Το απίθανο κυβερνητικό σχήμα στην Τουρκία - που συναποτελούν: 1) Το DSP, «κεντροαριστερό» κόμμα με πρωθυπουργό τον Μπουλέντ Ετσεβίτ, που διέταξε την εισβολή στην Κύπρο, αλλά φυλακίστηκε από τους στρατηγούς το '80, 2) το ANAP, φιλελεύθερο δεξιό κόμμα με αρχηγό τον Μεσούτ Γιλμάζ, που έπεσε για οικονομικά σκάνδαλα το '98 και 3) το ΜΗΡ, ακροδεξιό κόμμα, λίκνο των «Γκρίζων Λύκων» και άλλων παραστρατιωτικών οργανώσεων, με αρχηγό έναν πολιτικό τυχοδιώκτη, τον Ντεβλέτ Μπαχτσελί- δε θα υπήρχε, αν δεν εξυπηρετούσε τη δυτική ανάγκη ύπαρξης «σταθερής» και «κοσμικής» κυβέρνησης στη χώρα.

Δε χρειάζεται διδακτορικό Πολιτικής Επιστήμης κανείς για να αντιληφθεί ότι οι εσωτερικές διαφορές στην κυβέρνηση είναι αβυσσαλέες, και την κρατούν ενωμένη στις επιδιώξεις των ισχυρών συμμάχων. Η συνέχιση των «μεταρρυθμίσεων», εμπνεύσεως ΔΝΤ, η σταδιακή ένταξη της τουρκικής αγοράς στην Ευρωπαϊκή Ενωση (με κυριαρχούσες τις άνισες ανταλλαγές) και η ύπαρξη ενός «κυματοθραύστη» του ισλαμισμού στην περιοχή της Μέσης Ανατολής.

Στην πρώτη κακοτοπιά, όμως, αποδεικνύεται πόσο εύθραυστο είναι το ιδιότυπο αυτό σχήμα, κάτι που φάνηκε την περασμένη βδομάδα, όταν, για να εξασφαλίσει συνταγματικές τροποποιήσεις, ώστε να καταστεί εφικτή η επανεκλογή του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ στην προεδρία της χώρας, ο πρωθυπουργός Ετσεβίτ παζάρεψε «ευνοϊκότερες» ρυθμίσεις για τους ισλαμιστές του Κόμματος Αρετής. Η κυβερνητική συνοχή πήγε περίπατο και τουλάχιστον 100 βουλευτές της συμπολίτευσης (των εθνικιστών του MHP, κατά πάσα βεβαιότητα) σήκωσαν μπαϊράκι. Γεγονός, που στοιχειοθετεί απειλή κατάρρευσης της κυβέρνησης, με αποτέλεσμα πολιτικό και οικονομικό «χάος» (τουλάχιστον με τα δυτικά μέτρα και με δεδομένες τις δυτικές εξαρτήσεις). Την επόμενη Τετάρτη, στη νέα ψηφοφορία για τις συνταγματικές τροποποιήσεις, ο Ετσεβίτ θα τα παίξει «όλα για όλα».