ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 2 Απρίλη 2000
Σελ. /36
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ πιάνει τόπο

Οσο πλησιάζει η μέρα της κάλπης, τόσο η καλπιά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, απέναντι στα λαϊκά στρώματα, γίνεται πιο έκδηλη. Δεν είναι μόνο ο μεταξύ τους συναγωνισμός και τα εκβιαστικά διλήμματα για το ποιο από τα δυο κόμματα της πλουτοκρατίας θα καταφέρει να υφαρπάξει τη λαϊκή ψήφο, μακριά και έξω από τα πραγματικά προβλήματα. Είναι και η προβολή της εικόνας και της πολιτικής τους μέσα από τον παραμορφωτικό φακό, ώστε η ουσία της πραγματικότητας που διαμορφώνουν να κρύβεται και σ' αυτή τη βάση να διεκδικούν τη λαϊκή εντολή για να συνεχίσουν το ίδιο έργο.

Οι εξελίξεις όμως άλλα λένε και αυτό είναι και το πλέον επικίνδυνο σινιάλο για τη μετεκλογική περίοδο. Ηδη η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο σηκώνει σύννεφα πολέμου στα Βαλκάνια, αλλά και οι δυο επιμένουν ΝΑΤΟικά. Οι Σύνοδοι Κορυφής σε Ελσίνκι και Λισαβόνα, αλλά και το επικαιροποιημένο πρόγραμμα σύγκλισης έχουν δρομολογήσει νέα δεινά και κινδύνους για την εργατική τάξη και το λαό. Αποκαλύπτουν ότι το σύνθημα για «κοινωνικές παροχές» και των δύο κομμάτων της άρχουσας τάξης είναι το δόλωμα για να τσιμπούν ψήφους.

Το όραμα της πλουτοκρατίας είναι μια Ελλάδα ακόμη πιο βαθιά ενσωματωμένη και εγκλωβισμένη στο ΝΑΤΟ, συμμέτοχη στη δράση της νέας ιμπεριαλιστικής τάξης πραγμάτων, επιθετική και πολεμοκάπηλη, έτοιμη να συμβάλει στην υποταγή άλλων λαών και κρατών στη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστών. Μια Ελλάδα η οποία θα διαπλέκεται όλο και πιο σφιχτά με το διεθνικό κεφάλαιο μέσω της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΟΝΕ, προκειμένου να αυξάνεται ο πλούτος των επιχειρηματιών και η φτώχεια του λαού.

Αυτή είναι η «ισχυρή η Ελλάδα», η Ελλάδα της ολιγαρχίας. Που εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος»!.. Που συμμετείχε και συμμετέχει στον πόλεμο των Ευρωατλαντικών στα Βαλκάνια. Που αλλάζει προσανατολισμό στο στρατό με τη συμμετοχή στις δυνάμεις ταχείας επέμβασης, με επιθετικούς εξοπλισμούς, με δημιουργία μισθοφόρων. Που θέλει τον επιχειρησιακό χώρο ενταγμένο στο ΝΑΤΟ και τους Ελληνες φαντάρους στρατό κατοχής στο Κοσσυφοπέδιο, τη Βοσνία και όπου αλλού επιτάσσει η ιμπεριαλιστική τάξη.

Αυτή είναι η Ελλάδα των επιχειρηματιών, που κάνει θεό της την απελευθέρωση της δράσης του κεφαλαίου, ενάντια στην εργατική τάξη και τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα. Που αφαιρεί κατακτημένα δικαιώματα, όπως το 8ωρο, τις συλλογικές συμβάσεις, την κοινωνική ασφάλιση, που ασκεί την πιο άγρια επίθεση στο λαϊκό κίνημα, καταργώντας δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, πρώτα απ' όλα στους τόπους δουλιάς, που αυξάνει την ανεργία, που παγώνει τους μισθούς. Που ξεπουλά στο ιδιωτικό κεφάλαιο τους τομείς στρατηγικής σημασίας για την οικονομία, τη δημόσια υγεία, την πρόνοια και την εκπαίδευση, υψώνοντας ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση. Που ξεκληρίζει τους αγρότες από τη γη τους και καταδικάζει τους ΕΒΕ στη χρεοκοπία. Αυτή είναι και η διαβόητη «μετα-ΟΝΕ εποχή».

Το ΚΚΕ είχε προειδοποιήσει πολύ πιο πριν για όλα όσα εκτυλίχτηκαν και πρέπει να 'ναι καλά καταγραμμένα στη λαϊκή μνήμη το προηγούμενο διάστημα. Οχι για να θυμόμαστε την ιστορία, αλλά για να γίνονται τα γεγονότα πηγή προβληματισμού και παράγοντας συνείδησης και να κατευθύνουν τη δράση και την ψήφο. Εγκαιρα προειδοποίησε το λαό για τις απειλές, τα δεινά που περικλείουν οι αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι σχεδιασμοί της όταν άλλοι τον καθησύχαζαν. Αποκάλυψε ότι ο πόλεμος θα χτυπήσει την πόρτα μας και επιβεβαιώθηκε. Προειδοποίησε ότι η συμμόρφωση στο ΝΑΤΟ δυναμιτίζει την ειρήνη και ανοίγει το δρόμο αλλαγής των συνόρων.

