"Αποκορύφωση" της πίεσης προς το Βελιγράδι όσον αφορά το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, σήμαναν η απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ κι η σύνοδος των υπουργών Αμυνας του ΝΑΤΟ, αυτήν την εβδομάδα: οι Δυτικοί διατυμπάνισαν ότι η υπομονή κι η... καλοσύνη τους εξαντλήθηκε, και η στρατιωτική επέμβαση εις βάρος της Γιουγκοσλαβίας είναι ζήτημα ημερών.

Ωστόσο το "δίλημμα" του αν χρειάζεται ή όχι περαιτέρω εντολή από τα Ηνωμένα Εθνη για την ανάληψη δράσης από τα "γεράκια" (εκφραζόμενα από Ουάσινγκτον και Βόννη) δεν έχει ακόμη επιλυθεί, ενώ τα "περιστέρια" (Παρίσι, Λονδίνο) κάνουν λόγο για ανάγκη "υπομονετικών και προσεκτικών χειρισμών". Κι η Ρωσία εξακολουθεί να αντιδρά στο ενδεχόμενο. Μια κατάσταση που αντανακλά τους διαφορετικούς σκοπούς των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και τον ανταγωνισμό τους στην περιοχή.

Η Δύση εξακολουθεί να μην παίρνει στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ότι το μόνο που κάνουν οι απειλές για επέμβαση του ΝΑΤΟ είναι να "αποθρασύνουν τους εξτρεμιστές".

Ωστόσο τα γεγονότα στα Τίρανα και την Πρίστινα ειρωνικά δικαιώνουν τον Μιλόσεβιτς. Οι απόπειρες δολοφονίας δύο εκ των "πασιφιστών" κορυφαίων πολιτικών συμμάχων του Ιμπραήμ Ρουγκόβα - μία "επιτυχημένη", και μία ακόμη προχθές κατά του Σάμπρι Χαμίτι (που τελικώς επέζησε και χαροπαλεύει σε νοσοκομείο της Πρίστινας), αποδόθηκαν ακόμα κι από τους Δυτικούς αναλυτές σε εκείνες τις δυνάμεις στο εσωτερικό των "απελευθερωτικών οργανώσεων" (UCK, νεότευκτους άλλες οργανώσεις) που απειλούν να "τιμωρήσουν" τους... προδότες του εθνικού σκοπού της ανεξαρτησίας, που θα συμβιβάζονταν με "αυτονομία" ανάλογη της προ του 1989 περιόδου.

Η μονομέρεια της δυτικής πολιτικής την καταδικάζει, φαινομενικά τουλάχιστον, σε αδιέξοδο. Εκτός αν πρόκειται περί μιας ακόμη "μπλόφας" σε μια σημαδεμένη τράπουλα, σε μια παρτίδα όπου το αποτέλεσμα έχει προκαθοριστεί...