Είτε αυξημένος, είτε μειωμένος ο προϋπολογισμός της ΕΕ σχεδιάζεται με γνώμονα την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων

O συνολικός προϋπολογισμός της ΕΕ για τα επόμενα 7 χρόνια είναι περίπου 960 δισ. ευρώ και το μεγαλύτερο τμήμα των συγκεκριμένων κεφαλαίων θα κατευθυνθεί μέσω διάφορων προγραμμάτων για τη χρηματοδότηση των μονοπωλίων. Ο προϋπολογισμός του 2014, που είναι ο πρώτος του νέου Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου, ανέρχεται σε 135,5 δισ. ευρώ, ποσό που είναι μειωμένο κατά 6,18% ή 8,9 δισ. ευρώ σε σχέση με τον προϋπολογισμό του 2013.

Η έγκριση του προϋπολογισμού, που αποτελεί προϊόν συμβιβασμού, προέκυψε μετά από δύο χρόνων παζάρια και αντιθέσεις μεταξύ των κυβερνήσεων των κρατών - μελών, οι οποίες διεκδικούσαν για λογαριασμό των εγχώριων αστικών τους τάξεων μεγαλύτερο κομμάτι από την «πίτα». Το τελικό σχέδιο του προϋπολογισμού το υπερψήφισαν 537 ευρωβουλευτές, 126 το καταψήφισαν, ενώ υπήρξαν και 19 αποχές. Τον προϋπολογισμό, υπερψήφισαν από κοινού οι ευρωβουλευτές των «σοσιαλδημοκρατικών» κομμάτων αλλά και του «Λαϊκού Κόμματος». Οι ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψήφισαν.

«Δεν είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι, αλλά έχουμε μία εν μέρει λύση για τη χρηματοδότηση της ανάπτυξης και τη δημοσιονομική προσαρμογή», δήλωσε ο Πολωνός επίτροπος Γιάνους Λεβαντόφσκι, μιλώντας για λογαριασμό της Κομισιόν. Εκ μέρους του Συμβουλίου της ΕΕ, ο Λιθουανός υπουργός Γιουταυκάς Λεσκεβίτσιους σημείωσε πως «ελπίζω ότι τώρα θα μπορέσουμε να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις για την εφαρμογή του πολυετούς προϋπολογισμού της ΕΕ».

Οι δηλώσεις των Ευρωπαίων αξιωματούχων, αντανακλούν ακριβώς τους οξυμένους ανταγωνισμούς που εκφράζονται μέσα στους κόλπους της λυκοσυμμαχίας, τόσο για την κατάρτιση του προϋπολογισμού όσο και για τη «διανομή» των κονδυλίων.

«Το Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2014 - 2020 που υπερψηφίστηκε σήμερα από το συνασπισμό των κομμάτων του κεφαλαίου αποτελεί μηχανισμό για την ενίσχυση των ευρωενωσιακών μονοπωλίων σε βάρος των λαϊκών αναγκών». Τα παραπάνω τόνισε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Γιώργος Τούσσας, παρεμβαίνοντας χτες στη σχετική συζήτηση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τονίζοντας τις ευθύνες των ελληνικών κομμάτων του κεφαλαίου ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ. - ΔΡΑΣΗ, του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων κομμάτων του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο Ευρωκοινοβούλιο στην εξαπάτηση και τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ ανέφερε στην παρέμβασή του τα εξής:

«Η συμφωνία των πολιτικών εκπροσώπων του κεφαλαίου, Λαϊκό Κόμμα - Σοσιαλδημοκράτες - Φιλελεύθεροι - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΛΑ.Ο.Σ. - ΔΡΑΣΗ, για τον προϋπολογισμό της ΕΕ, το ονομαζόμενο Πολυετές Δημοσιονομικό Πλαίσιο 2014 - 2020 (ΠΔΠ), ανοίγει το δρόμο για τη γρήγορη χρηματοδότηση των ευρωενωσιακών μονοπωλιακών ομίλων, μέσα από τη λεηλασία του λαϊκού εισοδήματος. Οι κεντρικές κατευθύνσεις του ΠΔΠ 2014 - 2020 είναι: Στοχευμένες επιδοτήσεις στο κεφάλαιο για επιχειρηματική δράση σε νέα πεδία υψηλής κερδοφορίας, όπως οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η ψηφιακή αγορά, τα δίκτυα μεταφορών, ενέργειας και τηλεπικοινωνιών. Υποταγή της επιστημονικής έρευνας στις ανάγκες του κεφαλαίου με την ενίσχυση των "κέντρων αριστείας", την άμεση σύνδεση της εκπαίδευσης με τις μεγάλες καπιταλιστικές εταιρείες. Ενίσχυση των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ και της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητάς της ενάντια στους εργαζόμενους στα κράτη - μέλη της και στους λαούς των τρίτων χωρών».

Ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, στην τοποθέτησή του, σημείωσε: «Είναι μεγάλες οι ευθύνες των κομμάτων του κεφαλαίου Λαϊκό Κόμμα, Σοσιαλδημοκράτες, Φιλελεύθεροι, Πράσινοι - ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ., ΔΡΑΣΗ - που μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τα άλλα κόμματα του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, στις 11-3-2013 συνυπέγραφαν στο Ευρωκοινοβούλιο Ψήφισμα που ζητούσε "αναπτυξιακό" δήθεν προϋπολογισμό της ΕΕ, για την υλοποίηση της αντιλαϊκής "Στρατηγικής ΕΕ - 2020". Εξαπατούσαν τους εργαζόμενους ότι το Ευρωκοινοβούλιο δήθεν θέλει φιλολαϊκό προϋπολογισμό. Οι οπορτουνιστές εξακολουθούν να συγκαλύπτουν την ταξική ουσία του ευρωενωσιακού προϋπολογισμού, περιορίζοντας τη θολή κριτική τους αποκλειστικά στο ύψος των κονδυλίων, κρύβοντας εντελώς το κύριο που είναι σε ποιον θα κατευθυνθούν τα κονδύλια αυτά, ποιον θα ωφελήσουν: Τα μονοπωλιακά κέρδη ή τις λαϊκές ανάγκες;

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν καμία αυταπάτη. Ο προϋπολογισμός της ΕΕ, είτε αυξημένος, είτε μειωμένος σχεδιάζεται με γνώμονα την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων και όχι του λαού. Μονόδρομος για τον εργαζόμενο λαό είναι η ενίσχυση της αντιμονοπωλιακής αντικαπιταλιστικής πάλης της Λαϊκής Συμμαχίας για την ανατροπή των μονοπωλίων, την αποδέσμευση από την ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους την κατάκτηση και οικοδόμηση της εργατικής εξουσίας, βασική προϋπόθεση για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου λαού».

Μόνο η πάλη των λαών μπορεί να εμποδίσει και να ανατρέψει τα επικίνδυνα σχέδια των ιμπεριαλιστών

Η ΚΠΑΑ αποτελεί τον επιχειρησιακό βραχίονα της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Ασφαλείας (ΚΕΠΠΑ) της ΕΕ. Εκφραση της αυξανόμενης επιθετικότητας του μονοπωλιακού κεφαλαίου στην ΕΕ και της ενίσχυσης του αντιδραστικού χαρακτήρα της. Εδώ εκδηλώνονται με πιο σαφή τρόπο τα ιδιαίτερα συμφέροντα των αστικών τάξεων των κρατών - μελών στο μεταξύ τους λυσσαλέο ανταγωνισμό για το μοίρασμα των αγορών, τη γεωστρατηγική επιρροή, τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους. Το κουβάρι των αντιθέσεων γίνεται ακόμη πιο πολύπλοκο, από τις ανισότιμες σχέσεις αλληλεξάρτησης στο ιμπεριαλιστικό σύστημα, καθώς οι ανταγωνισμοί μαίνονται όχι μόνο στο εσωτερικό της ΕΕ, αλλά και με τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

• Βελτίωση της αποτελεσματικότητας της ΚΠΑΑ.
• Προώθηση της ανάπτυξης των πολεμικών δυνατοτήτων της ΕΕ σε διεθνή κλίμακα.
• Ισχυροποίηση της αμυντικής βιομηχανίας στην ΕΕ.

