Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας

Οι φοροαπαλλαγές των μεγαλοεπιχειρηματιών

δεν οδηγούν στη δημιουργία θέσεων εργασίας

Μεγαλώνει όλο και περισσότερο το χάος μεταξύ "εχόντων" και "μη εχόντων"

Η διαβόητη "φορολογική μεταρρύθμιση" κατ' απαίτηση των ιμπεριαλιστικών κοντσέρν και των άλλων μεγαλοεπιχειρηματιών της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας θα πρέπει οπωσδήποτε να πραγματοποιηθεί, αφού αυτή θα συντελέσει στη "δημιουργία νέων θέσεων εργασίας...". Ταυτόχρονα, την απαίτηση αυτή προβάλλει όλο και περισσότερο όχι μόνο ο σημερινός κυβερνητικός συνασπισμός της Βόννης, αλλά και το σύνολο του αστικού πολιτικού κόσμου της χώρας. Γι' αυτό, τόσο ο Γερμανός καγκελάριος, Χέλμουτ Κολ, όσο και ο υπουργός Συντονισμού, Τέο Βάιγκελ, με κάθε τρόπο επιδιώκουν τη μείωση των φόρων επί των κερδών του μεγάλου γερμανικού κεφαλαίου, για "την επίτευξη του στόχου αυτού", ο οποίος στην πραγματικότητα έχει καταντήσει κυριολεκτικά ένας μύθος, που όμως καταρρέει...

Σχετικά, θα πρέπει να υπογραμμιστεί, ότι και το ίδιο το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Γερμανίας, το οποίο μέχρι πρόσφατα φαινόταν να μη συμφωνεί με τις φορολογικές απαλλαγές - δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, τώρα αλλάζει θέση με το επιχείρημα, ότι δε θέλει να είναι "συνυπεύθυνο" για τη ραγδαία αύξηση της μαζικής ανεργίας, θεωρώντας ότι με τις φοροαπαλλαγές των μεγαλοεπιχειρηματιών θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας. Το επιχείρημα, όμως αυτό του συνόλου σχεδόν του πολιτικού κόσμου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, εκτός του Κομμουνιστικού Κόμματος, ανατρέπεται από τα παρακάτω στοιχεία και αριθμούς:

Το 1980 τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών είχαν φορολογηθεί με ένα ποσοστό της τάξης του 33,6%, ενώ η φορολόγηση αυτή στη χρονική περίοδο μέχρι το 1995 είχε παρουσιάσει μια δραστική μείωση φθάνοντας έτσι στο 11,3%. Ταυτόχρονα, όμως, κατά το ίδιο χρονικό διάστημα τα κέρδη τους αυξάνονταν όλο και με ταχύτερους ρυθμούς... Από την άλλη πλευρά, η αύξηση της ανεργίας στην πλουσιότερη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης έπαιρνε όλο και περισσότερο δραματικές διαστάσεις, ώστε σήμερα αυτή, σύμφωνα με τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, να ξεπερνά τα 4,5 εκατομμύρια άτομα. Τα συνδικάτα, βέβαια, έχοντας υπόψη τους σκοτεινούς αριθμούς, ανεβάζουν τον αριθμό των ανέργων σε πάνω από 7 εκατομμύρια ανθρώπους.

Κατά συνέπεια λοιπόν, εύλογα θα μπορούσε ν' αναρωτηθεί κανείς: Αφού, κατά τη διάρκεια του παραπάνω χρονικού διαστήματος και παρά τις αισθητές φορολογικές ελαφρύνσεις προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, όχι μόνο δε δημιουργήθηκαν νέες θέσεις εργασίας, αλλά αντίθετα, έχουν συντριβεί εκατομμύρια άλλες, τότε γιατί οι τωρινές φοροαπαλλαγές θα πρέπει να συντελέσουν στη μείωση της, πρωτοφανούς για τα μεταπολεμικά χρονικά, μαζικής ανεργίας; Και φυσικά, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί αν λάβει υπόψη του κανείς τις συνεχείς δηλώσεις των διευθυντών των μεγαλύτερων ιμπεριαλιστικών κοντσέρν της Γερμανίας; "Πρωταρχικό καθήκον των επιχειρήσεών μας είναι η επίτευξη του μέγιστου δυνατού κέρδους...". Ετσι λοιπόν και τώρα είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι και οι σημερινές φοροαπαλλαγές, όπως και οι προηγούμενες, θα είναι ένα "δώρο" προς το μεγάλο γερμανικό κεφάλαιο, το οποίο θα συντελέσει στην ουσιαστική αύξηση των κερδών του, τα οποία στη συνέχεια θα "ταξιδέψουν στο εξωτερικό, προκειμένου να τοποθετηθούν κάπου με τους πιο δυνατούς ευνοϊκούς όρους...".