Αλλά δεν έκανε μόνο αυτό. Πήρε πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση των ριζοσπαστικών λαϊκών δυνάμεων σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης, αντιστάθηκε σθεναρά στη ΝΑΤΟική επέλαση και τη μετατροπή της Ελλάδας, από την κυβέρνηση και την ολιγαρχία, σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ για τα Βαλκάνια. Συνέβαλε στην οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων στους εκβιασμούς κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Και συνεχίζει όχι μόνο να προειδοποιεί για τα καινούρια που έρχονται, αλλά να επιμένει στην ανάγκη της λαϊκής κοινωνικοπολιτικής πάλης, στην οργάνωση του μετώπου αντίστασης στη νέα επίθεση των επιχειρηματιών.

Ολαός έχει κάθε δικαίωμα να ελπίζει στην ευόδωση των δικών του πόθων και ελπίδων για τη δημιουργία προϋποποθέσεων μιας άλλης πορείας, για τη δική του Ελλάδα, αν καταψηφίσει μαζικά το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, αν κατεβάσει το ποσοστό τους στο κατώτατο δυνατό όριο και υπερψηφίσει τα πλατιά ενωτικά ψηφοδέλτια συμπαράταξης του ΚΚΕ, γιατί θα ενισχύει αποφασιστικά το λαϊκό κοινωνικοπολιτικό μέτωπο σύγκρουσης και ρήξης με τα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό. Αυτό κρίνεται σ' αυτές τις εκλογές.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη ψήφος που υπερασπίζει τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα. Γιατί η πολιτική και η δράση του ΚΚΕ στρέφεται ευθέως κατά των εχθρών του λαού και των συμφερόντων τους. Είναι ενάντια στους ισχυρούς επιχειρηματίες (τραπεζίτες, βιομήχανους μεγαλέμπορους), ενάντια στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων και τους Ευρωατλαντικούς, ενάντια στις επεμβάσεις και τον πόλεμο, ενάντια στην ΟΝΕ της κατεδάφισης των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Επομένως, η πολιτική και η δράση του ΚΚΕ στρέφεται ευθέως κατά των εκμεταλλευτών της εργατικής τάξης και του λαού, ενάντια στην πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους και στα κόμματα που την εκφράζουν και την εφαρμόζουν, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

ΚΚΕ ενισχυμένο αποφασιστικά με τη λαϊκή ψήφο σημαίνει πολλαπλάσια δύναμη στο λαό, ώστε από καλύτερες θέσεις να αναπτύσσει την πάλη του για τις δικές του διεκδικήσεις και δικαιώματα. Σημαίνει δυνάμωμα της αντίστασης στην αντιλαϊκή λαίλαπα που είναι έτοιμη να εξαπολυθεί, είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είτε με κυβέρνηση ΝΔ, αμέσως μετά τις εκλογές. Οσο πιο γερό είναι το ΚΚΕ, όσο πιο ενισχυμένη είναι η πολιτική του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης, τόσο πιο ισχυρά εμπόδια θα ορθώνονται απέναντι στην πολιτική της πλουτοκρατίας. Τόσο θα αυξάνονται οι προϋποθέσεις να χαλάνε τα σχέδια της καθολικής επίθεσης και της εντεινόμενης εκμετάλλευσης.

Επομένως ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει ισχυρή αντιπολίτευση μέσα και έξω από τη Βουλή. Σημαίνει πραγματική αντιπολίτευση στην ευρωατλαντική πολιτική και όχι αντιπολίτευση στα λόγια και συμπολίτευση στην πράξη, όπως συμβαίνει με τα άλλα κόμματα, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ, που είναι έτοιμα να συμβάλουν στην υποτίθεται καλύτερη διαχείριση, ενώ δεν εναντιώνονται, παρά τη φραστική αντικυβερνητική στάση, στη δράση των μονοπωλίων. Δεν είναι αντιπολίτευση για το λαό η κριτική για διαφάνεια στις ιδιωτικοποιήσεις και το τίμημα, αλλά η κάθετη αντίθεση στην ίδια την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Δεν έχει νόημα να προτάσσονται οι διαφορές στα ποσοστά των στόχων σύγκλισης και στους ρυθμούς που υλοποιούνται, αλλά η πάλη κατά των μέτρων συνολικά που προϋποθέτουν και συνοδεύουν την ΟΝΕ. Δεν μπορεί να περιορίζεται η διεκδίκηση σε στόχους και αιτήματα - ψίχουλα για τους εργαζόμενους και την ίδια ώρα να απουσιάζουν μέτρα που θίγουν την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων κλπ. Δεν έχει νόημα να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα στην εργασία, όταν δεν αμφισβητείς το καθεστώς «απελευθέρωσης» της αγοράς εργασίας όπως συγκεκριμένα υλοποιείται σήμερα.