Η ανάγκη αναδιάταξης σε πιο επιθετική κατεύθυνση της ΚΠΑΑ καθορίζεται από διάφορους παράγοντες, όπως η καπιταλιστική κρίση που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, οι δυσκολίες της αστικής διαχείρισης, η όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης, η δυναμική εμφάνιση στο προσκήνιο των διεθνών ανταγωνισμών ανερχόμενων καπιταλιστικών χωρών, όπως αυτές της ομάδας BRICS (Ρωσία, Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, Ν. Αφρική), ο προσανατολισμός του «αμυντικού δόγματος» των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού κ.ά. Κοινός παρονομαστής των επιδιώξεων των αστικών τάξεων των κρατών - μελών της ΕΕ και των πολιτικών εκπροσώπων τους είναι η ένταση της επιθετικότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς, στο εσωτερικό της και σε τρίτες χώρες, η μεγαλύτερη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και η αύξηση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της, ώστε να εξαπολύει ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πολέμους σε κάθε γωνιά του πλανήτη, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ευρώπη.

Οι κύριες τάσεις και προσανατολισμοί για την «ανανεωμένη» ΚΠΑΑ της ΕΕ, που διαφαίνονται ενόψει της Συνόδου Κορυφής του Δεκέμβρη 2013 είναι οι εξής:

-- Πυλώνας της στρατιωτικής επιθετικής πολιτικής της ΕΕ συνεχίζει να αποτελεί το ΝΑΤΟ και η παραπέρα ανάπτυξη της στρατηγικής συνεργασίας των δύο ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ώστε να αυξηθεί η ισχύς πυρός των ιμπεριαλιστικών τους επεμβάσεων. Ωστόσο, η ΕΕ θέλει να αποκτήσει εκείνες τις στρατιωτικές δυνατότητες που θα της επιτρέπουν να ενεργεί και μόνη της, αυτοτελώς, χωρίς τη στήριξη των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.

-- Η γεωγραφική έκταση της ιμπεριαλιστικής δράσης της ΕΕ πρέπει να περιλαμβάνει κάθε σημείο του κόσμου, όσο μακριά κι αν βρίσκεται από την Ευρώπη. Γεωγραφικά, η ζώνη της ευθύνης της εκτείνεται πέραν της περιοχής της «Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας» (Ανατολική Ευρώπη, Καύκασος, χώρες του Μαγκρέμπ και Μέση Ανατολή). Περιλαμβάνει και αυτούς που τώρα συχνά ονομάζονται «οι γείτονες των γειτόνων», στην υποσαχάρια Αφρική (Σαχέλ), το Κέρας της Αφρικής, τον Κόλπο και σε μικρότερο βαθμό την Κεντρική Ασία.

-- Η ΕΕ πρέπει να επεκτείνει τις στρατιωτικές της δυνατότητες σε όλα τα πεδία ιμπεριαλιστικής παρέμβασης. Εκτός από τα μέχρι σήμερα παραδοσιακά, όπως η «καταπολέμηση της τρομοκρατίας», η «διασπορά όπλων μαζικής καταστροφής», πεδία δράσης αποτελούν η «ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού της ΕΕ», η «μετανάστευση», «οι επιθέσεις στον κυβερνοχώρο», η «προστασία των διαστημικών δικτύων της ΕΕ», ακόμη και «οι κίνδυνοι που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή», όπως οι συγκρούσεις για το νερό ή άλλους φυσικούς πόρους. Με λίγα λόγια, οτιδήποτε μπορεί να αποτελεί πρόσχημα για την εξαπόλυση της δολοφονικής βαρβαρότητας της ΕΕ ενάντια στους λαούς, για την εξασφάλιση των συμφερόντων των μονοπωλίων. Για το σκοπό αυτό, πρέπει να αξιοποιούνται εκτός από τις στρατιωτικές και οι λεγόμενες «μη στρατιωτικές» αποστολές της ΕΕ (π.χ. εκπαίδευση αστυνομικών δυνάμεων, καταπολέμηση της διαφθοράς, οικοδόμηση «δικαστικών θεσμών», πρόληψη συγκρούσεων κ.λπ.), που θα εξασφαλίζουν την εγκατάσταση μηχανισμών της ΕΕ στις τρίτες χώρες μέχρι να επιτευχθούν οι στόχοι της ιμπεριαλιστικής επέμβασής της. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιων αποστολών αποτελούν σήμερα η αστυνομικο-δικαστική αποστολή EULEX της ΕΕ στο Κόσσοβο, η EUTM για την εκπαίδευση στρατιωτών στη Σομαλία, η EUCAP στο Νίγηρα.

