Αναλλοίωτος, πάντως, μένει ο πυρήνας του νομοσχεδίου που αφορά σε ενσωμάτωση απόφασης της ΕΕ με την οποία μεθοδεύεται το ξαναγράψιμο της Ιστορίας στα μέτρα των καπιταλιστών και η ποινικοποίηση θέσεων και δράσεων που αντιπαλεύουν την εξουσία τους.

Πιο συγκεκριμένα, το νομοσχέδιο φέρει τον τίτλο: «Τροποποίηση του ν. 927/1979 (Α΄ 139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοέμβρη 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου (L 328)». Το «ζουμί» του νομοσχεδίου εντοπίζεται σε άρθρο στο οποίο αναφέρεται: «Οποιος με πρόθεση προφορικά ή διά του Τύπου, μέσω του διαδικτύου ή με οποιοδήποτε άλλο μέσο ή τρόπο, επιδοκιμάζει, ευτελίζει ή κακόβουλα αρνείται τη σοβαρότητα εγκλημάτων γενοκτονιών, εγκλημάτων πολέμου, εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, του Ολοκαυτώματος και εγκλημάτων του ναζισμού και η συμπεριφορά αυτή στρέφεται κατά ομάδας προσώπων που προσδιορίζεται με βάση τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, τις γενεαλογικές καταβολές, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή, ή την αναπηρία, κατά τρόπο που μπορεί να υποκινήσει βία, ή μίσος ή ενέχει απειλητικό, υβριστικό ή προσβλητικό χαρακτήρα κατά μίας τέτοιας ομάδας ή μέλους της τιμωρείται, με τις τιμές της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου».

Δηλαδή, οι διατάξεις του νομοσχεδίου δεν περιορίζονται στην καταδίκη των ναζιστικών θηριωδιών, αλλά επεκτείνονται και σε ό,τι θεωρεί ή βαφτίζει «έγκλημα πολέμου» και «γενοκτονία» η κυρίαρχη ιδεολογία, με γνώμονα την οποία κινούνται διεθνή δικαστήρια κι άλλοι ελεγχόμενοι οργανισμοί.

Το πρόσχημα, που προβάλλεται, ότι το νομοσχέδιο έρχεται ως απάντηση στον αυξανόμενο ρατσισμό, δεν ισχύει καθώς ο ίδιος ο τίτλος του αναφέρει πως αυτό γίνεται απλά για να εξειδικευτεί η απόφαση - πλαίσιο. Οσο για τον ισχυρισμό ότι η νομοθετική αυτή ρύθμιση έρχεται να καλύψει κενά της νομοθεσίας, τον καταρρίπτει το γεγονός ότι ο ίδιος ο νόμος 927 του 1979, που τώρα τροποποιείται, τιμωρεί ακόμη και τις προσβλητικές ρατσιστικές εκφράσεις. Μάλιστα, με τροπολογία που ψηφίστηκε το 2001, τα παραπάνω εγκλήματα διώκονται αυτεπάγγελτα.

Απανωτές συσκέψεις εργασίας αυτή τη βδομάδα εξετάζουν το πρόγραμμα, εξειδικεύοντας πλευρές του, όπως, π.χ., τα φορολογικά, καθώς η βασική παρατήρηση που έγινε απ' την Πολιτική Γραμματεία του κόμματος αφορούσε στο ότι πολλά σημεία παραμένουν θολά, ευνοώντας αντικρουόμενες παρεμβάσεις από στελέχη του κόμματος, όπως αυτές που υπήρξαν το τελευταίο διάστημα.

Ο γραμματέας του κόμματος, Δ. Βίτσας, κατηγόρησε χτες την κυβέρνηση ότι λειτουργεί στη βάση δημοσιονομικών προγραμμάτων προσαρμογής, κρύβοντας όμως ότι αυτά είναι επιβαλλόμενα στο πλαίσιο της ΕΕ και από τις ανάγκες της αστικής τάξης να στηριχθεί με «ζεστό» χρήμα η ανάκαμψη της κερδοφορίας της.

Για να ενισχύσει την υποστήριξη του κόμματός του σε ένα άλλο μείγμα διαχείρισης, ο Δ. Βίτσας επικαλείται τις εξελίξεις στη Γαλλία. «Οταν την ίδια στιγμή στη Γαλλία πέφτει η κυβέρνηση εξ αυτού του γεγονότος κι όταν η ίδια η Μέρκελ επιμένει στην πολιτική της, διαμορφώνεται ένα άλλο πλαίσιο που θα πεις βάζουμε κόκκινη γραμμή, ελάτε να κουβεντιάσουμε σε άλλο επίπεδο», δηλώνει και εξηγεί ότι αναφέρεται αποκλειστικά σε μέτρα στήριξης της καπιταλιστικής κερδοφορίας και διαχείρισης της ακραίας φτώχειας: «Δηλαδή, ποιο είναι το άλλο επίπεδο; Τι θα κάνουμε; Θα εγγυηθούμε όλοι μαζί τα χρέη, άρα θα βγάλουμε ευρωομόλογο; Θα δούμε μια αναδιανομή και με αύξηση του προϋπολογισμού της ΕΕ; Θα δούμε την ΕΚΤ σαν τράπεζα τελευταίας καταφυγής ώστε να τονώσει την ανάπτυξη;»...

