με φτώχεια και ανεργία

Ολο και δραματικότερες διαστάσεις προσλαμβάνει ο αριθμός των πολιτών, οι οποίοι στον ένα ή τον άλλο βαθμό, εξαρτώνται από κάποιο επίδομα της κοινωνικής πρόνοιας στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας, από το 1996 μέχρι το 1997 ο αριθμός αυτός στη Δυτική Γερμανία ξεπέρασε το 5% και την Ανατολική Γερμανία το 24%.

Αυτή τη στιγμή περίπου 3 εκατομμύρια Γερμανοί πολίτες δέχονται την οικονομική αυτή υποστήριξη, η οποία ανέρχεται στο πενιχρό χρηματικό ποσό των 549 μάρκων το μήνα. Πρόκειται δηλαδή για πάρα πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων οξύνεται όλο και περισσότερο και δημιουργήθηκε βέβαια από την ίδια την κυβέρνηση του καγκελαρίου Χέλμουτ Κολ, ο οποίος ζητά και πάλι την ψήφο του γερμανικού λαού, προκειμένου να κυβερνήσει τη χώρα για μια άλλη τετραετία.

Σαν κύριες αιτίες θα πρέπει να θεωρηθούν η πολύ άσχημη κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας σε παγγερμανική κλίμακα, αφού όπως είναι γνωστό, η ανεργία στη χώρα έχει προσλάβει μεγάλες μαζικές διαστάσεις... Το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων χειροτερεύει συνεχώς. Πριν απ' όλα, όμως χειροτερεύει η οικονομική και κοινωνική θέση των εργαζόμενων γυναικών, οι οποίες ζουν μόνες τους και το πενιχρό επίδομα της κοινωνικής πρόνοιας σε καμιά περίπτωση δεν αρκεί για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους.

Πάρα πολύ άσχημη χαρακτηρίζεται η κατάσταση που κυριαρχεί στα πέντε νέα ομοσπονδιακά κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας, όπου το ποσοστό των πολιτών που εξαρτώνται από διάφορα επιδόματα της κοινωνικής πρόνοιας ξεπέρασε το 30%! Λόγω της συνεχιζόμενης μαζικής ανεργίας και των σκοτεινών προοπτικών για τη μείωσή της, η φτώχεια αναμένεται να προσλάβει δραματικότερες διαστάσεις. Αυτή τη στιγμή ο αριθμός των φτωχών στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, την πλουσιότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχει ξεπεράσει τα 5 εκατομμύρια ανθρώπους...

Για να κατανοήσει κανείς τα αίτια της αυξανόμενης φτώχειας στη χώρα αυτή θα πρέπει να έχει υπόψη του τις σχετικές έρευνες που γίνονται ενόψει των επικείμενων κοινοβουλευτικών εκλογών και αφορούν τη διαμόρφωση των εισοδημάτων τόσο των εργαζομένων, όσο και των επιχειρηματιών κατά το χρονικό διάστημα 1991-1997.

Ετσι, λοιπόν, τη στιγμή, που το ακαθάριστο εισόδημα των Γερμανών εργαζομένων στο χρονικό αυτό διάστημα αυξήθηκε κατά 19%, τα εισοδήματα και οι περιουσίες των επιχειρηματιών αυξήθηκαν κατά 37%. Δηλαδή έχουν διπλασιαστεί σε σύγκριση μ' αυτά των εργαζομένων. Το μεγάλο, όμως, αυτό χάσμα έχει διευρυνθεί ακόμα περισσότερο αν λάβει κανείς υπόψη του τις φορολογικές και άλλες εισφορές τόσο των εργαζομένων όσο και των επιχειρηματιών.

Κατά τη διάρκεια του 1991-1997 στη διάθεση των εργαζομένων έχουν απομείνει μόνο τα δύο τρίτα του ακαθάριστου εισοδήματός τους, ενώ στα χέρια των επιχειρηματιών τα εννέα δέκατα. Στην πραγματικότητα δηλαδή, τα εισοδήματα των πρώτων έχουν αυξηθεί μόνο κατά 9% ενώ τα αντίστοιχα των επιχειρηματιών κατά πέντε φορές περισσότερο!

