Ανελέητο σφυροκόπημα δέχτηκε χτες η αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική, σε όλους τους τομείς, από τη Γενική Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Στην τεκμηριωμένη και μεστή επιχειρημάτων και μηνυμάτων ομιλία της επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης η Αλέκα Παπαρήγα:

• Αποκάλυψε τους πραγματικούς στόχους της κυβερνητικής πολιτικής, οι οποίοι επιχειρήθηκαν να αποκρυβούν πίσω από τη "νερόβραστη γλώσσα" του πρωθυπουργού. "Στόχος σας, τόνισε, είναι να ανεβάσετε την παραγωγικότητα και την αποδοτικότητα της κυβέρνησης στα αντιλαϊκά μέτρα, σε μια νέα άνευ προηγουμένου υποτέλεια".
• Απέρριψε την κινδυνολογία του πρωθυπουργού "ή μπαίνουμε στην πρώτη ταχύτητα και εκπληρώνουμε τους όρους της ΟΝΕ ή χανόμαστε". Ο κίνδυνος, υπογράμμισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, προέρχεται από την επιτυχία των στόχων της ΟΝΕ.
• Περιέγραψε με ευκρίνεια βασικές πτυχές "της εποχής της νέας φτώχειας, της νέας πνευματικής και πολιτιστικής βαρβαρότητας".
• Κατέρριψε με συγκεκριμένα παραδείγματα τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς ότι δεν πρόκειται να επιβληθούν νέοι φόροι, και ανέφερε συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους θα επιβληθούν νέοι φόροι, με νέο όνομα και μορφή.
• Απαίτησε να καταργηθούν συγκεκριμένοι νόμοι για τις φοροαπαλλαγές, επισημαίνοντας ότι ο κίνδυνος να αφαιρεθούν από την κυβέρνηση φοροαπαλλαγές με κοινωνικό χαρακτήρα είναι μέγιστος.
• Κατήγγειλε, ταυτόχρονα, την κυβέρνηση για το όργιο εξύβρισης που έχει εξαπολύσει κατά των εργαζομένων, με στόχο την κατασυκοφάντησή τους και τη διευκόλυνση επιβολής των νέων μέτρων.
• Εδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο πρόβλημα της ανεργίας καταθέτοντας συγκεκριμένες προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος, καθώς στο μεγάλο θέμα του ασφαλιστικού συστήματος, της παιδείας, της αγροτιάς, των μικρομεσαίων, της τρίτης ηλικίας.
• Στηλίτευσε την πολιτική υποτέλειας που ακολουθεί η κυβέρνηση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό και πρότεινε να κάνει η Ελλάδα τον δικό της αντιπερισπασμό: Να αρνηθεί να εφαρμόσει τα συμφωνημένα στο ΝΑΤΟ.
• Δήλωσε ότι το ΚΚΕ καταψηφίζει τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης και τόνισε ότι θα παλέψει για τη δημιουργία ενός άλλου μετώπου εκτός Βουλής και μέσα στο λαό, που θα έχει άλλο ευαγγέλιο: Τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Η Αλ. Παπαρήγα ξεκίνησε ως εξής απευθυνόμενη προς τα κυβερνητικά έδρανα και τον πρωθυπουργό: "Μας είπατε ότι γι' αυτή την πολιτική σας που παρουσιάσατε εδώ, σας ψήφισε ο ελληνικός λαός. Επομένως δε δικαιούμαστε να σας κάνουμε κριτική, δεν πρέπει να σας πούμε τίποτα. Μήπως θέλετε να φύγουμε κι απ' τη Βουλή και να σας αφήσουμε μόνους σας;

Πήρατε το 41,8% του ελληνικού λαού. Δεν έχετε την έγκριση της λαϊκής πλειοψηφίας για την πολιτική σας. Γίνατε κυβέρνηση χάρη στον καλπονοθευτικό νόμο που ψήφισε η ΝΔ, εσείς τότε τον καταψηφίσατε και στη συνέχεια τον διατηρείτε μέχρι σήμερα. Εμείς επιμένουμε και θα επαναφέρουμε το ζήτημα της απλής αναλογικής".

