Εβγαλε μάτι και στο debate η στρατηγική σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ τόσο με τη ΝΔ όσο και με το ΠΑΣΟΚ, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε κυβέρνηση συνεργασίας αμέσως μετά τις εκλογές στις 21 Μαΐου.

Με το «καλημέρα» της τηλεμαχίας ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε τα περισσότερα εξοπλιστικά προγράμματα (που βεβαίως εξυπηρετούν τις ΝΑΤΟικές ανάγκες), διαβεβαίωσε μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει ένα κόμμα ΝΑΤΟικό και ότι δεν αμφισβητεί τις συμφωνίες που έχει υπογράψει η κυβέρνηση της ΝΔ, π.χ. με τη Γαλλία και τις ΗΠΑ, λέγοντας πως «θα τιμήσουμε τις συμβάσεις» που μετέτρεψαν τη χώρα σε απέραντο ΝΑΤΟικό ορμητήριο.

Σε όλους τους τόνους διαβεβαίωσε για το «ρεαλιστικό» - μετρημένο δηλαδή με τη μεζούρα του κεφαλαίου - πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο δεν διακινδυνεύει τη «δημοσιονομική σταθερότητα», και βέβαια ως πειστήριο εμφάνισε τα «γεμάτα ταμεία» που άφησε η κυβέρνησή του από τα «ματωμένα» πλεονάσματα που γονάτισαν τον λαό!

Μίλησε για δήθεν επαναφορά της 13ης σύνταξης (όπως βαφτίζει ένα εφάπαξ βοήθημα για τους συνταξιούχους, έως 500 ευρώ), που μαζί με την 14η κατάργησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ενώ κυριολεκτικά «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε» ήταν η απάντησή του όταν ρωτήθηκε για την επίθεση που δέχτηκαν οι συνταξιούχοι από τα ΜΑΤ επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, λέγοντας ότι... «ήμασταν υποχρεωμένοι να εφαρμόσουμε μνημονιακούς καταναγκασμούς».

Αναγνώρισε και πάλι ότι τα «κοράκια» των funds πρέπει να έχουν κέρδη από τη λαϊκή περιουσία, που τους την έδωσαν στα χέρια οι νόμοι του ΣΥΡΙΖΑ, τους οποίους εμπλούτισε η ΝΔ, λέγοντας ουσιαστικά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ συμφωνεί να κερδοσκοπούν «κοράκια», τράπεζες, ενεργειακοί όμιλοι σε βάρος του λαϊκού εισοδήματος, αρκεί το γδάρσιμο να είναι «λογικό», να μην υπάρχουν «υπερέσοδα», όπως είπε ο Αλ. Τσίπρας.

Και ενώ οι αντιλαϊκές συγκλίσεις όλων τους έβγαζαν «μάτι», ο Αλ. Τσίπρας εκτίμησε ότι μετά τις εκλογές θα δούμε ακόμα περισσότερες, ειδικά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με το οποίο επιδιώκει να συγκυβερνήσει, επαναλαμβάνοντας ότι το πρώτο κόμμα μπορεί να συνεργαστεί και να σχηματίσει κυβέρνηση με το τρίτο κόμμα.

Για την ακρίβεια, ζήτησε αναδιανομή της φτώχειας του λαού, με δεδομένη τη «σφραγίδα» ΣΥΡΙΖΑ στην υλοποίηση της «απελευθέρωσης», του χρηματιστηρίου ρύπων, την απολιγνιτοποίηση κ.λπ., που εκτίναξαν τις τιμές στο ρεύμα και στα καύσιμα, μαζί με την έμμεση φορολογία, για την οποία απλά θέλει να μειωθεί, αντί να καταργηθεί. Και επανέλαβε τα περί κρατικού ελέγχου στη ΔΕΗ, η οποία βέβαια θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Ενοχη σιωπή κράτησε και για την πολιτική της «απελευθέρωσης» των μεταφορών, η οποία οδήγησε στο έγκλημα των Τεμπών, που το απέδωσε στο «ρουσφέτι» ενός ανθρώπου, αθωώνοντας ξετσίπωτα την πολιτική που βάζει την ανθρώπινη ζωή στη ζυγαριά του κέρδους!