Η υπερψήφιση του ΚΚΕ είναι ισχυρό μήνυμα και στους άλλους λαούς, αλλά και τ' αφεντικά τους. Είναι αισιόδοξο μήνυμα κοινής δράσης και συντονισμού των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών αγώνων. Αλλά και μήνυμα στους Αμερικανούς και Ευρωπαίους επικυρίαρχους ότι δεν είναι εύκολη η εφαρμογή των δολοφονικών τους σχεδίων ενάντια στο λαό μας και τους γειτονικούς λαούς.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ δε θα 'ναι μόνο το πιο αποφασιστικό χτύπημα στην πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Θα 'ναι και ένα ακόμη σινιάλο ενάντια στις κεντροαριστερές και κεντροδεξιές λύσεις εγκλωβισμού του λαού στη μέγκενη του συστήματος. Θα 'ναι αποφασιστική συμβολή στο χτύπημα της συναίνεσης, της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας, του δε γίνεται τίποτα, ας βολευτούμε στο λιγότερο κακό. Δεν υπάρχει λιγότερο κακό, γιατί αυτό που γίνεται και θα συνεχίζει μετά τις εκλογές είναι το μέγιστο κακό. Είπαμε η επίθεση είναι καθολική.

Ταυτόχρονα η ψήφος στο ΚΚΕ δε θα πάει στο σακούλι της διαχείρισης, του παζαριού και της συναίνεσης. Θα μείνει στο ίδιο μετερίζι του αγώνα και μετά τις εκλογές. Δε θα στηρίξει με κανέναν τρόπο καμιά κυβέρνηση που διαχειρίζεται το σύστημα, όπως άλλοι διακηρύσσουν ανοιχτά (ΔΗΚΚΙ) ή εποφθαλμιούν να συμβάλουν σ' αυτήν (ΣΥΝ).

Τέλος η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος ενίσχυσης της πολιτικής και της δράσης για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου. Της δύναμης που θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που θα διεκδικεί ουσιαστικές λύσεις για το λαό και τα συμφέροντα του, που θα παλεύει για μια άλλη λαϊκή εξουσία.


Στέφανος ΛΟΥΚΑΣ

Μια αποκαλυπτική τοποθέτηση

Γράφει η «Αυγή» (29/3/2000): «Για τρεις αντιλήψεις που κυριαρχούν στην ελληνική κοινωνία για την ΟΝΕ μίλησε ο Γ. Δραγασάκης. Η πρώτη εξαντλείται στην "εξασφάλιση με κάθε τρόπο της παραμονής μας", αντίληψη που υιοθετούν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Η δεύτερη αντίληψη, αυτή του ΚΚΕ, αντιμετωπίζει την ΟΝΕ ως καπιταλιστική ολοκλήρωση και στοχεύει άστοχα στη διάλυση της Ευρώπης, με κίνδυνο να βρεθούμε μπροστά στο φαινόμενο να αναπτυχθούν δυνάμεις φασιστικές, όπως στην περίπτωση της Αυστρίας.

Μένει η τρίτη αντίληψη, αυτή που υπερασπίζονται ο ΣΥΝ και οι ευρύτερες δυνάμεις της Αριστεράς. Αυτή που αναγνωρίζει ότι "η ΟΝΕ δημιουργεί προβλήματα σε όλους τους εργαζόμενους της Ευρώπης, δεν έχει μηχανισμούς για την αντιμετώπιση των κρίσεων που δημιουργούνται εξαιτίας των κανόνων της διατηρησιμότητας. Η αντίληψη αυτή αντιμετωπίζει την ΟΝΕ ως πεδίο κοινωνικών αντιπαραθέσεων, αγώνων και κοινωνικοκεντρικών συμμαχιών", κατέληξε ο βουλευτής του ΣΥΝ».

Δημοσιεύσαμε όλα όσα γράφει η «Αυγή», για την ομιλία του Γ. Δραγασάκη, εκπροσώπου, μάλιστα, της «αριστερής τάσης» μέσα στο ΣΥΝ, ώστε να μη μείνει η παραμικρή αμφιβολία για τις θέσεις του κόμματος αυτού. Και, πράγματι, η τοποθέτηση είναι αποκαλυπτική.

