ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Παρασκευή 3 Ιούνη 2005
Σελ. /48
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Ταχεία κατεδάφιση των εργασιακών δικαιωμάτων
  • Ωθηση στην επιχείρηση επιβολής των διαρθρωτικών αλλαγών επιχείρησε να δώσει με το χτεσινό διάγγελμα - επίδειξη αποφασιστικότητας ο πρωθυπουργός
  • Η υπονόμευση των συλλογικών συμβάσεων και η κατάργηση της σταθερής και μόνιμης εργασίας, άμεση προτεραιότητα της κυβέρνησης

Γρηγοριάδης Κώστας

Επίδειξη αποφασιστικότητας απέναντι στους εργαζόμενους και διάθεση σύγκρουσης με στόχο την ταχεία κατεδάφιση των δικαιωμάτων τους έκανε ακόμα μια φορά ο Κ. Καραμανλής. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση συγκεντρώνει όλες τις δυνάμεις της για να υπονομεύσει τις συλλογικές συμβάσεις, να καταργήσει τη σταθερή και μόνιμη εργασία, να μειώσει τους μισθούς και τις συντάξεις.

Σε μια εμφανή προσπάθεια να δώσει νέα ώθηση στην επιχείρηση των «διαρθρωτικών αλλαγών», ο πρωθυπουργός έκρινε σκόπιμο να παρέμβει άλλη μια φορά, χτες, εν είδει διαγγέλματος, διαλύοντας και τις όποιες αυταπάτες μπορεί να υπήρχαν για τη νεοφιλελεύθερη επέλαση που έχει εξαπολύσει κατά των λαϊκών στρωμάτων.

«Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να προχωρήσει σε αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, σε τομές και ρήξεις», ήταν το εύληπτο μήνυμα που επέλεξε να στείλει χτες ο Κ. Καραμανλής, χωρίς να παραλείψει να παρουσιάσει ως μονόδρομο την πολιτική του: «Δεν υπάρχει, άλλωστε, άλλος τρόπος για να ξεπεραστεί η κρίσιμη οικονομική κατάσταση που κληρονομήσαμε, με κύριο χαρακτηριστικό το υπέρογκο έλλειμμα», συμπλήρωσε.

Ο Κ. Καραμανλής έκανε καθαρό ότι θα παίξει το «χαρτί» της συναίνεσης όπως συμφέρει την κυβέρνηση. Χρησιμοποιεί τη συναίνεση όταν τα συμβιβασμένα συνδικάτα συνεργούν στην ανατροπή των εργατικών δικαιωμάτων, όπως στον ΟΤΕ, αλλά προειδοποίησε ότι θα προχωρήσει και χωρίς αυτή όταν διαφωνούν χωρίς αντίκρισμα...

«Θέλουμε να κάνουμε τις αλλαγές με τη συναίνεση των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος. Ομως, όπου δε θα υπάρξει αυτή η συναίνεση, εμείς οφείλουμε να προχωρήσουμε», δήλωσε χαρακτηριστικά, αναφέροντας άλλη μια φορά τον ΟΤΕ ως «ένα παράδειγμα της επιτυχίας αυτού του διαλόγου».

Ο πρωθυπουργός δεν έκρυψε ότι η κυβέρνηση βιάζεται να παρουσιάσει χειροπιαστά «αποτελέσματα», επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά τις πληροφορίες πως θέλει μέσα στο καλοκαίρι να τελειώνει με το νέο κύμα των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων. «Δεν μπορούμε και δεν έχουμε την πολυτέλεια να χάσουμε κι άλλο χρόνο. Δεν μπορούμε να συμφωνούμε πως χρειάζονται αλλαγές και τις αποφάσεις να τις αναβάλλουμε συνεχώς», δήλωσε.

