Associated Press

Τη Δευτέρα, αμέσως μετά τη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό, Κ. Καραμανλή, η υπουργός Εξωτερικών, Ντ. Μπακογιάννη, ανέφερε ότι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ πρέπει να στείλει μήνυμα «προς τους εμπλεκόμενους» (!) - χωρίς να κάνει διαχωρισμό θύτη και θύματος - για «να υπάρξει τέλος των εχθροπραξιών»...

Ακόμα και για τη δολοφονία δεκάδων αμάχων (κυρίως παιδιών) στην Κάνα απέφυγε έστω να ψελλίσει ότι είναι αποτέλεσμα της βάρβαρης επίθεσης του Ισραήλ. Υποστήριξε - ταυτιζόμενη πλήρως με τους στόχους των κυβερνήσεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ - ότι πρέπει να υπάρξει μια «προσπάθεια για μόνιμη ειρήνη στην περιοχή». Μια «μόνιμη ειρήνη» που κατ' αυτούς περνά μέσα από το διαβόητο αμερικανικό σχέδιο για μια «Νέα Μέση Ανατολή». Δηλαδή, την αλλαγή των σημερινών συνόρων και την επιβολή των όρων των ιμπεριαλιστών στην περιοχή.

Associated Press

Ο υπουργός Εθνικής Αμυνας, Β. Μεϊμαράκης, μετά τη συνεδρίαση της Κυβερνητικής Επιτροπής τόνισε ότι αν το θέμα της αποστολής στρατιωτικής δύναμης τεθεί επισήμως από το Συμβούλιο Ασφαλείας (σ.σ.: σύνηθες φύλλο συκής), είναι ένα «σοβαρό ζήτημα»! Διόλου τυχαία η πρεμούρα της κυβέρνησης να συμμετάσχει σε στρατιωτική επέμβαση στο Λίβανο εκφράστηκε αμέσως μετά τις πρώτες αναφορές της Ουάσιγκτον για την «ανάγκη» παρουσίας πολυεθνικής στρατιωτικής δύναμης στην πολύπαθη χώρα. Και μάλιστα αφού η Αμερικανίδα ΥΠΕΞ, Κ. Ράις, τόνιζε ότι ο πόλεμος δε θα σταματήσει, αν πρόκειται η περιοχή να επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση πριν από την έναρξή του.

Την ίδια μέρα, όπου η Σύνοδος των ΥΠΕΞ της ΕΕ υιοθέτησε, ουσιαστικά, γραμμή υπέρ του Ισραήλ, η Ελληνίδα ΥΠΕΞ, εκφράζοντας την ελληνική κυβέρνηση, δήλωσε ικανοποίηση και επίσης ότι «το τελικό κείμενο κινείται σαφώς προς την κατεύθυνση των ελληνικών θέσεων, ιδίως σε ό,τι αφορά την επόμενη μέρα του πολέμου, την αποστολή ειρηνευτικής δύναμης και τη γενικότερη επίλυση του παλαιστινιακού προβλήματος».

Ο δε εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠΕΞ, Γ. Κουμουτσάκος, είπε στο περιθώριο της Συνόδου: «...Η Ελλάδα θεωρεί πως από τη στιγμή που θα αποφασιστεί η κατάπαυση του πυρός θα πρέπει να αναλάβει την ευθύνη για το τι μέλλει γενέσθαι στο Λίβανο το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο θα πρέπει να συγκληθεί άμεσα και να αποφασίσει την αποστολή διεθνούς στρατιωτικής δύναμης. Στόχος αυτής της στρατιωτικής δύναμης θα πρέπει να είναι η υποστήριξη των προσπαθειών της κυβέρνησης του Λιβάνου, αφενός μεν να επεκτείνει την κυριαρχία της στο σύνολο της χώρας, αφετέρου δε να αφοπλίσει τις παραστρατιωτικές οργανώσεις, όπως, άλλωστε, προβλέπουν οι αποφάσεις 1559 και 1680 του Συμβουλίου Ασφαλείας...».