Αν αφαιρέσουμε τα περί αντιμετώπισης της ΟΝΕ, ως πεδίου κοινωνικών αντιπαραθέσεων, αγώνων και συμμαχιών, μια και όλες οι πολιτικές δυνάμεις - η καθεμιά από τη σκοπιά της - αυτό κάνουν, ο Γ. Δραγασάκης ομολογεί, ότι η μόνη διαφορά του ΣΥΝ από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ είναι η πρόταση για κάποιους μηχανισμούς αντιμετώπισης των κρίσεων. Εμμέσως πλην σαφώς, δηλαδή, ομολογεί ότι και ο ΣΥΝ βρίσκεται στην πρώτη κατηγορία, έστω και αν θα επιθυμούσε ένα λιγότερο απάνθρωπο πρόσωπο της ΟΝΕ και της ΕΕ. Ομολογεί, ουσιαστικά, ότι ο ΣΥΝ έχει μια παρόμοια με του ΠΑΣΟΚ πολιτική, αφού και το τελευταίο - όπως και οι άλλες σοσιαλδημοκρατικές, αλλά και οι χριστιανοδημοκρατικές δυνάμεις της ΕΕ - αυτό ακριβώς κάνουν. Εφαρμόζουν μια πολιτική προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και, ταυτόχρονα, προσπαθούν καθημερινά να κάνουν την πολιτική αυτή «εύπεπτη» από τους λαούς, με τους διάφορους μηχανισμούς αντιμετώπισης των κρίσεων. Τέτοιοι μηχανισμοί υπάρχουν σήμερα μπόλικοι στην ΕΕ, π.χ., οι επιδοτήσεις του γεωργικού τομέα, τα διάφορα άλλα ταμεία και τα Πακέτα Συνοχής κλπ. Οι μηχανισμοί αυτοί, όμως, δεν αλλάζουν στο παραμικρό το βαθιά αντικοινωνικό και αντιλαϊκό χαρακτήρα και περιεχόμενο της συντελούμενης ενοποίησης.

Μπορεί, βέβαια, ο ΣΥΝ να ονειρεύεται μια ΟΝΕ των λαών και των εργαζομένων, αλλά το όνειρο αυτό δεν είναι μόνον απατηλό. Αποτελεί, αντικειμενικά, και το καλύτερο δώρο στους «καθαρούς» οπαδούς των «ευρω-μονόδρομων», αφού καλλιεργεί αυταπάτες ανάμεσα στους εργαζομένους και δίνει «αριστερό» άλλοθι στις πολιτικές τους. Η ΕΕ και η ΟΝΕ των μονοπωλίων και πολυεθνικών, των «νόμων της αγοράς», του κέρδους ως υπέρτατης και ιερής «αξίας», του σκληρού ανταγωνισμού και της αρχής, το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, δεν μπορεί ποτέ να αποκτήσει πραγματικά ανθρώπινο πρόσωπο, ούτε - πολύ περισσότερο - να λειτουργήσει προς όφελος των λαών.

Απαραίτητο, όμως, να σημειώσουμε δυο πράγματα και για την κριτική του Γ. Δραγασάκη στις θέσεις του ΚΚΕ. Το ΚΚΕ παλεύει στα πλαίσια της ΕΕ, ενάντια στις ασκούμενες πολιτικές, οικοδομεί τις συνεργασίες και τις συμμαχίες του σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο και, χωρίς να υποτιμά καθόλου τα όποια φιλολαϊκά κέρδη μπορεί να έχει αυτή η αντίσταση, κάνει καθαρό στους εργαζόμενους και το λαό, πως η διέξοδος βρίσκεται σε μια ριζικά διαφορετική Ελλάδα, χωρίς τις αλυσίδες του μεγάλου κεφαλαίου και ενάντια στα σημερινά, βαριά δεσμά πολυεθνικών οργανισμών, όπως το ΝΑΤΟ και η ΕΕ. Γι' αυτό και παλεύει στην κατεύθυνση της οικοδόμησης του Λαϊκού Μετώπου, του μόνου ικανού να προχωρήσει νικηφόρα σ' αυτή την πορεία. Το ΚΚΕ θέλει μια ριζικά διαφορετική Ελλάδα, των εργαζομένων και του λαού της, και αυτή, ακριβώς, μπορεί να είναι η μεγαλύτερη δυνατή προσφορά της χώρας μας στον αγώνα όλων των λαών, για την οικοδόμηση μιας άλλης Ευρώπης, πραγματικά των εργαζομένων και όχι ψευδεπίγραφα.

Δικαίωμα, βέβαια, του καθένα, και του Γ. Δραγασάκη, να διαφωνεί με την πολιτική αυτή. Να μεταχειρίζεται, όμως, «επιχειρήματα» του τύπου, η πολιτική αυτή «στοχεύει στη διάλυση της Ευρώπης (ποιας Ευρώπης;) με κίνδυνο... να αναπτυχθούν δυνάμεις φασιστικές, όπως στην Αυστρία», είναι -τουλάχιστον - απλουστευτικά και μοιάζουν με τα διλήμματα «Καραμανλής ή τανκς». Δυστυχώς, για τον Γ. Δραγασάκη και τις θέσεις του ΣΥΝ, ο νεοφασισμός - όπως και άλλα παρόμοια φαινόμενα, εθνικισμός κλπ. - εμφανίζεται και κάνει αισθητή την παρουσία του χάρη στο θερμοκήπιο, που δημιουργούν οι βαθιά αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ και της ΟΝΕ και παρά την ύπαρξη τόσων και τόσων μηχανισμών. Μέσα στο θερμοκήπιο των εγκληματικών πολιτικών της Νέας Τάξης και της «παγκοσμιοποίησης».