Εξοργιστική ήταν η προσπάθεια του πρωθυπουργού να πείσει ότι τάχα οι αντεργατικές διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή η σκληρή ταξική πολιτική της κυβέρνησης, είναι «προς όφελος των πολλών και προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου»! Παράλληλα, επιχείρησε να «αποϊδεολογικοποιήσει» την εφαρμοζόμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική παρουσιάζοντάς την ως μια ρεαλιστική διαχείριση των πραγμάτων, που υπαγορεύεται από τη «λογική και τον κοινό νου»! Οι αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση, ισχυρίστηκε, «δεν εντάσσονται στη σύγκρουση ιδεολογιών, αλλά στην αντιπαράθεση ανάμεσα στο χθες και το μέλλον του τόπου»! Στο ίδιο μήκος κύματος εμφάνισε ως κυρίαρχη αντίθεση αυτή «ανάμεσα στα οργανωμένα συμφέροντα των λίγων και τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου», χωρίς βέβαια στα οργανωμένα συμφέροντα να περιλαμβάνονται τα μονοπώλια και το κεφάλαιο.

Στο στόχαστρο ο δημόσιος τομέας...

Σταθερός στόχος της κυβέρνησης και κατ' εξοχήν πεδίο εφαρμογής των διαρθρωτικών αλλαγών είναι ο δημόσιος τομέας, τον οποίο ο Κ. Καραμανλής περιέγραψε με τα πιο μελανά χρώματα («διογκωμένος, σπάταλος, αντιπαραγωγικός και γραφειοκρατικός», αλλά κυρίως «τροχοπέδη στην επιχειρηματικότητα»...) ακριβώς για να δικαιολογήσει την «αναγκαιότητα» της πολιτικής του.

Στο πλαίσιο αυτό, ο Κ. Καραμανλής εστίασε στο Ασφαλιστικό των τραπεζών λέγοντας ότι πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα σε πρώτη φάση στις τράπεζες που ελέγχονται από το δημόσιο τομέα, εννοώντας την Εμπορική και την Αγροτική.

Την ίδια στιγμή γίνεται φανερό ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει αναδειχτεί στο μεγάλο πρωταγωνιστή των αντιλαϊκών μέτρων, κινώντας απευθείας τα νήματα και καθοδηγώντας άμεσα όχι μόνο τους υπουργούς αλλά και τους διοικητές των ΔΕΚΟ όπου υλοποιούνται σχέδια διαρθρωτικών αλλαγών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κ. Καραμανλής συναντήθηκε τις τελευταίες μέρες με τους προέδρους του ΟΤΕ και των «Ελληνικών Πετρελαίων», Π. Βουρλούμη και Τ. Χριστοδούλου, αντίστοιχα, στηρίζοντας και ενθαρρύνοντας τα σχέδια «εξυγίανσης» με την ανατροπή των εργασιακών σχέσεων.

...και οι συλλογικές συμβάσεις

Ερωτηθείς σχετικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ουσιαστικά άφησε να φανεί ότι η πρόταση της διεύθυνσης των ΕΛΠΕ είναι κυβερνητική πρόταση. «Η κυβέρνηση καταθέτει προτάσεις», είπε χαρακτηριστικά ο Θ. Ρουσόπουλος, πασχίζοντας να πείσει ότι η φρικιαστική πρόταση για μείωση του κατώτερου μισθού για τους νεοπροσλαμβανόμενους δε συνιστά κατάργηση της συλλογικής σύμβασης.

«Δεν υπάρχει καμία κατάργηση συλλογικής σύμβασης», είπε απαντώντας σε ερώτηση του «Ρ» και δίνοντας ένα ρεσιτάλ δημαγωγίας συνέχισε: «Σεβόμαστε όλοι τα δικαιώματα των εργαζομένων. Σεβόμενοι τα δικαιώματα των εργαζομένων, δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί με κόπο και θυσίες πολλών δεκαετιών, προχωράμε στην υλοποίηση της πολιτικής μας»! Στο ίδιο μήκος κύματος επέμεινε στο ιδεολόγημα της «ήπιας προσαρμογής», επικαλούμενος ως επιχείρημα ότι άλλες χώρες, όπως η Πορτογαλία, εφαρμόζουν ακόμα πιο σκληρά μέτρα!