Κατά τα άλλα: Οι μεγιστάνες του πλούτου στη σημερινή Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας δεν είναι περισσότεροι από το 5% του πληθυσμού και των οποίων τις "ευσεβείς επιθυμίες" εκπληρώνει στο ακέραιο ο σημερινός κυβερνητικός συνασπισμός της Βόννης. Στα χέρια αυτών των μεγιστάνων αυτή τη στιγμή βρίσκονται 4,6 τρισεκατομμύρια μάρκα, δηλαδή πάνω από το 59% της χρηματικής περιουσίας που διαθέτει η χώρα. Και δε χωράει καμιά αμφιβολία το γεγονός ότι, η τάση αυτή θα συνεχιστεί, και μάλιστα με ταχύτερους ρυθμούς, αφού είναι βέβαιο ότι οι φοροαπαλλαγές, προς όφελος των μεγαλοεπιχειρηματιών, επίσης θα συνεχιστούν...

Πάντως, στο παιχνίδι των αδιαμφισβήτητων στοιχείων και αριθμών θα πρέπει να προστεθούν και τα εξής: Κατά τη χρονική περίοδο 1980 -95, οι φόροι που παρακρατήθηκαν από τους μισθούς και τα εισοδήματα των εργαζομένων για κοινωνικές κρατήσεις από 28,7% που ήταν, στην πορεία αυξήθηκαν στο 35,8%! Στο ίδιο χρονικό διάστημα, οι μισθοί των εργατών και υπαλλήλων, καθώς και οι συντάξεις αυξάνονταν πάρα πολύ λίγο, με αποτέλεσμα τα τελευταία χρόνια και λόγω των επιταγών της Συνθήκης του Μάαστριχτ, να σημειώνεται και μια αισθητή πτώση του βιοτικού επιπέδου των δεκάδων εκατομμυρίων Γερμανών εργαζομένων.

Αναφορικά δε με τις φορολογικές ελαφρύνσεις των κατώτερων και μεσαίων εισοδημάτων, ακόμα και στην περίπτωση που αυτές σε κάποιο βαθμό πραγματοποιηθούν, τότε σε σύντομο χρονικό διάστημα θα καταβροχθιστούν από την αύξηση φόρου κατανάλωσης, καθώς και από τη φορολόγηση των επιπρόσθετων εισοδημάτων. Με τον τρόπο αυτό, φυσικό είναι να μειώνεται αισθητά και η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και κατά συνέπεια η ζήτηση των προϊόντων λαϊκής κατανάλωσης. Ετσι, λοιπόν, η "φορολογική μεταρρύθμιση" αποτελεί μια αληθινή αυταπάτη, αφού εδώ και πολλά χρόνια έχει επιβεβαιωθεί ότι δεν οδηγεί στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, αλλά αντίθετα, εξασφαλίζει τεράστια κέρδη στους μεγαλοεπιχειρηματίες, ενώ ταυτόχρονα όλο και περισσότερες υπάρχουσες καταργούνται. Η φορολογική αυτή μεταρρύθμιση δεν είναι τίποτα άλλο παρά τμήμα της γιγάντιας ανακατανομής του εθνικού εισοδήματος, η οποία συντελείται από τα κάτω προς τα πάνω, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο το χάος μεταξύ "εχόντων και μη εχόντων...".