Μάλιστα, οι αλλοτινοί θιασώτες του Ολάντ χειροκροτούν τώρα τους υπουργούς του που παραιτήθηκαν, κοροϊδεύοντας το λαό ότι η ανακούφισή του είναι ζήτημα διαχείρισης, αποσπασμένης απ' τα συμφέροντα που την επιβάλλουν. «Οταν βγαίνει ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, όπως και άλλοι υπουργοί, και λένε, δεν πάμε μ' αυτή την πολιτική, κι έτσι πέφτει η κυβέρνηση, τότε υπάρχει ζήτημα πολιτικής ηγεσίας κι όχι ότι η Γαλλία δεν μπορεί ή η Ισπανία δεν μπορεί ή Ελλάδα δεν μπορεί, η ΕΕ, θα έλεγα εγώ, δεν μπορεί. Εμείς λέμε ότι μπορεί», κατέληξε ο Δ. Βίτσας.

Αλλά και ο Δ. Στρατούλης, βουλευτής και μέλος της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, εξωραΐζοντας το ρόλο των υπουργών του Ολάντ, είπε: «Από το παράδειγμα της Γαλλίας παίρνουμε τη θετική του πλευρά, δηλαδή ότι ακόμη και υπουργοί της κυβέρνησης Ολάντ, που είναι πλήρως υποταγμένη στα κελεύσματα και τις κατευθύνσεις που δίνει η Γερμανία ως ηγεμονεύουσα δύναμη στην Ευρώπη, αμφισβητούν αυτές τις πολιτικές της λιτότητας. Οι πολιτικές αυτές οδηγούν στην καταστροφή των λαών και ευνοούν κυρίως το γερμανικό κεφάλαιο, τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας».

Μεταξύ άλλων, στάθηκε στην ανάγκη να προχωρήσουν άμεσα οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, που έχει ανάγκη σήμερα το κεφάλαιο για τα κέρδη του.

Αναφερόμενος στη διεύρυνση που επιχειρεί αυτή την περίοδο η ΝΔ, υποστήριξε πως στόχος είναι η συμπόρευση με όσους μπορούν να υπηρετήσουν τον προσανατολισμό που έχει η ΝΔ, στο πλαίσιο που ορίζουν η ΕΕ και οι ανάγκες των καπιταλιστών, και με όσους «πιστεύουν το όραμά μας για τη νέα Ελλάδα και δεν φοβούνται να αναμετρηθούν με κατεστημένα αλλά και το ίδιο τους το παρελθόν».

Συντηρώντας τη δικομματική αντιπαράθεση, κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτό που επιδιώκει είναι η πολιτική αστάθεια, προκειμένου να αναρριχηθεί στα κυβερνητικά έδρανα. Οπως σημείωσε «πλέον παίζουν το τελευταίο τους χαρτί, προσπαθώντας να προκαλέσουν αποσταθεροποίηση, με αφορμή την προεδρική εκλογή. (....) Λειτουργούν ως στυγνοί πολιτικοί εκβιαστές, δηλώνοντας χωρίς κανένα δισταγμό, πως δεν τους νοιάζει ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά θέλουν να τον χρησιμοποιήσουν για να ανατρέψουν δήθεν την κυβέρνηση».

Ειδικά για το θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας έθεσε το δίλημμα στους βουλευτές να αποφασίσουν «αν θέλουν να πιάσουν τόπο οι θυσίες των Ελλήνων, ή το μόνο που τους νοιάζει είναι να ικανοποιήσουν τον τυχοδιωκτισμό τους με κάθε τρόπο», εμπαίζοντας το λαό ότι η παραμονή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στον κυβερνητικό θώκο εγγυάται πως θα πιάσουν τόπο οι θυσίες του και κρύβοντας ότι ο μόνος τόπος που θα πιάσουν θα αποτυπωθεί στους δείκτες κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

Με ρυθμό πάνω από 1 δισ. ευρώ το μήνα, συνεχίζεται η διόγκωση των κάθε είδους ληξιπρόθεσμων οφειλών προς την εφορία. Εξέλιξη που φανερώνει και τα διαχειριστικά ζόρια συγκυβέρνησης και φοροεισπρακτικού μηχανισμού να συγκεντρώσουν τους ασήκωτους φόρους και τα βαριά χαράτσια που επιβάλλονται στα λαϊκά στρώματα. Τα «φρέσκα» ληξιπρόθεσμα χρέη, που βεβαιώθηκαν από το φοροεισπρακτικό μηχανισμό στο 7μηνο Γενάρη με Ιούλη 2014 έφτασαν σε 7,2 δισ. ευρώ (από περίπου 6,2 δισ. τον Ιούνη). Η τάση διόγκωσης θα δυναμώσει ακόμη περισσότερο μέσα στους επόμενους μήνες, ενόψει και της εκκαθάρισης των φορολογικών δηλώσεων, καθώς και του νέου ενιαίου φόρου πάνω στη λαϊκή κατοικία και τη μικρή περιουσία. Σε αυτό το πλαίσιο, το υπουργείο Οικονομικών εξετάζεται το ενδεχόμενο της περιόδου αποπληρωμής από τους 12 σε 48 μήνες ή και ακόμη περισσότερες, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση των οφειλετών.