Για να πετύχει τους παραπάνω στόχους η ΕΕ επιδιώκει την αποφασιστική αύξηση των στρατιωτικών της δυνατοτήτων. Κλειδί των στρατιωτικών επιχειρήσεων της ΕΕ συνεχίζουν να αποτελούν οι «Τακτικοί Σχηματισμοί Μάχης» (Battlegroups). Ως στόχος τίθεται η κινητοποίηση αυτών των στρατιωτικών δυνάμεων πολύ ταχύτερα, ώστε να αποτελέσουν πραγματικές «δυνάμεις ταχείας αντίδρασης». Γι' αυτό θα γίνεται χρήση των «σπονδυλωτών» μάχιμων μονάδων, δηλαδή των πιο «πρόθυμων», των δυνάμεων εκείνων των χωρών - μελών «που ενδιαφέρονται περισσότερο για μια δεδομένη κρίση». Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και ο σχεδιασμός της λεγόμενης «Συγκέντρωσης και Κοινής Χρήσης» («Pooling and Sharing») των στρατιωτικών μέσων και υποδομών που ανήκουν σε ένα ή περισσότερα κράτη - μέλη.

Οι σχεδιασμοί αυτοί προσπαθούν να ξεπεράσουν την εγγενή αδυναμία της ΕΕ να αποφασίζει γρήγορα για την ανάληψη ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, λόγω των ενδοαστικών αντιθέσεων στο εσωτερικό της. Για να ξεπεραστεί μάλιστα η αρχή της ομοφωνίας που απαιτείται στα ζητήματα της ΚΠΑΑ, γίνεται προσπάθεια να ενεργοποιηθούν δύο μηχανισμοί που προβλέπονται στη «Συνθήκη της Λισαβόνας», αλλά μέχρι σήμερα οι οξυμένοι ανταγωνισμοί δεν έχουν επιτρέψει την υλοποίησή τους. Πρόκειται για το «Μηχανισμό μόνιμης διαρθρωμένης συνεργασίας», με τον οποίο μία ομάδα κρατών - μελών μπορεί να συνιστά μόνιμη στρατιωτική συνεργασία, με στόχο να επεμβαίνει στρατιωτικά οπουδήποτε, ακόμη και παρά την αντίθεση άλλων κρατών - μελών. Ο δεύτερος προκύπτει από το άρθρο 44 της «Συνθήκης της Λισαβόνας», με βάση το οποίο το Συμβούλιο μπορεί να αναθέτει σε ομάδα κρατών - μελών την πραγματοποίηση μιας αποστολής για «τη διαφύλαξη των συμφερόντων και των αξιών της Ενωσης».

Σημαντική εξέλιξη είναι η θέση σε λειτουργία της Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης της ΕΕ (ΕΥΕΔ), η οποία αποσκοπεί στην εναρμόνιση της εξωτερικής πολιτικής και των επεμβάσεων της ΕΕ, στο συντονισμό της εξωτερικής πολιτικής των χωρών - μελών.

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Αμυνας (ΕΟΑ/EDA), από υποστηρικτικό όργανο με αρμοδιότητες μόνον την πολεμική βιομηχανία και την έρευνα, αναβαθμίζεται σε στρατηγικό οργανισμό για τον καθορισμό των στρατιωτικών προδιαγραφών, των οπλικών συστημάτων και των σχεδίων για την αναθεώρηση των εθνικών σχεδίων ασφάλειας και άμυνας των κρατών - μελών της ΕΕ.