Δηλαδή, η κυβέρνηση της ΝΔ διά των αρμοδίων στελεχών της λέει ότι πρέπει να αναπτυχθεί διεθνής στρατιωτική δύναμη στο Λίβανο και να πράξει ό,τι ακριβώς θέλει και το Ισραήλ: Να αφοπλιστεί η «Χεζμπολάχ» (αυτήν εννοεί όταν αναφέρεται σε παραστρατιωτικές οργανώσεις). Να περιθωριοποιηθεί η σημερινή παρουσία της στο Νότιο Λίβανο (αυτό σημαίνει η «κομψή» φράση: Να επεκτείνει την κυριαρχία της η λιβανική κυβέρνηση στο σύνολο της χώρας).

Μάλιστα, ο εκπρόσωπος, μιλώντας την Τετάρτη σε ραδιοφωνικό σταθμό, ονομάτισε ευθέως τη «Χεζμπολάχ» ως στόχο της πολυεθνικής στρατιωτικής μηχανής που ετοιμάζουν οι ιμπεριαλιστές για το Λίβανο. Ερωτηθείς αν η ελληνική κυβέρνηση έθεσε θέμα αφοπλισμού της «Χεζμπολάχ», επανέλαβε τα περί αποφάσεων 1559 και 1680 για αποκατάσταση της κυριαρχίας της λιβανέζικης κυβέρνησης σε όλο το έδαφος της χώρας και τα περί «αναγκαιότητας» για «αφοπλισμό παραστρατιωτικών ή άλλων ακραίων ομάδων». Προχώρησε κι ένα βήμα παραπέρα, υποστηρίζοντας ψευδώς - ή έστω εκ παραδρομής - ότι «στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, τις οποίες ανέφερα, περιλαμβάνεται και η "Χεζμπολάχ" (σ.σ.: στις ομάδες αυτές), η οποία νομίζω ότι και συγκεκριμένα αναφέρεται».

Το αληθές είναι πως η «Χεζμπολάχ» δεν αναφέρεται συγκεκριμένα και ονομαστικά σ' αυτές τις αποφάσεις, χωρίς αυτό, βέβαια, να αλλάζει κάτι στις ολοφάνερες προθέσεις όλων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Και αυτό, γιατί η «Χεζμπολάχ» είναι μια πολιτική δύναμη του Λιβάνου, με εκλεγμένους βουλευτές και τρεις υπουργούς στη σημερινή κυβέρνηση. Πέραν του κυριότερου, φυσικά, που είναι ότι πρόκειται για εσωτερικό ζήτημα του ίδιου του Λιβάνου και του λαού του να αποφασίζει για την ύπαρξη και ένοπλη δράση ή τον αφοπλισμό και τη διάλυση των οργανώσεών του.

Η ελληνική κυβέρνηση, όμως, όλα τα παραπάνω τα προσπερνά. Και είναι έτοιμη να στείλει παιδιά του ελληνικού λαού να αφοπλίσουν ...ειρηνικά τη «Χεζμπολάχ». Στο χέρι του λαού είναι να ορθώσει ένα μαζικό μαχητικό κίνημα για να τη σταματήσει.

Την προηγούμενη Κυριακή, από τη Ζάκυνθο, ο Γ. Παπανδρέου, αποδεικνύοντας περίτρανα ότι το ΠΑΣΟΚ υιοθετεί και στηρίζει τους νεοταξικούς σχεδιασμούς, κάλεσε τα ιμπεριαλιστικά κέντρα να αναλάβουν ...πρωτοβουλίες και να δρομολογήσουν τις εξελίξεις στο Λίβανο και γενικότερα στη Μέση Ανατολή. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και της «Σοσιαλιστικής Διεθνούς» ζήτησε από τις «ισχυρές χώρες και τις ΗΠΑ» να ...επιβάλουν την «άμεση κατάπαυση του πυρός»!

Η επιλογή του Γ. Παπανδρέου να καλέσει τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να καθορίσουν τις εξελίξεις στο Λίβανο έγινε δυο μέρες πριν τη διεξαγωγή της Συνόδου των υπουργών Εξωτερικών των «25» της ΕΕ, όπου αποφασίστηκε η αποστολή στρατιωτικής δύναμης κατοχής στην περιοχή, η οποία παράλληλα θα αναλάβει να διεκπεραιώσει το δολοφονικό έργο του Ισραήλ, να καταστείλει δηλαδή τη μαζική αντίσταση του λαού του Λιβάνου στην ισραηλινή επιδρομή, στο όνομα του αφοπλισμού της «Χεζμπολάχ».