Ταυτόχρονα, οι μισθοί δεκάδων εκατομμυρίων εργαζομένων έχουν μειωθεί κατά 8%, ενώ τα κέρδη των επιχειρηματιών έχουν αυξηθεί κατά 32%. Σήμερα, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, κανείς από τους ηλικιωμένους εργαζόμενους δε θυμάται να ζούσε χειρότερα, όσο στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων. Γι' αυτό λοιπόν, προκειμένου να θρέψουν τις οικογένειές τους, όλο και περισσότεροι άνθρωποι προσφεύγουν στις διάφορες υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας για την εξασφάλιση κάποιας οικονομικής βοήθειας...

Αυτή τη στιγμή, όπως εκτιμά το Ερευνητικό Ινστιτούτο του Βερολίνου, μόνο στη Δυτική Γερμανία πάνω από 10 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Πρόκειται για το όριο που έχει καθορίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση, σύμφωνα με το οποίο, φτωχός θεωρείται εκείνος ο πολίτης, που ο μισθός του ισοδυναμεί με το ήμισυ του μέσου μισθού των εργαζομένων.

Κάθε φορά, που στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ο αριθμός των ανέργων μειώνεται κατά μερικές χιλιάδες, τότε η κυβέρνηση της Βόννης σπεύδει ν' ανακοινώσει ότι πρόκειται για περαιτέρω "τάση" μείωσής τους. Και στην περίπτωση, που παρατηρηθεί μια αύξηση της ανεργίας, τότε βέβαια αυτό οφείλεται σε "εποχιακούς" λόγους... Φυσικά, οι Γερμανοί πολίτες και πολύ περισσότερο τα εκατομμύρια των ανέργων έχουν συνηθίσει σε κάτι τέτοια τεχνάσματα και από καιρό τώρα έχουν πάψει να τους δίνουν κάποια ιδιαίτερη σημασία.

Ακριβώς έτσι είχαν τα πράγματα, όταν στις 6 Αυγούστου είχαν ανακοινωθεί τα πρώτα νούμερα: Κατά τη διάρκεια του Ιούλη είχαν καταγραφεί 59.000 λιγότεροι άνεργοι απ' ό,τι τον Ιούνη. Προκειμένου δε, να κατασκευαστεί η σχετική περαιτέρω τάση μείωσης ανακοινώθηκε ότι σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια η αύξηση των ανέργων ήταν μικρότερη. "Οποιος δεν το βλέπει αυτό σαν επιτυχία", τότε κατά τον Γερμανό υπουργό Εργασίας "θα πρέπει ν' αλλάξει οφθαλμίατρο και να πάρει καινούρια γυαλιά...". Αλλά, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, ακόμα και τα καλύτερα γυαλιά ν' αγοράσει κανείς, με τίποτα δεν μπορεί ν' αλλάξει τη σκληρή πραγματικότητα, που κυριαρχεί στον τομέα της μαζικής ανεργίας.

Τη στιγμή, λοιπόν, που επίσημα ο αριθμός των ανέργων στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ξεπερνά κατά πολύ τα 4 εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για 7-8 εκατομμύρια, τότε είναι αστείο να μιλά κανείς για μείωση των ανέργων κατά μερικές μόνο χιλιάδες...

Πάντως, έτσι όπως διαμορφώνονται οι οικονομικές εξελίξεις στη χώρα, οι προοπτικές κάθε άλλο παρά αισιόδοξες διαγράφονται... Ετσι, λοιπόν, τη στιγμή που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επιμένει στο να καθηλωθεί ο αριθμός στο επίπεδο των 4.300.000 ατόμων, ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) σε σχετική του Εκθεση αναφορικά με τη Γερμανία, για το 1998 προβλέπει πάνω από 4.400.000 ανέργους. Γι' αυτό, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας γνωρίζουν πολύ καλά όταν υπογραμμίζουν ότι όλες αυτές οι υποσχέσεις για τάση μείωσης της ανεργίας δεν είναι τίποτα άλλο από προεκλογικές μανούβρες και απάνθρωπο παιχνίδι με τις ελπίδες εκατομμυρίων ανέργων, οι οποίοι βυθίζονται όλο και περισσότερο στην περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση...

Η γερμανική Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία και ο πρόεδρος του συλλόγου ανέργων εκφράζουν σοβαρότατους φόβους σχετικά με μια πάρα πέρα αύξηση της ανεργίας στη χώρα, αφού δεν προβλέπεται καμιά σημαντική οικονομική άνοδος που αποτελεί και την κύρια προϋπόθεση για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Κι όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις των γερμανικών αστικών κομμάτων για μια περαιτέρω μείωση της ανεργίας στόχο έχουν τη δημιουργία μιας "φαινομενικής αισιοδοξίας...".

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ

Κάτι σαν απίστευτο, που, όμως, είναι αληθινό: Στην πλουσιότερη ευρωπαϊκή χώρα, τη Γερμανία, μεγάλο ποσοστό νέων και παιδιών, ηλικίας κάτω των 14 ετών, ζει σε φτώχεια. Το πιστοποιεί εφταμελής ερευνητική επιτροπή ειδικών επιστημόνων στη 10η έκθεσή της προς το ομοσπονδιακό υπουργείο Οικογένειας. Συγκεκριμένα, το ποσοστό των παιδιών αυτής της κατηγορίας ανέρχεται στη Δυτική Γερμανία σε 11,8% και στην Ανατολική (την πρώην ΓΛΔ) σε 21,9%. Φτωχός, κατά την έκθεση, θεωρείται ένας που έχει στη διάθεσή του λιγότερο από το 50% του μέσου όρου εσόδων στη Γερμανία.

Ανεξάρτητα, όμως, από την οικονομική κατάσταση των γονιών (ή κηδεμόνων), η φτώχεια των παιδιών μπορεί επιπλέον να σχετίζεται και με την έλλειψη ή την κακή ποιότητα των αναγκαίων ιδρυμάτων, που "να ικανοποιούν και να προάγουν την παιδικότητα κάτω από τις σημερινές συνθήκες ζωής".

Η μελέτη των επιστημόνων από 700 σελίδες αφιερώνει ειδικά κεφάλαια στην κατάσταση των παιδιών των πάσης φύσης αλλοδαπών ("φιλοξενούμενων εργατών" - μεταναστών, προσφύγων για διάφορους λόγους κλπ.) και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η θέση τους είναι για διάφορους λόγους χειρότερη απ' αυτήν των Γερμανών.

Χαρακτηριστικό της συμπόρευσης ανεργίας των γονέων και της φτώχειας των παιδιών και νέων είναι ότι το 1990 στην Ανατολική Γερμανία ζούσε (σε οικογένειες που έπαιρναν επίδομα ανεργίας) ένα ποσοστό παιδιών 9,1%. Ηδη, το 1994 το ποσοστό αυτών των παιδιών είχε ανέλθει στο 26,8%.

Η έκθεση κρατείται στα χρονοντούλαπα του υπουργείου και αρχικά υπήρχε σκέψη να δημοσιευτεί μετά τις γενικές εκλογές στις 27 Σεπτέμβρη. Μετά τις δημοσιοποιήσεις αυτών των πρώτων λεπτομερειών, αναφέρεται τώρα ότι είναι ενδεχόμενο να δημοσιευτεί πριν τις εκλογές.

Ασχετα από τη μελέτη των Γερμανών ειδικών για τη φτώχεια των παιδιών και νέων, έχουν δημοσιευτεί απόψεις γενικότερα για το θέμα της φτώχειας στη Γερμανία και αλλού, όπου διαπιστώνεται ότι, όσο παγκοσμιοποιείται η καπιταλιστική οικονομία και ο πλούτος, άλλο τόσο παγκοσμιοποιείται και η φτώχεια.

Ο Χάινριχ Τίμανς, π.χ., στέλεχος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του SPD, διαπιστώνει την κοινωνική αδικία στη χώρα του, μιλάει για τεράστια ανισότητα κατανομής του περιουσιακού πλούτου και τη διαρκή μείωση των δαπανών για την παιδεία και μόρφωση, την αύξηση της ανεργίας και για παρόμοια κοινωνικά φαινόμενα.