"Αναλαμβάνετε - συνέχισε - για άλλη μια φορά τη διακυβέρνηση σε μια περίοδο που το καζάνι βράζει. Σε ολόκληρη την Ευρώπη αναπτύσσονται και προετοιμάζονται κινητοποιήσεις που, προς το παρόν, δεν ανατρέπουν τη φορά των πραγμάτων, όμως περικλείουν σημαντική δυναμική. Συσσωρεύεται πείρα, καθώς έχουν δοκιμαστεί όλες οι μορφές διαχείρισης, νεοφιλελεύθερη, σοσιαλδημοκρατική και τώρα "κεντρο - ανανεωτική - αριστερή" στην Ιταλία και άλλες εκτός ΕΕ ευρωπαϊκές χώρες.

Στόχος σας είναι να ανεβάσετε την παραγωγικότητα και την αποδοτικότητα της κυβέρνησης στα αντιλαϊκά μέτρα, σε μια νέα άνευ προηγουμένου υποτέλεια. Οι μόνοι εκσυγχρονισμοί που θα πραγματοποιήσετε με τη συναίνεση της πλειοψηφίας της Βουλής είναι ο εκσυγχρονισμός των μηχανισμών και των επιχειρημάτων της υποκρισίας, του ραγιαδισμού, του ψεύδους, της εξαπάτησης, της χειραγώγησης της κοινής γνώμης, της εξαγοράς και αλλοίωσης συνειδήσεων. Δεν έχετε εξουσιοδότηση εν λευκώ για νέα αντιλαϊκά μέτρα. Και στο κάτωκάτω ο λαός και την άλλη μέρα από τις εκλογές έχει δικαίωμα να αρνηθεί και την ψήφο του. Η θέλετε το λαό τέσσερα χρόνια στο ψυγείο; Δε στηρίζεστε στη λαϊκή πλειοψηφία. Συναίνεση στη Βουλή δε σημαίνει συναίνεση έξω από τη Βουλή.

Ποτέ - μεταπολιτευτικά - δεν υπήρξε κυβέρνηση στηριγμένη σε τόσο ισχνή δύναμη του εκλογικού σώματος, 41,55%, παρά το γεγονός ότι σαν κυβέρνηση οργανώσατε τις εκλογές και μάλιστα αιφνιδιαστικά. Ο καλπονοθευτικός εκλογικός νόμος σας δίνει κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Την απλή αναλογική θα τη διεκδικήσουμε σαν ένα σημαντικό ζήτημα που έχει όμως τη δική του αυτοτέλεια και δεν παζαρεύεται, δεν ανταλλάσσεται με τη συναίνεση στη λιτότητα και στην υποτέλεια. Δεν αποτελεί η απλή αναλογική από μόνη της δείγμα μιας αριστερής και προοδευτικής πολιτικής. Είναι επίσης πολύ βασικό ζήτημα, ένα όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος του εκλογικού σώματος να ψηφίζει και να εκφράζει αβίαστα τη θέλησή του στις εκλογές, αλλά και στην καθημερινή του ζωή, στον τόπο δουλιάς και κατοικίας.

Μετά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων ακούσαμε από τα περισσότερα κόμματα ότι οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού ήταν ασαφείς και γενικές και ότι έρχονται σε αντίθεση με τις προεκλογικές. Κατά τη γνώμη μας τίποτε από αυτά δεν ισχύει. Αυτή η κριτική τελικά συγκαλύπτει ομοιότητες και συγκλίσεις που υπάρχουν, καθώς περιορίζεται στα εξωτερικά φαινόμενα της πολιτικής και όχι στην ουσία της. Δεν είναι καινούριο το φαινόμενο, ούτε ΠΑΣΟΚικό. Τα τελευταία χρόνια έχει κυριαρχήσει και στην Ελλάδα - εντελώς φυσικό - η σύγχρονη κοινοτική γλώσσα που έχει χαρακτηριστικό την παράταξη μιας σειράς άχρωμων και άοσμων όρων και φράσεων, "νερόβραστη" γλώσσα όπως λέει ο λαός.Επίσης το χαρακτηριστικό της κοινοτικής γλώσσας και πρακτικής είναι να υπάρχουν μόνο χρονοδιαγράμματα για το πώς θα πιαστούν οι στόχοι των πολυεθνικών. Δεν καταλαβαίνω γιατί ορισμένα κόμματα και πολιτικοί αναρωτιούνται για το χρονοδιάγραμμα εξόδου από τη λιτότητα. Τέτοια χρονοδιαγράμματα δεν υπάρχουν, γιατί η επιδίωξη είναι ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.

