με φτώχεια και ανεργία

Ολο και δραματικότερες διαστάσεις προσλαμβάνει ο αριθμός των πολιτών, οι οποίοι στον ένα ή τον άλλο βαθμό, εξαρτώνται από κάποιο επίδομα της κοινωνικής πρόνοιας στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας. Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της Ομοσπονδιακής Στατιστικής Υπηρεσίας, από το 1996 μέχρι το 1997 ο αριθμός αυτός στη Δυτική Γερμανία ξεπέρασε το 5% και την Ανατολική Γερμανία το 24%.

Αυτή τη στιγμή περίπου 3 εκατομμύρια Γερμανοί πολίτες δέχονται την οικονομική αυτή υποστήριξη, η οποία ανέρχεται στο πενιχρό χρηματικό ποσό των 549 μάρκων το μήνα. Πρόκειται δηλαδή για πάρα πολύ σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα, το οποίο στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων οξύνεται όλο και περισσότερο και δημιουργήθηκε βέβαια από την ίδια την κυβέρνηση του καγκελαρίου Χέλμουτ Κολ, ο οποίος ζητά και πάλι την ψήφο του γερμανικού λαού, προκειμένου να κυβερνήσει τη χώρα για μια άλλη τετραετία.

Σαν κύριες αιτίες θα πρέπει να θεωρηθούν η πολύ άσχημη κατάσταση που επικρατεί στην αγορά εργασίας σε παγγερμανική κλίμακα, αφού όπως είναι γνωστό, η ανεργία στη χώρα έχει προσλάβει μεγάλες μαζικές διαστάσεις... Το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων χειροτερεύει συνεχώς. Πριν απ' όλα, όμως χειροτερεύει η οικονομική και κοινωνική θέση των εργαζόμενων γυναικών, οι οποίες ζουν μόνες τους και το πενιχρό επίδομα της κοινωνικής πρόνοιας σε καμιά περίπτωση δεν αρκεί για να συντηρήσουν τις οικογένειές τους.

Πάρα πολύ άσχημη χαρακτηρίζεται η κατάσταση που κυριαρχεί στα πέντε νέα ομοσπονδιακά κρατίδια της Ανατολικής Γερμανίας, όπου το ποσοστό των πολιτών που εξαρτώνται από διάφορα επιδόματα της κοινωνικής πρόνοιας ξεπέρασε το 30%! Λόγω της συνεχιζόμενης μαζικής ανεργίας και των σκοτεινών προοπτικών για τη μείωσή της, η φτώχεια αναμένεται να προσλάβει δραματικότερες διαστάσεις. Αυτή τη στιγμή ο αριθμός των φτωχών στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, την πλουσιότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, έχει ξεπεράσει τα 5 εκατομμύρια ανθρώπους...

Για να κατανοήσει κανείς τα αίτια της αυξανόμενης φτώχειας στη χώρα αυτή θα πρέπει να έχει υπόψη του τις σχετικές έρευνες που γίνονται ενόψει των επικείμενων κοινοβουλευτικών εκλογών και αφορούν τη διαμόρφωση των εισοδημάτων τόσο των εργαζομένων, όσο και των επιχειρηματιών κατά το χρονικό διάστημα 1991-1997.

Ετσι, λοιπόν, τη στιγμή, που το ακαθάριστο εισόδημα των Γερμανών εργαζομένων στο χρονικό αυτό διάστημα αυξήθηκε κατά 19%, τα εισοδήματα και οι περιουσίες των επιχειρηματιών αυξήθηκαν κατά 37%. Δηλαδή έχουν διπλασιαστεί σε σύγκριση μ' αυτά των εργαζομένων. Το μεγάλο, όμως, αυτό χάσμα έχει διευρυνθεί ακόμα περισσότερο αν λάβει κανείς υπόψη του τις φορολογικές και άλλες εισφορές τόσο των εργαζομένων όσο και των επιχειρηματιών.

Κατά τη διάρκεια του 1991-1997 στη διάθεση των εργαζομένων έχουν απομείνει μόνο τα δύο τρίτα του ακαθάριστου εισοδήματός τους, ενώ στα χέρια των επιχειρηματιών τα εννέα δέκατα. Στην πραγματικότητα δηλαδή, τα εισοδήματα των πρώτων έχουν αυξηθεί μόνο κατά 9% ενώ τα αντίστοιχα των επιχειρηματιών κατά πέντε φορές περισσότερο!

Ταυτόχρονα, οι μισθοί δεκάδων εκατομμυρίων εργαζομένων έχουν μειωθεί κατά 8%, ενώ τα κέρδη των επιχειρηματιών έχουν αυξηθεί κατά 32%. Σήμερα, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, κανείς από τους ηλικιωμένους εργαζόμενους δε θυμάται να ζούσε χειρότερα, όσο στη διάρκεια των τελευταίων χρόνων. Γι' αυτό λοιπόν, προκειμένου να θρέψουν τις οικογένειές τους, όλο και περισσότεροι άνθρωποι προσφεύγουν στις διάφορες υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας για την εξασφάλιση κάποιας οικονομικής βοήθειας...

