Από το μεγαλειώδη αγώνα του λαού μας κατά των ξένων κατακτητών - ιμπεριαλιστών στη διάρκεια της δεκαετίας του'40 (1940-1949) ήταν δύσκολο να λείψουν οι εκπαιδευτικοί, αφ' ενός, γιατί ο αγώνας αυτός είχε το χαρακτήρα του παλλαϊκού ξεσηκωμού και οι εκπαιδευτικοί, «παιδιά του λαού οι ίδιοι, ζυμωμένοι με τον ιδρώτα και το αίμα του, σάρκα από τη σάρκα του, ζούσαν κι ένιωθαν πιο καλά απ' τον καθένα το δράμα του»1 και, αφ' ετέρου, γιατί το προσκλητήριο αυτή τη φορά καλούσε σε ένα γνώριμο για τους εκπαιδευτικούς του μεσοπολέμου ξεσηκωμό - αυτόν για την Ανόρθωση της Παιδείας, «για την απαλλαγή της νιότης, όλων των Ελληνόπουλων, απ' τη θανατερή επίδραση της φασιστικής ιδεολογίας, για αναβάπτισή τους...