Τι προτείνει, όμως, σαν λύση; Τη σύναψη ενός, όπως το βαφτίζει, "νέου κοινωνικού συμβολαίου"... Με βάση το συμβόλαιο αυτό, πιστεύει, πρέπει και μπορεί να καλυφθούν οι αναγκαίες δαπάνες για την αντιμετώπιση των κοινωνικών και πολιτιστικών αναγκών. Με τον εξαναγκασμό των "μεγάλων ιδιωτικών περιουσιών" στις απαραίτητες επενδύσεις. (Οι απόψεις εκτίθενται στο περιοδικό "Νέα κοινωνία / Τετράδια Φραγκφούρτης", τεύχος Απρίλη). Ποιος όμως θα εξαναγκάσει τις "μεγάλες ιδιωτικές περιουσίες" στο έργο αυτό; Γιατί εθελοντικά δεν το έκαναν ως τώρα και δεν πρόκειται να το κάνουν και στο μέλλον; Οι προτιμήσεις τους είναι τα διεθνή Χρηματιστήρια και όπου αλλού μπορούν να αποκομίζουν μεγάλα κέρδη.

Αλλος συμπατριώτης του, ο Χέλμουτ Τίλενς, διαπιστώνει κι αυτός την αδικία της κοινωνίας και θέλει κάτι να γίνει προς όφελος των φτωχών. Ομως, λέει, αυτό δεν είναι δυνατόν να γίνει στη Γερμανία. Η αρχή πρέπει να γίνει αλλού, ώστε να δημιουργηθούν οι "πυρήνες μιας νέας κοινωνίας". Σαν τέτοιο μοντέλο, ο Τίλενς θεωρεί τον αγώνα που κάνουν οι Ζαπατίστας στο Μεξικό - η "πρωτοπορία νέου τύπου", όπως την αποκαλεί, σε συνεργασία με άλλα δημοκρατικά και οικολογικά κινήματα. Οσο κι αν στη σκέψη αυτή υπάρχει ένας θετικός κόκκος, ότι, δηλαδή, κάνει λόγο για συντονισμένο αγώνα λαϊκών κινημάτων, ωστόσο, αποφεύγει να μιλήσει για το τι πρέπει να γίνει στην ίδια τη Γερμανία και, το κυριότερο, δε θέλει ή δεν μπορεί να δει την κύρια αντίθεση ανάμεσα στο κεφάλαιο και την εργασία. Και ότι όσο θα υπάρχει αυτή η αντίθεση, θα αναπαράγεται ο πλούτος των ολίγων και η φτώχεια των πολλών.Τη σχετική συζήτηση τη θέρμανε ο μεγαλοεπιχειρηματίας κομπιούτερ Γιοστ Στόλμαν. Το όνομά του έγινε γνωστό στο ευρύτερο κοινό από τη στιγμή που ο υποψήφιος Σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ τον συμπεριέλαβε στη σκιώδη κυβέρνησή του, με προορισμό να είναι ο μελλοντικός υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Ερευνών και Τεχνολογίας, στην περίπτωση της εκλογικής νίκης. Ο επιχειρηματίας αυτός δεν αρνείται ότι υπάρχει χάσμα μεταξύ πλούτου και φτώχειας, αλλά έχει τη γνώμη ότι όλα είναι ζήτημα απλώς προσώπων για να πληρώσουν το σημερινό "πολιτικό κενό". Ολα θα πάνε καλά, ισχυρίζεται, με τη "συνεργασία των καλύτερων κεφαλών, των καλύτερων δρώντων προσώπων της κυβέρνησης και των εκπροσώπων των συμφερόντων". Αυτοί όλοι, λέει, πρέπει να επεξεργαστούν από κοινού ένα "νέο όραμα για τη Γερμανία". Ετσι, η οικονομία και η κατάσταση θα βελτιωθεί για όλους!