Ο πρωθυπουργός είπε μια μεγάλη αλήθεια, ότι το βασικό χαρακτηριστικό της πολιτικής που υπηρετεί, είναι η παγκόσμια ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου. Δε χρειάζεται μετάφραση, τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους. Αυτός άλλωστε είναι ο σκοπός της ΟΝΕ, του προγράμματος σύγκλισης, η αρχή και ο σκοπός ύπαρξης της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Το ευρωπαϊκό μονοπωλιακό κεφάλαιο, επιχειρεί αυτό που επιχειρεί το αμερικανικό και γιαπωνέζικο μονοπωλιακό κεφάλαιο. Προσπαθεί να καθαρίσει πλήρως το έδαφος και από οποιονδήποτε περιορισμό. Θέλει να καταρρίψει και τα τελευταία ετοιμόρροπα κάστρα κάποιων περιορισμών και κυρίως εργατικών λαϊκών κατακτήσεων, να είναι ασύδοτο, να εκμεταλλεύεται, να υποτάσσει, ελεύθερο να επενδύει όπου και όπως θέλει, ελεύθερο να πραγματοποιεί ακόμα και τοπικούς πολέμους, ελεύθερο να αλλάζει τα σύνορα. Αυτό είναι το περιεχόμενο του αποκαλούμενου ευρωπαϊκού εκσυγχρονισμού.

Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να δώσει καμία σημασία στην κινδυνολογία ή μπαίνουμε στην πρώτη ταχύτητα και εκπληρώνουμε τους όρους της ΟΝΕ ή χανόμαστε. Ο κίνδυνος προέρχεται από την επιτυχία των στόχων της ΟΝΕ, δηλαδή από την επιτυχία πραγματοποίησης των στόχων του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Τότε τα βάσανα του ελληνικού λαού θα είναι όχι μόνο πολύ μεγαλύτερα, αλλά θα έχει υποθηκευτεί το μέλλον της ευημερίας του για πάρα πολλά χρόνια. Σε οποιαδήποτε ταχύτητα και αν είμαστε, ο ελληνικός λαός θα χάνει. Τι κερδίζει π.χ. ο Γερμανός εργάτης, ο Σουηδός, ο Γάλλος; Αλλωστε τα κριτήρια μπήκαν για να μείνουν απ' έξω χώρες. Και όταν αυτοί οι στόχοι πιαστούν, τότε θα καλούν τους λαούς να μη χάσουν το στοίχημα που κέρδισαν, ή θα βάλουν νέους στόχους για νέες θυσίες κ.ο.κ.

Η σύγκρουση με την πολιτική που γεννά νέα κέρδη στο πολυεθνικό κεφάλαιο είναι αναπόφευκτη.Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Ο κοινωνικός διάλογος που εξαγγέλλετε είναι η γνωστή παγίδα. Να κερδίζει χρόνο η κυβέρνηση, να κρατιέται ο λαός σε απάθεια και στάση αναμονής. Η θεωρία του μονόδρομου είναι παμπάλαια στη χώρα μας, αλλά και διεθνώς. Πάντα, και χτες και προχτές, τα λαϊκά κινήματα που έθεταν απελευθερωτικούς και ανατρεπτικούς σκοπούς μπροστά τους, πάντα αντιμετώπιζαν την κινδυνολογία ότι είναι καλύτερα να μένεις όπως είσαι, παρά να διεκδικείς κάτι καλύτερο. Η θεωρία του μονόδρομου σε άλλες εποχές σημαίνει: Διαιώνιση της τουρκικής σκλαβιάς, της γερμανοφασιστικής κατοχής, της 7χρονης χούντας. Ο ελληνικός λαός είμαστε βέβαιοι ότι δεν αντιπροσωπεύεται από τα κηρύγματα του ραγιαδισμού, αυτήν την αθλιότητα.

Δύο πολιτικές υπάρχουν αντικειμενικά: Η με τη μια θα είσαι ή με την άλλη. Μετέωρος και ουδέτερος δεν μπορεί να είναι κανείς στο μοναδικό πραγματικό δίλημμα: Με το μονοπωλιακό κεφάλαιο ή με το λαό.

Ορισμένα κόμματα, ιδιαίτερα ο ΣΥΝ, προβάλλουν τη θέση ότι υπάρχει ελληνικός δρόμος προς τη σύγκλιση, που συμφέρει το λαό. Κάτι τέτοιο υποστηρίζει και ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο κ. Εβερτ. Ο δρόμος καθορίζεται από το στόχο. Οταν ο στόχος είναι αντιλαϊκός, ο δρόμος δεν μπορεί να είναι λαϊκός. Εξάλλου η ΕΕ καθορίζει και το πώς θα γίνει η σύγκλιση, που βεβαίως αποτελεί μύθο.

