και την "παιδική θητεία": στα 11 χρόνια μπήκε στη σχολή "Σουβόροφ", μετά τελείωσε τη Στρατιωτική Σχολή Διοικητών και τη Στρατιωτικοπολιτική Ακαδημία "Β.Ι. Λένιν". Από την άλλη μεριά, είναι ντόπιος κάτοικος των Ουραλίων, μεγάλωσε σε βιομηχανικό κέντρο της Ρωσίας, διαμένει τώρα στην πόλη Εκατερινμπούργκ (πρώην Σβερντκλόβσκ) και γνωρίζει καλά τα προβλήματα και τα δεινά των εργατών. Από το 1990 ανέλαβε κομματική δουλιά, όταν οι κομμουνιστές της περιοχής Τομσκ, όπου υπηρετούσε τότε, τον εξέλεξαν γραμματέα της Κομματικής Επιτροπής Περιοχής του ΚΚΣΕ και ο υπουργός Αμυνας της ΕΣΣΔ Ντμίτρι Γιάζοφ τον "παρέδωσε" στο κόμμα. Μετά το γιελτσινικό πραξικόπημα τον Αύγουστο του 1991 συμμετείχε στη δημιουργία του ΚΕΚΡ.

- Γιατί ακριβώς το ΚΕΚΡ; ρώτησα στην αρχή της συνέντευξης για την οποία είχαμε συνεννοηθεί πριν μερικούς μήνες.

"Είναι η καλύτερη ερώτηση. Το ΚΕΚΡ, διότι, όπως φαίνεται, προς αυτό έτεινα ολόκληρη τη ζωή μου, οι ιδέες της εργατικής τάξης είναι δικές μου, τις καταλαβαίνω όχι μόνο με το νου, αλλά τις ένιωσα και τις βίωσα με όλη μου την καρδιά. Το κυριότερο είναι ότι αυτές περιέχουν την ψυχή των ανθρώπινων σχέσεων, τη δικαιοσύνη σε όλα, την έστω και σχετική, αλλά ανθρώπινη ισότητα, αξιοπρέπεια και, αυτό που είναι πολύτιμο, το σεβασμό της εργασίας. Και σ' αυτό έγκειται η ουσία του ανθρώπου - ένας είναι εργαζόμενος, ο άλλος παρασιτεί με την ξένη εργασία. Το παράσιτο, όμως, δεν μπορεί να κάθεται στο σβέρκο του εργαζομένου αιωνίως. Κάθε οικογένεια δεν αγαπάει το παράσιτο, δεν το εκτιμά, όλοι το αναθεματίζουν και προσπαθούν να το διορθώσουν".

- Μπορίς Ανατόλιεβιτς, στο 4ο Συνέδριο του ΚΕΚΡ επιφορτιστήκατε με τη δουλιά στο εργατικό κίνημα. Τώρα, μερικοί θεωρούν ότι το εργατικό κίνημα στη Ρωσία περνάει κρίση, άλλοι νομίζουν ότι αυτό βρίσκεται μόλις σε εμβρυώδη κατάσταση. Δε θέλω να σας κάνω μια εντελώς "παιδιάστικη" ερώτηση, αλλά υπάρχει άραγε στη σημερινή Ρωσία εργατική τάξη ως πολιτική δύναμη και εργατικό κίνημα;

"Πραγματικά, πρόκειται για ένα πολύ τεράστιο και πολύπλοκο ζήτημα από την άποψη της ανάλυσης - έρευνας. Καμιά πολιτική δύναμη δεν απευθύνεται σ' αυτή από τις θέσεις του πραγματικού συμφέροντος, και πρώτ' απ' όλα του συμφέροντος της ίδιας της εργατικής τάξης".

- Και όμως, κάθε πολιτική δύναμη στο αποκορύφωμα των πολιτικών μαχών, ιδιαίτερα των προεκλογικών, επιδιώκει να προσελκύσει με το μέρος της την εργατική τάξη, καθώς και την αγροτιά, το στρατό, τη νεολαία και τη διανόηση. Αρκεί να παρακολουθήσουμε τη γεωγραφία των προεκλογικών περιοδειών των υποψηφίων για το προεδρικό αξίωμα.

