Η "νέα τάξη πραγμάτων", που έχει επιβληθεί εδώ και μερικά χρόνια με την παντοκρατορία των ΗΠΑ, έκρυβε δυσάρεστες εκπλήξεις, ακόμα και για τους θερμότερους θιασώτες της. Ο πλούσιος Βοράς γίνεται όλο και πλουσιότερος σε βάρος του Νότου.Παράλληλα, στο εσωτερικό του, περιθωριοποιούνται μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, οδηγούμενα στα όρια της φτώχειας στα πλαίσια των κοινωνιών των 2/3.Οι κοινωνικές παροχές, που ήταν κατακτήσεις των εργαζομένων, ύστερα από αγώνες δεκαετιών κι όχι προσφορά του συστήματος, όπως θέλουν να μας παρουσιάσουν διάφοροι "ουδέτεροι" αναλυτές, συρρικνώνονται καθημερινά με γοργούς ρυθμούς. Παράλληλα, η κατάσταση στο περιβάλλον χειροτερεύει με γεωμετρική πρόοδο, παρά τα κροκοδείλια δάκρυα των ισχυρών του πλανήτη. Εκεί όμως που η κατάσταση είναι απελπιστική είναι ο Νότος. Δεκάδες εκατομμύρια συνανθρώπων μας αντιμετωπίζουν το φάσμα της πείνας και χιλιάδες παιδιά πεθαίνουν καθημερινά, λόγω κακής διατροφής και έλλειψης φαρμάκων. Κι όλα αυτά, γιατί πέρα από τη ληστρική συμπεριφορά απέναντί τους από τα κέντρα που ελέγχουν το διεθνές εμπόριο, τους έχει επιβληθεί ένα μοντέλο ανάπτυξης που το μόνο που καταφέρνει είναι να τους κάνει φτωχότερους και να διευρύνει τα αδιέξοδά τους. Ποια είναι τα κέντρα αυτά και πώς λειτουργούν;

Τη δεκαετία του σαράντα, στις ΗΠΑ και την Αγγλία ξεκίνησαν οι πρώτες ενέργειες για το τρόπο που οι ισχυρές καπιταλιστικές χώρες θα άπλωναν τα δίχτυα τους ακόμα περισσότερο, πνίγοντας οτιδήποτε άλλο πήγαινε να αντισταθεί στο πέρασμά τους. Το Δεκέμβρη του 1945 έχουμε την ίδρυση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), μετά τη Διάσκεψη του Μπρέτον Γουντς που αρχίζει τη λειτουργία του δυο χρόνια μετά. Στόχος, η επέκταση του διεθνούς εμπορίου. Από την αρχή στράφηκε στην υπηρεσία των ισχυρών. Ούτως ή άλλως, οι ψήφοι των συμμετεχουσών χωρών είναι ανάλογες των κεφαλαίων που καταβάλλουν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, το 1985, με νόμο, οι ΗΠΑ αποκτούν δικαίωμα βέτο στα πιο σημαντικά ζητήματα. Κανείς δεν αντιλέγει ότι ουσιαστικά διευθύνεται από τις μεγάλες βιομηχανίες και τράπεζες. Με το μηχανισμό που διαθέτει εκχωρεί στο εμποροβιομηχανικό κεφάλαιο τη νομή των φτωχών χωρών. Πολύ συχνά μέσω διεφθαρμένων καθεστώτων που δεν έχουν την παραμικρή ευαισθησία για την υπερχρέωση των χωρών τους και τη δυστυχία των πολιτών τους. Η συνταγή που προτείνει μόνιμα είναι: Φιλελευθεροποίηση της αγοράς, ιδιωτικοποιήσεις των κρατικών επιχειρήσεων, απελευθέρωση των τιμών, μονοκαλλιέργειες στη γεωργία και κλείσιμο επιχειρήσεων των "μη-ανταγωνιστικών" κλάδων.Προγράμματα που η υλοποίησή τους είχε σαν αποτέλεσμα την αποδάσωση, την ανισοκατανομή των πόρων και την περιβαλλοντική κρίση.