Το 1997 θα μας εισαγάγει, αν δεν αντιδράσει ο λαός:

* Σε εποχή νέας φτώχειας, νέας πνευματικής και πολιτιστικής βαρβαρότητας (στα εισοδήματα και τις συντάξεις, βιοτικό επίπεδο, ποιότητα ζωής, στα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα). Δε θα υπάρξουν πραγματικές αυξήσεις, το πολύ πολύ στην καλύτερη περίπτωση να εξασφαλίσει αυξήσεις τύπου ένα πακέτο τσιγάρα τη μέρα, που θα κοιτάξει η κυβέρνηση να το πάρει πίσω διπλά και τριπλά.

* Οι έχοντες και κατέχοντες, δηλαδή πολυεθνικές, βιομήχανοι και μεγαλέμποροι, εφοπλιστές, ιδιοκτήτες κατασκευαστικών εταιριών και ισχυρών εκδοτικών συγκροτημάτων θα γεμίσουν τα ταμεία και τις τσέπες τους με νέα κέρδη.Σήμα κατατεθέν των ημερών μας η κατάληψη της διοίκησης του Αγίου Ορους από τον γνωστό Σταύρο Ψυχάρη για λογαριασμό του κ. Χρήστου Λαμπράκη. Χρειάζονται σχόλια; Μήπως πρέπει να ευχηθούμε στον κ. Λαμπράκη "και πρωθυπουργός"!

* Το 1997 θα μπει λουκέτο σε εκατοντάδες επιχειρήσεις, σύγχρονες και παραγωγικές.

Αυτήν τη στιγμή που μιλάμε, τριάντα εργοστάσια κλείνουν ή προετοιμάζονται να κλείσουν, ενώ η καμπάνα χτυπάει και για άλλα. Δεν είναι εργοστάσια παλιωμένα και ξεπερασμένα, το αντίθετο. Οι ιδιοκτήτες τους απλά προτιμούν να τα μετατρέψουν σε εμπορικούς αντιπροσώπους ξένων προϊόντων, και με λιγότερα κεφάλαια να βγάζουν περισσότερα κέρδη. Η έχουν προ πολλού αποφασίσει να τοποθετήσουν αλλού τα λεφτά τους. Οι εργαζόμενοι είναι σε απόγνωση και αγωνίζονται και προσπαθούν να οργανώσουν κινητοποιήσεις. Και δυστυχώς δεν έχουν τη συμπαράσταση ούτε των κομμάτων, ούτε ενός μεγάλου μέρους της ηγεσίας του συνδικαλιστικού κινήματος.

Αναφερόμαστε στη "Διεθνή Βιομηχανία Ενδυμάτων" στην Καλαμάτα, στη ΒΕΛΚΑ στη Λαμία, στην "Ελληνική Υφαντουργία" στα Γιαννιτσά, στη "Μίσκο" στην Πάτρα, στη ΔΑΡΙΓΚ στη Χαλκίδα, στην GOOD YEAR, στην "Αχάια Κλάους", στου "Δραγούνη", τυπογραφείο στην Αθήνα, στα "Τσιμέντα Χαλκίδας", στην ΕΤΜΑ, στη ΖΗΜΕΝΣ στη Θεσσαλονίκη, στη "Βιοπάλ" στο Βόλο, στη "Βαμβακουργία" επίσης του Βόλου, στην ΑΜΣΤΕΛ. Σας θυμίζουμε το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ΑΕΒΑΛ και τα Λιπάσματα της Δραπετσώνας, που τους επιβάλλει πρόστιμο η Ευρωπαϊκή Ενωση και θα τα κλείσει. Οι εργαζόμενοι στο μετρό Αθήνας αντιμετωπίζουν διπλό πρόβλημα, σαν εργαζόμενοι αλλά και σαν πολίτες της Αθήνας γιατί η κοινοπραξία εκβιάζει με πανωπροίκια. Θυμίζουμε τι τραβάνε οι εργαζόμενοι στο "Μινιόν" από την εργοδοσία. Τα αιτήματα των εργαζομένων στην ΑΓΕΤ, που ζητάνε από τον πρωθυπουργό να διαβεβαιώσει ότι δεν θα επιτρέψει να αγοράσει και τις υπόλοιπες μετοχές της Εθνικής η "Καλτσεστρούτσι".