Αυτή είναι η αλήθεια. Η λογική, όμως, «της εξασφάλισης με κάθε τρόπο της παραμονής μας στην ΟΝΕ», την οποία δήθεν απορρίπτει ο Γ. Δραγασάκης, αλλά στην πραγματικότητα αποδέχεται, δεν τον αφήνει να τη δει.


Δ. Τ.

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΑΣΟΚ -ΝΔ
Με τη σφραγίδα της ΟΝΕ και του ΣΕΒ

Με κάθε μέσο και τρόπο οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ εντείνουν λίγες ημέρες πριν τις εκλογές την προπαγανδιστική εκστρατεία να υπογραμμίσουν τις -ανύπαρκτες επί της ουσίας- διαφορές τους, προκειμένου να θολώσουν τα νερά και να δημιουργήσουν την απατηλή εικόνα στο λαό ότι επιλέγε και ψηφίζει διαφορετικά κόμματα. Η αλήθεια, την οποία αντιλαμβάνονται ολοένα και περισσότεροι, είναι ότι αυτό που χωρίζει τα δύο μεγάλα κόμματα είναι η διαμάχη για την κατάκτηση, τη διαχείριση και νομή της εξουσίας. Γι' αυτό προσπαθούν να επιβάλουν ως δίλημμα των εκλογών «Σημίτης ή Καραμανλής» είναι καλύτερος διαχειριστής; Αντίθετα, οι πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές είναι... αόρατες «διά γυμνού οφθαλμού».

Πανηγυρική επιβεβαίωση της παραπάνω διαπίστωσης προσφέρει μια πρόχειρη σύγκριση των κυβερνητικών προγραμμάτων των δύο μεγάλων κομμάτων. Συνοπτικά. Στην οικονομία, κεφάλαιο ιδιωτικοποιήσεις: Οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ευθυγραμμιζόμενες πλήρως με τις αντίστοιχες οδηγίες της ΕΕ και του ΔΝΤ, είναι πανέτοιμες να μην αφήσουν τίποτα υπό κρατικό έλεγχο. Τράπεζες (όλες), ΟΤΕ, ΔΕΗ, «Ολυμπιακή», ΟΣΕ, αστικές συγκοινωνίες θα παραδοθούν τυπικά και ουσιαστικά στο μεγάλο κεφάλαιο. Εργασιακές σχέσεις: Το αμερικάνικο μοντέλο που εμπνέει και καθοδηγεί το σύνολο των κυβερνήσεων της ΕΕ είναι το όραμα και των εγχώριων θιασωτών της ΟΝΕ και διαπερνά και τα προγράμματά τους. Ελαστικοποίηση, μερική απασχόληση, απασχολησιμότητα, κατάργηση των περιορισμών στην υπερεκμετάλλευση της εργατικής δύναμης (κατάργηση του 8ωρου, αχρήστευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ατομικές συμβάσεις, κ.ά.). Οσο για την ανεργία, η... εξάλειψή της θα γίνει μέσω της εξαφάνισης των ανέργων στα χαρτιά. Στην πραγματικότητα ανατίθεται εν λευκώ -και με γενναία κίνητρα- στο κεφάλαιο να επιλύσει την ανεργία! (Οπως έγινε στη Βρετανία, τις ΗΠΑ, κ.α.). Φυσικά, η ανατροπή των εργασιακών σχέσεων δε θα αφήσει στο απυρόβλητο και τους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα («σπαστό» ωράριο, ενίσχυση της μερικής απασχόλησης, κλπ).

Κοινωνικές δαπάνες: Η «δημοσιονομική εξυγίανση» θα έχει ως πρώτο θύμα τις δαπάνες για υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια, παρά τις περί του αντιθέτου υποκριτικές και δημαγωγικές εξαγγελίες. Διαρκώς θα συρρικνώνονται και θα υποβαθμίζονται οι παρεχόμενες υπηρεσίες, οι οποίες θα αποκτήσουν ανταποδοτικό χαρακτήρα. Εξάλλου, το Σύμφωνο Σταθερότητας δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες.

Ασφαλιστικό: Η μεγάλη σφαγή έχει δρομολογηθεί. Αύξηση των ορίων ηλικίας, μείωση συντάξεων, συρρίκνωση των ταμείων, εισβολή του ιδιωτικού τομέα, κ.ο.κ.