Αυτή τη στιγμή, όπως εκτιμά το Ερευνητικό Ινστιτούτο του Βερολίνου, μόνο στη Δυτική Γερμανία πάνω από 10 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Πρόκειται για το όριο που έχει καθορίσει η Ευρωπαϊκή Ενωση, σύμφωνα με το οποίο, φτωχός θεωρείται εκείνος ο πολίτης, που ο μισθός του ισοδυναμεί με το ήμισυ του μέσου μισθού των εργαζομένων.

Κάθε φορά, που στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ο αριθμός των ανέργων μειώνεται κατά μερικές χιλιάδες, τότε η κυβέρνηση της Βόννης σπεύδει ν' ανακοινώσει ότι πρόκειται για περαιτέρω "τάση" μείωσής τους. Και στην περίπτωση, που παρατηρηθεί μια αύξηση της ανεργίας, τότε βέβαια αυτό οφείλεται σε "εποχιακούς" λόγους... Φυσικά, οι Γερμανοί πολίτες και πολύ περισσότερο τα εκατομμύρια των ανέργων έχουν συνηθίσει σε κάτι τέτοια τεχνάσματα και από καιρό τώρα έχουν πάψει να τους δίνουν κάποια ιδιαίτερη σημασία.

Ακριβώς έτσι είχαν τα πράγματα, όταν στις 6 Αυγούστου είχαν ανακοινωθεί τα πρώτα νούμερα: Κατά τη διάρκεια του Ιούλη είχαν καταγραφεί 59.000 λιγότεροι άνεργοι απ' ό,τι τον Ιούνη. Προκειμένου δε, να κατασκευαστεί η σχετική περαιτέρω τάση μείωσης ανακοινώθηκε ότι σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια η αύξηση των ανέργων ήταν μικρότερη. "Οποιος δεν το βλέπει αυτό σαν επιτυχία", τότε κατά τον Γερμανό υπουργό Εργασίας "θα πρέπει ν' αλλάξει οφθαλμίατρο και να πάρει καινούρια γυαλιά...". Αλλά, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, ακόμα και τα καλύτερα γυαλιά ν' αγοράσει κανείς, με τίποτα δεν μπορεί ν' αλλάξει τη σκληρή πραγματικότητα, που κυριαρχεί στον τομέα της μαζικής ανεργίας.

Τη στιγμή, λοιπόν, που επίσημα ο αριθμός των ανέργων στην Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας ξεπερνά κατά πολύ τα 4 εκατομμύρια ανθρώπους, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για 7-8 εκατομμύρια, τότε είναι αστείο να μιλά κανείς για μείωση των ανέργων κατά μερικές μόνο χιλιάδες...

Πάντως, έτσι όπως διαμορφώνονται οι οικονομικές εξελίξεις στη χώρα, οι προοπτικές κάθε άλλο παρά αισιόδοξες διαγράφονται... Ετσι, λοιπόν, τη στιγμή που η ομοσπονδιακή κυβέρνηση επιμένει στο να καθηλωθεί ο αριθμός στο επίπεδο των 4.300.000 ατόμων, ο Οργανισμός για την Οικονομική Συνεργασία και Ανάπτυξη (ΟΟΣΑ) σε σχετική του Εκθεση αναφορικά με τη Γερμανία, για το 1998 προβλέπει πάνω από 4.400.000 ανέργους. Γι' αυτό, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας γνωρίζουν πολύ καλά όταν υπογραμμίζουν ότι όλες αυτές οι υποσχέσεις για τάση μείωσης της ανεργίας δεν είναι τίποτα άλλο από προεκλογικές μανούβρες και απάνθρωπο παιχνίδι με τις ελπίδες εκατομμυρίων ανέργων, οι οποίοι βυθίζονται όλο και περισσότερο στην περιθωριοποίηση και την εξαθλίωση...

Η γερμανική Συνδικαλιστική Συνομοσπονδία και ο πρόεδρος του συλλόγου ανέργων εκφράζουν σοβαρότατους φόβους σχετικά με μια πάρα πέρα αύξηση της ανεργίας στη χώρα, αφού δεν προβλέπεται καμιά σημαντική οικονομική άνοδος που αποτελεί και την κύρια προϋπόθεση για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Κι όλες οι προεκλογικές υποσχέσεις των γερμανικών αστικών κομμάτων για μια περαιτέρω μείωση της ανεργίας στόχο έχουν τη δημιουργία μιας "φαινομενικής αισιοδοξίας...".

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