Οι δαπάνες της ελληνικής οικογένειας για τα φροντιστήρια στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση ξεπερνούν τις κρατικές δαπάνες. Ξέρετε επίσης ότι ένα μεγάλο μέρος των Ελλήνων εκπαιδευτικών παιδαγωγών έχουν μετατραπεί σε περιπλανώμενους εποχιακούς εργάτες. Ξέρετε επίσης ότι στην κοινωνία, που εσείς την αποκαλείτε κοινωνία της γνώσης και της πληροφόρησης, το 20% των νέων 15-29 ετών εγκαταλείπουν την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Ο λαός πρέπει να έχει καθαρό το πού πάμε. Οτι στη θέση της πάλαι ποτέ έστω και ανεπαρκούς ΕΝΙΑΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ θα δημιουργηθεί ένα νέο οικοδόμημα, που μετατρέπει απροκάλυπτα τη γνώση σε εμπόρευμα, που η γνώση δηλαδή θα δίνεται επί πληρωμή, με κριτήρια αγοράς, όπως επιβάλλει η "Λευκή Βίβλος" στη σελίδα 92.

Οτι πάμε ολοταχώς για μια ανοιχτή διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα του σχολείου και της γνώσης. Οτι τα παιδιά του λαού θα στερηθούν από το πιο σύγχρονο δικαίωμα να έχουν σφαιρική μόρφωση και θα υποβιβαστεί η γνώση στο επίπεδο της κατάρτισης μιας φθηνής και ευκίνητης εργατικής δύναμης. Οτι πάμε για πλήρη κυριαρχία της μορφωτικής φτώχειας, ότι τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ θα εξισωθούν και επίσημα με δεύτερης διαλογής ιδιωτικά κολέγια και με τα ΙΕΚ. Ηδη το Συμβούλιο της Επικρατείας, με αποφάσεις του, ανοίγει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση και υποβάθμιση των ΑΕΙ.

Η νεολαία, οι εργαζόμενοι, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να συντονιστούν και να βάλουν κεντρικό ζήτημα: ΟΧΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ --ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ -ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ. Από εδώ, από τη στάση σ' αυτό το ζήτημα, καθορίζεται και ο προοδευτικός, ριζοσπαστικός χαρακτήρας κάθε κόμματος και κάθε κινήματος.

Για τον κρατικό προϋπολογισμό θα διεκδικήσουμε την αύξηση των δαπανών για την παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού, αλλά αυτό δε φτάνει. Χρειάζεται να προστατευτεί από την επέλαση της ιδιωτικοποίησης.

1) Κατ' αρχήν διαπιστώνουμε ότι η κυβέρνηση ήδη έχει με τη θέλησή της γλιστρήσει στο δρόμο του ελληνοτουρκικού διαλόγου μέσω των ΗΠΑ για τα ελληνοτουρκικά, που περιέχουν και το Κυπριακό σαν ενιαίο πακέτο, και από την άλλη αναζητεί την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, επίσης για τα ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό, πάλι ως ενιαίο πακέτο.

Το πακέτο δεν είναι ενιαίο, γιατί το Κυπριακό είναι διεθνές πρόβλημα. Αλλο θέμα είναι η αλληλεπίδρασή του με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και άλλο η ταύτιση και ενοποίηση.

Ο διάλογος με την Τουρκία ξεκινά από πολύ χειρότερες θέσεις από πριν και γι' αυτό δε συμφωνούμε. Δηλαδή, όχι μόνο δεν έχει προηγηθεί διακήρυξη για το σεβασμό των κυριαρχικών δικαιωμάτων των δύο χωρών (αυτό ήταν το γενικό αίτημα κάποτε όλων των ελληνικών κομμάτων που τώρα έχει πλήρως ξεχαστεί),αλλά ξεκινά με ανοιχτή αμφισβήτηση των συνόρων από την Τουρκία. Και το χειρότερο, με αμφισβήτηση των συνόρων και από τις ΗΠΑ, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Γιατί όταν αρνούνται και τα δύο αυτά κέντρα να καταδικάσουν, έστω φραστικά, την Τουρκία και να πάρουν μέτρα εναντίον της για τη στάση της στο Αιγαίο, όταν λένε ότι το δικαστήριο θα αποφασίσει για τα σύνορα, τότε αυτό ισοδυναμεί με ανοχή. Δηλαδή με στήριξη της Τουρκίας.

Ας μην επικαλεστεί ο κ. Σημίτης το καταδικαστικό κείμενο του Ευρωκοινοβουλίου για την Τουρκία, που είναι θετικό, όμως δεν αναφέρεται στο Αιγαίο, αλλά μόνο στο Κυπριακό και στο Κουρδικό. Αλλωστε προχτές η Κομισιόν το πέταξε στο καλάθι των αχρήστων.

2) Το δεύτερο ζήτημα που θέλουμε να θέσουμε είναι αυτό που το κρύβουν επιμελημένα όλα τα κόμματα και η κυβέρνηση από τον ελληνικό λαό: Οτι το ΝΑΤΟ δεν αναγνωρίζει εθνικά σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας, άρα δε ζορίζεται αν η μια χώρα αμφισβητεί τα σύνορα της άλλης. Ξαναθυμίζουμε ότι δεκατέσσερις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι και χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, άρα η στάση τους είναι ενιαία απέναντι στο πρόβλημα.