Αγροτικό: Τα μέτρα - ασπιρίνες που υπόσχονται δεν πρόκειται να αποτρέψουν την προειλημμένη απόφαση, που υλοποιείται μέσω των μηχανισμών της ΕΕ και του ΠΟΕ, για δραστική μείωση του αγροτικού πληθυσμού και το στοίβαγμά του στις ουρές των ανέργων στα μεγάλα αστικά κέντρα. Το βέβαιο είναι ότι δεν πρόκειται να αντιδράσουν στις εντολές των Βρυξελλών, όπως δεν το έκαναν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Αρα...

Ομως η ταύτιση στα παραπάνω δεν είναι τυχαία. Κινείται στην αποδοχή του μονόδρομο του νεοφιλελευθερισμού, της ΟΝΕ και της νέας τάξης.

«Πιλότος» το πρόγραμμα του ΣΕΒ

Αν υπάρχει κάποια αμφιβολία για το πού θα πάνε τα πράγματα μετεκλογικά είναι αρκετή μια ματιά στο υπόμνημα που φρόντισε να καταθέσει η ηγεσία του ΣΕΒ λίγες ημέρες πριν τις εκλογές σε μια απροσχημάτιστη παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα, στον Κ. Σημίτη και τον Κ. Καραμανλή. Με δεδομένο ότι όσα αξίωνε ο ΣΕΒ πριν από μερικά χρόνια εφαρμόστηκαν ή βρίσκονται σε τροχιά υλοποίησης, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι επιθυμίες του ΣΕΒ αποτελούν στην πραγματικότητα το αληθινό πρόγραμμα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Τι ζητούν, λοιπόν, οι βιομήχανοι;

1. Πλήρη αναμόρφωση των εργασιακών σχέσεων με κύριο άξονα την ευελιξία της εργασιακής αγοράς, δηλαδή τη δυνατότητα της μερικής απασχόλησης και περισσότερων απολύσεων.

2. Επιλογή του συστήματος τριών επιπέδων όσον αφορά το ασφαλιστικό. Πρόκειται για το τριφασικό σύστημα τύπου Χιλής, που έχει υποδείξει τόσο το ΔΝΤ, όσο και η έκθεση των Σπράου -Τήνιου, αλλά έχει αποδεχτεί και ο ίδιος ο Κ. Σημίτης. Σύμφωνα με τον ΣΕΒ σε πρώτο επίπεδο το κράτος διασφαλίζει ένα μίνιμουμ επίπεδο σύνταξης σε όλους τους εργαζόμενους (σ.σ. πρόκειται για ένα φιλοδώρημα μερικών χιλιάδων δραχμών). Σε δεύτερο επίπεδο αποτελείται από εισφορές εργοδοτών και εργαζομένων, αλλά σε καθαρά ανταποδοτική βάση, ενώ στο τρίτο επίπεδο οι εργαζόμενοι θα πρέπει να προσφεύγουν στην ιδιωτική ασφάλιση και να «αγοράσουν» τις παροχές.

3. Σταδιακή αποκλιμάκωση της φορολογίας των επιχειρήσεων, καθώς και πακέτο φορολογικών κινήτρων για τη βιομηχανία στο όνομα της δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας.

4. Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και περιορισμό του δημοσίου στη δημόσια ασφάλεια(!). Οι βιομήχανοι ζητούν την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Εμπορικής, ενώ το δημόσιο να έχει μειοψηφικό πακέτο στον ΟΤΕ, τη ΔΕΗ και τα Ελληνικά Πετρέλαια!

Τις προτάσεις των μεγαλοβιομηχάνων τις έχουν ήδη αποδεχτεί τόσο ο Κ. Σημίτης όσο και ο Κ. Καραμανλής. Απόδειξη τα όσα αναφέρονται στην ανακοίνωση που εξέδωσε το Γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού μετά τη συνάντηση που είχε ο Κ. Σημίτης με τον ΣΕΒ, τα οποία αποτελούν σαφή δέσμευση: «Ο πρωθυπουργός αναφερόμενος στις προτεραιότητες της οικονομικής πολιτικής στην εντός της ΟΝΕ περίοδο και ιδίως στη διαρθρωτική πολιτική και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, τόνισε ότι η επιτυχία της ΟΝΕ, με δεδομένη την πολιτική της κυβέρνησης, θα εξαρτηθεί πλέον από τις επιχειρηματικές πρωτοβουλίες». Με απλά λόγια, η πολιτική της κυβέρνησης είναι δεδομένη για τα παραπάνω και αυτό που απομένει είναι η δράση των μεγαλοβιομηχάνων. Και προκειμένου να μην αφήσει περιθώρια παρερμηνειών προστίθεται: «Ο πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι οι υποδομές, τα κίνητρα, η απελευθέρωση των αγορών, ο εκσυγχρονισμός του κράτους και οι μεταρρυθμίσεις προχωρούν συνεχώς τα τελευταία χρόνια και η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί ότι θα προχωρήσει με την ίδια αποφασιστική κατεύθυνση μετά τις εκλογές»!

Ο Κ. Καραμανλής κράτησε «κρυφή» τη συνάντηση με το προεδρείο του ΣΕΒ, αλλά είχε φροντίσει νωρίτερα, μιλώντας σε εκλεκτό ακροατήριο από μέλη του «επιχειρηματικού κόσμου» να καταθέσει διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης και απόλυτης συμμόρφωσης.

Ακριβώς επειδή εκφράζουν και υποστηρίζουν από κοινού μια απάνθρωπη και βαθιά αντιλαϊκή πολιτική, όλο το βάρος το ρίχνουν στο να εξαγοράσουν ένα προσωπείο κοινωνικής ευαισθησίας με ψεύτικες υποσχέσεις και εξαγγελίες για μέτρα κοινωνικής πολιτικής, το ύψος των οποίων μάλιστα και οι δύο προσδιορίζουν σε 600 δισ. δρχ. τα επόμενα δύο χρόνια και βλέπουμε! Οσο δηλαδή ο τζίρος σε δυο - τρεις ημερήσιες συνεδριάσεις στη Σοφοκλέους! Θα τους αφήσουμε με ψίχουλα να ασελγήσουν στο μέλλον μας και στο μέλλον των παιδιών μας; ΚΚΕ η δική μας απάντηση, η απάντηση του λαού.


Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

ΦΥΣΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

(Θέλει φροντίδα και υπεράσπιση)

ΜΠΡΟΣΤΑ στην τελική ευθεία για την κάλπη έντεκα περιβαλλοντικές Οργανώσεις δημοσιοποίησαν τις θέσεις, που έδωσαν τα κόμματα στο ερωτηματολόγιο σχετικά με το ύψιστο, το πελώριο θέμα της προστασίας του φυσικού και ιστορικού περιβάλλοντος. Αναμφίβολα πολύ θετική η πρωτοβουλία τους. Και μάλιστα σε καιρούς χαλεπούς με συνεχείς καταστροφές και αφανιστικές παρεμβάσεις σ' ό,τι έχει απομείνει στη Γη μας.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ γραφτές σε θεσμικά θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και της πολιτιστικής κληρονομιάς που υφίσταται μια συνεχή δήωση και που η απειλή για νέες πιο μεγάλες καταστροφές είναι προ των πυλών, όπως ακριβώς είναι με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που μ' όλα τα σημερινά δεδομένα συνιστούν και την πιο μεγάλη περιβαλλοντική απειλή τα επόμενα τέσσερα χρόνια.

ΣΤΑ απαντητικά κείμενα των κομμάτων αυτά που παρουσιάστηκαν από τον καθηγητή κ. Σκούλο κι αυτό του ΚΚΕ, που καθώς διαβάζουμε στην «Καθημερινή» στο σχετικό με το θέμα γραφτό του συναδέλφου Αντώνη Καρκαγιάννη ήταν η πληρέστερη και πλέον εμπεριστατωμένη. Μελετημένη και πολύπλευρη πραγματεία επτά σελίδων με την υπογραφή του Σπύρου Χαλβατζή.

ΒΑΣΙΚΗ η επισήμανση κι ο σχολιασμός του στην παρουσίαση των θέσεων της δουλιάς, της δημιουργίας και του πολιτισμού συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι «το περιβάλλον, δηλαδή, άμεσος, ο ευρύτερος αλλά και ο πλανητικός χώρος, όπου ζουν, εργάζονται, δημιουργούν, αγαπούν ξεκουράζονται ονειρεύονται χρειάζεται μια ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα, μια υπεράσπιση».

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ την άγρυπνη, συνεχή φροντίδα μας. Και πάνω απ' όλα την αγωνιστική μας υπεράσπιση. Κι αυτό, γιατί οι οικονομικά ισχυροί του πλανήτη, οι κυβερνήσεις, που τους εκφράζουν και όλο το σύστημα, που τους υπηρετεί αντιμετωπίζουν το περιβάλλον ως πηγή άντλησης φυσικών πόρων. Φυσικό χώρο, όπου εγκαθίστανται οι τεράστιες μονάδες επεξεργασίας των πόρων αυτών.