Η καπιταλιστική κρίση αξιοποιείται από την ΕΕ για την επίσπευση των διαδικασιών, για την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς, τη συγκεντροποίηση κεφαλαίου και στο χώρο της πολεμικής βιομηχανίας. Η ανακοίνωση της Επιτροπής για τη «Μετάβαση προς ένα ανταγωνιστικότερο και αποδοτικό τομέα άμυνας και ασφάλειας» στις 24/7/2013, καθώς η σχετική έκθεση για «την εφαρμογή της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας» (Α7 - 0360/2013) -σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Συμβουλίου προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο- θέτουν τη στρατηγική της ΚΠΑΑ και το σχέδιο δράσης για τη προώθηση καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων στον τομέα της πολεμικής βιομηχανίας, καθώς και την αναδιάταξη των ενόπλων δυνάμεων στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Αποτέλεσμα αυτών των σχεδιασμών αποτελεί η συρρίκνωση, η διάλυση της αμυντικής βιομηχανίας (ΕΑΣ, ΕΛΒΟ) και της ναυπηγοεπισκευαστικής βιομηχανίας της χώρας, που προωθούν από κοινού η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, μονοπώλια - ΕΕ και τρόικα.

Για την προώθηση αυτών των σχεδιασμών είναι απαραίτητη η προσαρμογή των εθνικών Ενόπλων Δυνάμεων, των εθνικών αμυντικών δογμάτων των κρατών - μελών στους «υπέρτερους» στόχους της ευρωενωσιακής ιμπεριαλιστικής πολιτικής, με τη συμμετοχή και τον προσανατολισμό τους σε στρατιωτικούς σχηματισμούς ταχείας αντίδρασης, υποστήριξης επιχειρήσεων, σε συμπληρωματικούς σχηματισμούς στήριξης ΝΑΤΟικών επεμβάσεων. Με άλλα λόγια, ένα πλέγμα μέτρων που δεν αφορούν τόσο τις επιχειρήσεις διαχείρισης κρίσεων, όσο τις εθνικές Ενοπλες Δυνάμεις στο σύνολό τους και τις αμυντικές πολιτικές των κρατών - μελών και της ΕΕ συνολικά.

Η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, υπέρμαχος της στρατηγικής της ΚΠΑΑ, συμμετέχει στην ένταση της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας της ΕΕ, διεκδικώντας μερίδιο από νέα πεδία καπιταλιστικών αγορών, για την ντόπια αστική τάξη, τα μονοπώλια.

Οι οπορτουνιστές, το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ, κ.ά. κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους χρόνια τώρα ότι η ΕΕ μπορεί δήθεν να αποτελέσει το «αντίπαλο δέος» απέναντι στις ΗΠΑ, βάζουν τους λαούς να διαλέξουν ιμπεριαλιστή. Η ΕΕ δεν εξανθρωπίζεται. Μόνο χειρότερη μπορεί να γίνει και αυτό το δείχνουν καθημερινά οι εξελίξεις.

Τα τελευταία 8 χρόνια αναπτύχθηκαν 29 στρατιωτικές επεμβάσεις της ΕΕ σε 3 ηπείρους, με αντίστοιχες στρατιωτικές αποστολές, στις οποίες συμμετείχαν 80.000 άτομα. Αυτή τη στιγμή, βρίσκονται σε εξέλιξη πάνω από 20 αποστολές της ΕΕ σ' ολόκληρο τον κόσμο, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, Συρία, Κόσσοβο, Βοσνία κ.α. Τα παραπάνω στοιχεία, η συνολική πολιτική της ΕΕ δείχνουν ότι η επιθετικότητα του ευρωενωσιακού κεφαλαίου τόσο ενάντια στους εργαζόμενους της ΕΕ, όσο και ενάντια σε χώρες και λαούς ανά τον κόσμο εντείνεται. Σοβαροί κίνδυνοι για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην ευρύτερη περιοχή της Ν. Μεσογείου - Μ. Ανατολής - Β. Αφρικής απειλούν με αιματοκύλισμα τους λαούς.