* Θα βγουν στο σφυρί οι πιο σημαντικοί τομείς της ελληνικής οικονομίας.

Είναι μύθος ότι οι εργαζόμενοι πληρώνουν από την τσέπη τους μόνο την κακοδιαχείριση, την κομματική ρουσφετολογία, τα ελλείμματα των δημοσίων επιχειρήσεων, άρα η ιδιωτικοποίηση - βλέπε ξεπούλημα - τους γλιτώνει από τα μεγάλα βάρη. Η ληστεία και η λεηλασία του λαού εξίσου και χειρότερα πραγματοποιείται και από το καπιταλιστικό ιδιωτικό κεφάλαιο.

Ο μεγάλος ιδιωτικός τομέας δεν είναι καθόλου αδιάφθορος. Ρεμούλες δε γίνονται μόνο στο δημόσιο, αλλά και στον ιδιωτικό. Βρώμικος πόλεμος που απορροφά χρήμα. Κλίκες και ομάδες, που χρησιμοποιούν τα πιο βρώμικα μέσα, υπάρχουν και μέσα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Πολυεθνικές είναι αγκαλιασμένες με τις επιχειρήσεις του οργανωμένου εγκλήματος, του κοινού ποινικού εγκλήματος, των ναρκωτικών και του λαθρεμπορίου όπλων.

* Θα επιταχυνθεί το ξεθεμέλιωμα του κοινωνικού ασφαλιστικού συστήματος και της πάλαι ποτέ, έστω ανεπαρκούς, ΕΝΙΑΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ. Οι ασφαλιστικοί οργανισμοί μετατρέπονται σε φιλόπτωχα ταμεία και μάλιστα υπό χρεοκοπία.Τα νοσοκομεία θα πέσουν στα "χέρια" των τραπεζών και των τοκογλύφων, λόγω των χρεών που δεν καλύπτει το κράτος ως οφείλει. Με ταχείς ρυθμούς θα διεισδύσει βαθύτερα το ιδιωτικό κεφάλαιο στην προσχολική αγωγή και στην ανώτατη παιδεία.

* Θα αρχίσουν να τρέχουν τα πανωπροίκια και οι εκβιασμοί των μεγάλων έργων, όπως γίνεται και με το ΜΕΤΡΟ.

* Το 1997 η κυβέρνηση ετοιμάζεται, όχι ΑΠΛΑ να δώσει πολλά, αλλά να τα δώσει όλα στις ΗΠΑ και στη Γερμανία, στο Αιγαίο, στη Νοτιανατολική Μεσόγειο, στο Κυπριακό.

Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Ο νέος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, μας πληροφόρησε ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας συμπίπτουν με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να κάνουμε τίποτε που να μην είναι ανεκτό από τις ΗΠΑ. Είναι η πρώτη επίσημη μετεκλογική δήλωση υποταγής της νέας κυβέρνησης. Τι άλλο να πούμε; Το "ευχαριστώ" στις ΗΠΑ είναι διαρκείας.

Και μη μου πείτε ότι έγιναν εκλογές. Και στην Ευρώπη γίνονται εκλογές, αλλά γίνονται και δημοψηφίσματα. Ζητάμε, λοιπόν, να γίνει ξεχωριστή συζήτηση στη Βουλή, με δική σας ευθύνη, για τη Διακυβερνητική και εδώ να τοποθετηθεί το κάθε κόμμα πώς βλέπει το δημοψήφισμα και γιατί το θέλει.

Οποιος αναγορεύει την Ευρωπαϊκή Ενωση σε μονόδρομο για το λαό, αυτός αναλαμβάνει ευθύνες τεράστιες, είτε είναι κυβέρνηση είτε αντιπολίτευση.

Η διαφορά μας με τα άλλα κόμματα δεν είναι αποκλειστικά στο θέμα αν πρέπει σήμερα να τεθεί το ζήτημα της αποδέσμευσης. Μακάρι να ήταν μόνο αυτή η διαφορά μας. Αλλα, κατ' αρχήν η διαφορά βρίσκεται στο αν βοηθά η συμμετοχή και μας συμφέρει. Αν π.χ. συμφωνούσαμε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έχει αρνητικές συνέπειες, τότε, ανεξάρτητα από το θέμα της αποδέσμευσης, μπορούσαμε να κινηθούμε μαζί, αφήνοντας ανοιχτό το θέμα της συνολικής ρήξης στην πορεία.

Οι βαθιές διαφορές μας είναι ότι τα άλλα κόμματα, όπως και οι βιομήχανοι, τραπεζίτες, εφοπλιστές, είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης και εμείς εναντιωνόμαστε στις επιλογές της.

• Η αποκέντρωση που ευαγγελίζεστε αποτελεί ευκαιρία για παλιούς, αλλά κυρίως νέους "αποκεντρωμένους" φόρους από τη νομαρχιακή αυτοδιοίκηση. Ο κ. Παπαδόπουλος, με την πείρα που έχει στο υπουργείο Οικονομικών, είναι ο πιο κατάλληλος για φορομπηχτική πολιτική. Ο χώρος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης είναι προνομιακός για σας. Αλλωστε, εδώ δοκιμάστηκε και η "κεντροαριστερή" συνεργασία στις νομαρχιακές εκλογές.
• Οι αυξήσεις φόρου των μικρών επιχειρήσεων αγγίζουν για το 1997 το 300%, με βάση τα αντικειμενικά κριτήρια, τα οποία λέει ότι θα διορθώσει ο πρωθυπουργός σε ορισμένα σημεία. Δεν παίρνουν διόρθωση, παρά μόνο κατάργηση.
• Θα εισπράξετε νέους φόρους με τη μη τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας.
• Θα συνεχίσετε και θα επαυξήσετε τα νέα χαράτσια. Από φέτος π.χ. οι σπουδαστές των ινστιτούτων επαγγελματικής κατάρτισης του ΟΑΕΔ καλούνται να πληρώνουν 65 χιλιάδες δραχμές το χρόνο για δίδακτρα. Διπλοπληρώνουν οι εργαζόμενοι, γιατί όπως είναι γνωστό, ο οργανισμός χρηματοδοτείται και με τις εισφορές των εργαζομένων.

Επίσης, έχει δρομολογηθεί η διαδικασία αύξησης των νοσηλίων που θα καταβάλουν οι ασφαλιστικοί οργανισμοί. Οι φοιτητές στις εστίες έχουν αρχίσει να πληρώνουν νοίκια και τροφεία, σε λίγο θα πληρώνουν και τα συγγράμματα. Το σύστημα πληρωμής επεκτείνεται καθημερινά.

Επίσης, καλούνται οι γονείς και οι ασφαλιστικοί οργανισμοί να καταβάλουν ένα μικρό στην αρχή ποσό το χρόνο, για να δημιουργηθούν υπηρεσίες σχολικής ιατρικής με ανύπαρκτη υποδομή. Θα μου πείτε, τόσο σοβαρό είναι να πληρώνονται 1.000 και 2.000 το χρόνο; Το θέμα είναι ότι τέτοιες υπηρεσίες πρέπει να είναι δωρεάν. Και το πιο μεγάλο θέμα είναι, ότι τα επόμενα χρόνια θα αυξήσετε τα ποσά αυτά, με το έτσι θέλω.

Δεν είναι και αυτή μια μορφή αρπαγής χρημάτων που εκφράζει πιστά τη σαφή θέληση της κυβέρνησης να επιβάλει νέους φόρους;

Ο κίνδυνος να αφαιρεθούν φοροαπαλλαγές με κοινωνικό χαρακτήρα είναι μέγιστος.

Σας καταγγέλλουμε για το όργιο εξύβρισης των εργαζομένων που έχετε εξαπολύσει. Δίνετε στη δημοσιότητα, εκ του πλαγίου, μια σειρά στοιχεία για χαριστικές παροχές και ειδικά προνόμια σε κατηγορίες εργαζομένων. Για τα επιδόματα της γαλοπούλας, τις εκπτώσεις σε τιμολόγια της ΔΕΗ για τους εργαζομένους σ' αυτή, για επιδόματα καυσόξυλου, για αποζημιώσεις πλαστών εφημεριών, ψεύτικων υπερωριών κ.ο.κ.

Εσείς τα καθιερώσατε αυτά τα επιδόματα, από το 1983-'84 και μετά. Τα καθιερώσατε, ακριβώς για να μπορείτε να εξαγοράζετε τη σιωπή των εργαζομένων, για να δρομολογήσετε τη διάσπαση της ενότητας των εργαζομένων, τη διάλυση του συνδικαλιστικού κινήματος.