Ο Γ. Παπανδρέου, ως πρόεδρος του κόμματος, που επί των κυβερνητικών του ημερών έβαλε την Ελλάδα στο δόγμα «περί αντιτρομοκρατικού πολέμου», συνέχεια του οποίου είναι οι αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής στην Κωνσταντινούπολη το 2004, επί κυβέρνησης της ΝΔ, όπου το ΝΑΤΟ υιοθέτησε το σχέδιο περί «ευρείας Μέσης Ανατολής» του Προέδρου Μπους, έσπευσε την κατάλληλη στιγμή να ζητήσει ουσιαστικά την υλοποίησή του. Εξάλλου, σε εφαρμογή αυτού του σχεδίου είχαμε την ισραηλινή εισβολή αρχικά στα παλαιστινιακά εδάφη και αμέσως μετά στο Λίβανο, για να έρθουν οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και στα πλαίσια της «ειρηνευτικής» αποστολής να πατήσουν την «μπότα» τους στην περιοχή.

Μάλιστα, ο Γ. Παπανδρέου, πρώτος των πρώτων, έσπευσε να υιοθετήσει την ιμπεριαλιστική πρόταση για την αποστολή δυνάμεων κατοχής στο Λίβανο, κάνοντας λόγο για την ανάγκη μιας δήθεν «ειρηνευτικής διαδικασίας». Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ από τις 25 του Ιούλη 2006με δηλώσεις του από τη Ρώμη είχε προτείνει «να υπάρξει ένας κώδικας συμπεριφοράς από τις δυο πλευρές, ούτως ώστε να καταστεί βιώσιμη μια εκεχειρία». Ομως, «διαρκή εκεχειρία» είχε απαιτήσει και η Κ. Ράις, η οποία περιλάμβανε τον «άμεσο αφοπλισμό των παραστρατιωτικών οργανώσεων». Κάτι που εξάλλου ζήτησε και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου προκειμένου να υπάρξει «μια ειρηνευτική διαδικασία για τον αφοπλισμό της "Χεζμπολάχ"», εκφράζοντας ακριβώς την πολιτική γραμμή των ΗΠΑ και των ιμπεριαλιστικών επιτελείων της ΕΕ, που στόχο είχαν την επιβολή των όρων του Ισραήλ στο Λίβανο.

Τις συγκεκριμένες δηλώσεις του Γ. Παπανδρέου ήρθε να ενισχύσει την ίδια κιόλας μέρα ο υπεύθυνος του Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής, Ασφάλειας και Αμυνας του ΠΑΣΟΚ, Χρ. Παπουτσής, ο οποίος «αναμασώντας» ακριβώς την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα υποστήριξε ότι το ΠΑΣΟΚ επιμένει στην «άμεση κατάπαυση του πυρός», αλλά έσπευσε να σημειώσει, κλείνοντας το μάτι στις ΗΠΑ, την ΕΕ και το Ισραήλ, ότι επιμένει «και στον αφοπλισμό όλων των παραστρατιωτικών οργανώσεων»...

Είναι φανερό ότι το ΠΑΣΟΚ στήριξε από την πρώτη στιγμή και σε πλήρη σύμπλευση με την κυβέρνηση της ΝΔ την προώθηση του σχεδίου για την αποστολή ιμπεριαλιστικής «ειρηνευτικής» δύναμης κατοχής στο Λίβανο.