Απέλπιδα ήταν και η προσπάθειά του να εμφανίσει το ΚΚΕ ως υποψήφιο κυβερνητικό συνομιλητή, παρά τις σαφείς και ξεκάθαρες απαντήσεις του Δ. Κουτσούμπα για «μούφα προοδευτική κυβέρνηση», για καμία ανοχή και στήριξη σε οποιαδήποτε αντιλαϊκή κυβέρνηση. Ηταν τέτοια η πρεμούρα του Αλ. Τσίπρα για το ΚΚΕ σχεδόν σε όλο το debate, που έφτασε στο σημείο να προσπαθήσει να οικειοποιηθεί μέχρι και τον Χαρίλαο Φλωράκη, μετά τον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ και μετά την τηλεμαχία, σε δήλωσή του έξω από το στούντιο της ΕΡΤ, ισχυρίστηκε ότι «το ΚΚΕ ήρθε πιο κοντά στον ρεαλισμό και στην πραγματικότητα», διαστρεβλώνοντας ευθέως τη θέση του Κόμματος, σε μια προσπάθεια να απευθυνθεί σε απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι έχουν στραφεί στο ΚΚΕ, αναγνωρίζοντας τη μαχητικότητα και την αξιοπιστία του.

Τη «σταθερότητα με προοπτική» για την οικονομία του κεφαλαίου επαγγέλθηκε ο Ν. Ανδρουλάκης, ξορκίζοντας «νέες μνημονιακές περιπέτειες», διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι «κοστολογημένο». Με βάση, δε, το κοινό πρόγραμμα όλων τους, ζήτησε «προγραμματικές συγκλίσεις» αλλά και «μεγάλες αλλαγές», διεκδικώντας βασικά για το κόμμα του, σημαντικότερο ρόλο στην αστική διαχείριση.

Αλλωστε, σε αυτήν ακριβώς την κοινή τους βάση, ψάχνει διαπραγμάτευση με την Τουρκία εντός ευρωατλαντικού πλαισίου, συμμετοχή της ευρωένωσης στην επέκταση του φράκτη στον Εβρο, ακόμα πιο ενεργό συμμετοχή της Frontex στην καταστολή στα σύνορα, ενώ ακόμα και για τις υποκλοπές ως απάντηση ζήτησε μέτρα που να οδηγούν στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα», όπως είπε, όταν εκεί ακριβώς στήνεται και επεκτείνεται όλο το θεσμικό πλαίσιο των παρακολουθήσεων και υποκλοπών.

Ετοιμος για «συγκλίσεις» εμφανίστηκε και στην ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, διαβεβαιώνοντας ότι στο ΠΑΣΟΚ δεν μπαίνουν «εμπόδιο στην ίδρυση μη κρατικών - μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων», με φόρα από τις θέσεις, εδώ και χρόνια, του Γ. Παπανδρέου για αναθεώρηση του άρθρου 16. Αλλωστε, δεν φάνηκε να προβληματίζεται ιδιαίτερα ούτε από το ύψος του ποσοστού που θα έχει το αστικό κράτος στη ΔΕΗ, μπορώντας έτσι να κολλήσει είτε σε αυτό που θέλει η ΝΔ, είτε στα νούμερα που πετάει ο ΣΥΡΙΖΑ, υπηρετώντας σε κάθε περίπτωση την πολιτική της «απελευθέρωσης».

Με το σύνθημα «πατρίδα - ορθοδοξία - οικογένεια» και κάθε είδους αντιδραστικές θεωρίες στις αποσκευές έκανε μακροβούτι στον ακροδεξιό βούρκο ο πρόεδρος της Ελληνικής Λύσης Κ. Βελόπουλος στη χτεσινή τηλεμαχία.

Μίλησε για ψέματα όσων κυβέρνησαν, προσπαθώντας να σβήσει το πολιτικό του παρελθόν ως βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ., που έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στη μνημονιακή κυβέρνηση Παπαδήμου.

Μίλησε γενικόλογα για αλλαγή παραγωγικού μοντέλου και φορολογικού με πρότυπο τις ΗΠΑ, λέγοντας δήθεν πως «εμείς θα καταδιώξουμε τους ακαταδίωκτους», δείχνοντας τους κακούς τραπεζίτες, γιατρούς, υπουργούς, για να «βγάλει λάδι» το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης. Αλλωστε, ακόμα και στο ζήτημα της ενεργειακής κρίσης, η απάντησή του ήταν «θα εξορύξουμε το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο», παρουσιάζοντάς το σαν μαγικό ραβδί για τον λαό, που με όποιο ενεργειακό «μείγμα» θα πληρώνει τα κέρδη των ομίλων.

«Δημιουργική ασάφεια» επιστράτευσε στα της εξωτερικής πολιτικής και άμυνας, με λεκτικά «αλληθωρίσματα» προς τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα: «Ακόμα και με τους Κινέζους, και με τους Ρώσους αν κερδίζω», είπε εννοώντας προφανώς την αστική τάξη, την ίδια ώρα βέβαια που ψηφίζει σωρηδόν τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς και εμφανίζεται υπέρμαχος «των καλών σχέσεων με τις ΗΠΑ», όταν προωθούνται σχετικά νομοσχέδια συνεργασίας στη Βουλή.

Επιχείρησε να δικαιολογήσει τις πιο αραχνιασμένες και αντιδραστικές θέσεις του κόμματός του, όπως την αντίθεση στο δικαίωμα της άμβλωσης και στον εμβολιασμό, με επικλήσεις στην ελευθερία του σώματος και την πίστη. Επιστράτευσε και την τυμβωρυχία στους νεκρούς των Τεμπών, «λησμονώντας» τη στήριξή του στην πολιτική ιδιωτικοποίησης των σιδηροδρόμων.

Υπερασπίστηκε φυσικά όλους τους μηχανισμούς παρακολούθησης και υποκλοπών στο όνομα της γνωστής έννοιας - λάστιχο της «εθνικής ασφάλειας» αλλά δήθεν με μέτρο, «όχι τον αρχηγό του στρατού, τον πολιτικό σου αντίπαλο».

Τη στήριξη του ΜέΡΑ25 στη στρατηγική της «πράσινης ανάπτυξης» και την προσήλωσή του στη θωράκιση της καπιταλιστικής οικονομίας από τυχόν κλυδωνισμούς του τραπεζικού συστήματος, αλλά και σε διευθετήσεις των «θαλασσιών ζωνών» με ευρωΝΑΤΟική σφραγίδα, επανέλαβε μεταξύ άλλων ο Γ. Βαρουφάκης.

Αναφερόμενος για παράδειγμα στο «σχέδιο Δήμητρα», ξεκαθάρισε ότι πρόκειται για «σύστημα πληρωμών» το οποίο θα «αποτελέσει τη σωτηρία» μιας οικονομίας υπό κατάρρευση. Επικαλέστηκε το γεγονός ότι ήδη εφαρμόζεται ή προωθείται σε μια σειρά καπιταλιστικά κράτη σε όλο τον κόσμο, εντός και εκτός ΕΕ, καθώς και ότι για την Ελλάδα, που «δεν έχει Κεντρική Τράπεζα», θα μπορεί «να στηθεί με το λογισμικό της ΑΑΔΕ ή και του Taxisnet».

Σχετικά με την Ενέργεια, πρόταξε τις «πράσινες» μπίζνες, ξεχωρίζοντας τις «πλωτές ανεμογεννήτριες», και την ανάγκη να πάψει κάθε εξόρυξη, ενώ διαμαρτυρήθηκε ότι τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης «δεν έχουν επενδυθεί όλα σε ένα πράσινο αναπτυξιακό σχέδιο».

Απαντώντας σε ερωτήσεις σχετικά με τα Ελληνοτουρκικά, ξεκαθάρισε ότι τα όποια παζάρια γίνονται με τη συμβολή των «εταίρων» ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και επανέφερε την πρότασή του σε αυτό το πλαίσιο για «διεθνή περιφερειακή συνδιάσκεψη», για τη «χάραξη των θαλάσσιων ζωνών».

Πρότεινε μάλιστα την κατάργηση της υποχρεωτικής στράτευσης, φέρνοντας βέβαια ως παράδειγμα τις ΗΠΑ, όπου ο στρατός είναι μισθοφορικός.

Η ...ένστασή του για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τέλος, ήταν ότι στην Ελλάδα αυτά είναι «της συμφοράς», εννοώντας τα κολέγια, αφού όπως είπε «δεν πρόκειται να έρθει το Χάρβαρντ».