Την ίδια στιγμή, καταβάλλεται συντονισμένη προσπάθεια να «θολώσουν» την εικόνα ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε σύγκρουση με τα συνδικάτα. «Εχει γίνει κάποια σύγκρουση και δεν τη γνωρίζω;», αναρωτήθηκε δήθεν αφελώς ο Θ. Ρουσόπουλος, ενώ ο Γραμματέας της ΚΕ της ΝΔ, Β. Μεϊμαράκης, μετά τη συνάντησή του με την ΟΤΟΕ δήλωσε: «Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε πόλεμο, ότι έχει ανοιχτό μέτωπο με όλους τους εργαζόμενους σε όλη την Ελλάδα».

Αέρας νεοφιλελευθερισμού

Ενδεικτικά του αέρα νεοφιλελευθερισμού που φυσά δυνατά στο κυβερνών κόμμα είναι δύο χτεσινά περιστατικά.

Πρώτον, η παρουσία του Γ. Αλογοσκούφη και πλήθους βουλευτών και στελεχών της ΝΔ στην παρουσίαση του βιβλίου δύο «πατενταρισμένων» νεοφιλελεύθερων βουλευτών, του Κ. Χατζηδάκη και του Ν. Γεωργιάδη. Περιττεύει να σημειωθεί ότι το βιβλίο παρουσιάζει νεοφιλελεύθερες συνταγές νέας κοπής για την οικονομία, όπως «νέα πολιτική επενδύσεων, με υιοθέτηση ενός ευνοϊκού και σταθερού φορολογικού συστήματος, διευθέτηση του χρόνου εργασίας», και άλλα παρόμοια.

Δεύτερον, η δήλωση του θεωρούμενου ως «φωνής του Μαξίμου», βουλευτή Α. Λυκουρέτζου, στην ΕΡΑ ότι χρειάζονται «τολμηρές αποφάσεις και απαιτείται φιλελευθεροποίηση της οικονομίας», προκειμένου να αντιμετωπιστεί η ανεργία. «Πρέπει να γίνει ό,τι είναι δυνατόν για την αντιμετώπιση της ανεργίας, ακόμη και ένα ελαστικό ωράριο ή χαμηλότεροι μισθοί αν απαιτείται», είπε αποκαλύπτοντας πλήρως τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης.

«ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ»
Μια πολιτική που ξεκίνησε το ΠΑΣΟΚ και συνεχίζει η ΝΔ

Οταν ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι η «ανασυγκρότηση και η ουσιαστική επανίδρυση του κράτους είναι καίρια στρατηγική επιλογή και μείζων προτεραιότητα της νέας διακυβέρνησης», ασφαλώς δεν αναφέρεται σε κάτι καινούριο, ανεξαρτήτως της ορολογίας που χρησιμοποιεί. Η πολιτική αυτή δεν είναι εφεύρεση της Νέας Δημοκρατίας. Υπήρχε πριν αυτή έρθει στην κυβερνητική εξουσία ως απαίτηση, την οποία επέβαλαν οι σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου - ντόπιου και ξένου - στο πλαίσιο των γενικότερων προσαρμογών της χώρας ως μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ιδιαίτερα δε στις συνθήκες της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ).

Η ΝΔ βρήκε και συνεχίζει, χωρίς παρεκκλίσεις, την πολιτική της «επανίδρυσης», ή «ανασυγκρότησης» ή «ριζικής μεταρρύθμισης» - ή όπως αλλιώς ονομαστεί στο μέλλον - του κράτους, διότι αυτή την πολιτική την είχε ξεκινήσει το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση κυρίως με το περιβόητο πρόγραμμα ΠΟΛΙΤΕΙΑ. Τότε το ΠΑΣΟΚ δε δίσταζε να παραδεχτεί ότι ο στόχος της αναδιοργάνωσης της Δημόσιας Διοίκησης στα πρότυπα που ορίζει το πρόγραμμα ΠΟΛΙΤΕΙΑ είναι ένας στόχος «άμεσα συνδεδεμένος τόσο με την οικονομική ανάπτυξη όσο και με την εναρμόνιση των δημοσίων διοικήσεων των κρατών - μελών της ΕΕ, στόχος που τέθηκε στις συνόδους κορυφής και της Λισαβόνας και της Φέιρα». Παραδεχόταν, επίσης, ότι ασκούνταν ισχυρές πιέσεις από την ΕΕ να προωθηθούν γρήγορα οι μεταρρυθμίσεις στο κράτος, γιατί είχαν καθυστερήσει αρκετά (Γενάρης 2002 - Ομιλίες στην πρώτη Συνεδρίαση της «Κεντρικής Επιτροπής Παρακολούθησης του Προγράμματος ΠΟΛΙΤΕΙΑ»).

Πριν από λίγους μήνες, η ΝΔ ως κυβέρνηση πρόσθεσε τη δική της πινελιά στο εν λόγω πρόγραμμα. Στις 18 Φλεβάρη συγκάλεσε στο Ζάππειο Μέγαρο το «Εθνικό Συμβούλιο Διοικητικής Μεταρρύθμισης», όπου ο υπουργός Εσωτερικών Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης Προκόπης Παυλόπουλος εισηγήθηκε τα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν στο πλαίσιο του προγράμματος ΠΟΛΙΤΕΙΑ για την τριετία 2005 - 2007. Ολόκληρο το πρόγραμμα που κατέθεσε εκεί ο υπουργός έφερε τον χαρακτηριστικό τίτλο «Πρόγραμμα "ΠΟΛΙΤΕΙΑ" - Η επανίδρυση της Δημόσιας Διοίκησης 2005 - 2007» και συνάντησε την επιδοκιμασία τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και του ΣΥΝ (το ΚΚΕ δε συμμετέχει στο «Εθνικό Συμβούλιο Διοικητικής Μεταρρύθμισης», αφού δεν πρόκειται για κάποιο όργανο που έχει αρμοδιότητες). Ο εκπρόσωπος, μάλιστα, του ΠΑΣΟΚ Αλ. Παπαδόπουλος, με χαρά του, διαπίστωσε ότι η ΝΔ συνεχίζει την πολιτική των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, ενώ η μόνη διαφωνία που διατύπωσε αφορούσε τον όρο «Επανίδρυση».

Σύγχρονο κράτος αλλά για ποιον;

Στο εν λόγω πρόγραμμα Παυλόπουλου για «την επανίδρυση της Δημόσιας Διοίκησης», αποσαφηνιζόταν πλήρως ότι ο εκσυγχρονισμός του κράτους και η απογραφειοκρατικοποίησή του υπαγορεύονται πλήρως από τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου για ελευθερία κίνησης και δράσης. Αναφερόταν χαρακτηριστικά: «Μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας εντοπίζει ως κύρια αδυναμία προσέλκυσης και ίδρυσης νέων εταιριών, τη γραφειοκρατία. Ειδικότερα, η Ελλάδα κατατάσσεται στην εκατοστή εικοστή πέμπτη (125) θέση σε σύνολο κρατών εκατόν τριάντα δύο (132) ως προς τον αριθμό των διαδικασιών που απαιτούνται και τις ανάλογες ημέρες για την ίδρυση μιας νέας εταιρίας... Αντίστοιχα όμως συμπεράσματα επιβεβαιώνονται και βάσει της έκθεσης της ανταγωνιστικότητας του Institute of Management and Development, σύμφωνα με την οποία η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας από την τεσσαρακοστή έκτη (46) θέση το 2003, έπεσε στην τεσσαρακοστή ένατη (49) το 2004, λογίζοντας ως μία από τις αιτίες του τρόπου οργάνωσης και λειτουργίας του κράτους... Συνοπτικά, θα μπορούσε να τονιστεί ότι η οργάνωση και η λειτουργία της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης υπονομεύουν την ανάπτυξη, εμποδίζουν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας». Το εν λόγω πρόγραμμα - Παυλόπουλου υιοθετήθηκε από την κυβερνητική επιτροπή στις 8 Μαρτίου 2005 και σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη.

ΠΑΣΟΚ
Ταυτίζει τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις με τα λαϊκά συμφέροντα...

Προτάσσοντας ως επιτακτική την ανάγκη της προώθησης των αντιλαϊκών και αντεργατικών μεταρρυθμίσεων, όπως ακριβώς και ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, το ΠΑΣΟΚ πρόσφερε πλήρη συναίνεση στην κυβέρνηση, αλλά για τις αντιπολιτευτικές του ανάγκες και κυρίως το πολιτικό κόστος, την κατηγόρησε ότι δεν «μπορεί να τις πετύχει» με την αναγκαία «κοινωνική συμφωνία».

Ουσιαστικά χτες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Ν. Αθανασάκης, λάνσαρε το ΠΑΣΟΚ - στα μάτια των κεφαλαιούχων - σαν καλύτερο διεκπεραιωτή για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους! Ξεκαθάρισε, λοιπόν, ότι «σ' αυτή τη διαδρομή» που έχει το ΠΑΣΟΚ στην αντιπολίτευση: «Θα προσπαθήσουμε μέσα από ευρείες διαδικασίες διαβούλευσης να έχουμε αυτούς τους όρους διαμορφώσει που οι αλλαγές, οι τομές και οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για τη χώρα πραγματικά να μπορούν να γίνουν με την συναίνεση των πολιτών και χωρίς να πλήττεται η κοινωνική συνοχή».

Εξάλλου ο Γ. Παπανδρέου έχει επανειλημμένως τονίσει ότι το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε τις διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία, στις εργασιακές σχέσεις, στο ασφαλιστικό αλλά δεν ολοκλήρωσε το «έργο» του. Γι' αυτό ακριβώς το λόγο ο Ν. Αθανασάκης υπογράμμισε χτες ότι «οι αλλαγές, οι τομές και οι μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη η χώρα, που έχει ανάγκη η οικονομία, που έχει ανάγκη η δημόσια διοίκηση προφανώς πρέπει να γίνουν με κοινωνική συναίνεση»...

Ο ίδιος δεν παρέλειψε να ταυτίσει - δίνοντας το πολιτικό στίγμα του ΠΑΣΟΚ - τις αντεργατικές μεταρρυθμίσεις με τα λαϊκά συμφέροντα, ισχυριζόμενος ότι αυτές μπορούν να επιτευχθούν με «κοινωνική συμφωνία», ώστε «να διαφυλάσσεται η κοινωνική συνοχή». Γι' αυτό ακριβώς το λόγο την αδυναμία της κυβέρνησης, όπως είπε, να επιτύχει την «κοινωνική συναίνεση», την κατέγραψε «στη σειρά των αποτυχιών της κυβέρνησης».

Συνεχίζοντας την... επίθεση προς τον πρωθυπουργό, πρόσθεσε ότι «τα ωραία λόγια δεν αρκούν για να ανακηρύξει ο κ. Καραμανλής τον εαυτό του σε μέγα μεταρρυθμιστή», ενώ συμπλήρωσε ότι η κυβέρνηση «δεν προωθεί αλλαγές, τομές και μεταρρυθμίσεις», αλλά «προωθεί την άλωση του κράτους, τον κομματισμό, την αναξιοκρατία».

Ωστόσο ξεκαθάρισε ότι «το ΠΑΣΟΚ προσέφερε από την πρώτη στιγμή και για μια σειρά σοβαρά θέματα τη συναίνεσή του μέσα από μια διαδικασία διαλόγου, ενημέρωσης και συνεννόησης» και σημείωσε ότι «κανείς δεν εμπόδισε τον πρωθυπουργό να προχωρήσει». Αναφερόμενος ειδικότερα στο θέμα του ΟΤΕ, αρκέστηκε να δηλώσει ότι η κυβέρνηση «πέτυχε μια ακριβή συμφωνία την οποία καλείται να πληρώσει ολόκληρος ο ελληνικός λαός».

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ ρωτήθηκε και για το θέμα που έχει προκύψει στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, με στελέχη του κόμματος να ζητούν τις διαγραφές των μελών της ΠΑΣΚΕ στον ΟΜΕ - ΟΤΕ και απάντησε ότι «οι διαγραφές δεν είναι ποτέ σε ένα κόμμα η πρώτη προτεραιότητα».

Διευρύνεται το χάσμα

Ερμητικά κλειστά είχε τα αυτιά του ο πρωθυπουργός (και) στο δεύτερο ηχηρό «όχι» που έφτασε προχτές από την Ολλανδία. Ο Κ. Καραμανλής όχι μόνο προσποιήθηκε ότι δεν κατάλαβε τίποτα, αλλά έσπευσε να δώσει τη δική του «απάντηση», τοποθετούμενος ακριβώς απέναντι από την κραυγαλέα διαμαρτυρία των λαών.

Με το χτεσινό «διάγγελμά» του ο Κ. Καραμανλής προσπάθησε να πείσει ότι η διέξοδος βρίσκεται στην ταχύτερη εφαρμογή των «διαρθρωτικών αλλαγών». Μα αυτό ακριβώς αποδοκίμασαν και καταδίκασαν εργαζόμενοι στη Γαλλία και την Ολλανδία με το βροντερό «όχι» στο «ευρωσύνταγμα». Αυτές οι διαρθρωτικές αλλαγές που εφαρμόζονται χρόνια τώρα από την ΕΕ είναι που έχουν οδηγήσει στο γκρέμισμα των εργατικών κατακτήσεων και το ξήλωμα των δικαιωμάτων τους, στην εξάπλωση της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Κι όμως ο Ελληνας πρωθυπουργός επιμένει ότι η νεοφιλελεύθερη διαχείριση είναι μονόδρομος και καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες να γκρεμίσει το 8ωρο και τις συλλογικές συμβάσεις, να ελαστικοποιήσει τις εργασιακές σχέσεις, ανατρέπει ασφαλιστικά δικαιώματα, ρίχνει τους μισθούς κάτω και από τον κατώτατο, γενικότερα κάνει ό,τι μπορεί για να μειώσει το «εργατικό κόστος».

Φυσικά, ο Κ. Καραμανλής δεν είναι μόνος του και δεν αντιδρά «σπασμωδικά». Εφαρμόζει πιστά τις πολιτικές της Λισαβόνας και αυτό κάνουν όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ. Συντονίζονται μάλιστα να επιταχύνουν τις αντιδραστικές «μεταρρυθμίσεις», παρακάμπτοντας και καταπνίγοντας την «εξέγερση των από κάτω», όπως εκφράστηκε με τα δύο μεγάλα «όχι». Αυτό, πιθανότατα, θα επικυρωθεί στη Σύνοδο Κορυφής στα μέσα του μήνα. Δεν υπολογίζουν (ούτε θέλουν) τη φωνή των λαών, αφήνοντας σαφώς να διαφανεί ότι προκρίνουν την αναμέτρηση και τη ρήξη παρά το «συμβιβασμό» και την «υποχώρηση»...

Το χάσμα όμως μεταξύ των πολιτικών των ηγεσιών της ΕΕ και των αναγκών των λαών, όπως με παραστατικό τρόπο κατέδειξαν τα δημοψηφίσματα σε Γαλλία και Ολλανδία, προβάλλει πλέον αγεφύρωτο. Οι «διαρθρωτικές αλλαγές», όπως αυτές που υλοποιεί η κυβέρνηση Καραμανλή, φέρνουν πιο κοντά την «τελική αναμέτρηση»...


Π. Κ.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