Είναι φανερό, επίσης, ότι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δεν κόπτονται για την «κατάπαυση του πυρός», αλλά για την υλοποίηση του ιμπεριαλιστικού σχεδίου για την «ευρεία Μέση Ανατολή», καθώς και για να εξασφαλίσουν την παρουσία της Ελλάδας στη δύναμη κατοχής στην περιοχή. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο το ΠΑΣΟΚ, από τις πρώτες μέρες της έναρξης του πολέμου, δεν εγκαλούσε την κυβέρνηση γιατί δεν καταδικάζει την ισραηλινή βαρβαρότητα, ούτε γιατί δε ζητάει να σταματήσει ο πόλεμος, αλλά την καλούσε να εμπλακεί ακόμα πιο ενεργά στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ, Ν. Αθανασάκης, από τις 19 του Ιούλη... εγκαλούσε την κυβέρνηση για «απουσία από κρίσιμες εξελίξεις, απουσία από την ανάληψη οποιασδήποτε πρωτοβουλίας». Η κυβέρνηση, δήλωνε ο ίδιος, «δεν αντιλαμβάνεται ότι η Ελλάδα δεν αρκεί να δηλώνει την ετοιμότητά της, αλλά οφείλει να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες»!!!

Το ΠΑΣΟΚ, ως γνήσιος πολιτικός εκφραστής των νεοταξικών σχεδιασμών, από την έναρξη του πολέμου δε δίστασε να ζητήσει την εμπλοκή της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς τυχοδιωκτισμούς. Εξάλλου, από τη θέση της κυβέρνησης παρείχε διευκολύνσεις και συμμετείχε σε όλες τις δολοφονικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και των ευρωατλαντικών, από τη Γιουγκοσλαβία και το Αφγανιστάν έως το Ιράκ, έστειλε ελληνικό στρατό ως στρατό κατοχής έξω από τα σύνορα, στη Βοσνία, στο Κοσσυφοπέδιο, στο Αφγανιστάν και αλλού, όπου παραμένει μέχρι σήμερα. Σήμερα από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης απαιτεί την ανάληψη «πρωτοβουλιών» προκειμένου να εξασφαλίσει στην ντόπια πλουτοκρατία μερίδιο από τη λεία στη μετά τον πόλεμο εποχή, αδιαφορώντας πλήρως τόσο για τους κινδύνους όσο και για τα αντιπολεμικά αισθήματα του ελληνικού λαού. Μπροστά στις επιλογές του δικομματισμού, η μόνη λαϊκή απάντηση είναι ο συνεπής αντιιμπεριαλιστικός αγώνας για την ανατροπή αυτής της πολιτικής.

Ολο το προηγούμενο διάστημα η ηγεσία του ΣΥΝ και κορυφαία στελέχη του, με δηλώσεις τους, αναφερόμενοι στην κατάσταση στη Μέση Ανατολή, επιχειρούσαν με κάθε τρόπο και μέσο, σπέρνοντας αυταπάτες ανάμεσα στα λαϊκά στρώματα, να «αθωώσουν» την ιμπεριαλιστική πολιτική της ΕΕ. Μετά τις αποφάσεις των υπουργών Εξωτερικών των «25» την προηγούμενη Τρίτη, με τις οποίες αποκαλύφθηκαν οι επεμβατικές προθέσεις των Ευρωπαίων εταίρων για την περιοχή, αυτή η προσπάθεια του ΣΥΝ συνεχίστηκε στην ίδια ρότα.

Από την πρώτη μέρα του πολέμου, ούτε λίγο - ούτε πολύ, ο ΣΥΝ προσπάθησε να εμφανίσει την ΕΕ σαν «πρέσβειρα» ειρήνης, αποφεύγοντας να καταδικάσει τη στάση της και το ρόλο της στις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, καταδεικνύοντας ως μοναδικό υπεύθυνο του πολέμου τις ΗΠΑ. Κεντρικός πολιτικός στόχος του ΣΥΝ ήταν να εξωραΐσει την ιμπεριαλιστική φύση της ΕΕ και ως κόμμα λάγνο του «ευρωμονόδρομου» έριξε όλες του τις δυνάμεις προκειμένου να παραπλανήσει τον ελληνικό λαό για τις πραγματικές προθέσεις των Ευρωπαίων εταίρων.

Προθέσεις που δεν άργησαν να φανούν αφού οι υπουργοί Εξωτερικών των «25» της ΕΕ απέφυγαν να ζητήσουν τον τερματισμό του πολέμου, ενώ συγχρόνως αποφάσισαν ομόφωνα την αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής στην περιοχή. Αυτή την εξέλιξη βέβαια τα στελέχη του ΣΥΝ έπρεπε να την περιμένουν, αφού τα σχέδια για την «ευρεία Μέση Ανατολή» είχαν γίνει αποδεκτά από όλα τα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι και βασικός «κορμός» της ΕΕ, αλλά φρόντιζαν να διαλαλούν σε όλους τους τόνους ότι η ΕΕ πρέπει να προχωρήσει σε μια αυτόνομη πολιτική από τις ΗΠΑ.