Εμείς τα καταγγέλλαμε πάντα, προειδοποιούσαμε τους εργαζομένους. Και τότε τα συνδικαλιστικά σας στελέχη, που σήμερα είναι βουλευτές, υπουργοί, πολιτευτές, μας κατηγορούσαν ότι δε συναινούμε, έστω και σε πλάγια μέσα, στήριξης των εργαζομένων, ότι είμαστε δογματικοί, και ότι θέλουμε οι εργαζόμενοι να υποφέρουν, για να κάνουμε την επανάσταση.

Βρίζετε και συκοφαντείτε τους εργαζόμενους, μόνο και μόνο για να κρύψετε ότι δεν πρόκειται να καταργήσετε τις πραγματικά προκλητικές φοροαπαλλαγές που δημιουργούν τα μεγάλα ελλείμματα. Δε θέλετε να καταργήσετε, αντίθετα θα επαυξήσετε, τα προνόμια στο μεγάλο κεφάλαιο. Δώσατε και νέες, όπως στην περίπτωση του Μετρό της Αθήνας, του αεροδρομίου των Σπάτων. Χώρια που χαρίζετε κατά καιρούς τα διάφορα χρέη και πρόστιμα. Χρέη στο ΙΚΑ, τους τόκους υπερημερίας που αφορούν τον Λάτση και Βαρδινογιάννη. Χαρίσατε πρόσφατα με διαδικασία της Βουλής αρκετά στον εφοπλιστή Καρρά κλπ. Δεξιά - αριστερά διαβεβαιώνετε ότι θα αφαιρέσετε ορισμένες φοροαπαλλαγές σε εισοδήματα πάνω από 7 εκατομμύρια το χρόνο.

Δεν είναι τυχαίο το ότι διοχετεύετε στον Τύπο και παραδειγματικά το όριο αυτό. Θέλετε να δημιουργήσετε την εντύπωση, ότι ο βασικός κοινωνικός διαχωρισμός, η κοινωνική ανισότητα, αφορά αυτό το όριο. Με τον τρόπο αυτό πάτε να εισπράξετε νέους φόρους ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ από ορισμένα μεσαία και ανώτερα εισοδήματα. Εδώ υπάρχει η κυρίαρχη τάξη της χώρας μας, επιχειρηματίες εγχώριοι και ξένοι, που μπορεί να κερδίζουν 7 εκατομμύρια και βάλε το δευτερόλεπτο, την ώρα ή τη μέρα. Πώς θα τους φορολογήσετε όταν δηλώνουν εισόδημα 3 και 4 εκατομμύρια το χρόνο;

Εμείς ζητάμε πρώτα και κύρια να καταργηθούν οι παρακάτω φοροαπαλλαγές:

1.) Ο νόμος 2238/94 άρθρο 103, με τον οποίο απαλλάσσονται από το φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων τα κέρδη που πραγματοποιούνται από την εκμετάλλευση πλοίων υπό ξένη σημαία και αεροσκαφών αλλοδαπών εταιριών.

2.) Ο νόμος 2238/94 άρθρο 103, με τον οποίο απαλλάσσονται από το φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων οι εταιρίες επενδύσεων χαρτοφυλακίου και αμοιβαίων κεφαλαίων, δηλαδή ομόλογα, μετοχές μέσω χρηματιστηρίου, με πρόσχημα την ανάπτυξη της κεφαλαιαγοράς.

3.) Ο νόμος 1211/72 άρθρο 8 περί απαλλαγών, όπως στην περίπτωση της ΠΕΤΡΟΛΑ.

4.) Ο νόμος 4.171/61 για την απαλλαγή ξένων τεχνικών εταιριών.

5.) Η απαλλαγή από φόρο εισοδήματος και από κάθε φόρο, εισφορά υπέρ δημοσίου ή τρίτου, για τις αλλοδαπές τεχνικές υπηρεσίες στην Ελλάδα.

6.) Ο νόμος 27/1975 που επιβάλλει μείωση φόρων κατά 50% για τα κρουαζιερόπλοια.

7.) Τα νέα προνόμια με το Νόμο 2238/94 άρθρο 6.

8.) Οι νόμοι 1076/86 και 1955/91 άρθρα 22 και 9 αντίστοιχα, με τους οποίους απαλλάσσεται εταιρία που συγχωνεύεται με άλλη.

9.) Ο νόμος 2678/53 για τις φοροαπαλλαγές ξένων εταιριών, που τώρα ισχύει για το αεροδρόμιο των Σπάτων, για την εταιρία που εκμεταλλεύεται το εργοστάσιο χρυσού στη Χαλκιδική.