Κύριε Σημίτη, κατά τη συνέντευξή σας στο Δουβλίνο, παραδεχτήκατε ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν είναι διατεθειμένη να ασχοληθεί με την περιφρούρηση των συνόρων, γιατί - όπως είπατε - φοβάται τις διενέξεις. Το ΝΑΤΟ δεν υπερασπίζεται χώρα - μέλος του, όταν αδικείται από άλλη χώρα - μέλος. Αρα δεν υπάρχει καμία κατοχύρωση.

Αρα, για να μιλάμε για στρατηγική, πρέπει να συμφωνήσουμε από πού κινδυνεύουμε, γιατί κινδυνεύουμε και μετά να συζητήσουμε για βήματα και χειρισμούς.

3) Το Κυπριακό βρίσκεται στη δεινή θέση της ντε φάκτο διχοτόμησης. Απομένει ντε γιούρε.

Προ δύο και χρόνων έχουν ξεκινήσει απευθείας συνομιλίες με τον Ντενκτάς. Στην ουσία τον μεταχειρίζονται σαν ηγέτη ανεξάρτητου κράτους. Οι ΗΠΑ, όπως γνωρίζετε, ενδιαφέρονται για μια Κύπρο συνομόσπονδο κράτος, που θα απαρτίζεται από δύο χωριστά κράτη, ένα ελληνοκυπριακό και ένα ελληνοτουρκικό. Εσείς ούτε καν το έχετε σχολιάσει. Αντίθετα έχετε αναγορεύσει τις ΗΠΑ σε υπ' αριθμόν ένα διαιτητή.

Επιπλέον έχετε δεχτεί την αντικατάσταση των στρατευμάτων του ΟΗΕ με τις πολυεθνικές ΝΑΤΟικές δυνάμεις, δηλαδή δέχεστε ο λύκος να φυλάει τα πρόβατα, εκτός αν το δέχεστε, γιατί το δέχεται και η κυπριακή κυβέρνηση. Ομως το θέμα δεν μπορεί να μας αφήσει αδιάφορους, λόγω και της γεωπολιτικής θέσης της Κύπρου σε μια φλεγόμενη περιοχή.

Εχετε και εσείς προσχωρήσει στην άποψη ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ο εγγυητής της επίλυσης του Κυπριακού και μάλιστα μέσω της ένταξης της Κύπρου. Το αντίθετο γίνεται. Η συζήτηση για την ένταξη αξιοποιείται ως εκβιασμός, για να γίνει δεκτή η ντε φάκτο διχοτόμηση.

Η Ελλάδα πρέπει να κάνει το δικό της ουσιαστικό και απόλυτα δίκαιο αντιπερισπασμό: Να αρνηθεί να εφαρμόσει τα συμφωνημένα στο ΝΑΤΟ, δηλαδή τη συγκρότηση των ειδικών πολυεθνικών δυνάμεων ταχείας επέμβασης. Να μη συμμετάσχει σ' αυτές. Να θέσει ζήτημα για τη λειτουργία των αμερικανοΝΑΤΟικών βάσεων στην Ελλάδα, ορισμένες από τις οποίες είναι αναβαθμισμένες σήμερα, όπως η Σούδα και το Ακτιο.

Τέλος αμφισβητούμε το εξοπλιστικό πρόγραμμα που αποφάσισε η κυβέρνηση, ακριβώς γιατί δεν υπηρετεί τις πραγματικές αμυντικές δαπάνες της χώρας. Το απορρίπτουμε και για οικονομικούς λόγους και για πολιτικούς. Με αυτά τα εξοπλιστικά προγράμματα υποθηκεύουμε την αμυντική ικανότητα της χώρας. Δεν την υπηρετούμε.

Η σημερινή Βουλή με περισσότερα κόμματα και με μειωμένες τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μπορεί προς στιγμή να δημιουργεί ελπίδες στο λαό. Ομως η ελπίδα δε βρίσκεται σ' αυτήν τη Βουλή, γιατί υπάρχει διαμορφωμένη πλειοψηφία στη νεοφιλελεύθερη πολιτική με βάση το πλαίσιο των αποφάσεων της ΕΕ και των άλλων διεθνών οργανισμών, κυρίως του ΝΑΤΟ. Τα κόμματα δε δοκιμάζονται κατά πόσο αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση, αλλά ποια θέση παίρνουν στη γραμμή της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στα πλαίσια της διεθνοποίησης.

Μέσα στη Βουλή, με τη μια ή την άλλη μορφή, υπάρχει ένα μέτωπο των δυνάμεων που συμφωνούν ότι η Συνθήκη του Μάαστριχτ και τα παράγωγά της, η "Λευκή" και "Πράσινη Βίβλος", πρέπει να είναι το σύγχρονο ευαγγέλιο. Υπάρχει μέτωπο αυτών που πιστεύουν ότι πρέπει να παραδοθεί η περιοχή στη στρατηγική του ΝΑΤΟ. Γι' αυτό και το ΚΚΕ θα παλέψει για τη δημιουργία ενός άλλου μετώπου εκτός Βουλής και μέσα στο λαό, που θα έχει άλλο ευαγγέλιο: Τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Σημασία έχει η Βουλή να είναι περικυκλωμένη από τους λαϊκούς μετωπικούς αγώνες. Να κινείται και να αγωνίζεται ο λαός πριν έρθει στη Βουλή ένα νομοσχέδιο. Αν ο λαός δεν ασκήσει αποφασιστική πίεση, τότε είναι βέβαιο ότι το νέο Κοινοβούλιο θα γίνει βιομηχανία νέων αντιλαϊκών νόμων, με ανεβασμένη "παραγωγικότητα" σε βάρος του λαού.