"Συμφωνώ. Ακριβώς για το ζήτημα αυτό άρχισα την κουβέντα. Τολμώ, όμως, να υποστηρίξω ότι το μοναδικό κόμμα, που προσπαθεί να κατανοήσει πραγματικά τα προβλήματα του εργατικού κινήματος, αν και δεν έχει για το σκοπό αυτό αρκετές επιστημονικοερευνητικές δυνάμεις, οργανωτικά, υλικά μέσα και λοιπά είναι το κόμμα μας, το ΚΕΚΡ. Οι υπόλοιποι αντιμετωπίζουν την εργατική τάξη με καταναλωτικό τρόπο σαν εκλογικό σώμα. Ακόμα και οι σύντροφοί μας της αριστερής πτέρυγας - Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας. Σε όλες τις συναντήσεις με εκπροσώπους αυτού του κόμματος, με τους οποίους γενικά συνεργαζόμαστε, μας λένε με ειλικρίνεια: "Σας χρειαζόμαστε για να μας ψηφίζεται". Σύμφωνα με την αρχή: "Θα 'ρθουμε, θα σας δώσουμε". Και όλα τα κόμματα αριστερού, κεντρώου φάσματος επαναλαμβάνουν το ίδιο πράγμα: "Θα 'ρθουμε και θα δώσουμε, μόνο ψηφίστε μας". Απέναντι στην εργατική τάξη αυτό είναι παράδοξο πριν απ' όλα από ηθική σκοπιά".

- Και όχι μόνο ηθική. Μα η εργατική τάξη δημιουργεί όλες τις υλικές αξίες πάνω στη Γη!

"Ακριβώς έτσι είναι. Αυτή δημιουργεί τα πάντα, αλλά έρχονται μετά οι επιτήδειοι, τα αρπάζουν όλα και συνάμα, λες και είναι ευεργέτες, λένε: "Θα σου δώσουμε". Στην ουσία, σ' αυτό ακριβώς συνίσταται η ποταπότητα του σημερινού καθεστώτος. Μέσα σε ενάμιση χρόνο έχω επισκεφτεί μερικές δεκάδες περιοχές, παντού συναντήθηκα με εργάτες και κατάλαβα, γιατί μέχρι τώρα οι εργάτες δεν ακολούθησαν καμιά πολιτική δύναμη. Διότι η εργατική τάξη τα τελευταία χρόνια διδάχτηκε απ' όλες τις απάτες και τα πειράματα, που έγιναν με το λαό από τους ίδιους πολιτικούς. Ο ίδιος ο Γιέλτσιν εμφανίστηκε τα τελευταία 10 χρόνια με τρία "ενδύματα": στην αρχή με κόκκινο, κομμουνιστικό, μετά με κάτι το "απελευθερωτικό", χρυσόχρωμο, και σήμερα με μαύρο, σαν ο χειρότερος συκοφάντης, απατεώνας και ληστής. Και οι απλοί άνθρωποι πώς σκέπτονται; "Ε, αν τόσο γνωστοί παράγοντες αλλάζουν συνεχώς και ψευδολογούν, ποιον να πιστέψεις;" Εμείς, όμως - το κόμμα μας - λέμε στους εργάτες: να πιστεύετε στον ίδιο τον εαυτό σας. Δεν υποσχόμαστε τίποτα σε κανένα και σε κανένα τίποτα δε θα δώσουμε, διότι να πάρει κανείς από την εργατική τάξη και να δώσει σε κάποιον είναι το αποκορύφωμα της αναίδειας".

- Ωστόσο, ας επιστρέψουμε στο ερώτημα - υπάρχει άραγε σε μας εργατική τάξη σαν πολιτική δύναμη; Να, εσείς, Μπορίς Ανατόλιεβιτς, συναντιέστε συνεχώς με τους εργάτες. Αντιλαμβάνονται άραγε ότι τους καταλήστεψαν; Γιατί συμβιβάζονται μ' αυτό, γιατί σιωπούν;

"Εξυπακούεται ότι η εργατική τάξη ως άμεση παραγωγός υλικών αγαθών υπάρχει, αλλά τι αντιπροσωπεύει σήμερα είναι ένα ζήτημα. Εχει κάπως αλλάξει: μεγάλες ομάδες λόγω των περιστάσεων μετατράπηκαν σε εμπορικό - υπαλληλικό προλεταριάτο, ενώ ο παραδοσιακός βιομηχανικός εργάτης έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο, αλλά σύμφωνα με άλλα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που προσιδιάζουν σ' αυτή την τάξη. Οι εργάτες στερούνται μέσων παραγωγής, ιδιοκτησίας, του δικαιώματος να κατανέμουν τα αγαθά που παράγουν. Δηλαδή είναι ακριβώς προλεταριάτο, ο αντίποδας στην αστική τάξη που ήρθε τώρα στην εξουσία. Από την άλλη, όμως, πλευρά, δεν υπάρχει σήμερα επαναστατική εργατική τάξη, αυτή είναι η αλήθεια. Και υπάρχουν εδώ πολλές αιτίες.