Το πολυεθνικό κεφάλαιο τα θέλει όλα, δε ζητάει απλά πολλά.

Η "Λευκή Βίβλος" αφήνει τους εργαζόμενους ανυπεράσπιστους στη βουλιμία του κεφαλαίου. Σήμερα στη χώρα μας είναι πλατιά διαδεδομένη η σωστή αντίληψη ότι η ΛΕΥΚΗ ΒΙΒΛΟΣ και ότι συνεπάγεται, αυξάνει, δεν αντιμετωπίζει την ανεργία.

• Είμαστε ριζικά αντίθετοι στην αποσύνδεση του ύψους των μισθών εργασίας από το πραγματικό κόστος ζωής.Ενα από τα πρώτα νομοσχέδια που θα ζητήσουμε να συζητηθεί είναι η θεσμοθέτηση της ΑΤΑ παντού. Και στις αμοιβές και στις συντάξεις και στη φορολογική κλίμακα. Διεκδικούμε γενναίες αυξήσεις για μισθούς, συντάξεις, στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Οι εργαζόμενοι δεν μπορεί να αισθάνονται δεσμευμένοι από διετή συμβόλαια λιτότητας.
• Είμαστε ριζικά αντίθετοι στο νόμο της κυβέρνησης που μετατρέπει την απασχόληση σε ευκαιριακή και μερική, και τον εργάτη - υπάλληλο σε ενοικιαζόμενο εργάτη - υπάλληλο.Προεκλογικά υποσχέθηκε η κυβέρνηση ότι θα εξασφαλίσει άμεσα 55.000 θέσεις εργασίας σε νέους ανθρώπους. Στην πραγματικότητα βάζει τους ανέργους να πληρώνουν την εργοδοσία, για να τους απασχολήσει για ένα ορισμένο διάστημα.

Στην πραγματικότητα αυτός ο νόμος μοιράζει την ανεργία, δημιουργεί μια δεύτερη αγορά εργασίας της ευκαιριακής, ελαστικής, προσωρινής απασχόλησης, όπου η εργοδοσία θα αντλεί φτηνό εργατικό δυναμικό και θα αποτελεί αγορά πίεσης για να πέσουν οι μισθοί των σταθερά απασχολουμένων. Ο περιορισμός του κανονικού χρόνου εργασίας με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί στη μείωση του μισθού και των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Σ' αυτά τα πλαίσια καταργείται και η ελάχιστη ασφάλιση, ο κατώτατος μισθός.

• Είμαστε αντίθετοι στη σύνδεση μισθού και αποδοτικότητας, όπως νοείται και εφαρμόζεται στις δοσμένες συνθήκες.Ποιος καθορίζει τα κριτήρια αποδοτικότητας της επιχείρησης; Οι ίδιοι οι βιομήχανοι, η ισχυρή εργοδοσία. Και η ευρωπαϊκή και η ελληνική πείρα έχουν δείξει ότι ο εργοδότης ποτέ δεν είναι ευχαριστημένος με την απόδοση.
• Για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας χρειάζεται προστασία της παραγωγικής βάσης. Αφήστε κατά μέρος το ότι ο προστατευτισμός είναι ξεπερασμένος, γιατί χάρη στον προστατευτισμό έγιναν ισχυρότερες οι αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, αλλά και άλλες οικονομίες, και γιατί οι ισχυροί σύμμαχοί σας ακολουθούν πολιτική έντονου προστατευτισμού των δικών τους εγχώριων αναπτυξιακών δυνατοτήτων.

Βεβαίως, όταν εμείς μιλάμε για προστασία της εγχώριας παραγωγικής βάσης, εννοούμε να προστατεύεται όχι μόνο από την εξαγορά του πολυεθνικού κεφαλαίου, που συνήθως τη μετατρέπει σε εμπορική από βιομηχανική, αλλά να προστατεύσετε και από το εγχώριο μεγάλο κεφάλαιο, το οποίο δεν έχει πατρίδα. Πατρίδα του είναι εκεί όπου αυγαταίνουν τα κέρδη του.

Εμείς υποστηρίζουμε τις δημόσιες επενδύσεις. Οχι βέβαια αυτές τις δημόσιες επενδύσεις που γίνονται για να εξασφαλιστεί υποδομή για το ιδιωτικό κεφάλαιο, αλλά δημόσιες επενδύσεις με αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και περιεχόμενο.