ΕΙΝΑΙ επίσης ο χώρος, που μέσα σ' αυτόν πραγματοποιείται η διακίνησή τους. Αλλά να θυμόμαστε πάντα πως είναι επίσης κι ο χώρος, στον οποίο απορρίπτονται τα κάθε λογής απόβλητα από τις δραστηριότητες αυτές, μια ασύδοτη απόρριψη και με φοβερά επικίνδυνες επιπτώσεις για τη ζωή των ανθρώπων. Αμέτρητες φορές έχουν καταγγελθεί παρόμοια περιστατικά. Κι οι δράστες, τα μεγαθήρια, οι βιομηχανικές μονάδες διοχετεύουν τα θανατερά τους δηλητήρια, μένουν άθιχτοι.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ και ιδιαίτερης σημασίας η επισήμανση του σ. Σπ. Χαλβατζή πως στο ερωτηματολόγιο των οργανώσεων έχει παραλειφθεί το θέμα του πολέμου, που καθώς υπογράμμισε αποτελεί παράγοντα ραγδαίας και ευρείας υποβάθμισης του περιβάλλοντος και καταστροφής της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Τα λόγια αυτά έρχονταν να τα επιβεβαιώσουν τα όσα είπε την περασμένη βδομάδα ο Βρετανός δημοσιογράφος Ρόμπερτ Φισκ στην εκδήλωση που οργάνωσε η ΕΣΗΕΑ για τον πόλεμο και την ενημέρωση.

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ μίλησε με τις εμπειρίες δύο πολέμων. Ενός στην αρχή της δεκαετίας, στο Ιράκ, και ενός πρόσφατου με τις 78 μέρες στο τέλος του 20ού αιώνα με τις ΝΑΤΟικές γκανγκστερικές επιδρομές. Και στις δύο περιπτώσεις οι μεγαλύτερες απώλειες σημειώθηκαν μεταξύ των αμάχων. Οχι μόνο κατά τη διάρκεια του πολέμου αλλά και μετά τη «θεωρητική» λήξη του.

ΤΟΣΟ στην περίπτωση του Ιράκ όσο και στη Γιουγκοσλαβία οι γκάνγκστερ, τα αμερικάνικα και τα ΝΑΤΟικά αεροπλάνα χρησιμοποίησαν βόμβες μη εμπλουτισμένου ουρανίου. «Βομβαρδίστε τώρα, πεθαίνετε αργότερα». Κι όπως καταγράφεται από τα ίδια τα γεγονότα τα παιδιά, που πεθαίνουν έως σήμερα στα νοσοκομεία του Ιράκ από διάφορες μορφές καρκίνου, το «Σύνδρομο του Κόλπου», που ταλανίζει επίσης δεκάδες Αμερικανούς στρατιώτες οι ήδη εμφανιζόμενες περιπλοκές στην υγεία των κατοίκων του Κοσσυφοπεδίου είναι το αποτέλεσμα της χρήσης των βομβών μη εμπλουτισμένου ουρανίου.

ΟΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΟΙ στη γειτονική μας χώρα, τη Νέα Γιουγκοσλαβία, επιβάρυναν ακόμη περισσότερο την οικολογική κρίση. Και εξακολουθούν να ρυπαίνουν τη χώρα μας με τη μεταφορά τεράστιας ποσότητας τοξικών ρύπων. Είναι, λοιπόν κι ο πόλεμος ένας από τους κύριους παράγοντες καταστροφικής υποβάθμισης του περιβάλλοντος και της πολιτισμικής κληρονομιάς. Και, φυσικά, δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να το παραβλέπουμε και να το αγνοούμε.

ΚΑΘΑΡΕΣ και ξάστερες οι θέσεις του ΚΚΕ πάνω στα κρίσιμα θεσμικά θέματα, τα οποία διατυπώνει το ερωτηματολόγιο των περιβαλλοντικών οργανώσεων, για την πολιτιστική μας κληρονομιά, καθώς και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που καθώς έχει πολλές φορές διακηρύξει η διεξαγωγή τους στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας δεν επιτρέπεται να οδηγήσει σε παραπέρα υποβάθμιση της ποιότητας ζωής των κατοίκων του Λεκανοπεδίου της Αττικής.

ΑΠΟ τα παλιά χρόνια το περιβάλλον κι η πολιτιστική κληρονομιά πλήρωσε και πληρώνει τη ληστρική, την καταστροφική και αντιπεριβαλλοντική πολιτική που εφάρμοσαν κι εξακολουθούν να εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις, ο δικομματισμός. Που σε πολλές περιπτώσεις είναι υπεύθυνος για μεγάλες καταστροφές της ελληνικής γης, της φύσης και του πολιτισμικού της πλούτου.

Η ΩΡΑ της κάλπης, μαζί με τόσα άλλα, φέρνει και σε μας το χρέος της υπεράσπισης και της διάσωσης του περιβάλλοντος, της πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Φυσικά δε φτάνουν μόνο οι διακηρυκτικές αναφορές. Χρειάζονται αγώνες, μαζική κινητοποίηση. Θέλει αγώνα μεγάλο για να σταματήσει κανείς τα θεριά, τα μεγαθήρια, που έχουν καταστροφικά ρημάξει τα πάντα.

ΚΑΘΑΡΑ και ξάστερα με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Παρόντες στο Λαϊκό Μέτωπο που θα υπερασπιστεί τα ύψιστα αγαθά όπως είναι το περιβάλλον και η πολιτιστική κληρονομιά μας.


Του
Νίκου ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΥ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