Βέβαια, αμέσως μετά τις αποφάσεις των υπουργών Εξωτερικών των «25», ο ΣΥΝ με ανακοίνωσή του βγήκε και εξέφρασε την ...απογοήτευσή του. Μια απογοήτευση, όμως, που σε κανένα σημείο δε φτάνει στην απερίφραστη καταδίκη των ιμπεριαλιστικών «ευρωενωσιακών» σχεδιασμών. Η απόφαση των «25», αναφέρει ο ΣΥΝ, αντικατοπτρίζει «τις εσωτερικές αντιφάσεις και αντιθέσεις της ΕΕ, την αδυναμία της να διαδραματίσει ένα θετικό ρόλο και να διαμορφώσει μια διαφορετική πολιτική από αυτή της ηγεσίας των ΗΠΑ»! Ο ΣΥΝ, κρύβοντας ότι η ΕΕ είναι ιμπεριαλιστική ένωση, κρύβει και το γεγονός ότι έχει την ίδια επιθετική πολιτική με τις ΗΠΑ, ακριβώς γιατί προσδοκά μερίδιο από τη λεία και το πλιάτσικο που θα ακολουθήσει στην περιοχή, και ...ανακαλύπτει στην ανακοίνωσή του ...αδυναμία.

Ακρως αποκαλυπτική όμως είναι και η θέση του ΣΥΝ για την αποστολή της «ειρηνευτικής» κατοχικής δύναμης στην περιοχή. Στην ίδια ανακοίνωση δεν καταδικάζει την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να συμμετάσχει, ούτε τάσσεται ξεκάθαρα κατά της ανάπτυξης των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στο Λίβανο. Η ...ένσταση του ΣΥΝ διατυπώνεται για το γεγονός ότι «η ελληνική κυβέρνηση άφησε ανοιχτό το ζήτημα της ελληνικής συμμετοχής σε μια ειρηνευτική δύναμη, η αναφορά στην οποία γίνεται χωρίς τον όρο της ταυτόχρονης έναρξης της διαδικασίας για επίλυση του Παλαιστινιακού και χωρίς τον όρο συναίνεσης στη συγκρότησή της από όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη». Εξάλλου, είχε προηγηθεί η δήλωση του Αλ. Αλαβάνου κατά τη διάρκεια συνέντευξη Τύπου του «Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς», ο οποίος είχε προτείνει να αναπτυχθεί «ειρηνευτική δύναμη» στα νότια του Λιβάνου, την οποία μάλιστα έθετε ως προϋπόθεση ειρήνευσης!

Οι τελευταίες εξελίξεις, πάντως, δεν απέτρεψαν τον ΣΥΝ να συνεχίσει την αποπροσανατολιστική του προπαγάνδα για τον «ειρηνευτικό» ρόλο που μπορεί να παίξει η ΕΕ. Με άρθρο του στην «Αυγή» ο Π. Τριγάζης, στέλεχος του ΣΥΝ, υποστηρίζει: «Διεκδικούμε και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, κινητοποιώντας τις κοινωνίες της Ευρώπης προς αυτή την κατεύθυνση, μια διαφορετική στάση της ΕΕ, ανεξάρτητη από τις ΗΠΑ, μια στάση υπέρ της ειρήνης στη Μέση Ανατολή».

Είναι φανερό ότι ο ΣΥΝ επιδιώκει να υπονομεύσει τα λαϊκά κινήματα, σπρώχνοντάς τα να προσανατολίσουν τις κινητοποιήσεις τους προς την κατεύθυνση της άσκησης πίεσης προς την ιμπεριαλιστική ΕΕ για να κάνει πιο «ανθρώπινη» την πολιτική της, συμβάλλοντας έτσι στο να αποτρέψει να αποκτήσουν οι κινητοποιήσεις ξεκάθαρα αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά. Να γιατί γίνεται «δούρειος ίππος» του συστήματος.