Από το 2010 και μετά η ΚΕΠΠΑ εντάσσεται όλο και περισσότερο στην αντιλαϊκή Στρατηγική της ΕΕ «Ευρώπη 2020». Ολο και περισσότερο η ΚΕΠΠΑ επιστρατεύεται ακριβώς για να ανοίξει το δρόμο και για να εξυπηρετήσει όσο γίνεται πιο ολοκληρωμένα τα οικονομικά, ενεργειακά και άλλα γεωπολιτικά συμφέροντα των ευρωενωσιακων μονοπωλίων, στον ενδοϊμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Επιταχύνεται η στρατιωτικοποίηση της εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ συνολικά, με αύξηση των στρατιωτικών και μη μέσων και δυνατοτήτων της για πολέμους και επεμβάσεις μεγάλης διάρκειας και σε μεγάλες αποστάσεις από την ΕΕ. Μεγαλώνει η διασύνδεση ΕΕ - ΝΑΤΟ. Με την υιοθέτηση του νέου, ακόμα πιο επιθετικού δόγματος του «ΝΑΤΟ 2020», με την προσθήκη σειράς νέων «απειλών» (ενεργειακός εφοδιασμός, κλιματικές αλλαγές, επιθέσεις στον κυβερνοχώρο) και την υιοθέτηση της απαίτησης των ΗΠΑ να αναλάβει η ΕΕ μεγαλύτερο βάρος των εξόδων και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και πολέμων.

Ακριβώς αυτές τις αναπροσαρμογές έρχεται να κωδικοποιήσει η Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ, του Δεκέμβρη του 2013, να χαράξει τους νέους ιμπεριαλιστικούς επιθετικούς προσανατολισμούς και κατευθύνσεις της ΕΕ για την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας.

Η ελπίδα για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα βρίσκεται στη συμπόρευση με το ΚΚΕ, την ανασύνταξη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, το δυνάμωμα της Λαϊκής Συμμαχίας, της αντιμονοπωλιακής - αντικαπιταλιστικής πάλης, για αποδέσμευση από την ιμπεριαλιστική διακρατική ένωση του κεφαλαίου - ΕΕ, τη μονομερή διαγραφή του χρέους, με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και τον εργαζόμενο λαό στην Εξουσία.

Στην υπογραφή συμφωνίας για την πρόσθετη συμμετοχή της Ελλάδας σε πρόγραμμα «μη επανδρωμένων εναέριων συστημάτων» και στη διεύρυνση της στρατιωτικής συνεργασίας της χώρας με τις Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Ισπανία και Πολωνία, που ήδη χρησιμοποιούν ή σχεδιάζουν τέτοια συστήματα, προχώρησε χτες η κυβέρνηση. Τη συμφωνία υπέγραψε η αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Αμυνας Φώφη Γεννηματά, στο περιθώριο των εργασιών του Διοικητικού Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Αμυνας (ΕΟΑ) και του Συμβουλίου των υπουργών Αμυνας της ΕΕ, που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες.

Πρόκειται για στρατιωτικά συστήματα, που χρησιμοποιούνται για κατασκοπευτικούς αλλά και επιθετικούς σκοπούς από τα κράτη - μέλη της ΕΕ. Η χρήση τέτοιων συστημάτων, «αξιοποιείται» κυρίως κατά την προετοιμασία ή στη διάρκεια ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και εντάσσονται στο «οπλοστάσιο» του ΝΑΤΟ.

Στην ομιλία της κατά τη διάρκεια των εργασιών του Συμβουλίου, η Φ. Γεννηματά αναφέρθηκε στην «ανάγκη οι αμυντικές βιομηχανίες των κρατών μελών της ΕΕ να ενισχύουν ως δίκτυο τις ανάγκες της ευρωπαϊκής άμυνας, μέσα από συνέργειες και αποδοτικότερες συνεργασίες σε επίπεδο ΕΕ και περιφερειακά». Οπως υποστήριξε «οι βιομηχανίες της ΕΕ δεν μπορεί να είναι αντίπαλοι. Συνεργάζονται και συνυπηρετούν κοινές πολιτικές».

Η αναπληρωτής υπουργός Αμυνας, ξεπερνώντας κάθε όριο υποκρισίας, χαρακτήρισε ουσιώδες «να εξασφαλίσουμε την ενδυνάμωση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες δραστηριοποιούνται στον τομέα της άμυνας και της ασφάλειας», την ίδια ώρα που η ελληνική κυβέρνηση ετοιμάζεται να βάλει «λουκέτο» στην εγχώρια Αμυντική Βιομηχανία, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων.