Απανωτά είναι πλέον τα επεισόδια στον εσωκομματικό πόλεμο της ΝΔ και η χρόνια κρίση που αντιμετωπίζει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης το έχει οδηγήσει σε μία οριακή κατάσταση, αφού δεν υπάρχει ουδεμία συνεδρίαση κομματικού οργάνου που να μην έχει καταλήξει σε αδιέξοδο.

Η πρόσφατη νέα αποτυχημένη προσπάθεια της ΝΔ να κατακτήσει την εξουσία έφερε στην επιφάνεια το αδιέξοδό της με έντονο, είναι η αλήθεια, τρόπο. Αδιέξοδο που θα συνεχίσει να κυριαρχεί καθώς το θέμα του προσώπου που θα ηγείται του κόμματος είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου που λέγεται "κρίση της ΝΔ".

Είναι πλέον κοινοτοπία ακόμα και σε στελέχη αυτού του κόμματος να λέγεται ότι τα αίτια της κρίσης είναι κυρίως ιδεολογικά και όχι προσωπικά. Αλλωστε και η Ντ. Μπακογιάννη σε μία πρόσφατη συνεδρίαση κομματικού οργάνου, περιγράφοντας το πρόβλημα της ΝΔ, είπε την αλήθεια που όλοι ξέρουν στη ΝΔ αλλά δεν την ομολογούν. Είπε συγκεκριμένα αναφερόμενη στην κρίση του κόμματός της: "Η σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ πέτυχε να λεηλατήσει ανεμπόδιστα τα δικά μας ιδεολογικά επιχειρήματα, τις δικές μας προγραμματικές θέσεις, ακόμα και τα θετικά σημεία του κυβερνητικού έργου της δικής μας τριετίας 1990 - '93".

Βέβαια όταν η Ντ. Μπακογιάννη αναφέρεται σε θετικά σημεία της κυβέρνησης της ΝΔ που "λεηλάτησε" το ΠΑΣΟΚ δεν αναφέρεται σε τίποτα άλλο παρά στη συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων, την εμμονή στην πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας και την προσκόλληση στις επιταγές του Μάαστριχτ.

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ - το οποίο έπεισε τα ντόπια και ξένα ισχυρά κέντρα ότι αυτό και όχι η ΝΔ εγγυάται την απρόσκοπτη συνέχιση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων τους - στέρησε από τη ΝΔ ζωτικό πολιτικό χώρο, της αφαίρεσε τη στήριξη των ισχυρών και τελικά της αφαίρεσε και ψήφους που παραδοσιακά της ανήκαν.

Ετσι με βάση αυτό το "στάτους κβο" στο πολιτικό σκηνικό η ΝΔ εμφανίστηκε και προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά να έχει έναν πολιτικό λόγο που στην κυριολεξία ήταν "στον αέρα", καθώς το ΠΑΣΟΚ "λεηλατούσε" ανενόχλητα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποσχόμενο "σταθερότητα" στην υλοποίηση των αντιλαϊκών επιταγών.

Μπροστά σε αυτό το αδιέξοδο η ΝΔ προσπαθεί - ανεπιτυχώς βέβαια - να ισορροπήσει ανάμεσα στην άσκηση αντιπολίτευσης και την προσήλωσή της στις πάγιες αντιλαϊκές της επιλογές. Ενα χαρακτηριστικό δείγμα έδωσε προχτές ο ίδιος ο Μ. Εβερτ, ο οποίος μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ, αφού άσκησε κριτική στην πολιτική λιτότητας της κυβέρνησης, προσπάθησε να αθωώσει την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Μάαστριχτ, λέγοντας ότι "αποτελεί μεγάλο ψέμα ότι η ΕΕ οδηγεί στην ανεργία και μπορεί να δημιουργήσει στο λαό αντιευρωπαϊκό κλίμα"! Ομως όταν η ΝΔ αφήνει στο απυρόβλητο την Ευρωπαϊκή Ενωση και το Μάαστριχτ που όλο και περισσότεροι πλέον ομολογούν ότι επιβάλλει τη λιτότητα και την ανεργία στο όνομα της "σύγκλισης", τότε είναι αδύνατο να ασκήσει πειστική αντιπολίτευση.

Αυτή η προσήλωση στο Μάαστριχτ δεν είναι φυσικά προνόμιο του Μ. Εβερτ, αλλά βρίσκει σύμφωνα όλα τα στελέχη και μάλιστα στην ομάδα των "τριών" υπάρχουν φωνές (Στ. Μάνος) που είναι ή εμφανίζεται ότι είναι πιο ακραίες.

Γι' αυτό εξάλλου και η σωστή διαπίστωση των "τριών" ότι το ΠΑΣΟΚ "λεηλάτησε την ιδεολογία της ΝΔ" δεν αρκεί από μόνη της να άρει το αδιέξοδο του κόμματος, γιατί ούτε αυτοί είναι σε θέση να ορίσουν θετικά την εναλλακτική λύση, που άλλωστε προς το παρόν δεν υπάρχει. Επιχειρήματα του στιλ "το ΠΑΣΟΚ μας αντιγράφει" είναι προδήλως ανεπαρκή όπως φάνηκε και στις πρόσφατες εκλογές.

Αυτή η ταύτιση επί της ουσίας και των δύο πλευρών της ΝΔ με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική οδηγεί τους επιτελείς τους στο να εφευρίσκουν δευτερογενείς διαφορές προκειμένου να πείσουν ότι πραγματικά διαφέρουν.

Ετσι η πλευρά Εβερτ κατηγορεί τους "τρεις" ότι "θεωρούν αυτοσκοπό και μεταφέρουν σε ιδεολογικό επίπεδο τις αποκρατικοποιήσεις", ενώ σε κάθε ευκαιρία φροντίζει να διαλαλεί ότι η ΝΔ είναι "φιλελεύθερο κόμμα με κοινωνική ευαισθησία", καταλογίζοντας έτσι στους αντιπάλους του "κοινωνική αναλγησία".

Αντίθετα οι "τρεις" καταλογίζουν στον Μ. Εβερτ "ακραίες, λαϊκίστικες και ξεπερασμένες επιλογές και τακτικές", ζητώντας ένα ξεκάθαρο "ιδεολογικό πρόσωπο της παράταξης", παρά το γεγονός ότι οι διαφορές Μάνου - Σουφλιά είναι σαφέστατα πιο ευδιάκριτες από τις διαφορές Εβερτ - Σουφλιά.

Συμπερασματικά η κρίση στη ΝΔ - επειδή ακριβώς είναι δομική - θα συνεχιστεί για αρκετό καιρό ακόμα, χωρίς να αποκλείεται και το ενδεχόμενο της διάσπασης. Η κρίση όμως αυτή σε καμία περίπτωση δεν έχει να κάνει με τα πραγματικά λαϊκά προβλήματα και ο λαός τίποτα το καλό δεν μπορεί να περιμένει από την τελική έκβασή της. Αυτή άλλωστε είναι μια από τις αιτίες της κρίσης. Η αδυναμία αντιμετώπισης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

Η όλη ιστορία έχει να κάνει με το πώς θα διατηρηθεί η σημερινή "τάξη πραγμάτων" στο πολιτικό σύστημα, ώστε να διαιωνίζονται έτσι τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Η συσπείρωση και πάλη των εργαζομένων μπορεί να εντείνει τις διεργασίες στην κατεύθυνση του δικού τους μετώπου, αποδυναμώνοντας και τη ΝΔ και κάθε κόμμα που έχει πολιτική ενάντια στα συμφέροντά τους.

Γιάννης ΦΩΤΟΥΛΑΣ

Την απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βουλγαρικής Δημοκρατίας, να ακυρώσει τις ποινές, με τις οποίες το Λαϊκό Δικαστήριο της χώρας είχε καταδικάσει το 1945 τους αντιβασιλιάδες, αυλικούς συμβούλους και υπουργούς, που ήταν υπεύθυνοι για τη σύμπραξη της Βουλγαρίας με τον φασιστικό άξονα, καταγγέλλει η ΠΕΑΕΑ. Απέστειλε επίσης εντονότατη διαμαρτυρία προς την ελληνική κυβέρνηση, τα κοινοβουλευτικά κόμματα, την πρεσβεία της Βουλγαρίας, τον ΟΗΕ και το Ευρωκοινοβούλιο, κατά της απόφασης αυτής.