Περίτρανη απόδειξη του μύθου της φορολογικής αυτής μεταρρύθμισης, "η οποία αναμένεται να έχει θετική επίδραση στο φαινόμενο της μαζικής ανεργίας" αποτελούν όχι μόνο τα ήδη πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας στη Δυτική Γερμανία, αλλά ακόμα περισσότερο αυτά της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας: Εσση, μόνο στο νέο ομοσπονδιακό κρατίδιο της Σαξωνίας - Ανχάλτης, ο αριθμός των ανέργων ήδη έχει ξεπεράσει το 28% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού του. Στο Βερολίνο, τον περασμένο Μάρτη, το ποσοστό των ανέργων ξεπερνούσε τα 263.000 άτομα και ήταν κατά 30.000 περισσότερα από ό,τι τον προηγούμενο χρόνο. Ετσι, η ανεργία στη μελλοντική πρωτεύουσα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, αυτή τη στιγμή ανέρχεται στο 17,6% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού του.

Εκείνοι, όμως, που χτυπήθηκαν πιο σκληρά από τη μάστιγα της μαζικής ανεργίας είναι κυρίως οι ξένοι εργάτες, οι γυναίκες, καθώς και η νεολαία. Στο μεταξύ, μειώνεται αισθητά ο αριθμός των εισακτέων στις επαγγελματικές σχολές, ενώ οι νέοι που αποφοιτούν απ' αυτές συχνά δε βρίσκουν εργασία, μένοντας έτσι άνεργοι πριν ακόμα εργαστούν. Πάντως, η ανεργία που έχει προσλάβει δραματικές διαστάσεις στη νεολαία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας εξακολουθεί από τους κοινωνιολόγους να θεωρείται η κύρια αιτία περιθωριοποίησης των νέων, φυγής τους στο αλκοόλ και στα ναρκωτικά, με αποτέλεσμα οι θάνατοι που προκαλούνται απ' αυτά να πληθαίνουν αλματώδικα από χρόνο σε χρόνο...

Τραγικό, επίσης θα πρέπει ακόμα να θεωρηθεί και το γεγονός ότι, ο αριθμός των ανέργων εκείνων, οι οποίοι για μεγάλο χρονικό διάστημα παραμένουν χωρίς απασχόληση, αυξάνει όλο και περισσότερο... Ταυτόχρονα, η συντριβή θέσεων εργασίας συνεχίζεται χωρίς διακοπή, ενώ δε διαγράφονται συγκεκριμένες προοπτικές για νέες επενδύσεις, οι οποίες, όπως είναι φυσικό, αποτελούν και το κλειδί για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Ετσι λοιπόν, η σημερινή ηγετική οικονομική δύναμη της Ευρωπαϊκής Ενωσης κατάντησε να αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα μιας σύγχρονης αστικής κοινωνίας των δύο τρίτων, γιατί στα εκατομμύρια των ανέργων, από μια άποψη, θα πρέπει να προστεθούν και τα εκατομμύρια των υποαπασχολούμενων.

Στο Βερολίνο, ο αριθμός των θέσεων εργασίας στη βιομηχανία παρουσίασε μια ραγδαία μείωση, φθάνοντας στο ήμισυ. Κι αυτό εξηγείται από τις δομικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί στον τομέα αυτό, καθώς και από τη μεταφορά ολόκληρων εργοστασίων από το Βερολίνο, με αποτέλεσμα η βιομηχανία να μειωθεί επίσης στο μισό. Ταυτόχρονα, σημαντική πτώση του αριθμού των απασχολουμένων παρατηρείται στις βιοτεχνίες, στις δημόσιες υπηρεσίες, στους τομείς της κοινωνικής πρόνοιας, της εκπαίδευσης, καθώς και σε διάφορους επιστημονικούς κλάδους. Το Βερολίνο, λοιπόν, πριν ακόμα ανακηρυχτεί επίσημα σαν η αυριανή πρωτεύουσα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, έχει ήδη χαρακτηριστεί σαν η πρωτεύουσα των ανέργων...

Νίκος ΗΛΙΑΔΗΣ - ΗΛΙΟΥΔΗΣ