Πάνω από 150 αντιπρόσωποι απ' όλες τις περιοχές της Ρωσίας συμμετείχαν στις εργασίες του 5ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΚΕΚΡ), που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην πόλη Τσελιάμπινσκ, ισχυρό βιομηχανικό κέντρο των Ουραλίων. Πρώτος Γραμματέας της ΚΕ επανεκλέχτηκε ο Βίκτορ Τιούλκιν. Ο Βίκτορ Ανπίλοφ εκλέχτηκε στο Οργανωτικό Γραφείο, δεν εκλέχτηκε, όμως, γραμματέας της ΚΕ. Σε αποκλειστική συνέντευξη, που παραχώρησε στις 24 Απρίλη στο "Ριζοσπάστη", ο Τιούλκιν σχολίασε την πορεία των συζητήσεων και τα αποτελέσματά του Συνεδρίου.

- Βίκτορ Αρκάντιεβιτς, απ' όσα γνωρίζω, το Συνέδριο συνήλθε σε δραματικές συνθήκες, στις οποίες συνετέλεσε η ιδιαίτερη θέση της Επιτροπής Μόσχας του κόμματος, η οποία, κρίνοντας και από δημοσιεύματα του Τύπου, αντιτάχθηκε στην Κεντρική Επιτροπή. Είχε αυτό κάποια επίδραση στην πορεία του Συνεδρίου;

- Οφείλω να το πω ευθέως: Πρόκειται για ένα συνηθισμένο προγραμματισμένο συνέδριο και τίποτα το εξαιρετικό δε συνέβη σ' αυτό και ο ορισμένος θόρυβος, που έγινε κατά τη συζήτηση του ζητήματος της τακτικής του κόμματος ενόψει των προεδρικών εκλογών, αρκετά γρήγορα έσβησε. Σ' αυτό θα αναφερθούμε λίγο παρακάτω. Κύρια θέματα της ημερήσιας διάταξης ήταν η Εκθεση Δράσης της ΚΕ για την κατάσταση στη χώρα, στο κόμμα και τα καθήκοντα του ΚΕΚΡ για την άμεση περίοδο, καθώς και η Εκθεση της Κεντρικής Επιτροπής Ελέγχου. Οι σύνεδροι εξέτασαν τα αποτελέσματα των εκλογών για την Κρατική Δούμα, σημειώνοντας ότι το κόμμα έδρασε με ακρίβεια, σύμφωνα με ενιαίο σχέδιο, μαζί και με τους συμμάχους. Είναι παραδεκτό απ' όλους ότι το ΚΕΚΡ, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των εκλογών, ήταν η δεύτερη, μετά το Κομμουνιστικό Κόμμα Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ), αντιπολιτευτική δύναμη της Ρωσίας, πράγμα που με ικανοποίηση διαπιστώθηκε στο Συνέδριο.

- Πάνω σε ποιο ζήτημα περιστράφηκε η βασική συζήτηση;