"Εμείς οι Ελληνες Αντιστασιακοί - σημειώνει στην καταγγελία της η ΠΕΑΕΑ - που ορμώμενοι από τον πατριωτισμό μας και τα δημοκρατικά μας φρονήματα, σηκώσαμε τα όπλα κατά των κατακτητών, στους οποίους συμπεριλαμβάνονταν και τα βουλγαρικά φασιστικά στρατεύματα - 50 χρόνια από την αντιφασιστική νίκη και την τιμωρία στη Νυρεμβέργη - δεν μπορούμε ν' αδιαφορήσουμε γι' αυτήν την απόφαση του βουλγαρικού Δικαστηρίου. Απόφαση που αποπνέει νεοφασιστικό ρεβανσιστικό πνεύμα και έρχεται σε αντίθεση με τα δημοκρατικά οράματα όλων των λαών της Γης.

Ο ελληνικός λαός έχει δοκιμάσει στο πετσί του τον βουλγαρικό φασισμό, ο οποίος συμμαχώντας με τον Χίτλερ, κατέλαβε ελληνικές επαρχίες, εφυλάκισε και εκτέλεσε πολλούς πατριώτες. Πολλοί Βούλγαροι αξιωματικοί των κατεχομένων ελληνικών εδαφών είχαν χαρακτηριστεί από τους Ελληνες πατριώτες και την κυβέρνησή τους, σαν εγκληματίες πολέμου που έπρεπε να τιμωρηθούν. Οι αντιστασιακές οργανώσεις του ΕΑΜ είχαν συντάξει καταλόγους όλων εκείνων που εγκλημάτησαν κατά του ελληνικού λαού.

Μη λησμονούμε ότι ο λαός της Αθήνας και των άλλων πόλεων της Ελλάδαςπραγματοποίησε στις 22 του Ιούλη του 1943, μεγαλειώδεις μαχητικές διαδηλώσεις, στις οποίες συμμετείχαν πάνω από μισό εκατομμύριο πατριώτες ενάντια στη βουλγαρική κατοχή, την επέκτασή της και τα εγκλήματά τους. Σ' αυτήν τη διαδήλωση σκοτώθηκαν πάνω από 30 αγωνιστές.

Η απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Βουλγαρίας, έρχεται ακόμη σε αντίθεση με τη Χάρτα του Ατλαντικού και με τις αρχές του ΟΗΕ".

Την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Βουλγαρίας καταδίκασε επίσης η Διεθνής Συνδιάσκεψη Αντιστασιακών και Αντιφασιστών, που συνήλθε στη Σόφια στις 7 και 8 του Οκτώβρη. Στη διάσκεψη πήρε μέρος και αντιπροσωπεία της ΠΕΑΕΑ, μετά από σχετική πρόσκληση της Βουλγαρικής Αντιφασιστικής Ενωσης. Οπως υπογραμμίζεται στη Διακήρυξη - Μανιφέστο, την οποία ενέκρινε η διάσκεψη και υπέγραψαν όλοι οι αντιπρόσωποι, καταδικάζεται κατηγορηματικά η απόφαση της ακύρωσης των ποινών του Λαϊκού Δικαστηρίου. Η απόφαση αυτή - σημειώνει η Διακήρυξη - είναι μέρος οργανωμένου σχεδίου στη Βουλγαρία για την ακύρωση του ουσιαστικού κανόνα των κρατών της αντιφασιστικής συμμαχίας, για αυστηρή τιμωρία όλων όσοι εγκλημάτησαν εναντίον της ανθρωπότητας και της ειρήνης, χωρίς να λαβαίνεται υπόψη ο χρόνος και ο τόπος των εγκλημάτων.

Οι Βούλγαροι κυβερνώντες της εποχής του Β Παγκόσμιου Πολέμου, είναι βεβαρημένοι με βαριά εγκλήματα. Αυτοί καθιέρωσαν σειρά ρατσιστικών νόμων και συμμετείχαν στον αφανισμό του εβραϊκού πληθυσμού οργανώνοντας αποστολές, πάνω από 11 χιλιάδων Εβραίων από τη Θράκη, τη Μακεδονία και την περιοχή του Αιγαίου Πελάγους, στα ναζιστικά στρατόπεδα του θανάτου.

Η Συνδιάσκεψη καταγγέλλει όλες αυτές τις ενέργειες, υψώνει φωνή συναγερμού και απαιτεί να σταματήσει η προπαγάνδα δικαιολόγησης της δικαστικής απόφασης για την αθώωση των εγκληματιών πολέμου. Χαιρετίζει, τέλος, θερμά την ιδέα του Γάλλου αντιπροσώπου Ζορζ Δουσέν, προέδρου του ΑΡΑΚ, να δημιουργηθεί παγκόσμια επιτροπή για τον αγώνα ενάντια στην αμνήστευση του φασισμού και των φασιστών.