Τη «σταθερότητα με προοπτική» για την οικονομία του κεφαλαίου επαγγέλθηκε ο Ν. Ανδρουλάκης, ξορκίζοντας «νέες μνημονιακές περιπέτειες», διαβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι το πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ είναι «κοστολογημένο». Με βάση, δε, το κοινό πρόγραμμα όλων τους, ζήτησε «προγραμματικές συγκλίσεις» αλλά και «μεγάλες αλλαγές», διεκδικώντας βασικά για το κόμμα του, σημαντικότερο ρόλο στην αστική διαχείριση.

Αλλωστε, σε αυτήν ακριβώς την κοινή τους βάση, ψάχνει διαπραγμάτευση με την Τουρκία εντός ευρωατλαντικού πλαισίου, συμμετοχή της ευρωένωσης στην επέκταση του φράκτη στον Εβρο, ακόμα πιο ενεργό συμμετοχή της Frontex στην καταστολή στα σύνορα, ενώ ακόμα και για τις υποκλοπές ως απάντηση ζήτησε μέτρα που να οδηγούν στην «ευρωπαϊκή κανονικότητα», όπως είπε, όταν εκεί ακριβώς στήνεται και επεκτείνεται όλο το θεσμικό πλαίσιο των παρακολουθήσεων και υποκλοπών.

Ετοιμος για «συγκλίσεις» εμφανίστηκε και στην ιδιωτικοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, διαβεβαιώνοντας ότι στο ΠΑΣΟΚ δεν μπαίνουν «εμπόδιο στην ίδρυση μη κρατικών - μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων», με φόρα από τις θέσεις, εδώ και χρόνια, του Γ. Παπανδρέου για αναθεώρηση του άρθρου 16. Αλλωστε, δεν φάνηκε να προβληματίζεται ιδιαίτερα ούτε από το ύψος του ποσοστού που θα έχει το αστικό κράτος στη ΔΕΗ, μπορώντας έτσι να κολλήσει είτε σε αυτό που θέλει η ΝΔ, είτε στα νούμερα που πετάει ο ΣΥΡΙΖΑ, υπηρετώντας σε κάθε περίπτωση την πολιτική της «απελευθέρωσης».