Παράλληλα με το ΔΝΤ, λειτουργεί η Διεθνής Τράπεζα (ΔΤ), που, αν και υποκριτικά δηλώνει το ενδιαφέρον της για την ανάπτυξη των φτωχών χωρών, η δράση και οι παρεμβάσεις της στοχεύουν στα ακριβώς αντίθετα. Την τελευταία δεκαπενταετία τα στελέχη της, μέσω των ληστρικών δανείων που ουσιαστικά επιβάλλουν στις καθυστερημένες χώρες, θέτουν τον όρο της εξισορρόπησης του ισοζυγίου πληρωμών.Σε ελάχιστες χώρες, μέρος των εξαγωγών ευνοήθηκε και ο πληθωρισμός μειώθηκε. Ομως, η αποεπένδυση πήρε δραματικές διαστάσεις, το χάσμα χρέους - εξαγωγών διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο και δεν υπήρξε η παραμικρή βελτίωση στους τομείς της παιδικής θνησιμότητας, στην εκπαίδευση, στην υγεία. Για τους πλούσιους τραπεζίτες του Βορά τα παραπάνω είναι λεπτομέρειες που δεν εμπίπτουν στους οικονομικούς δείκτες των "αναπτυξιακών" τους προγραμμάτων. Για να αυξηθούν οι εξαγωγές των χωρών αυτών, σημαίνει ότι θα μειωθεί η εσωτερική τους κατανάλωση. Κάτι που φυσικά δε θα θίξει στο παραμικρό τις ολιγαρχίες τους, αλλά τα λαϊκά στρώματα που στερούνται και τα πλέον στοιχειώδη αγαθά, για να υπάρχουν τα αγροτικά τους προϊόντα στις αγορές των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι μεγάλες εκτάσεις και οι μονοκαλλιέργειες που πέρασαν στα χέρια των γαιοκτημόνων και των πολυεθνικών, ταυτόχρονα με την εισαγωγή εκμηχάνισης χωρίς σχεδιασμό, εκδίωξαν εκατομμύρια αγρότες από την ύπαιθρο και τους συγκέντρωσαν στις μεγαλουπόλεις σαν φτηνό εργατικό δυναμικό (στην καλύτερη περίπτωση) ή σαν ανέργους χωρίς την παραμικρή προοπτική απασχόλησης. Μόνη λύση, η αγροτική ανάπτυξη που θα στοχεύει στην εξασφάλιση των αναγκαίων αγαθών για τη διατροφή του πληθυσμού κι ένας δευτερογενής τομέας που θα υποστηρίζει αυτό το στόχο. Κι αυτά με την προϋπόθεση του χαρίσματος του εξωτερικού τους χρέους, που, έτσι κι αλλιώς, είναι αδύνατο να αποπληρωθεί. Ας μην ξεχνάμε ότι τα καπιταλιστικά κράτη ληστεύοντας το υπέδαφος των χωρών αυτών και αγοράζοντας τα αγροτικά τους προϊόντα "αντί πινακίου φακής" τα έχουν εισπράξει στο πολλαπλάσιο. Αλλά κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό. Η ίδια η ΔΤ δήλωσε πριν από λίγα χρόνια, κυνικά, ότι τα μισά της σχέδια αγροτικής ανάπτυξης στην Αφρική απέτυχαν. Και να 'ταν μόνο αυτό; Τη στιγμή αυτή 1 δισ. άνθρωποι δε διαθέτουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό και 1.3 δισ. υποφέρουν από σοβαρά προβλήματα υγείας εξ αιτίας της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Ο φιλελευθερισμός που βίαια εισήχθη στο Νότο κατέστρεψε δάση για ξυλεία, μόλυνε νερά από απόβλητα και ναρκοθέτησε το μέλλον των χωρών αυτών με μονοκαλλιέργειες προϊόντων που είναι προσανατολισμένα στις πλούσιες χώρες και υποδοχής τοξικών στα εδάφη τους. Το παράδειγμα της Σομαλίας είναι πρόσφατο και από τα πιο χαρακτηριστικά. Μοναδική τους λύση, όπως εύστοχα επισημαίνει η Ρίτα Μαντόνο στο βιβλίο της για τον οικοκαπιταλισμό, είναι "...να διαλέξουν ανάμεσα σ' έναν αργό τοξικό θάνατο, όπου υπάρχει ακόμα περιθώριο ελπίδας και μια μοιρολατρική παράδοση στην πείνα".

Στη χώρα μας, που φυσικά δεν αντιμετωπίζει τέτοια προβλήματα, τα κόμματα εξουσίας σταθερά και μεθοδικά υπακούοντας τις έξωθεν εντολές από τα ίδια κέντρα εφαρμόζουν τα ίδια μοντέλα. Δεκάδες χιλιάδες αγρότες εξοβελίστηκαν, ηανεργία καλπάζει, η αποβιομηχάνιση συνεχίζεται, παραδοσιακοί κλάδοι εξαφανίζονται με παράλληλη υποβάθμιση του περιβάλλοντος,ο μισός πληθυσμός κατοικεί στην Αθήνα, οι κοινωνικές παροχές σε λίγο θα παραμένουν μόνο στα χαρτιά των υπουργείων και η φτώχεια έχει αγκαλιάσει θανάσιμα μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Και το φαιδρότερο όλων είναι η παρουσία στο γυαλί διάφορων κολλαριστών υπουργών βγαλμένων μέσα από διαφημίσεις οδοντόπαστας που επιχειρηματολογούν καθημερινά για την οικονομική πρόοδο της χώρας! Και μάλιστα αυτό το στηρίζουν στις κατά καιρούς εκθέσεις του ΔΝΤ και της ΔΤ. Μόνη λύση, η εξέγερση των πολιτών και η ανατροπή των σχεδίων τους. Η Αριστερά έχει το λόγο.