- Τις περισσότερες συζητήσεις προκάλεσε το θέμα της τακτικής του κόμματος ενόψει των προεδρικών εκλογών, που τέθηκε έντονα και λόγω της ιδιαίτερης θέσης της Επιτροπής Μόσχας που απηύθυνε και ανοιχτό γράμμα στο Συνέδριο. Κατά τη γνώμη της Επιτροπής Μόσχας, έπρεπε να εφαρμοστεί η περσινή απόφαση της Ολομέλειας της ΚΕ, η οποία υποστήριξε την πρόταση, ο Βίκτορ Ανπίλοφ να είναι υποψήφιος πρόεδρος για τις προεδρικές εκλογές. Οπως είναι γνωστό, η απόφαση αυτή υιοθετήθηκε πριν ψηφιστεί ο νόμος για τις προεδρικές εκλογές, που καθορίζει ως όριο καταγραφής του υποψηφίου το 1.000.000 υπογραφών στήριξης απ' όλες τις περιοχές της χώρας. Φέτος, το Γενάρη, η Ολομέλεια της ΚΕ, αφού ανέλυσε τις δυνατότητες του κόμματος, αποφάσισε να μην προτείνει δικό της υποψήφιο πρόεδρο και να υποστηρίξει τον κοινό υποψήφιο του ενιαίου λαϊκοπατριωτικού συνασπισμού της αντιπολίτευσης. Ωστόσο, η Επιτροπή Μόσχας, επιμένοντας στην προηγούμενη απόφαση, άρχισε τη συγκέντρωση υπογραφών, ερχόμενη έτσι σε αντίθεση με την ΚΕ. Αυτό προκάλεσε ορισμένη ανωμαλία στη δραστηριότητα του κόμματος. Η ΚΕ εφάρμοζε μια γραμμή, η Επιτροπή Μόσχας με τη μορφή πίεσης επέμενε οι υπογραφέςντε και καλά να συγκεντρωθούν. Οπως ήταν αναμενόμενο, οι ενέργειες αυτές δεν είχαν επιτυχία. Συγκεντρώθηκαν περίπου 100.000 υπογραφές, πράγμα που επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι η θέση και η τακτική της ΚΕ ήταν σταθμισμένη, ρεαλιστική και ξεκάθαρη. Το ανοιχτό γράμμα της Επιτροπής Μόσχας, με το οποίο εκφραζόταν η δυσαρέσκεια για τη στάση της ΚΕ, αρχίζοντας από το 1993 και τελειώνοντας με τις προεδρικές εκλογές, απορρίφθηκε από τους συνέδρους. Το Συνέδριο διαφώνησε με την Επιτροπή Μόσχας, κάτι περισσότερο, καταδίκασε τη δραστηριότητά της που μπορούσε να οδηγήσει στη διάσπαση του κόμματος. Το Συνέδριο έκρινε ότι η ΚΕ έδρασε σύμφωνα με το Πρόγραμμα, το Καταστατικό και την τρέχουσα κατάσταση.

Δεύτερο ως προς την οξύτητά του ήταν το ζήτημα της κατάστασης του εργατικού κινήματος, η διάρθρωσή του και η προετοιμασία για γενική πολιτική απεργία. Πάρθηκαν εκτενείς αποφάσεις πάνω στην εισήγηση, για την τακτική του κόμματος στην προεκλογική εκστρατεία, σχετικά με την οποία πολλοί αντιπρόσωποι έθεσαν το ζήτημα της στάσης απέναντι στο ΚΚΡΟ και τον ηγέτη του, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ.

- Το ΚΕΚΡ δεν υπέγραψε μέχρι τώρα τη συμφωνία συμμετοχής στον ενιαίο λαϊκοπατριωτικό συνασπισμό, που στηρίζει την υποψηφιότητα του Ζιουγκάνοφ για το προεδρικό αξίωμα. Γιατί;

- Το έχω επαναλάβει πολλές φορές ότι να υποστηρίξει κανείς κάτι, σημαίνει να μοιραστεί την ευθύνη. Είμαστε έτοιμοι να υπογράψουμε διμερή συμφωνία με το ΚΚΡΟ για κοινές ενέργειες και για την αξιοποίηση της προεκλογικής εκστρατείας, με σκοπό την προπαγάνδιση των ιδεών του σοσιαλισμού, της σοβιετικής εξουσίας ως εξουσίας των εργαζομένων και για την οργάνωση των ίδιων των εργαζομένων στον αγώνα για την επίτευξη αυτών των στόχων. Θεωρούμε ότι πρώτα πρέπει το ΚΚΡΟ και το ΚΕΚΡ να υπογράψουν μεταξύ τους μια συμφωνία, το σχέδιο της οποίας το έχουμε ήδη στείλει στον Γκενάντι Αντρέγεβιτς. Οπως πληροφορηθήκαμε, μιλώντας στο Τσελιάμπινσκ, μια μέρα πριν από το Συνέδριό μας, ο ηγέτης του ΚΚΡΟ δήλωσε ότι θα υπογραφεί μια τέτοια συμφωνία. Υστερα απ' αυτό, θα είμαστε πρόθυμοι να υπογράψουμε και τη συμφωνία συμμετοχής στον ενιαίο λαϊκοπατριωτικό συνασπισμό. Η θέση αυτή υποστηρίχτηκε και στο Συνέδριο.

