Οι εξελίξεις όμως άλλα λένε και αυτό είναι και το πλέον επικίνδυνο σινιάλο για τη μετεκλογική περίοδο. Ηδη η κατάσταση στο Κοσσυφοπέδιο σηκώνει σύννεφα πολέμου στα Βαλκάνια, αλλά και οι δυο επιμένουν ΝΑΤΟικά. Οι Σύνοδοι Κορυφής σε Ελσίνκι και Λισαβόνα, αλλά και το επικαιροποιημένο πρόγραμμα σύγκλισης έχουν δρομολογήσει νέα δεινά και κινδύνους για την εργατική τάξη και το λαό. Αποκαλύπτουν ότι το σύνθημα για «κοινωνικές παροχές» και των δύο κομμάτων της άρχουσας τάξης είναι το δόλωμα για να τσιμπούν ψήφους.

Αυτή είναι η «ισχυρή η Ελλάδα», η Ελλάδα της ολιγαρχίας. Που εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ενωση στο όνομα του «εθνικού συμφέροντος»!.. Που συμμετείχε και συμμετέχει στον πόλεμο των Ευρωατλαντικών στα Βαλκάνια. Που αλλάζει προσανατολισμό στο στρατό με τη συμμετοχή στις δυνάμεις ταχείας επέμβασης, με επιθετικούς εξοπλισμούς, με δημιουργία μισθοφόρων. Που θέλει τον επιχειρησιακό χώρο ενταγμένο στο ΝΑΤΟ και τους Ελληνες φαντάρους στρατό κατοχής στο Κοσσυφοπέδιο, τη Βοσνία και όπου αλλού επιτάσσει η ιμπεριαλιστική τάξη.

Αυτή είναι η Ελλάδα των επιχειρηματιών, που κάνει θεό της την απελευθέρωση της δράσης του κεφαλαίου, ενάντια στην εργατική τάξη και τα μικρομεσαία λαϊκά στρώματα. Που αφαιρεί κατακτημένα δικαιώματα, όπως το 8ωρο, τις συλλογικές συμβάσεις, την κοινωνική ασφάλιση, που ασκεί την πιο άγρια επίθεση στο λαϊκό κίνημα, καταργώντας δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες, πρώτα απ' όλα στους τόπους δουλιάς, που αυξάνει την ανεργία, που παγώνει τους μισθούς. Που ξεπουλά στο ιδιωτικό κεφάλαιο τους τομείς στρατηγικής σημασίας για την οικονομία, τη δημόσια υγεία, την πρόνοια και την εκπαίδευση, υψώνοντας ταξικούς φραγμούς στη μόρφωση. Που ξεκληρίζει τους αγρότες από τη γη τους και καταδικάζει τους ΕΒΕ στη χρεοκοπία. Αυτή είναι και η διαβόητη «μετα-ΟΝΕ εποχή».

Αλλά δεν έκανε μόνο αυτό. Πήρε πρωτοβουλίες για τη συσπείρωση των ριζοσπαστικών λαϊκών δυνάμεων σε ένα ενιαίο μέτωπο πάλης, αντιστάθηκε σθεναρά στη ΝΑΤΟική επέλαση και τη μετατροπή της Ελλάδας, από την κυβέρνηση και την ολιγαρχία, σε ορμητήριο του ΝΑΤΟ για τα Βαλκάνια. Συνέβαλε στην οργάνωση της αντίστασης των εργαζομένων στους εκβιασμούς κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Και συνεχίζει όχι μόνο να προειδοποιεί για τα καινούρια που έρχονται, αλλά να επιμένει στην ανάγκη της λαϊκής κοινωνικοπολιτικής πάλης, στην οργάνωση του μετώπου αντίστασης στη νέα επίθεση των επιχειρηματιών.

Η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη ψήφος που υπερασπίζει τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα. Γιατί η πολιτική και η δράση του ΚΚΕ στρέφεται ευθέως κατά των εχθρών του λαού και των συμφερόντων τους. Είναι ενάντια στους ισχυρούς επιχειρηματίες (τραπεζίτες, βιομήχανους μεγαλέμπορους), ενάντια στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων και τους Ευρωατλαντικούς, ενάντια στις επεμβάσεις και τον πόλεμο, ενάντια στην ΟΝΕ της κατεδάφισης των λαϊκών κατακτήσεων και δικαιωμάτων. Επομένως, η πολιτική και η δράση του ΚΚΕ στρέφεται ευθέως κατά των εκμεταλλευτών της εργατικής τάξης και του λαού, ενάντια στην πολιτική που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους και στα κόμματα που την εκφράζουν και την εφαρμόζουν, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ.

ΚΚΕ ενισχυμένο αποφασιστικά με τη λαϊκή ψήφο σημαίνει πολλαπλάσια δύναμη στο λαό, ώστε από καλύτερες θέσεις να αναπτύσσει την πάλη του για τις δικές του διεκδικήσεις και δικαιώματα. Σημαίνει δυνάμωμα της αντίστασης στην αντιλαϊκή λαίλαπα που είναι έτοιμη να εξαπολυθεί, είτε με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ είτε με κυβέρνηση ΝΔ, αμέσως μετά τις εκλογές. Οσο πιο γερό είναι το ΚΚΕ, όσο πιο ενισχυμένη είναι η πολιτική του λαϊκού κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης, τόσο πιο ισχυρά εμπόδια θα ορθώνονται απέναντι στην πολιτική της πλουτοκρατίας. Τόσο θα αυξάνονται οι προϋποθέσεις να χαλάνε τα σχέδια της καθολικής επίθεσης και της εντεινόμενης εκμετάλλευσης.

Επομένως ψήφος στο ΚΚΕ σημαίνει ισχυρή αντιπολίτευση μέσα και έξω από τη Βουλή. Σημαίνει πραγματική αντιπολίτευση στην ευρωατλαντική πολιτική και όχι αντιπολίτευση στα λόγια και συμπολίτευση στην πράξη, όπως συμβαίνει με τα άλλα κόμματα, ΣΥΝ και ΔΗΚΚΙ, που είναι έτοιμα να συμβάλουν στην υποτίθεται καλύτερη διαχείριση, ενώ δεν εναντιώνονται, παρά τη φραστική αντικυβερνητική στάση, στη δράση των μονοπωλίων. Δεν είναι αντιπολίτευση για το λαό η κριτική για διαφάνεια στις ιδιωτικοποιήσεις και το τίμημα, αλλά η κάθετη αντίθεση στην ίδια την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων. Δεν έχει νόημα να προτάσσονται οι διαφορές στα ποσοστά των στόχων σύγκλισης και στους ρυθμούς που υλοποιούνται, αλλά η πάλη κατά των μέτρων συνολικά που προϋποθέτουν και συνοδεύουν την ΟΝΕ. Δεν μπορεί να περιορίζεται η διεκδίκηση σε στόχους και αιτήματα - ψίχουλα για τους εργαζόμενους και την ίδια ώρα να απουσιάζουν μέτρα που θίγουν την ελευθερία κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων κλπ. Δεν έχει νόημα να υπερασπίζεσαι το δικαίωμα στην εργασία, όταν δεν αμφισβητείς το καθεστώς «απελευθέρωσης» της αγοράς εργασίας όπως συγκεκριμένα υλοποιείται σήμερα.

Η υπερψήφιση του ΚΚΕ είναι ισχυρό μήνυμα και στους άλλους λαούς, αλλά και τ' αφεντικά τους. Είναι αισιόδοξο μήνυμα κοινής δράσης και συντονισμού των αντιιμπεριαλιστικών αντιμονοπωλιακών αγώνων. Αλλά και μήνυμα στους Αμερικανούς και Ευρωπαίους επικυρίαρχους ότι δεν είναι εύκολη η εφαρμογή των δολοφονικών τους σχεδίων ενάντια στο λαό μας και τους γειτονικούς λαούς.

Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ δε θα 'ναι μόνο το πιο αποφασιστικό χτύπημα στην πολιτική των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Θα 'ναι και ένα ακόμη σινιάλο ενάντια στις κεντροαριστερές και κεντροδεξιές λύσεις εγκλωβισμού του λαού στη μέγκενη του συστήματος. Θα 'ναι αποφασιστική συμβολή στο χτύπημα της συναίνεσης, της μοιρολατρίας και της ηττοπάθειας, του δε γίνεται τίποτα, ας βολευτούμε στο λιγότερο κακό. Δεν υπάρχει λιγότερο κακό, γιατί αυτό που γίνεται και θα συνεχίζει μετά τις εκλογές είναι το μέγιστο κακό. Είπαμε η επίθεση είναι καθολική.

Ταυτόχρονα η ψήφος στο ΚΚΕ δε θα πάει στο σακούλι της διαχείρισης, του παζαριού και της συναίνεσης. Θα μείνει στο ίδιο μετερίζι του αγώνα και μετά τις εκλογές. Δε θα στηρίξει με κανέναν τρόπο καμιά κυβέρνηση που διαχειρίζεται το σύστημα, όπως άλλοι διακηρύσσουν ανοιχτά (ΔΗΚΚΙ) ή εποφθαλμιούν να συμβάλουν σ' αυτήν (ΣΥΝ).

Τέλος η ψήφος στο ΚΚΕ είναι ψήφος ενίσχυσης της πολιτικής και της δράσης για τη συγκρότηση του λαϊκού μετώπου. Της δύναμης που θα υπερασπίζεται τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που θα διεκδικεί ουσιαστικές λύσεις για το λαό και τα συμφέροντα του, που θα παλεύει για μια άλλη λαϊκή εξουσία.