Δεν έμειναν έξω από το χορό και οι ηγεσίες των συνδικάτων, ειδικά των ομοσπονδιών των 5 νέων κρατιδίων (της πρώην ΓΛΔ). Για να μειωθεί κάπως η φτώχεια, για να δημιουργηθούν προοπτικές εργασίας, έκαναν την εξής πρόταση: Στη Γερμανία είναι συσσωρευμένο τεράστιο ιδιωτικό κεφάλαιο ύψους 5,3 τρισεκατομμυρίων μάρκων. Αν σε κεφάλαια ύψους 300.000 και πάνω επιβληθεί υποχρεωτική φορολογία 1% για επενδύσεις στα πέντε κρατίδια είναι δυνατόν να δημιουργηθούν ή και εξασφαλιστούν (ήδη υπάρχουσες) 240.000 θέσεις εργασίας κάθε χρόνο. Με τη φορολογία αυτή του 1% στα τέσσερα επόμενα χρόνια, θα συγκεντρωθεί ένα ετήσιο ποσό δέκα δισεκατομμυρίων μάρκων, που θα επενδυθεί σε έργα υποδομής. Οι "Πράσινοι", από την πλευρά τους, θέλουν η φορολογία αυτή να είναι προοδευτική, να φθάνει έως 2,5% και να επιβάλλεται σε κεφάλαια άνω των 2 εκατομμυρίων μάρκων. Η ομοσπονδιακή εκπρόσωπος του κόμματος αυτού δήλωσε σχετικά ότι οι συσσωρευμένες τεράστιες περιουσίες "είναι κατά ένα μεγάλο μέρος κέρδη που προήλθαν από τη γερμανική ενότητα".

Αυτά για τη Γερμανία. Αλλά η συζήτηση για τους λίγους πάμπλουτους και τους πάρα πολλούς φτωχούς γίνεται και σε άλλες χώρες. Ετσι, στον Καναδά, ο οικονομολόγος Μισέλ Σοσουντόφσκι έκανε έρευνα και βεβαιώνει ότι το "συνδικάτο" των πλουσιότερων καπιταλιστών του κόσμου αποτελείται από συνολικά 450 ανθρώπους. Αυτοί, γράφει, κατέχουν συνολικά πλούτο ισοδύναμο με το μεικτό κοινωνικό προϊόν όλων των φτωχών χωρών της Γης, στις οποίες κατοικεί το 56% του παγκόσμιου πληθυσμού. Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν παγκόσμια ένα δισεκατομμύριο άνεργοι, που αντιστοιχούν στο ένα τρίτο σχεδόν του παγκόσμιου εργατικού δυναμικού.

Αναμφίβολα, αυτές οι διαπιστώσεις είναι χρήσιμες, γιατί πληροφορούν το εθνικό και το παγκόσμιο κοινό για την αδικία και αρπακτικότητα του ιμπεριαλιστικού καθεστώτος, που ισχύει σε όλα σχεδόν τα πλάτη και μήκη της Γης. Η γνώση όμως αυτή αποκτά πρακτική αξία, όταν ενεργοποιεί για δράση. Οταν συνειδητοποιεί ότι μικρές βελτιώσεις, όπως, π.χ., η φορολογία του συνδικάτου των υπερπλουσίων - όσο απαραίτητη και σωστή κι αν είναι - αποτελούν χρήσιμα "μπαλώματα", που και γι' αυτά αξίζει να αγωνιστεί κανείς. Αλλά τη μόνιμη λύση τη φέρνουν οι ριζικές αλλαγές στην υπάρχουσα κατάσταση.

Θ. ΒΟΡΕΙΟΣ

ΗΠΑ: Ο μεγαλύτερος εξαγωγέας

πολεμικών εξοπλισμών...

Σε παγκόσμια κλίμακα και για έβδομο κατά σειρά χρόνο, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, εξακολουθούν να κατέχουν την πρώτη θέση στο εμπόριο όπλων. Αυτό προκύπτει από μια Μελέτη του αμερικάνικου Κογκρέσου, που δόθηκε τώρα στη δημοσιότητα.

Με ένα τζίρο, ύψους 15,2 δισεκατομμυρίων δολαρίων, οι ΗΠΑ έχουν κατορθώσει στη διάρκεια του 1997 να συγκεντρώσουν στα χέρια τους το 44% του συνόλου των εξαγωγών πολεμικών εξοπλισμών σε παγκόσμια κλίμακα. Παρ' όλα αυτά, όμως, η Ρωσία και η Γαλλία εξακολουθούν όλο και περισσότερο να κερδίζουν έδαφος στον τομέα αυτό. Μάλιστα δε, σχετικά με τις προμήθειες όπλων στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι δυο αυτέςθα πρέπει να βρίσκονται πιο μπροστά από τις ΗΠΑ.