- Τι αλλαγές έχουν γίνει στο Πρόγραμμα του κόμματος;

- Το Πρόγραμμα υιοθετήθηκε το 1991, ορισμένες θέσεις του πάλιωσαν. Η τροποποίηση έχει χρονικό χαρακτήρα, όχι ουσίας. Σημαντικό από άποψη αρχών είναι το γεγονός ότι το Συνέδριο πήρε ως βάση το Αγροτικό Πρόγραμμα. Διαπιστώσαμε ότι στις προηγούμενες εκλογές στις αγροτικές περιοχές είχαμε αναπάντεχα μεγαλύτερη υποστήριξη, απ' ό,τι σε ορισμένα βιομηχανικά κέντρα. Αν και είμαστε εργατικό κόμμα, οι χωρικοί μάς υποστήριξαν ανοιχτά. Αυτό είναι ενθαρρυντικό. Η στάση απέναντι στον κομματικό Τύπο αντανακλάται σε ειδική απόφαση του Συνεδρίου: Η εφημερίδα "Μόλνια", αρχισυντάκτης της οποίας είναι ο Ανπίλοφ, θα είναι όργανο της Εκτελεστικής Επιτροπής του κινήματος"Εργαζόμενη Ρωσία", ενώ όργανο της ΚΕ του ΚΕΚΡ θα είναι η εφημερίδα"Τρουντοβάγια Ρωσία".

- Ποια η αίσθησή σας, το κόμμα έγινε πιο δυνατό ύστερα απ' όλες τις μάχες πριν και στη διάρκεια του Συνεδρίου; Δεν ανησυχείτε, άραγε, για πιθανή διάσπαση;

- Κατά την άποψή μου, το Συνέδριο, με την ανοιχτή, ελεύθερη συζήτησή του, συνέβαλε στο δυνάμωμα του κόμματος. Πριν από το Συνέδριο, είχαν εμφανιστεί δυο τάσεις, δυο προσεγγίσεις, που κλόνιζαν το κομματικό μας σκάφος. Ομως η γραμμή του Ανπίλοφ δεν πέρασε, οι απαιτήσεις της Επιτροπής Μόσχας για ιδιαίτερη θέση και ρόλο στο κόμμα απορρίφτηκαν αποφασιστικά από το Συνέδριο. Και το κύριο συμπέρασμα είναι: Οφείλουμε πριν απ' όλα να ασχοληθούμε με την ενίσχυση του κόμματος και των δομών του, τη δημιουργία νέων οργανώσεων, το δυνάμωμα της πειθαρχίας και την εξειδίκευση των καθηκόντων.

Δεν κρύβω ότι ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί σε μένα και στο κομμουνιστικό κίνημα το ζήτημα, ποια θα πρέπει να είναι η τακτική και τα καθήκοντά μας, αν στην εξουσία έρθει ο ηγέτης του ΚΚΡΟ. Διότι τίποτα το κομμουνιστικό δε μένει στο πρόγραμμα του Ζιουγκάνοφ ως υποψηφίου προέδρου, έτοιμες δομές δεν παρατηρούνται στο εργατικό κίνημα και εφόσον δεν υπάρχει πρόθεση για πορεία προς τ' αριστερά, τότε έχουμε να αντιμετωπίσουμε τη γνωστή εκδοχή, όταν ένας δεξιός αντικαθίσταται από έναν μετριοπαθή κεντρώο. Παραδείγματα υπάρχουν: Μπραζάουσκας στη Λιθουανία, Κβασνιέφσκι στην Πολωνία. Η μοναδική ιδιαιτερότητα συνίσταται στο ότι ο Ζιουγκάνοφ αυτοαποκαλείται κομμουνιστής και εκπροσωπεί το κόμμα που ονομάζεται ΚΚΡΟ. Και πρέπει να σκεφτούμε καλά τι θα κάνουμε αν έρθει στην εξουσία, ώστε ο λαός να μην χάσει την πίστη του στην κομμουνιστική ιδέα και να μην ακολουθήσει άκρως δεξιά κατεύθυνση.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ

Να μη χάσουν οι εργαζόμενοι τις ελπίδες και την πίστη τους στον κομμουνισμό, λέει ο Β. Τιούλκιν

Ενότητα του εργατικού κινήματος προτείνει ο Μ. Γιατσμένιοφ