Μια κάποια μικρή υποχώρηση σημειώθηκε στις εξαγωγές προς τις αναπτυσσόμενες χώρες. Σαν κύρια αιτία θα πρέπει να θεωρηθεί η οικονομική κρίση, που έχει ξεσπάσει στην Ασία, καθώς και η πτώση της τιμής του πετρελαίου. Η Νότια Κορέα για παράδειγμα, προγραμμάτιζε την αγορά ενός ΑΒΑΚΣ(σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης), αξίας δύο δισεκατομμυρίων δολαρίων. Λόγω, όμως, της οικονομικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα, η προμήθεια αυτή έχει διαγραφεί από τον κατάλογο αγοράς πολεμικών εξοπλισμών.Ταυτόχρονα, πολλές χώρες της Απω και Εγγύς Ανατολής, λόγω έλλειψης χρημάτων, αναγκάστηκαν ν' αναβάλουν διάφορες παραγγελίες όπλων ή τις έχουν εντελώς διαγράψει. Παρ' όλα αυτά, όμως, συνεχίζεται η άνοδος συμμετοχής των αναπτυσσόμενων χωρών στην παγκόσμια αγορά όπλων, αν και όχι με την ίδια ταχύτητα, όπως και πριν. Το ποσοστό συμμετοχής τους αυτή τη στιγμή, φθάνει στο 71%. Οι πιο πλούσιοι αγοραστές, που εξακολουθούν να βρίσκονται στην κορυφή, σύμφωνα πάντα με την Εκθεση του Κογκρέσου των ΗΠΑ, είναι η Σαουδική Αραβία, η Ταϊβάν, η Αίγυπτος, το Ιράν και το Κουβέιτ. Ταυτόχρονα, όμως, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αναρριχώνται με μεγάλη ταχύτητα στην κορυφή αγοράς πολεμικών εξοπλισμών, αφού για 7 δισεκατομμύρια δολάρια προτίθενται να αγοράσουν 80 υπερσύγχρονα μαχητικά Τζετ.

Τη στιγμή που η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας στη διάρκεια του πρώτου ήμισυ της δεκαετίας του '90, κατείχε τη δεύτερη θέση στις εξαγωγές μεταχειρισμένου πολεμικού εξοπλισμού, σήμερα έχει πέσει μερικές θέσεις πιο κάτω. Αυτή, όμως, τώρα, κατέχει μια από τις ηγετικές θέσεις σε παγκόσμια κλίμακα στις εξαγωγές όπλων, τα οποία είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθούν τόσο σε περίπτωση πολέμου, όσο και από ιδιώτες. Ο τζίρος έχει φθάσει στα 30 δισεκατομμύρια μάρκα. Πάντως, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, η κυβέρνηση της Βόννης, παρέχει όλες τις διευκολύνσεις, προκειμένου τα πολεμικά κοντσέρν της χώρας στον τομέα εξαγωγής σύγχρονων οπλικών συστημάτων ν' αποκτήσουν μεγάλη ανταγωνιστική ικανότητα σε παγκόσμια κλίμακα.

Ν. Η. - Η.

Το βιοτικό επίπεδο των εργαζόμενων χειροτερεύει συνεχώς. Πριν απ' όλα, όμως χειροτερεύει η οικονομική και κοινωνική θέση των εργαζομένων γυναικών, οι οποίες ζουν μόνες τους και το πενιχρό επίδομα της κοινωνικής πρόνοιας σε καμιά περίπτωση δεν αρκεί για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους

Οι αφίσες του Κολ και του Σρέντερ δίνουν και παίρνουν...

Οι Νεοναζί, παρόντες και στο προεκλογικό κλίμα

Από πρόσφατη κινητοποίηση των ανέργων

Στην πεπατημένη των εντυπώσεων οι μεγάλες προεκλογικές συγκεντρώσεις των Χριστιανοδημοκρατών